Είδαμε και σχολιάζουμε.
Έχει χαρακτηριστεί ως Ποιητής του έρωτα, από την πιο φωτεινή μέχρι την πιο σκοτεινή εκδοχή του, αφήνοντας κάποια αριστουργήματα με τον λυρισμό της πένας του… Στα οποία κατέχει σίγουρα μια θέση το παρόν «ποίημα» και όχι μόνο για τον λυρισμό της έκφρασης, αλλά επιπλέον για τον περίτεχνο χειρισμό της πλοκής, την εξύψωση του έρωτα σε πνευματικό επίπεδο, τον ευτυχή συνδυασμό κωμικότητας και τραγικότητας, σε ένα έργο που συνυπάρχουν αρμονικά κι απρόσμενα το φως με το σκοτάδι… Ο λόγος για την παράσταση «Περλιμπλίν και Μπελίσα» του Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, που σε σκηνοθεσία Αλέκου Σπυριδάκη παρακολουθήσαμε στo κατάμεστο θέατρο Τ από την ομάδα Oberon.
Ακολουθώντας τη μυθοπλασία, συναντούμε τον γερασμένο, μοναχικό Δον Περλιμπλίν, που ζει απομονωμένος στο αρχοντικό του με μόνη συντροφιά τα βιβλία και την επίσης γηραιά οικονόμο του, η οποία φοβούμενη ότι πεθαίνοντας θα τον αφήσει εντελώς μόνο, τον προτρέπει να παντρευτεί, παρά τις δικές του αρνήσεις. Ωστόσο όταν αυτός γνωρίζει την πανέμορφη νεαρή γειτονοπούλα του Μπελίσα, την ερωτεύεται παθιασμένα κι αποφασίζει να την παντρευτεί, με τη βοήθεια της μητέρας της που την ωθεί σε ένα πλούσιο γάμο, χωρίς η κοπέλα να συναινεί συναισθηματικά, θέλοντας να ζήσει έναν ορμητικό νεανικό έρωτα. Ήδη την πρώτη νύχτα του γάμου εγκαταλείπει κρυφά το συζυγικό κρεβάτι και στην πορεία ερωτεύεται παράφορα έναν άγνωστο «εραστή» που περνά καλυμμένος κάτω από τα παράθυρά της και της στέλνει παθιασμένα γράμματα… ο σύζυγος Περλιμπλίν, εξαρτημένος από την αγάπη του για την νεαρή γοητευτική Μπελίσα, όχι μόνο το αποδέχεται αλλά την βοηθά να τον συναντήσει, όπου όμως θα την περιμένει μια απίστευτη αποκάλυψη και μια τραγική κατάληξη…
Προφανώς η κυρίαρχη δύναμη της παράστασης (+) πηγάζει από το εξαίρετο κείμενο του Λόρκα. Όπου η ποιητικότητα και λυρισμός της γραφής, συναντώνται με μια ευφάνταστα δομημένη πλοκή, στέρεους «καθαρούς» χαρακτήρες, δραματική ανατροπή, βαθύ ουσιαστικό περιεχόμενο… Ένα έργο στην κατηγορία των κλασικών από τον χαρισματικό συγγραφέα- ποιητή, που βεβαίως δεν χρήζει δικής μας «ανάλυσης», ωστόσο αναδεικνύει τους λόγους που παρόμοια έργα καταξιώνονται στη συνείδηση του κοινού. Γιατί εδώ η ποίηση δεν αφορά μόνο στην φόρμα με την γραπτή έκφραση, αλλά καθίσταται ουσιαστική σε βαθύτερο επίπεδο νοημάτων, καθώς ο έρωτας ως απόλυτο ιδανικό υπερβαίνει τη σαρκική διάσταση και κατακτά την ψυχή, μέσα από ένα ευφυές, δυνατό, απρόβλεπτο συγγραφικό εύρημα, ανεπτυγμένο με μοναδική δεξιοτεχνία, ευαισθησία, συμβολισμό… και όπου παράλληλα το σκοτεινό δράμα με απροσδιόριστους θύτες και θύματα, αφήνει «χαραμάδες φωτός» με ανάλαφρες κωμικές πινελιές, χωρίς ποτέ να χαθεί ο στόχος και η πολύτιμη ουσία…
Ένα ποίημα που η σκηνοθεσία του Αλέκου Σπυριδάκη διαχειρίστηκε με σεβασμό, σοφή λιτότητα, επαρκείς δόσεις φαντασίας με στιγμές ευρηματικές… Όπου με απλά μέσα, πολύ εύστοχα αξιοποιημένα για την σκηνική οικονομία, αποδόθηκε σε μεγάλο βαθμό η ατμόσφαιρα του έργου, με βασικό σκηνοθετικό εύρημα το παιχνίδι των σκιών πίσω από κατάλληλα φωτισμένο πανί στο βάθος της σκηνής. Μια έξυπνη επιλογή, με τους ήρωες να αποσύρονται από το προσκήνιο και να «συνδιαλέγονται» ως σκιερές- σκοτεινές φιγούρες, που προσέδωσε θεατρικότητα, ατμόσφαιρα, σκηνικό ενδιαφέρον, καλλιτεχνική πινελιά. Αρετές που επίσης εκτιμήσαμε στην εμβόλιμη σκηνή των «δαιμονίων», που πέραν της καλλιτεχνικής αισθητικής στη δραματοποίηση, η σουρεαλιστική παρέμβασή τους σε ρόλο άτυπου «αφηγητή» συνέβαλε στη βαθύτερη ερμηνεία των δρώμενων. Η απουσία σκηνικού επικέντρωσε όλη τη δράση πάνω και γύρω από ένα λιτό, συμβολικό «κρεβάτι» ως σημειολογία του σαρκικού έρωτα, με το κόκκινο της φωτιάς και του πάθους να κυριαρχεί σκηνικά, εστιάζοντας στον ποιητικό λόγο, την ελκυστική πλοκή, την τραγική κατάληξη, το σκοτεινό μυστήριο. Συμπυκνωμένα όλα σε μία ώρα «γεμάτη» ως περιεχόμενο, με συνεχή ροή και ρυθμό, κρατώντας αδιάλειπτα το ενδιαφέρον.
