«ΑΜΥΝΤΑΣ»: Μια κωμωδία από το 1745 στο Ηρώδειο. Ευχαριστούμε Σπύρο Ευαγγελάτο! Είδαμε & σχολιάζουμε.
Βρεθήκαμε στο Ηρώδειο για την πρώτη πανελλήνια παράσταση ΑΜΥΝΤΑΣ του Γεώργιου Μορμόρη (1720-1790). Η σκηνοθεσία και η δραματουργική επεξεργασία ανήκει στον ακαταπόνητο Σπύρο Ευαγγελάτο ο οποίος ανακάλυψε πριν από χρόνια, ότι πίσω από τον ανώνυμο συγγραφέα κρυβόταν ο επτανήσιος ιατροφιλόσοφος και ποιητής από τα Κύθηρα Γεώργιος Μόρμορης (1720-1790 «Ο Αμύντας» είναι ένα κείμενο που τυπώθηκε ανώνυμα το 1745 στη Βενετία, ως ελεύθερη παράφραση στα ελληνικά της ομώνυμης κωμωδίας του μεγάλου Ιταλού ποιητή Τορκουάτο Τάσσο (Torquato Tasso 1544-1595) .
.
Πρόκειται για μια ποιμενική κωμωδία που ήρθε με την έκδοσή της και με την ακόλουθη αναπαράστασή της να προστεθεί στα αριστουργήματα της κρητο-επτανησιακής παράδοσης [με επιρροές από την Ιταλική αναγέννηση τέλη 16ου αρχές 17ου (β΄ περίοδος κρητο-επτανησιακής αναγέννησης 1580-1669)].
.
Ερμηνεύουν οι Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Φαίη Ξυλά, Βίκυ Βολιώτη, Θανάσης Κουρλαμπάς, Θανάσης Δήμου, Χριστιάννα Μαντζουράνη, Θωμάς Γκαγκάς, Γεράσιμος Σκαφίδας και ο μπασοβαρύτονος Μάριος Σαραντίδης.
Ο Αμύντας (1745) εγκαινιάζει την ποιμενική κωμωδία και διεκδικεί τη θέση του ανάμεσα στην Πανώρια του Γ. Χορτάτση (ποιμενικό δράμα 1600) ακολουθώντας ουσιαστικά τα τυπικά μοτίβα της Ιταλικής ποιμενικής ποίησης που θέλουν βοσκούς ερωτευμένους και απελπισμένους , όμορφες και δύσκολες νύμφες ,ειδυλλιακά τοπία και φυσικά έμμετρη γλώσσα. Γραμμένο σε 15σύλλαβο με πολύ χιούμορ και γλώσσα έντεχνα λυρική (κοινή με ιδιωματισμό Κυθήρων) περιγράφει τον έρωτα του Αμύντα για την όμορφη Σύλβια και όλα του τα καμώματα για να την κατακτήσει, αφού πρωτίστως έχει πολλαπλώς προσπαθήσει να αυτοκτονήσει για χάρη της!
Νικητής στο χρόνο και επίμονος στο έργο του ο Σπύρος Ευαγγελάτος μας προσφέρει ακόμα ένα έργο με ολιστική επιμέλεια και ταυτοχρόνως μια ακόμα καλή φιλολογική πηγή προς πάσα χρήση και κατεύθυνση. Δουλεύοντας ο ίδιος εξαιρετικά τη δραματουργική επεξεργασία του κειμένου ,σκηνοθετεί και συμπεριλαμβάνει τα άπαντα που χρειάζονται και χρησιμοποιούνται σε αυτές τις λυρικές ερωτικές παραδόσεις με τρόπο λιτό και ανθρωποκεντρικά ερμηνευτικό.
.
