ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ ΟΙ «ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ» ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΙΣ «ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ» ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ. ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ
Ή αλλιώς η απόλυτη επί σκηνής κυριαρχία του ΛΟΓΟΥ, εκφρασμένη ως συμπυκνωμένη ουσία από έναν σπουδαίο θεατράνθρωπο/ ηθοποιό. Τρίτη στη σειρά παράσταση της διοργάνωσης «Θεατρικές Συναντήσεις» του Δήμου Καλαμαριάς, οι «Διαλέξεις αθλιότητας» του Γιάννη Τσίρου που παρακολουθήσαμε χθες Τρίτη 28/4 στο θέατρο Μ. Μερκούρη με σκηνοθεσία και ερμηνεία από τον Θανάση Παπαγεωργίου. Σε ένα χώρο σχεδόν γεμάτο από θεατές, όπως φάνηκε, πιστούς του μεγάλου ηθοποιού που τον ακολουθούν σταθερά. Και παρακολουθούν συνειδητά και προσηλωμένα τις εκάστοτε ερμηνείες του, όπως στον συγκεκριμένο δυνατό μονόλογο με το άκρως επίκαιρο θέμα…
«Ένας πρόσφατα καταδικασμένος για οικονομικά σκάνδαλα πολιτικός, λίγους μήνες μετά την αποφυλάκισή του, οργανώνει διαλέξεις με σκοπό να εξηγήσει τους λόγους που τον οδήγησαν να καταχραστεί δημόσιο χρήμα. Τα επιχειρήματά του στηρίζονται στην ανοχή που δείχνουν οι πολίτες απέναντι στην αλαζονεία και τη διαφθορά των πολιτικών, προκειμένου να ικανοποιηθούν σε προσωπικό επίπεδο…» Με αυτά τα λόγια μας συστήνεται λακωνικά η παράσταση και εμείς στη σκηνή βλέπουμε: ένα απλό τραπέζι, μια καρέκλα, ένα μικρόφωνο και στο βάθος μια… κρεμάλα. Πριν την είσοδο του ομιλούντος, η «γραμματέας» του τακτοποιεί τα του γραφείου, φέρνει ένα ποτήρι νερό, ελέγχει την κρεμάλα κι αποχωρεί διακριτικά για να εισέλθει ο «δίνων την διάλεξη» πολιτικός με έναν ογκώδη φάκελο. Κάθεται, ανοίγει τα χαρτιά του κι αρχίζει…
Μια αφήγηση ποταμός και μια επιχειρηματολογία – γροθιά στο στομάχι που το δημοσιογραφικό λόμπυ χαρακτηρίζει «διαλέξεις αθλιότητας» από έναν «άθλιο» και ελαφρώς «διαταραγμένο» λόγω εγκλεισμού για 6 χρόνια. Ο ίδιος αποδέχεται τον χαρακτηρισμό περί αθλιότητας αλλά όχι τη βολική «διαταραχή». Απαλλαγμένος πια από την «επαιτεία της ψήφου», επιχειρεί με ειλικρίνεια αφοπλιστική μια βαθιά ανατομία του πολιτικού γίγνεσθαι. Αφηγείται το έντιμο ξεκίνημά του ως «μαρίδα»/ «ενός από το λαό», διατρέχει όλο το σύστημα των διαπλεκόμενων γραναζιών και την απορρόφησή του στον «πολιτικό βυθό» για να μεταλλαχθεί σε «καρχαρία», αναθυμάται τις συνθήκες φυλάκισης, μετρά τα επισκεπτήρια στα 6 χρόνια… Περιγράφει την τότε «αυλή» των «συνδαιτημόνων», ψάχνει ανάμεσα στο κοινό των παλιών ψηφοφόρων του αυτούς που τον αποκάλεσαν προδότη, τον έφτυσαν, ζήτησαν το κρέμασμά του, του απαγόρεψαν τις «ιερές» λέξεις «θεός/ πατρίδα/ οικογένεια»… και τους πετάει κατάμουτρα και κυνικά το μέρος της ευθύνης για την εξουσία που απλόχερα του πρόσφεραν, βεβαίως ανταποδοτικά. Όπως ομολογεί, «η εξουσία είναι το μεγαλύτερο έγκλημα, αλλά ποτέ δεν θα δικαστεί η ίδια, παρά μόνο οι διαχειριστές της». Κι όσο για τις «Διαλέξεις αθλιότητας», πέρα από μοναδικό μέσο… βιοπορισμού πλέον, έχουν σαφές κίνητρο «έστω ένα ψίχουλο δικαίου για μένα» και σαφή στόχο «να κλονίσω έστω και λίγο τη σιγουριά της αθωότητάς σας» Του πάντα αθώου ή σοφού λαού…
