.
Η παράσταση παρουσιάστηκε στα φετινά Δημήτρια την Κυριακή 29/9 στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και στις 3/10 στο Δημοτικό θέατρο του Πειραιά, όπου βρέθηκε ο Πρόδρομος Μαυρίδης και σχολιάζει…
.
Στην ερώτηση «Ποιο θα έλεγες ότι είναι το κτήριο-σήμα κατατεθέν της πόλης σου», ο μέσος Πειραιώτης έχει την σίγουρη απάντηση: Το Δημοτικό θέατρο. Επιβλητικό, χαρακτηριστικό, κτήριο κόσμημα δημιουργία του Λαζαρίμου, (ομολογώ ότι παλιότερα πίστευα πως ήταν του Τσίλλερ…), σημείο συνάντησης, χώρος άσκησης των απανταχού Πειραιωτών πατινέρς (!!!!).
Σε αυτό λοιπόν το ιστορικό κτήριο, παρακολούθησα, (ομολογώ με μεγάλη περιέργεια), τη ματιά το Ιταλού σκηνοθέτη Alessandro Serra πάνω στο Σαιξπηρικό Μακμπέθ.
.
.
Ο Σαίξπηρ, σε αυτό του το έργο, επικεντρώνεται στην αναρρίχηση του ανθρώπου στην εξουσία και στη σκοτεινή του λαχτάρα για δύναμη, μέσα από δολοπλοκίες, φόνους, αλλά και δεισιδαιμονίες. Επιστρατεύοντας τη γυναικεία πειθώ, υπερβατικούς χρησμούς και φυσικά, τον υπέροχο ποιητικό του λόγο, καταφέρνει να στηλιτεύσει την αμετροέπεια, την προδοσία και την ηθική καταβαράθρωση του ανθρώπου, όταν αυτός επιλέξει τη δύναμη, έναντι της αρετής.
Η παράσταση κινείται σε πολύ χαμηλό φωτισμό από την αρχή, μέχρι και το τέλος της και σε ένα ιδιαίτερα αφαιρετικό σκηνικό, σχετικά όμως εύπλαστο, (τραπέζια-πετάσματα, προβολείς-οριοθέτες) καλύπτοντας τις ανάγκες της σκηνικής οικονομίας.
Το έργο είναι μεταφρασμένο σε Σαρδηνιακή διάλεκτο από τον Giovanni Carroni και παρουσιάστηκε στο θέατρο με ελληνικούς υπέρτιτλους. Η γλώσσα δε μπορώ να πω ότι ήταν ποιητική, πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν ένα ιδιαίτερο άκουσμα, που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως βύθιση σε ένα «κακό» όνειρο. Ένα κλασσικό στοιχείο του ελισαβετιανού θεάτρου και της αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας το οποίο είχε κρατήσει η παράσταση ήταν ότι η διανομή των ρόλων έγινε αποκλειστικά σε άντρες ηθοποιούς. Αλλά αυτό ήταν και το τελευταίο «κλασσικό» στοιχείο.
Η αρχή του έργου, ήταν ιδιαιτέρως άβολη για το θεατή, καθώς ο σκηνοθέτης, παρουσιάζει τις τρεις μάγισσες (φυσικά χωρίς καθόλου να το υπονοήσει) ως τρεις γυρτές (μάλλον λόγω κύφωσης) τσεμπεροφόρες γειτόνισσες, οι οποίες έβγαζαν κραυγές και ακαταλαβίστικες λέξεις, σκουπίζοντας την κατά τα άλλα άδεια σκηνή. Το γέλιο των θεατών σε τέτοιο θέαμα, είναι σίγουρα ένας κακός προάγγελος αλλά και κάτι που δε μπορούσες να αποφύγεις. Οι κινήσεις τους παρ’ όλα αυτά και η ήταν μελετημένες στο παραμικρό.
Το έργο σιγά σιγά, αποκτά μια πιο «θεατρική» υπόσταση αφότου ξεκινάει η πρόζα των ηθοποιών. Προς μεγάλη μου έκπληξη, το παίξιμο των ηθοποιών αλλά και η εκφορά του λόγου τους ήταν ο ορισμός του βέκιου. Παλιό, άκαμπτο, αποξενωμένο. Φαντάζομαι πως και οι ίδιοι οι ηθοποιοί, (αν και Ιταλοί), δε μπορούσαν να εκφραστούν, με αυτή τη γλώσσα.
.
Οι παύσεις δε, μεταξύ των φράσεων ήταν από άβολες έως ενοχλητικές. Το πραγματικά όμως ενοχλητικό στοιχείο της παράστασης όμως ήταν ο θόρυβος. Ναι. Μόνο αυτή η λέξη μπορεί να περιγράψει αυτούς τους ήχους. Θόρυβος. Παραμορφωμένος ήχος καμπάνας. Ακατανόητα ξεφωνητά. Χτυπήματα, τριξίματα, κρωξίματα, χτυπήματα σε σιδερένιες επιφάνειες, σου δημιουργούσαν τέτοια αποστροφή που ή πλοκή του έργου περνούσε σε δεύτερη μοίρα.
Οι ηθοποιοί Fulvio Accogli, Andrea Bartolomeo, Leonardo Capuano, Andrea Carroni, Giovanni Carroni, Maurizio Giordo, Stefano Mereu και Felice Montervino, αριστοτεχνικά (ομολογώ) μεταμορφώνονταν από μάγισσες, σε σκυλιά και αυλικούς. Αλλά δυστυχώς ήταν από τις παραστάσεις που η ματιά του σκηνοθέτη, «καταπίνει» την ερμηνεία του ηθοποιού και την πλοκή του έργου και χρησιμοποιεί τους ηθοποιούς ως ομιλόντα σκηνικά. Τεχνικά σωστό, συνεπές και άρτιο. Αλλά η ουσία του Σαιξπηρικού θεάτρου (κάθαρση, δίδαγμα, νέμεση) απουσιάζει. Ή αχνοφαίνεται (!!)
Σίγουρα δε θα την πρότεινα σε κάποιον ο οποίος δεν γνωρίζει πολύ καλά το έργο. Αλλά και στην αντίθετη περίπτωση, που κάποιος έχει εντρυφήσει σε αυτό, ο όρος «εξπρεσιονισμός», τον οποίο άκουσα (στο φουαγιέ του θεάτρου πριν την παράσταση) δε πιστεύω πως μπορεί να περιγράψει αυτή τη σκηνοθετική προσέγγιση.
.
Βαθμολογία:
4 στα 10
,
.
Δείτε & αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
