.
Τη παράσταση είδε και σχολιάζει η Νάντια Νικολού.
Tο έργο “Αγαμέμνων”, τη πρώτη τραγωδία της τριλογίας της Ορέστειας του Αισχύλου, σκηνοθετεί φέτος ο Τσέζαρις Γκραουζίνις έπειτα από την περσινή σκηνοθετική καθοδήγηση στο έργο του Αισχύλου,¨Επτά επί Θήβας. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε τον Γιάννη Στάνκογλου σε διττό ρόλο, του Αγαμέμνων και του Αίγισθου και τη Μαρία Πρωτόπαππα στο ρόλο της φόνισσας Κλυταιμνήστρας.
Οι Εγκυκλοπαιδικές πηγές αναφέρουν: Ο Αγαμέμνωνείναι τίτλος τραγωδίας του Αισχύλου, στην οποία περιγράφεται η επιστροφή του νικητή-στρατηλάτη των Ελλήνων και η δολοφονία του από τη γυναίκα του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. Αποτελεί το πρώτο έργο της «Ορέστειας» (458 π.Χ.), της μοναδικής σωζόμενης αρχαίας τριλογίας. Τα άλλα δύο είναι οι “Ευμενίδες” και οι “Χοηφόροι” Στον “Αγαμέμνονα” περιγράφεται η επάνοδος του βασιλιά στην πατρίδα του, η υποδοχή και ο φόνος του, καθώς και ο φόνος της Κασσάνδρας την οποία είχε φέρει μαζί του ως τρόπαιο από την Τροία -κατ’ άλλους, που την είχε ερωτευτεί. Το έργο ολοκληρώνεται με την έξαλλη ικανοποίηση της Κλυταιμνήστρας για το γεγονός ότι σκότωσε εκείνον που είχε θυσιάσει την κόρη της και με την ανακούφιση του Αίγισθου που επιτέλους θα πάρει πίσω το θρόνο τον οποίο πιστεύει ότι δικαιούται. Ο χορός όμως αφήνει να εννοηθεί ότι τίποτα δεν μένει ατιμώρητο και ότι οι θεοί μπορεί να στείλουν τον Ορέστη για να αποκαταστήσει την δικαιοσύνη.
Στα αρνητικά (–) της παράστασης…
«Λυπηθείτε με θεοί! Μαρτύριο αυτή η σκοπιά στων Ατρειδών την Πύλη!»
Με αυτούς τους στίχους κάνει την είσοδο του στην σκηνή ο Φύλακας των Ανακτόρων, θρηνώντας για τις συμφορές που πλήττουν τον οίκο του Ατρέα.Τριγύρω του ο Χορός ,όπου αποτελείται από 12 γέροντες Αργίτες υποβασταζόμενοι σε πατερίτσες ,να αγωνιά για την τύχη των στρατιωτών που αργούν δέκα χρόνια τώρα θυμούμενοι και τις τραγικές θυσίες που απαιτήθηκαν…”Μην τυχόν και πάλι ξεμείνουν από ανέμους τα καράβια και χρειαστεί ο θεός κάποια άλλη θυσία ανίερη κι απρόσφορη, αφορμή πολλών δεινών, γιατί η άφοβη η οργή μένει στο σπίτι η δολερή, μια μέρα να ξυπνήσει κι εκδίκηση θυμάμενη του τέκνου να ζητήσει”
Στην μέση της σκηνής ένα ξύλινο ικρίωμα όπου οι ήρωες του έργου έκαναν την παρουσία τους, κάτω από ένα πλαίσιο φωτισμών, χρωματίζοντας ουσιαστικά τις στιγμές και το ψυχολογικό υπόβαθρο των χαρακτήρων κατά τη διάρκεια της παράστασης. Ένα σκηνικό στείρο έμπνευσης (Κέννυ ΜακΛέλλαν), μια πασαρέλα ουσιαστικά κάτω από φώτα, εξυπηρετώντας το στίγμα της παράστασης, ένα είδος ποπ κουλτούρας. Για ακόμα μία φόρα εντοπίζουμε το ίδιο πρόβλημα, τη θέληση για μια παρουσίαση προχωρημένη, μια νέα οπτική, χωρίς όμως να διαθέτει σταθερή καλλιτεχνική δομή και ουσία. Μέσα σε αυτή τη καλλιτεχνική σύγχυση και τα κοστούμια του έργου. Από τη μία η Κλυταιμνήστρα ντυμένη μέσα σε ένα ελισαβετιανό φόρεμα και ξανθή κόμη και από την άλλη ο Χορός με χακί “σακιά” ,σχημάτισαν μια ατυχή αντίθεση και διαστρέβλωσαν