Είδε και σχολιάζει ο Γιάννης Τσιρόγλου.
Μετά την περσινή επιτυχία στο Φεστιβάλ Αθηνών και τις πρόσφατες παραστάσεις στο «Τζένη Καρέζη», ένα πραγματικά συγκλονιστικό έργο, το «Himmelweg» (Ο δρόμος για τον ουρανό) παρουσιάζεται στο θεατρόφιλο κοινό της Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα στο θέατρο Αμαλία από τη περασμένη Δευτέρα.
Ο συγγραφέας Χουάν Μαγιόργκα αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα όπου εκ πρώτης όψεως δεν το χωρά ο νους, πως δηλαδή η ναζιστική κυβέρνηση του Βερολίνου κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, εξαπάτησε τη Δύση δημιουργώντας ένα εικονικό στρατόπεδο όπου μέσα σε αυτό οι Εβραίοι ζούσαν ζωή χαρισάμενη…
.
Αλλά ότι φαίνεται και ακούγεται ως αδιανόητο για τον κοινό νου, αποδείχτηκε απολύτως λογκό γι’ αυτούς.
Έτσι λοιπόν, κοντά στην Πράγα, στήνεται ένα παιχνίδι εντυπώσεων, δηλαδή μιας καλοστημένης απάτης όπου επιστρατεύονται εκατοντάδες εβραίοι ηθοποιοί όλων των ηλικιών ακόμη και παιδιά και με κάθε λεπτομέρεια επί μήνες εκπαιδεύονται πώς να δείχνουν φυσιολογικοί καθώς όταν θα τους επισκεφτούν εκπρόσωποι του Ερυθρού Σταυρού να μην καταλάβουν απολύτως τίποτα. Είναι δε τόσο «πιστευτοί» που αργότερα οι αναφορές θα εξαίρουν την… γενναιοδωρία του Φύρερ απέναντι στους κρατούμενους.
.
.
Τα τρομακτικά αυτά γεγονότα μεταφέρθηκαν σε θεατρική προσαρμογή από την Έλενα Καρακούλη η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης και την πάντα ριψοκίνδυνη επιλογή, υποκριτική – αφήγηση, κατέθεσε μια ενδιαφέρουσα ρεαλιστική άποψη των τότε γεγονότων, αλλά κάποιες καταλυτικές επιλογές αποδυνάμωσαν την γενικότερη αίσθηση της παράσταση (θα αναφερθούμε παρακάτω).
Ωστόσο αρετές υπάρχουν και αυτές είναι: μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα (με χαλαρές πινελιές, τονίζοντας την παραφροσύνη), η πιεστική αντιμετώπιση συμπεριφορών και δεδομένων, η ακτινογραφία χαρακτήρων μέσα από επιτηδευμένες πράξεις και μια άψογη καθοδήγηση προς τους ηθοποιούς, θα την έλεγες και χορογραφία. Σε όλα αυτά βοήθησαν και όλα τα επιμέρους, σκηνικά, φώτα, βίντεο και μουσικές..
Αυτό όμως που τίποτα δεν αμφισβητείται είναι οι ερμηνείες. Κυριολεκτικά μια και μια.
Ο Νίκος Ψαρράς, υποδυόμενος τον ρόλο του Διοικητή έδωσε ρέστα. Αυτός ο ηθοποιός είναι προς μελέτη και «τροφή» σε σχολές και νέους, τουλάχιστον, ηθοποιούς. Ένας ρόλος δίκοπο μαχαίρι και με την ιδαιτερότητα, πως ένας άμεμπτος ναζιστής, θα έχει «νορμάλ» νταλαβέρια με έναν εβραίο στο γραφείο του. Η αναμεταξύ τους σχέση κινείται σε τεντωμένο σκοινί και στα όρια της ανοχής. Είναι αξιοθαύμαστη, σχεδόν ανατριχιαστική η εικόνα του και οι δόσεις παράνοιας που τον κυριεύουν ενόσω εκπαιδεύει το θύμα του. Σε παράλληλο χρόνο ανακαλύπτουμε τις καλλιτεχνικές αδυναμίες του που όταν δεν εκτελεί παιδάκια και γυναίκες, δεν χάνει καμιά θεατρική πρεμιέρα, ενώ ξεκουράζει το πνεύμα του ακούγοντας κλασσικούς συνθέτες. Η κυνικότητα αντικατοπτρίζεται στο βλέμμα του, σε κοφτές –γκεσταπικές- κινήσεις, πάλλεται σωματικά, ενώ η διακύμανση της φωνής του επισκιάζει τρομακτικά τον περιβάλλοντα χώρο.
Ώριμη/βαθιά ερμηνεία από τον Δημήτρη Παπανικολάου που αποδίδει με σπαραγμό το πιόνι – εργαλείο που αμφισβητεί τις προθέσεις μη κατανοώντας και τι ακριβώς πρέπει να κάνει. Εξαιρετικός.
Καταιγιστικός υπήρξε και ο Θανάσης Δήμου σε ένα τεράστιο πολύ δύσκολο μονόλογο (θα μπορούσε από μόνο του να υπάρξει), με ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του το βάρος της ευθύνης ενός λαού που «κρύφτηκε» και δεν αντιλήφθηκε.
.
.