Γρήγορος ρυθμός, διπλές σκηνικές αφηγήσεις, ορμή νεανική, γλώσσα εύστοχη και εύρυθμη, υπαίθρια αφηγηματική και περιγραφική σκηνική κατάσταση, φυσικά στοιχεία με το ευφάνταστο της ανθρώπινης/ερμηνευτικής μεταμόρφωσης πχ άγρια θηρία ή ακόμα και αντίλαλοι, αναγεννησιακή μουσική επί σκηνής καθώς και ο απαραίτητος σκηνικός συμβολισμός, συν των κουστουμιών που θέλουν να καταδείξουν την ευρωπαϊκή πορεία και τη σφαιρική συμβολή/επιρροή τούτων των κειμένων (στοιχεία ρομαντισμού, μπαρόκ, ροκοκό μέχρι ραπ). Κάποια από τα στοιχεία της σκηνοθεσίας, άνευ της διάχυτης “μετα-μορντενίας” που συχνά επικρατεί και με βάση το περίσσευμα της αγάπης και της αναπαράσταση του βασάνου ενός χιουμοριστικού έρωτα, από έναν άνθρωπο που έχει πρωτίστως εμβαθύνει των κειμένων και της εποχής. Αυτό για μας είναι καινοτομία!
Πάντα ο έρωτας και ο θίασος του Αμύντα χρησιμοποιεί ταλαντούχους ερμηνευτές με εύστοχη διανομή για την άνθιση του κειμένου και την καλύτερη μεταφορά του έργου στη θεατρόφιλη πλατεία. Ένας προς ένας οι ηθοποιοί αγωνίζονται να αποδώσουν το ρόλο στο δύσκολο της σκηνής του Ηρωδείου και το κατορθώνουν αποδίδοντας -σε άρθρωση και έκφραση- όλο το απαιτούμενο ταπεραμέντο μια ποιμενικής κωμωδίας, με πολύ κίνηση και συνεχόμενο έμμετρο λόγο. Είναι ταιριαστή μια τέτοια κωμωδία σε υπαίθριο χώρο είναι όμως και πολύ δύσκολο να αποδώσεις τον ρυθμό σφιχτοδεμένα και ουσιαστικά χωρίς χειλόφωνα.
Μνεία στον κορυφαίο του χορού Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος στο ρόλο του Αμύντα που δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας με το γκροτέσκο της ύπαρξής του (ρόλος) και την γνωστή κωμική χροιά του.
Επικουρικοί στον πρωταγωνιστή και απαραίτητοι στην εξέλιξη της υπόθεσης χωρίς καμία σκηνική απουσία οι Βίκυ Βολιώτη και Θανάσης Κουρλαμπάς.
Με αδυναμίες η Φαιή Ξυλά μπορούσε και καλύτερα στο ρόλο της Σύλβιας. Εξαιρετικός ο μπασοβαρύτονος Μάριος Σαραντίδης.
Εν κατακλείδι [=]
Η παράσταση «Αμύντας» είναι για την επιμονή και το αστείρευτο ταλέντο του Σπύρου Ευαγγελάτου που ακόμα προσφέρει απλόχερα και στη θεατρική σκηνή και στη φιλολογική γραμματεία, καθώς και για την ερμηνεία ενός θιάσου να αποδώσει ένα λόγο ξεχασμένο, αλλά ωστόσο πάντα πηγή εγχώριας και αλλοδαπής καταγωγής και επιρροής. Ελπίζουμε και επιθυμούμε να επαναληφθεί και εκτός του πλαισίου του Ελληνικού Φεστιβάλ για την περισσότερη θέαση του θεατρόφιλου κοινού. Αυτά δεν γίνονται/δίνονται κάθε μέρα !
Βαθμολογία
7,5 στα 10
.
ΥΓ :
1.Συγχαρητήρια στο Ελληνικό Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου που συμπεριέλαβε την άνωθεν παράσταση.
2.Χαιρόμαστε να βλέπουμε ερμηνευτές που έχουν κατά κόρον χρησιμοποιηθεί στις τηλεοπτικές παραγωγές να αγωνίζονται στο χώρο του θεάτρου και να δίνουν το στίγμα τους.
Φωτογραφικό υλικό