το σκηνοθετικό όραμα του Τσέζαρις Γκραουζίνις, που δεν κατάφερε ούτως η άλλως να στεφθεί με επιτυχία. Επιπλέον η ερμηνευτική διαμόρφωση του Χορού να αποκρίνεται ως ένα ενιαίο φωνητικό σύνολο, τεχνική παλιακή αλλά και άστοχη το να βλέπεις νέους ερμηνευτές να μιμούνται φωνές μεγαλυτέρων, μας ενίσχυσε ακόμα περισσότερο την απορία ως προς τη ταυτότητα της παράστασης. Βλέπουμε κάτι νέο, πρωτοποριακό ή βλέπουμε κάτι που ήθελε να ονοματιστεί καινοτόμο αλλά χάθηκε στην διαδρομή;
Η παρουσίαση της Κλυταιμνήστρας από τη πρωταγωνίστρια του έργου, σε μια ερμηνεία σύγχρονης απόδοσης μας έλυσε οριστικά την απορία σχετικά με τα ασύνδετα σχήματα που θα επακολουθούσαν. Διαμορφώθηκαν κραυγαλέες αντιθέσεις ,σκηνές ασύνδετες, όπως η συνομιλία Κλυταιμνήστρας και Χορού, ένας Αγαμέμνων ποπ, ένας Αίγισθος απροσδιορίστου ταυτότητας, κηνηματογραφική μουσική, κλασικές τεχνικές, σύγχρονες τεχνικές ένα συνονθύλευμα καλλιτεχνικών στοιχείων που απομάκρυνε τους θεατές. Οι κομβικές σκηνές του έργου υποβιβάστηκαν και αυτές μέσα στην όλη προχειρότητα του σκηνοθετικού εγχειρήματος. Το σκοτάδι δεν κατόρθωσε να κρύψει την παρουσία του Αγαμέμνονα, καθώς εισέρχονταν από το πίσω μέρος της σκηνής, οπότε χάθηκε η όποια προσπάθεια αιφνιδιασμού. Η “κόκκινη” σκηνή του έργου ,ενώ διαθέτει κάτι το ιδιαίτερο, καθώς ο ήρωας στέκεται κάτω από κόκκινα φώτα με μια υπεροψία και μια αίσθηση παντοδυναμίας, το φως διαφαίνεται φτωχό και δεν μπορεί να δημιουργήσει μια καλλιτεχνική έκσταση. Τέλος η κορυφαία σκηνή της τραγωδίας του Αισχύλου, αποτυπώθηκε με την άχαρη παρουσία του ήρωα πάνω στην σκηνή με τα εξής λόγια “Mε χτύπησαν… αιμορραγώ. Αρκετά πια με αυτό το ζωντανό θάνατο”
Στα θετικά (+) της παράστασης
Το ερμηνευτικό κομμάτι της παράστασης δεν είχε ιδιαίτερα προβλήματα. Οι όποιες αδυναμίες που εντοπίστηκαν αφορούσαν κυρίως τη σκηνοθετική καθοδήγηση που διαμόρφωσε τους χαρακτήρες. Όλοι οι ηθοποιοί τοποθετήθηκαν κατά μέτωπο προς τους θεατές καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου. Η Μαρία Πρωτόπαππα κατόρθωσε να σωθεί ολοκληρωτικά από τις σκηνοθετικές ατασθαλίες και να παρουσιάσει μια Κλυταιμνήστρα σε μια σύγχρονη απόδοση αξιώσεων. Με μια απόλυτη ισορροπία και ένα αξιέπαινο μέτρο κατάφερε να αποτυπώσει την ιδιαίτερη φύση της Κλυταιμνήστρας. Σαρκασμός, δυναμισμός, θηλυκότητα.
Ο Γιάννης Στάνκογλου ως Αγαμέμνων απέδωσε μια άναρχη, ανέμελη ερμηνεία. Αυτή η ερμηνευτική μανιέρα, του ταιριάζει και την παρουσίασε εύστοχα σε αντίθεση με την παρουσία του ως Αίγισθος που διαφάνηκε κάπως εκτεθειμένος προσπαθώντας να διαμορφώσει μια ταυτότητα στον ήρωα. Σε αυτό το κομμάτι θεωρούμε ότι το σφάλμα ήταν της σκηνοθεσίας όπως και στην ερμηνευτική αντίθεση που σχηματίστηκε κατά τη γειτνίαση των δύο πρωταγωνιστών πάνω στην σκηνή.
H ερμηνεία του Θοδωρή Κατσαφάδου ως Φύλακας διαποτίστηκε από τη θεατρική του αξιοπρέπεια και κλασικότητα. Στον ρόλο του Κήρυκα, ο Αργύρης Πανταζάρας σε μια ερμηνεία διεκπεραιωτική χωρίς κάποιο ιδιαίτερο στίγμα.
