Εξαιρετική η παράσταση «Έγκλημα και Τιμωρία» στο θέατρο «Τ». Είδαμε + σχολιάζουμε +τι ειπώθηκε στη συζήτηση + φωτο +video.
Το μικρό θεατράκι «Τ» με τη ζεστασιά και την αισθητική του παραπέμπει σε αγαπησιάρικες εποχές μπουάτ, όταν κοινό και καλλιτέχνες μοιράζονταν επί ίσοις όροις τη μέθεξη στην τέχνη… όταν η επί σκηνής ανάσα έφτανε ανεμπόδιστη κάτω και δίπλα… όταν «οι παρέες έγραφαν ιστορία»… σαν την θεατρική παρέα PassaTempo στην παράσταση «Έγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι που παρακολουθήσαμε (και όχι μόνο) χθες βράδυ. Μια «παρέα» που κάτι μας λέει ότι θα γράψει τη δική της θεατρική ιστορία και θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα!
Ένα λογοτεχνικό έργο, από τα πλέον κλασικά και πολυδιαβασμένα, σαν το «Έγκλημα και τιμωρία», δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, παρά μόνο δυο λόγια υπενθύμισης της ιστορίας. Με κεντρικό ήρωα το δράστη ενός φόνου, ο συγγραφέας ξεδιπλώνει ένα πολύπλοκο πλέγμα εσωτερικών συγκρούσεων, σε πολλαπλά επίπεδα: ψυχολογικό, κοινωνικό, ιδεολογικό. Ένας φτωχός φοιτητής, στα όρια της ανέχειας, σκοτώνει μια γριά τοκογλύφα, συλλαμβάνεται, ανακρίνεται και βιώνει εξοντωτικά αδιέξοδα που τον «αρρωσταίνουν», ενώ γύρω του, πέραν του ανακριτή και της βοηθού του, κινούνται πρόσωπα καθοριστικά του δράματός του. Μια αδελφή- εκπρόσωπος της φτωχής του οικογένειας, έτοιμη να «ξεπουληθεί» σε πλούσιο γαμπρό και μια αγαπημένη- μάρτυρας, που η ανέχεια στην έσπρωξε στην πορνεία…
Ένας περίγυρος που του προσφέρει ιδανικό άλλοθι για ένα έγκλημα «ιδεολογικών κινήτρων» και «κοινωνικής δικαιοσύνης», μια εξουσία που ασκεί πάνω του κυνικά τον αυταρχισμό της, μια χριστιανική καταβολή που τον διαβρώνει εσωτερικά, μια θεώρηση των ανθρώπων, χωρισμένων σε «κοινούς» και «εξαιρετικούς»…. Μπορεί να ισχυρίζεται με πάθος «ένα τόσο δα εγκληματάκι και σε ανταπόδοση χιλιάδες καλές πράξεις», μπορεί να φωνάζει «σκότωσα μια μισητή γριά, μια ψείρα, μια κατσαρίδα, που έπινε το αίμα του κόσμου», μπορεί να δοκίμασε τα όριά του στην υπέρβαση για να περάσει στην κατηγορία των τολμηρών «εξαιρετικών»… όμως στην άνιση ψυχολογική – υπαρξιακή του πάλη μεταξύ λογικής και συναισθήματος, νιώθοντας πληγωμένη περισσότερο τη ματαιοδοξία παρά την ηθική του, θα παραδεχθεί όχι ότι υπήρξε αμαρτωλός, αλλά ανόητος. Και θα ομολογήσει οικειοθελώς…
Η δραματοποίηση ενός ψυχολογικού έργου που του λείπει η σκηνική δράση, απαιτεί ιδιαίτερη σκηνοθετική και υποκριτική μαεστρία για να κρατήσει το ενδιαφέρον, καθώς υποκαθιστά στην ουσία την (αχαλίνωτη ίσως) φαντασία του αναγνώστη.
Και ναι! Η σκηνοθέτιδα Γλυκερία Καλαϊτζή αποδείχθηκε εξαιρετική μαέστρος και η θεατρική ομάδα PassaTempo εξαιρετικοί σολίστες με «πρώτο βιολί» τον πρωταγωνιστή Δημήτρη Φουρλή στον ρόλο του Ροντιόν Ρομάνοβιτς Ρασκόλνικωφ. Που σήκωσε με επιτυχία στις νεανικές και άπειρες πλάτες του, το βάρος ενός κλασικού ρόλου απαιτήσεων. Πρόκειται για μια σκηνοθεσία ευρηματική χωρίς ακρότητες, με συνεχή, απρόσκοπτη ροή, με ευφυή αξιοποίηση των τεχνικών μέσων και της αμεσότητας του χώρου.