Στα θετικά της παράστασης ξεχωρίσαμε: Μια σειρά από βαλίτσες πάνω στη σκηνή που σχηματικά άλλαζαν θέση ή έπεφταν, ένα σχετικά λιτό σκηνικό που όμως ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις ενός γραφείου της εποχής, σκληροί φωτισμοί που τόνιζαν ιδιάζουσες καταστάσεις και υποβλητική μουσική.
.
.
Εμπνευσμένες υπήρξαν δυο στοχευόμενες περιπτώσεις που συνέβαλλαν καθοριστικά για να κατανοήσουμε ακόμη περισσότερο τον δρόμο του ουρανού… Τα βίντεο και το φινάλε.
Τα πρώτα θελαν χρόνο να κατανοήσεις τον τρόπο που γυρίστηκαν και με ποιο ύφος περιβάλλονταν. Σύντομα όμως «ανακαλύψαμε» τη σημασία της σχολαστικότητας όπου με τις πολλαπλές επαναλήψεις, τα παγωμένα βλέμματα, κάποιες σκόρπιες αδιάφορες σκηνές καθημερινότητας και οι οδηγίες που δίνονταν, όπως για παράδειγμα, το κοριτσάκι με τη σβούρα και το πώς πρέπει να μάθει να τη δένει και να την ρίχνει, ή συμπεριφορές με χειρουργική ακρίβεια άλλων παιδιών. Γεγονότα που κάποια επιβεβαιώθηκαν ρεαλιστικά και στη σκηνή.
Το τέλος οφείλουμε να πούμε μας ανατρίχιασε. Χωρίς να μαρτυρήσουμε το περιεχόμενο, άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και βέβαια πολλές στενάχωρες σκέψεις. Ωστόσο ήταν το πιο δυνατό συναισθηματικά και η πιο συγκινητική στιγμή για να κλείσει η παράσταση.
.
.
Στα αρνητικά (-) χρεώνεται ή έναρξη της παράστασης και μια γενικότερη δομή που ειλικρινά μας εκπλήσσει πως δεν αντιλήφτηκε –και δεν διόρθωσε- η σκηνοθέτις. Όπου πάνω στη σκηνή, ο εκπρόσωπος του Ερυθρού Σταυρού περιγράφει με καταιγιστική λεπτομέρεια το χρονικό της απάτης για … τριάντα λεπτά της ώρας. Ακατάπαυστα και μόνος. Σε σημείο που να αναρωτιέσαι πότε θα βγει ο Ψαρράς και πότε επιτέλους θα ξεκινήσει… η παράσταση. Τουναντίον θα μπορούσε ενδιαμέσως να παρεμβαίνει, δίνοντας μια πιο ουσιαστική παρουσία πάνω σε πραγματικούς χρόνους βοηθώντας και τον θεατή, σε μια πιο ομαλή θέαση/εξέλιξη. Το χειρότερο είναι, πως ξάφνιασμα και ταχυλογία, αφαίρεσαν με το καλημέρα πόντους από τη παράσταση, κυρίως ενδιαφέρον αλλά και τα απαραίτητα στοιχεία που όφειλες να κατανοήσεις.
Επιπλέον σε κάποια σημεία της παράστασης θα θέλαμε μια πιο ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, μια ίσως περισσότερη σκληράδα και οπωσδήποτε, όπως αναφέραμε διαφορετική δομή.
Εν ολίγοις (=) μια καλή, με δυνατά στοιχεία παράσταση αν…
Βαθμολογία:
6,9
.
Δείτε τυχαία αποσπάσματα από τη παράσταση στο θέατο Αμαλία.
.
.
Δείτε και αυτό:
Οι παραστάσεις συνεχίζονται:
ΑΜΑΛΙΑ
«HIMMELWEG» (Ο Δρόμος για τον Ουρανό)» του Χουάν Μαγιόργκα.
Κοινωνικό.
Σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων κοντά στην Πράγα, στήνεται ένα παιχνίδι εντυπώσεων, δηλαδή εξαπάτησης. Η ναζιστική κυβέρνηση του Βερολίνου επιβάλλει σε επιλεγμένους κρατούμενους να δημιουργήσουν μια πλαστή εικόνα αξιοπρεπούς διαβίωσης για χάρη της κοινής γνώμης. Εκπρόσωποι του ερυθρού σταυρού, θορυβημένοι από τις φήμες για τις συνθήκες που επικρατούν στα στρατόπεδα, καταφθάνουν και γίνονται μάρτυρες μιας καλοστημένης απάτης. Επισκέπτονται το Τερεζίν, ένα ιδιόμορφο γκέτο, στο οποίο τα πάντα φαίνονται να λειτουργούν «κανονικά». Επιστρέφοντας από το στρατόπεδο θα καταθέσουν τη μαρτυρία τους για τη σίτιση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τη διαμονή των κρατουμένων.
Σκηνοθεσία:. Έλενα Καρακούλη.
Ερμηνεύουν: Νίκος Ψαρράς, Δημήτρης Παπανικολάου, Θανάσης Δήμου, Βερονίκη Στογιαννίδου, Δανάη Hoffmann
Ήμερες και ώρες παραστάσεων: Δευτερότριτα 17, 18, 24 και 25 Φεβρουαρίου στις 21:00
.
Δείτε & αυτά:
/
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.
& αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
..
Ακολουθήστε μας στα social media
.
Φωτογραφικό υλικό