Δυνατά σημεία (+) της παράστασης αναμφισβήτητα ήταν:
– Το εξαιρετικό κείμενο του Γιάννη Τσίρου. Όπου βρήκαν τη θέση τους αλήθειες τρανταχτές, ειπωμένες με «ονοματεπώνυμο» κι επιχειρήθηκε μια καίρια, βαθιά, ειλικρινής τομή της πολιτικοκοινωνικής παθογένειας. Μια «χειρουργική επέμβαση» στο πάσχον σύστημα με σπάνια ακρίβεια επί της πραγματικής ουσίας. Με στέρεα επιχειρήματα στη σωστή τους βάση, στηριγμένα στη λειτουργία της ανθρώπινης φύσης, από αυτά που κοινώς «σε κολλούν στον τοίχο» κι ο όποιος αντίλογος υποχωρεί… Ο τρόπος που ο συγγραφέας εμβάθυνε ουσιαστικά στο στερεοτυπικό «έχουμε αυτούς που μας αξίζουν» υπήρξε καταλυτικός με την αυθεντική του αλήθεια και ΠΕΤΥΧΕ το στόχο του: να κλονίσει συνθέμελα το άλλοθι της αθωότητας ημών των «αθώων». Με γραφή καυστική και ενίοτε σαρκαστική, μακριά από συνήθη τσιτάτα, εντοπίσαμε στο κείμενο φράσεις- διαμάντια ως καταστάλαγμα φιλοσοφημένης, «παιδεμένης» σκέψης. Γιατί μπορεί να μην ήταν πρωτάκουστα όλα όσα ειπώθηκαν, όμως το δέσιμο, το ψάξιμο και η απόδοσή τους έκανε τη διαφορά σε ένα κείμενο με καθαρό στόχο και στέρεα δομημένο πάνω στα θεμέλια μιας αποστομωτικής λογικής.
– Και βέβαια εξίσου δυνατό σημείο, η ερμηνεία του Θανάση Παπαγεωργίου. Από τους ηθοποιούς που η ποιότητα, η εμπειρία και το καταξιωμένο ταλέντο, μπορούν να στηρίξουν εξαιρετικά έναν τέτοιο μονόλογο. Δεν γνωρίζουμε αν γράφηκε για το συγκεκριμένο ηθοποιό, ωστόσο ήταν κομμένος και ραμμένος ακριβώς στα μέτρα του! ΔΕΝ έπεισε απλά, ούτε υποδύθηκε ρόλο… ΗΤΑΝ ο ίδιος ο «πολιτικός» πάνω στη σκηνή που ασκούσε την πολιτική από πάντα! Απαράμιλλη φυσικότητα και μια εκφραστικότητα μοναδική στο λόγο και στη γλώσσα του σώματος. Βίωνες ταυτόχρονα μαζί του τα ομολογημένα λάθη και πάθη μιας ζωής ταραγμένης και η καταπληκτική αμεσότητά του άγγιζε τον θεατή έναν προς έναν… λες και απευθυνόταν στον καθένα χωριστά ή αναγνώριζε μέσα στο κοινό με μια ματιά το στόχο του. Με ακριβείς δόσεις σαρκασμού και πικρού χιούμορ, με εξαιρετικό λόγο και παύσεις, με κινήσεις απόλυτα ενταγμένες στο «κοστούμι» του πολιτικού. Εν ολίγοις ο γνωστός, υπέροχος Θανάσης Παπαγεωργίου σε έναν ρόλο- γάντι!
Από την άλλη, αυτό που μας έλειψε (-) ήταν μια… κάποια σκηνοθεσία. Όπου με εξαίρεση τη δυνατή συμβολικά σκηνή της «κρεμάλας», η υπόλοιπη παράσταση μιας γεμάτης ώρας, δικαίωσε περισσότερο τον τίτλο της ως στατική «διάλεξη», παρά ως θεατρικό δρώμενο. Γεγονός ωστόσο που απέδειξε ότι ένα δυνατό κείμενο και μια εξαιρετική ερμηνεία, είναι αρκετά για να σε κρατήσουν προσηλωμένο στη σκηνή και να περάσουν σε δεύτερο πλάνο τα υπόλοιπα… ήταν και το θέμα τέτοιο… Θεωρούμε όμως ότι μια θεατρική ατμόσφαιρα με κάποια φαντασία, θα απογείωνε το σύνολο!
Εν κατακλείδι (=)
θα θυμόμαστε την παράσταση για το αποκαλυπτικό, μεστό κείμενο με κάποιες κορυφαίες ατάκες και την υποδειγματική ερμηνεία ενός σπουδαίου ηθοποιού!
.
Βαθμολογία
6 στα 10
.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 29/4/2015, ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΔΩ
Θεατρικές Συναντήσεις-2015 στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς –Αναλυτικό πρόγραμμα παραστάσεων.
Χορηγός Επικοινωνίας: www.kulturosupa.gr
Φωτογραφικό υλικό
