Είδε η Ρένα Καλπάκη και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Μετά τη θερμή υποδοχή του κοινού και την επιτυχία της προηγούμενης θεατρικής σεζόν, το συγκλονιστικό έργο του Αμερικανού συγγραφέα Stephen Belber, «Η Συνάντηση» (Match), ήρθε στη σκηνή του θεάτρου Μουσούρη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη και βρεθήκαμε στην επίσημη πρεμιέρα του την περασμένη Δευτέρα.
Πρόκειται για ένα σύγχρονο ψυχολογικό δράμα που ξετυλίγεται με ένταση, χιούμορ και βαθιά συναισθηματική φόρτιση, αποκαλύπτοντας την ευθραυστότητα των ανθρώπινων σχέσεων, τα ίχνη που αφήνει ο χρόνος και τη δύναμη της αλήθειας που αρνείται να ξεχαστεί.
Ο Τόμπι Πάουελ, ένας ηλικιωμένος και πρώην διάσημος χορογράφος της σκηνής της Νέας Υόρκης, ζει πλέον απομονωμένος σε ένα ήσυχο διαμέρισμα. Η ξένοιαστη ρουτίνα του διαταράσσεται όταν δέχεται την επίσκεψη ενός νεαρού ζευγαριού – της Λίζας και του Μάικ Ντέιβις – οι οποίοι του ζητούν μια συνέντευξη για τις ανάγκες μιας ακαδημαϊκής διατριβής που αφορά την ιστορία του χορού στη δεκαετία του 1980.
Καθώς η συζήτηση προχωρά, οι ερωτήσεις των επισκεπτών αποκτούν όλο και πιο προσωπικό και διαπεραστικό χαρακτήρα, αποκαλύπτοντας πως ίσως δεν πρόκειται για μια απλή ακαδημαϊκή έρευνα. Η επίσκεψη μετατρέπεται σε μια έντονη ψυχολογική αναμέτρηση, ανασύροντας ένα βαθιά κρυμμένο μυστικό από το παρελθόν του Τόμπι – ένα παρελθόν που, όπως υπογραμμίζει και ο ίδιος ο συγγραφέας, δεν διαγράφεται ποτέ.
«Η Συνάντηση» είναι ένα έργο που ισορροπεί με μαεστρία ανάμεσα στο δραματικό και το ανθρώπινο, θέτοντας ερωτήματα για την ταυτότητα, την πατρότητα, την αλήθεια και τη συγχώρεση. Εμπνέεται από τη ρήση του Σαίξπηρ στην Τρικυμία: «Το παρελθόν είναι πρόλογος», για να μας υπενθυμίσει πως όσα έχουμε ζήσει εξακολουθούν να καθορίζουν αυτό που είμαστε…
Ένας πρώτος λόγος λοιπόν, διαβάζοντας την υπόθεση του έργου, για να το παρακολουθήσει κάποιος είναι το ενδιαφέρον που κρύβουν τέτοιες ιστορίες καθώς ξεδιπλώνουν ψυχολογικές πτυχές που ακόμη και να μην μας αφορούν, αγγίζουν κάποιες ευαισθησίες ή παίζουν με τη σκέψη μας. Το συγκεκριμένο μάλιστα έργο ισορροπεί άριστα ανάμεσα στο χιούμορ και το δράμα κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή κάθε στιγμή των 90 λεπτών του.
Αλλά ακόμη και να μην ενδιαφέρει κάποιον αυτή η ιστορία, ένας αδιαμφισβήτητος λόγος για να παρευρεθεί είναι η απολαυστικότατη ερμηνεία του Γιώργου Κιμούλη. Πολύ λαϊκά θα μπορούσα να πω ότι ο τύπος δίνει μαθήματα υποκριτικής. Μπαίνει στο ρόλο του ομοφυλόφιλου πολύ φυσικά, χωρίς καμία υπερβολή, χωρίς να γίνεται καρικατούρα όπως βλέπουμε συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις. Είναι άλλωστε γνωστή η πολυδιάστατη εκφραστική του γκάμα, οπότε κι εδώ μας «παίζει» ψυχολογικά στο δευτερόλεπτο από το χιούμορ στη συγκίνηση και αντίστροφα. Η φωνή του, οι εκφράσεις του προσώπου, η γλώσσα του σώματος είναι άψογα συγχρονισμένα και σκηνοθετημένα.
Δυστυχώς η άψογη αυτή εμφάνιση δημιουργεί μία μεγάλη αντίθεση με τις ερμηνείες των συμπρωταγωνιστών του –Κατερίνα Θεοχάρη και Βασίλης Γιακουμάρος. Ο λόγος τους μοιάζει σχεδόν ξένος με την άκαμπτη εκφορά του και την αμηχανία που βγάζει. Ο Γιακουμάρος προφανώς λόγω του ρόλου του «αγροίκου αστυνομικού» να βολεύεται πίσω από αυτή την τεχνική, αλλά εν τέλει μαζί με τη «σύντροφό» του αφήνουν μία μονότονη και μονοδιάστατη ερμηνεία.
Τα σκηνικά αποδίδουν εύστοχα το ψυχολογικό πλαίσιο που κινείται κυρίως ο πρωταγωνιστής και τα κοστούμια επίσης συμπληρώνουν με επιτυχία το αισθητικό αποτέλεσμα.
Βαθμολογία: 7.5/10
Η καλλιτεχνική επιτυχία του Γιώργου Κιμούλη «H Συνάντηση» στο θέατρο Μουσούρη
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ 2022
Αντάξια της προσμονής η υπέροχη «Συνάντηση» με τον Γιώργο Κιμούλη… Είδαμε & σχολιάζουμε.
