Ευχάριστη έκπληξη το «Δεν υπάρχει σωτηρία». Είδαμε στο θέατρο Σοφούλη & Σχολιάζουμε.
Όταν μια φρέσκια ομάδα νέων παιδιών και ένας επίσης νεαρότατος ηθοποιός στα πρώτα του σκηνοθετικά βήματα, παρουσιάζουν μια καλοστημένη, ευφάνταστη, απολαυστική εκδοχή ενός ελάχιστα γνωστού σαιξπηρικού έργου, έχεις κάθε λόγο να μιλάς για απρόσμενα ευχάριστη έκπληξη! Η οποία αφορά στην παράσταση «Δεν υπάρχει σωτηρία» – βασισμένη στο έργο «Meαsure for meαsure» του Σαίξπηρ – που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Σοφούλη από την ομάδα «Άνευ Ορων» και σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή. Απολαμβάνοντας στο κατάμεστο θέατρο, τα 90 «δημιουργικά» λεπτά μιας άκρως ελπιδοφόρας προσπάθειας…
«Με το ίδιο μέτρο» έχει μεταφραστεί ο τίτλος του πρωτότυπου έργου και αναφέρεται επιγραμματικά στα ηθικά πρότυπα κατά την άσκηση της εξουσίας, κάπου στον 16ο αιώνα με τόπο τη Βιέννη. Όπου ο κυβερνήτης, λόγω προσωρινής απουσίας, παραδίδει τη διακυβέρνηση σε έναν αντικαταστάτη, ο οποίος θα επιχειρήσει να εξυγιάνει τη διεφθαρμένη πόλη εφαρμόζοντας σκληρούς νόμους. Στόχος του η πορνεία, τα έκλυτα ήθη, οι παράνομοι έρωτες και ένα από τα θύματά του, ο Κλαύδιος, θα καταδικαστεί σε θάνατο λόγω σεξουαλικής σχέσης εκτός γάμου. Όταν όμως η καλόγρια αδελφή του Ισαβέλλα, προκειμένου να τον σώσει, ζητήσει χάρη από τον σκληρό τιμωρό- θεματοφύλακα των ηθών, θα δεχθεί ανήθικη πρόταση για αντάλλαγμα και με τη βοήθεια ενός «μυστηριώδους» μοναχού θα σκαρώσουν μια πλεκτάνη- εμπλέκοντας και την πρώην αρραβωνιαστικιά του, για να ξεσκεπάσουν την υποκρισία του. Και να αποδείξουν ότι τιμωρεί με θάνατο αδικήματα άλλων, τη στιγμή που διαπράττει ακριβώς τα ίδια και αυτός…
Σίγουρα το πρώτο μεγάλο ατού της παράστασης (+) είναι το γερό θεμέλιο ενός σαιξπηρικού μύθου που παρέχει στέρεα ερείσματα, τόσο σε επίπεδο πλοκής με εξαιρετική συνοχή, ενδιαφέρον και ανατροπές, όσο και σε επίπεδο βαθύτερης ουσίας, σκιαγραφώντας έντεχνα το υποκριτικό, ανήθικο πρόσωπο της εξουσίας διαχρονικά. Η οποία από το ύψος του θώκου της και με τη δύναμη της ασυλίας, θέτει «εαυτόν» στο απυρόβλητο, διαπράττοντας ατιμώρητα ακόμα και αδικήματα που καταδικάζει σκληρά στους εξουσιαζόμενους, καθώς για τους εκπροσώπους της δεν ισχύει «το ίδιο μέτρο». Επιπλέον οι ολοκληρωμένοι και απρόβλεπτοι χαρακτήρες, καθώς και η ελκυστική, ευφάνταστη πλοκή με την τελική καταλυτική ανατροπή, αποτελούν επίσης δυνατά θεατρικά στοιχεία που κορυφώνουν το ενδιαφέρον του θεατή.
Στην παρούσα διασκευή, επιμελημένη από την ομάδα, κρατήθηκε αμιγές το περιεχόμενο του έργου, ωστόσο τονίστηκε ιδιαίτερα το κωμικό στοιχείο- στα όρια της παρωδίας και επιχειρήθηκε μια σύγχρονη μεταφορά με νεανική φρεσκάδα, σημερινό χιούμορ, στοιχεία σάτιρας… έστω κι αν σε σημεία οι ισορροπίες υπήρξαν πολύ «εύθραυστες» ή θυσιάστηκε σε μεγάλο μέρος ο ποιητικός λόγος του συγγραφέα, εντούτοις η απόπειρα θεωρούμε ότι δικαίωσε το στόχο της: να προσδώσει νέο αέρα και να απευθύνει με σύγχρονη γλώσσα και όχημα το χιούμορ, όλα τα σημαντικά μηνύματα του πρωτότυπου, σε ένα κοινό κατά βάση νεανικό και ίσως ελάχιστα μυημένο στα σαιξπηρικά έργα. Βέβαια σε παρόμοιες απόπειρες υπάρχει και «άλλη» ανάγνωση, όπως θα πούμε παρακάτω…
Σε επίπεδο σκηνοθεσίας του Στέλιου Βραχνή, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, παρά την απειρία ή τις μικρές αδυναμίες που θα αναφερθούν στο τέλος, μια πολύ ενδιαφέρουσα προσπάθεια που υπόσχεται πολλά. Χαρακτηρισμένη από φαντασία με μικρά αλλά αποτελεσματικά ευρήματα, έντονη χιουμοριστική διάθεση, ισορροπία στο ρυθμό, αίσθηση του μέτρου και κυρίως σκηνικής οικονομίας… μια σκηνοθεσία σύγχρονη, αφαιρετική/ μινιμαλιστική, όπου χωρίς τεχνικά ή σκηνικά μέσα, έδωσε μέσω σωματικότητας, εύστοχης κινησιολογίας και στοιχειωδών συμβολισμών, ευδιάκριτα την πλοκή και την ουσία του έργου. Με επιπλέον χαρακτηριστικά το μελετημένο και έξυπνο στήσιμο των ηθοποιών αξιοποιώντας και την πλατεία, τον σωστό μεταξύ τους συγχρονισμό, την απαιτούμενη κατάθεση ενέργειας, την παρεμβολή ζωντανά ερμηνευμένων τραγουδιών και βέβαια το πηγαίο γέλιο από ατάκες, κινήσεις, καταστάσεις… Ένα σύνολο λιτό, καλοστημένο, απολαυστικό, που κράτησε σταθερά το ενδιαφέρον.