Σε επίπεδο ερμηνειών οι τέσσερεις ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό με ερμηνείες προσεγμένες, άψογο επαγγελματισμό και εξαιρετικό κάστινγκ φυσιογνωμικά. Ο Διονύσης Καραθανάσης ως Περλιμπλίν, απέδωσε μεστά, με πειστικό ρεαλισμό, ωριμότητα, αυθεντικό συναίσθημα, εκφραστικότητα, τρυφερότητα, όλες τις πτυχές και ψυχικές διακυμάνσεις του ήρωά του, ενώ η Σοφία Σασλή στο ρόλο της Μπελίσα υπήρξε εξαιρετική επιλογή, καθώς τόσο η νεανική ομορφιά όσο και η δουλεμένη ερμηνεία της, συνδύασαν κοριτσίστικη αθωότητα λολίτας με σαγήνη, ναρκισσισμό, ηδυπάθεια μοιραίας γυναίκας, παράλληλα με συναισθηματισμό, τραγικότητα, «ποιητική» αέρινη διάθεση, εντελώς μέσα στο πνεύμα του έργου. Άψογη η Δήμητρα Πάσιου ως οικονόμος με προσεγμένες λεπτομέρειες και θεατρικότητα στην εκφραστική ερμηνεία της, όπως και η Ιωάννα Λαμνή ως μητέρα της Μπελίσα – και αμφότερες στο ρόλο των δαιμονίων- με χαριτωμένη παρουσία και εύστοχη απόδοση χιούμορ, ρεαλισμού και σουρεαλισμού.
Το αφαιρετικό σκηνικό, βασισμένο σε ένα «κρεβάτι», κάποια υφάσματα και τις φωτοσκιάσεις, λειτούργησε αποτελεσματικά για το ποιητικό κλίμα «παραμυθιού», στο οποίο βέβαια συνέβαλαν καθοριστικά οι μελετημένοι φωτισμοί και τα φροντισμένα κοστούμια, πολύ εύστοχα επιλεγμένα για τους χαρακτήρες, όπως και η πρωτότυπη λυρική μουσική με ζωντανά εκτελεσμένα τραγούδια από την Μπελίσα…
Κάτι ελάχιστο που θα επισημαίναμε (-) σε επίπεδο σκηνοθεσίας, θα ήταν μια ελαφρώς πιο τονισμένη καλλιτεχνικά αίσθηση «ποιητικότητας» στην ατμόσφαιρα, με μεγαλύτερη ζωντάνια και κινητικότητα, με περισσότερη συμβολή μουσικής υπόκρουσης, που πέραν των δύο τραγουδιών, θα μπορούσε να υπογραμμίσει υποβλητικά σκηνές… Επίσης από άποψη σκηνικού και δεδομένου του κλίματος, θα προτιμούσαμε ένα άλλο είδος «κρεβατιού» που να παραπέμπει έστω συμβολικά σε κάτι αυθεντικό, αντί της άχαρης μεταλλικής κατασκευής που όταν απογυμνώνεται από τα στρωσίδια φαντάζει ως κάτι ξένο και αντιαισθητικό…
Καταλήγοντας (=) πρόκειται για παράσταση που το έξοχο σε ποιητικότητα και βαθύ νόημα κείμενό της, η ατμοσφαιρική σκηνοθεσία και οι προσεγμένες ερμηνείες, προσφέρουν μία ώρα θεατρικής πληρότητας… Το πιο ενδιαφέρον δε, ότι φεύγοντας άκουγα στα «πηγαδάκια» τις πιο απίθανες ερμηνείες για το περιεχόμενο του έργου, γεγονός που δικαιώνει τη θεατρική αποστολή!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
6,5 ΣΤΑ 10
.
Παραστάσεις: Παρασκευή-Σάββατο 21:30 | Κυριακή 21:00
4333
.
/
———————————————–
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2017 έως 31/05/2018 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 8α Θεατρικά (Κουλτουρο) Βραβεία Θεσσαλονίκης 2018 που θα πραγματοποιηθούν πρώτο 15νθήμερο Ιουνίου 2018
==========================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
=========================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==============================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
Φωτογραφικό υλικό