Που δεν περιορίστηκε αυστηρά στα τετραγωνικά της σκηνής, έβαλε τα πρόσωπα του έργου να κινούνται με άνεση σε όλο το χώρο… εντός και εκτός, εξυπηρετώντας λειτουργικά την εξέλιξη της παράστασης. Που με έξυπνη «χωροταξία» των ηθοποιών, σωστή χρήση των φωτισμών και εμβόλιμες προβολές σε ένα λιτό σκηνικό, κατάφερε να κρατήσει την προσοχή προσηλωμένη και να δώσει την απαιτούμενη ένταση κάθε φορά. Με κορυφαία τη σκηνή του παραληρήματος του δράστη και τους βασανιστικούς εφιάλτες του που αποδόθηκαν με τρόπο εξαιρετικά εμπνευσμένο και ευφάνταστο. Κυρίως όμως αποδόθηκε πιστά, παρόλη την «αφαίρεση» ή… χάρη σε αυτήν, ένα πειστικό «ντοστογιεφσκικό» κλίμα…
Ο νεαρός πρωταγωνιστής Δημήτρης Φουρλής, που είναι σίγουρο ότι στο μέλλον θα μας απασχολήσει ιδιαίτερα, ερμήνευσε με ακρίβεια, ένταση, συνέπεια έναν ρόλο-πρόκληση, αντικειμενικά δύσκολο. Παρότι τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του ήρωα, τα ξεσπάσματα, η οργή, οι συγκρούσεις, ίσως παρέχουν ερμηνευτικές «ευκολίες», εν τούτοις κρύβουν ταυτόχρονα και παγίδες. Να περάσει στη γραφικότητα, στο μελό, στην ακρότητα… η ένταση να μείνει στην εξωτερική περιγραφή χωρίς πειθώ για το «μέσα». Εδώ όμως πρόκειται για έναν ηθοποιό που το αναμφισβήτητο ταλέντο του και η απρόσμενη για την ηλικία του θεατρική ωριμότητα, κατόρθωσαν να υποκαταστήσουν την έλλειψη εμπειρίας. Και έδωσε έναν Ροντιόν πειστικότατο μέσα στα βασανιστικά του αδιέξοδα, ανθρώπινο και ευάλωτο που το δράμα περνούσε από λόγο, κίνηση και σώμα ταυτόχρονα…
Εξίσου πολύ καλός ο Στάθης Μαυρόπουλος στο ρόλο του ανακριτή, με έναν ιδιότυπο κυνισμό, σχεδόν αναγνωρίσιμο και αντιπροσωπευτικό του προσώπου της εξουσίας, στα όρια του καλυμμένου σαδισμού «με το γάντι». Που καταφέρνει πάντα να παίρνει αυτό που θέλει… Επίσης δύσκολος ρόλος, καλοδουλεμένος, με εκφραστικές λεπτομέρειες.
Το ίδιο εξαιρετικές η αστυνόμος Ιωάννα Λάμνη με το αυταρχικό και παγωμένο ύφος, η Μαρίτα Τσαλκιτζόγλου στο ρόλο της Σόνιας, πονεμένη, μοιρολατρική κι ευάλωτη, η Νάντια Δαλκυριάδου στο ρόλο της αδελφής, απόλυτα δραματική στο ρεαλισμό της. Όλοι τους άψογα συντονισμένοι και άριστα καθοδηγούμενοι από μια επιδέξια σκηνοθέτιδα με συγκεκριμένο και σαφή στόχο.
Αξίζει όμως ιδιαίτερη αναφορά στους φωτισμούς που συνέβαλαν καθοριστικά στη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος, στην διακριτική μουσική όπου και όσο έπρεπε και στα επιτυχημένα κοστούμια που έδωσαν το σωστό «στίγμα» των ηρώων, φέρνοντάς τους σε μια προσιτή καθημερινότητα. Το σκηνικό λιτό μεν, αλλά με άποψη και φαντασία, απόλυτα ταιριαστό στο κλίμα, λειτουργικό και κυρίως άριστα αξιοποιημένο με προβολές και φωτισμούς.
Κατόπιν τούτων, το θερμό χειροκρότημα ήταν η αναμενόμενη επιβράβευση μιας εξαιρετικής προσπάθειας από ανθρώπους που δεν έμειναν στα «εύκολα», αναμετρήθηκαν με τα «δύσκολα» και κέρδισαν!