Η Ιώβη Φραγκάτου αποτέλεσε τον πιο αδύναμο κρίκο ερμηνευτικά, καθώς απέδωσε μια Κασσάνδρα μέσα από έναν ακατάπαυστο λόγο άνευ ουσίας και σύνδεσης με μία αμήχανη κινησιολογία.
Τέλος,ο Χορός (Μάρκος Γέττος, Δημήτρης Γεωργιάδης, Τάσος Θεοφιλάτος, Πανάγος Ιωακείμ, Δημήτρης Καραβιώτης, Ηλίας Μενάγιερ, Δημήτρης Μηλιώτης, Αλέξανδρος Μούκανος, Αλέξανδρος Μπαλαμώτης, Βασίλης Παπαγεωργίου, Κλέαρχος Παπαγεωργίου, Γιώργος Παπανδρέου) θα τολμούσαμε να πούμε ότι έπεσε θύμα των σκηνοθετικών περιστάσεων. Τοποθετημένοι γύρω της ξύλινης εξέδρας, χωρίς ποτέ να τολμήσουν να την ανέβουν, παρουσίασαν έναν διακοσμητικό ρόλο μέσα από έναν παλιομοδίτικο φωνητικό συγχρονισμό.
Ο από μηχανής θεός και πάλι η ΠΟΙΗΣΗ.Ο ευθύβολος λόγος του ποιητή Γιώργου Μπλάνα, αποτύπωσε μια ελεύθερη μετάφραση που αποσχίστηκε από το αισχύλειο κείμενο, διαμορφώνοντας μια νέα ανάγνωση στο κείμενο της τραγωδίας μέσα από την εξαιρετική ποιητικότητα του λόγου του.
«Νικητής είναι πάντα το Πεπρωμένο.Σκέψου, πάθε, μάθε και πορέψου ! Οφείλεις στον άνθρωπο!»
Καταλήγοντας,
Το έργο κλείνει με το ζευγάρι των φονιάδων να ψηλαφεί με τα χέρια του ένα αόρατο τείχος. Το τείχος της δικιάς τους φυλακής. Το σημείωμα της παράστασης αναφέρει: ”Φτιάχνουμε πολιτείες ασταμάτητα και είμαστε αιχμάλωτοι στις φυλακές που χτίζουμε εκούσια με τα ίδια μας τα χέρια. Πράγματι, περιμένουμε σωτήρες και όταν τελικά εμφανιστούν συνειδητοποιούμε ότι δεν αξίζουν παρά τον οίκτο μας.
Πράγματι, αυτό που ονομάσαμε “δικαιοσύνη”, μας οδηγεί αργά ή γρήγορα στο έγκλημα. Όλοι είμαστε ένοχοι.”
Πράγματι, αυτό που ονομάσαμε “δικαιοσύνη”, μας οδηγεί αργά ή γρήγορα στο έγκλημα. Όλοι είμαστε ένοχοι.”
Ο Αισχύλος στην τραγωδία, Αγαμέμνων, αποτυπώνει το φόβο που διαποτίζει τον άνθρωπο, το πόθο της εκδίκησης, την έμμεση ευθύνη στα λάθη της εξουσίας, την αποδοχή της μοίρας. Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις προσπάθησε να αποτυπώσει αυτά τα στοιχεία μέσα από μια πρόθεση μοντέρνας σκηνοθεσίας χωρίς όμως να κατορθώσει να βρει το στόχο, δημιουργώντας ένα μπερδεμένο καλλιτεχνικό εγχείρημα.
“Τι είναι η ευτυχία στον άνθρωπο… Η δυστυχία σαν υγρό σφουγγάρι δίνει μια και τη σβήνει. Η ευτυχία είναι πράμα που οι άνθρωποι δε λένε ποτέ να χορτάσουν δεν την βαρέθηκε ποτέ κανείς”.
Βαθμολογία:
5/10
Πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
.
Δείτε & αυτά:
-Παρά θιν’ αλός 2018: Πρόγραμμα εκδηλώσεων ΕΔΩ
-Βαλκανική Πλατεία 2018: Πρόγραμμα εκδηλώσεων ΕΔΩ
-Οι συναυλίες της 83ης ΔΕΘ 2018 ΕΔΩ
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
-Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
-Σινεμά με Θέα 2018 στο Μέγαρο Μουσικής ΕΔΩ
-Θέατρο Δάσους & Θέατρο Γης 2018 ΕΔΩ
-Η Πολιτιστική ατζέντα του καλοκαιριού – Ολες οι εκδηλώσεις ΕΔΩ
-Μονή Λαζαριστών: Εκδηλώσεις Σεπτεμβρίου ΕΔΩ
-Καλοκαιρινές θεατρικές περιοδείες 2018 ΕΔΩ
-ΕΙΔΑΜΕ θεατρικές παραστάσεις & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
-ΕΙΔΑΜΕ μουσικές συναυλίες & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
-ΕΙΔΑΜΕ κιν/κές ταινίες & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
