Τη παράσταση είδε και σχολιάζει ο Γιώργος Μπαστουνάς.
Το «Στην υγειά του μακαρίτη» αποτελεί μία σπονδυλωτή παράσταση, αποτελούμενη από τέσσερα μονόπρακτα, το καθένα από τα οποία διαρκεί περίπου είκοσι λεπτά. Το περιεχόμενο περιστρέφεται με κωμικό τρόπο γύρω από διάφορα ζητήματα, που αφορούν στο θάνατο, όπως η κληρονομιά, η χηρεία, τα φέρετρα, τα γραφεία τελετών, τα στεφάνια.
Ξεκινώντας από τα θετικά (+) της παράστασης αρχικά το κείμενο του Λάκη Μιχαηλίδη έχει αξιόλογα στοιχεία. Αποτελείται από αρκετά αστεία σημεία με πιπεράτο χιούμορ, που δεν σε κάνει να ξεκαρδιστείς στα γέλια, αλλά προσφέρει ουκ ολίγες κωμικές στιγμές. Έχει έντονο το γκροτέσκο ύφος, σε μία προσπάθεια όχι απλώς και μόνο διακωμώδησης του θανάτου, αλλά και μίας έμμεσης άσκησης κριτικής στο εμπόριο του πένθους και τη ματαιότητα της ζωής. Ακόμη, το γεγονός της μικρής διάρκειας του κάθε μονόπρακτου συνέβαλε στον να μηνπλατειάσουν και ως εκ τούτου να μην κουράσουν υπερβολικά, αν και κάποια σημεία επαναλήψεων θα μπορούσαν να λείπουν.
Το δίδυμο των πρωταγωνιστών αποτέλεσε ένα ακόμη δυνατό σημείο της παράστασης. Ο Σταμάτης Τσελέπης και η ΈλεναΤσεφαλά ταίριαξαν απόλυτα πάνω στην σκηνή, με την έντονη χημεία τους να διασώζει κάποια άνευρα σημεία της παράστασης. Η Τσεφαλά ήταν σε γενικές γραμμές αρκετά καλή, με ορισμένες υπερβολικές στιγμές, που θα μπορούσαν να περιοριστούν. Ιδιαίτερη αναφορά, αξίζει στον Τσελέπη, ο οποίος και με τη ματιά του σκηνοθέτη φάνηκε να είναι πολύ άνετος και ενσωματωμένος στον εκάστοτε ρόλο, που καλούνταν να υποδυθεί.
.
Στα θετικά βρίσκονται και τα κοστούμια της παράστασης, τα οποία εναλλάσσονταν σε κάθε σκηνή ανάλογα με το περιεχόμενό της και ενείχαν την αναγκαία υπερβολή για να ενισχύσουν το κείμενο, αλλά και για να προκαλέσουν γέλιο άμα τη εμφανίσει των ηθοποιών στην σκηνή.
Στα αρνητικά (-) τώρα σημεία αυτής, αρχικά εντάσσεται το σκηνικό, το οποίο ήταν φτωχό και ημιτελές. Παρέμενε το ίδιο καθ’ όλη τη διάρκεια, αποτελούμενο από ένα γραφείο.Το μόνο, που άλλαζε ήταν μία κορνίζα, ανάλογα με την σκηνή, καθώς και ορισμένα αντικείμενα, που προστίθεντο. Δεδομένης της εναλλαγής του περιεχομένου ανά τακτά χρονικά διαστήματα, θα έπρεπε να είχε γίνει μία πιο προσεκτική επιμέλεια του σκηνικού με την πιο τακτική του ανανέωση, δηλωτική του σκετς, που θα ακολουθούσε.
Συγχρόνως, παρατηρείται, πως η ίδια η παράσταση έψαχνε μανιωδώς να βρει την ταυτότητά της, χωρίς όμως να τα καταφέρνει. Αν και αυτοπροσδιοριζόταν ως μία μαύρη κωμωδία, εντούτοις φάνηκε δημιουργημένη στα πρότυπα της επιθεώρησης, καθώς περιείχε έντονα το στοιχείο της κινησιολογίας και της πρόζας, σε πολλαπλές στιγμές της διάρκεια του κάθε μονόπρακτου με αποκορύφωμα το αυτοτελές φινάλε έκαστου, που συνοδευόταν από κάποιο χορευτικό. Εμφανή ήταν επίσης και τα σημεία αυτοσχεδιασμού και επικοινωνίας με το κοινό, που θα έπρεπε να υπάρχουν μεν, σε μικρότερες ωστόσο δόσεις. Δυστυχώς όλη αυτή η υπερβολική προσέγγιση της επιθεώρησης απέκλινε από τον στόχο να παρουσιαστεί μία μαύρη κωμωδία, με μία διαχρονικότερη προσέγγιση θεμάτων και καταστάσεων.
.
Τέλος, σε κάθε σκετς παρεμβαλλόταν ο Βασίλης Γιαβρής, ο οποίος στο ρόλο του κομπέρ με δικά του κείμενα (όχι του Λάκη Μιχαηλίδη) προσπαθούσε να αποφορτίσει το κοινό από την προηγούμενη σκηνή και να το εισαγάγει στην επόμενη, λειτουργώντας σαν γέφυρα. Και εδώ βρίσκεται το ασθενέστερο και πιο ανούσιο σημείο της παράστασης. Κακά κείμενα, χωρίς ενδιαφέρον, που δεν κατάφεραν να προκαλέσουν γέλιο, αλλά αντίθετα να προσφέρουν μία διάχυτη αμηχανία. Σκόρπιες φράσεις, ελλιπές θεματικό περιεχόμενο, σωρεία επαναλήψεων, έδωσαν την εντύπωση ενός κειμένου «φτιαγμένου στο πόδι» αποκλειστικά και μόνο για να καλυφθούν τα κενά ανάμεσα στις σκηνές. Θα μπορούσε ο Γιαβρής να αξιοποιηθεί όχι σε αυτόν τον άνευρο ρόλο, αλλά με μία ενεργή συμμετοχή σε κάποια από τα μονόπρακτα, γεγονός, που θα συνέβαλε όχι μονάχα στο να αναδειχθεί η συμμετοχή του στην παράσταση, αλλά και στο να σπάσει η μονοτονία, που σε ορισμένες στιγμές, παρουσίαζε η συνεχής εμφάνιση μονάχα δύο ατόμων στην σκηνή.
Συνολικά (=), θα λέγαμε, ότι η παράσταση αποτέλεσε μία ικανοποιητική προσπάθεια, με εξέχοντα στοιχεία αυτής το κείμενο και το δίδυμο των πρωταγωνιστών της. Τα ανούσια σημεία του κομπέρ θα μπορούσαν να λείπουν, όπως και οι υπερβολές από άποψη σκηνοθεσίας, που στέρησαν από την ίδια τη δυνατότητα να αποτελέσει μία καθαρόαιμη μαύρη κωμωδία.
Βαθμολογία:
5,2/10
.
Πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
.
Δείτε & αυτά:
/
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.
& αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
.
Actors Portfolio:
Εμπλουτίστε το βιογραφικό σας με φωτογραφίες υψηλών προδιαγραφών.
Επιπλέον αναλαμβάνουμε: Φωτογράφησης προβών, πρεμιέρας, φωτογραφίες δελτίων Τύπου, συνεντεύξεις, προώθηση φωτογραφιών κοινωνικών δικτύων κ.ά.
.
.
Ακολουθήστε μας στα social media
.
Φωτογραφικό υλικό