Βαθμολογία
7 στα 10
Όμως η βραδιά είχε και συνέχεια! Με πρωτοβουλία της «Κ», οργανώθηκε μετά το τέλος της παράστασης, μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους συντελεστές της. 
Το κοινό που παρέμεινε, εξ ολοκλήρου νεανικό, τετ α τετ με ηθοποιούς και σκηνοθέτιδα σαν μια μεγάλη παρέα, έθεσε ερωτήματα και πήρε απαντήσεις. Η συζήτηση ξεκίνησε όπως ήταν αναμενόμενο, από τις διαφορές της περσινής παράστασης με την φετινή. Επ’ αυτού η Γ. Καλαϊτζή μίλησε για «γείωση» της παράστασης και προσαρμογή της περισσότερο στο σήμερα, με μεγαλύτερη έμφαση στα υπαρξιακά ζητήματα και τη θεατρικότητα, παρά στην απλή αναπαράσταση του μυθιστορήματος, κάτι που φυσικά απαίτησε επιπλέον κόπο και πρόβες για τις αλλαγές.
Ο πρωταγωνιστής φυσικά ρωτήθηκε για τη δυσκολία του ρόλου του και πώς τον αντιμετώπισε και η απάντηση είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς τόσο ο ίδιος όσο κι η σκηνοθέτιδα μίλησαν για την ξεχωριστή δυσκολία στην ερμηνεία ενός «κατασκευασμένου» λογοτεχνικού ήρωα που δεν συναντά κανείς στην καθημερινότητα ώστε να τον «διαβάσει» και θα πρέπει στην ουσία να τον εφεύρει, τονίζοντας ότι το αποτέλεσμα οφείλεται στη «διαθεσιμότητα» του ηθοποιού. Ακολούθησαν πολύ εύστοχες ερωτήσεις σε σχέση με τα φιλοσοφικά και ιδεολογικά θέματα που θέτει το έργο και τον τρόπο που αποδόθηκαν, καθώς και αρκετές που αφορούσαν το καινούργιο θεατρικό στέκι της ομάδας και τα μελλοντικά της σχέδια. Μίλησαν με θέρμη για το νέο απόκτημα και την πολλή δουλειά που κατέθεσαν για τη διαμόρφωσή του, αλλά και με… φόβο για την έκβαση ενός παράτολμου εγχειρήματος σε καιρούς δύσκολους. Παρόλο που τα πρώτα δείγματα είναι πολύ ενθαρρυντικά, όπως ομολόγησε η συμπαθέστατη και απόλυτα προσγειωμένη Γ. Καλαϊτζή. διαβεβαιώνοντας ωστόσο ότι θα επιμείνουν στα «δύσκολα»…
Γιατί κάποιοι άνθρωποι της τέχνης, ευτυχώς, επιμένουν να είναι «ξεροκέφαλοι». Να παλεύουν κόντρα στο άνεμο, καταθέτοντας ψυχή.
Κι εμείς… τί άλλο; ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ!
-Περισσότερες φωτό εδώ
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γλυκερία Καλαϊτζή
Σκηνικά: Ευαγγελία Κιρκινέ
Κοστούμια: Μαρία Καραδελόγλου
Μουσική: Μάκης Καραδελόγλου
Κίνηση: Ιωάννα Μήτσικα
Εικονικό περιβάλλον-Video-mapping: Στάθης Μήτσιος
Φωτισμοί: Κώστας Σιδηρόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Καυκάσιος
Παίζουν: Νάντια Δαλκυριάδου, Ιωάννα Λαμνή, Στάθης Μαυρόπουλος, Μαρίτα Τσαλκιτζόγλου, Δημήτρης Φουρλής.
ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 9.00 μ.μ. & Κυριακή στις 8 μ.μ.
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 100΄
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: Γενική είσοδος: 12 ευρώ . Φοιτητικό: 8 ευρώ. Μειωμένο 5 ευρώ.
ΘΕΑΤΡΟ ‘Τ’, Φλέμινγκ 16.
Τηλέφωνο για πληροφορίες και κρατήσεις: 2310-854333 (6-9μ.μ.)
*για τους θεατές του Θεάτρου «Τ» διατίθεται και πάρκινγκ ακριβώς δίπλα στο θέατρο, με 3 ευρώ επιπλέον και την επίδειξη του εισιτηρίου.
Φωτογραφικό υλικό