Από τους 6 ηθοποιούς της ομάδας (Κωνσταντίνος Σωτηριάδης, Δέσπω Πύρτσιου, Στέλιος Βραχνής, Αναστασία Τέη, Γιώργος Καραμανλής, Βίκτωρ Μπενουζίλιο) αποκομίσαμε ως σύνολο τις καλύτερες εντυπώσεις. Τόσο για τις υποκριτικές επιδόσεις τους- οι περισσότεροι σε διπλούς ή τριπλούς ρόλους, όσο και για την μελετημένη κινησιολογία και τις άψογες φωνητικές δυνατότητες ερμηνεύοντας σόλο ή χορωδιακά, απαιτητικά τραγούδια. Εξαιρετικές οι δύο γυναικείες παρουσίες ως πόρνη/ αρραβωνιαστικιά η μία και ως καλόγρια η άλλη, με ακριβείς, πειστικές, εκφραστικές ερμηνείες, ενώ ισοδύναμα πολύ καλοί υπήρξαν οι ανδρικοί ρόλοι, συνδυάζοντας δυναμισμό, πάθος, ένταση, σκοτεινότητα και βέβαια περίσσιο, αυθόρμητο χιούμορ οδηγώντας την ερμηνεία επί τούτου – ως σκηνοθετική άποψη- στα όρια της καρικατούρας με στοιχεία σουρεαλισμού.
Βρήκαμε θαυμάσιους και με ενεργό σκηνοθετικό ρόλο τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς, αποτελεσματικά τα λιτά κοστούμια με εύστοχες λεπτομέρειες, εντελώς κατάλληλη για το κλίμα την πρωτότυπη μουσική και τραγούδια της παράστασης και απορούμε γιατί δεν έπαιζε κατά την αναμονή πριν την έναρξη ως ατμόσφαιρα, αντί των ετερόκλητων κοινών ακουσμάτων. Το «σκηνικό» αποτελούσαν κάποιες παλέτες μόνο στο πάτωμα που δεν προσέφεραν ιδιαίτερες δυνατότητες και παρότι δεν φάνηκε η έλλειψη, θεωρούμε ότι μπορούσε να ενισχυθεί με επιπλέον φαντασία.
Οι παρατηρήσεις μας (–) αφορούν καταρχήν στη διασκευή του κειμένου, θεωρώντας ότι σε σημεία (λίγα ευτυχώς) ξέφυγε το μέτρο για χάρη του χιούμορ και κάποιες προσθήκες με πιασάρικες ατάκες έμοιαζαν φτηνές και επιτηδευμένες- ακριβώς για πρόκληση γέλιου. Το οποίο ναι μεν προέκυπτε, αλλά υποβάθμιζε στιγμιαία ένα κείμενο με τη χαρακτηριστική ποιητική σφραγίδα του σαιξπηρικού λόγου και ήταν κρίμα για ένα σύνολο γεμάτο σπιρτάδα, ζωντάνια, ευρηματικότητα. Σε επίπεδο σκηνοθεσίας, εντοπίσαμε μικρές αδυναμίες, όπως κάποιες καθυστερήσεις στη μετάβαση των σκηνών, μια δόση παραπάνω υπερβολής ερμηνευτικά και θεωρούμε ότι τα τραγούδια τράβηξαν αρκετά σε μάκρος δημιουργώντας κοιλιά ή έστω… κοιλίτσα, ενώ η αποκάλυψη/ ανατροπή του φινάλε, θα άξιζε πιστεύουμε να αναδειχθεί πιο έντονα.
Καταλήγοντας (=), αυτό που έχει σημασία δεν είναι οι λεπτομέρειες, αλλά ότι φύγαμε με μια όμορφη διάθεση, έχοντας απολαύσει μια ευρηματική, καλοστημένη παράσταση με μοντέρνα νεανική ματιά και τα ενδιάμεσα αυθόρμητα χειροκροτήματα του κοινού- πέραν του ενθουσιώδους τελικού, υπήρξαν «χειροπιαστή» απόδειξη…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
6 ΣΤΑ 10
.
Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση [παράταση 31/3 & 2/4 ] θα βρείτε ΕΔΩ
.
==================================================================================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
==================================================================================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================================================================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==================================================================================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
.
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #Θεατρομανία #ΕίδαμεΚαιΣχολιάζουμε #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΘέατροΣοφούλη #ΔενΥπάρχειΣωτηρία #ΟυίλιαμΣαίξπηρ #ΟμάδαΑνευΟρίων #ΣτέλιοςΒραχνής
Φωτογραφικό υλικό
