«Άγριος Σπόρος»: «Φύτρωσε» για δεύτερη χρονιά στο «Επι Κολωνώ» και πολύ καλά έκανε! Είδαμε & Σχολιάζουμε.
Καλοκαιρινή ραστώνη, θάλασσα, τζιτζίκια, ήλιος, Ελλάδα, διακοπές. Μια αυτοσχέδια καντίνα αποτελεί εκτός από γραφική παραφωνία, πηγή δροσιάς για τους λουόμενους της παραθαλάσσιας περιοχής και γαστρονομική αποτύπωση του ελληνικού καλοκαιριού με pork souvlaki, patates και greek salade να πρωταγωνιστούν στον μαυροπίνακα.
Ο Σταύρος (Τάκης Σπυριδάκης) είναι ο ιδιοκτήτης της καντίνας, την οποία εφοδιάζει με κρέας δικής του παραγωγής όντας ταυτόχρονα και ο «σφάχτης» της επαρχιακής πόλης που διατηρεί χοιροστάσιο. Μαζί με την κόρη του Χαρούλα (Ντάνη Γιαννακοπούλου) προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις οικονομικές αντιξοότητες της εποχής και της δικής του κακοδιαχείρισης. Παρά τον ιδιόρρυθμο, οξύθυμο χαρακτήρα του και τη στενή του σχέση με την παρανομία επιβιώνει εκεί σχεδόν 10 χρόνια, με την ανοχή τόσο των κατοίκων και της τοπικής αρχής υπό το άγρυπνο βλέμμα του αστυνόμου – φίλου Τάκη (Ηλίας Βαλάσης) όσο και της δικής του προβληματικής οικογένειας.
Το νωχελικό σκηνικό ταράζεται συθέμελα όταν ένας νεαρός γερμανός τουρίστας εξαφανίζεται μυστηριωδώς στη θάλασσα ακριβώς μπροστά από την καντίνα. Όλα και όλοι αλλάζουν άρδην με τον Σταύρο να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα.
Ο Γιάννης Τσίρος γράφει ένα σύγχρονο, ρεαλιστικό έργο, αποτυπώνοντας τον ορισμό της κωμωδίας που πάντα πηγάζει μέσα από το δράμα. Με βαθύ κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα, το έργο αυτό, αποτελεί τον καθρέφτη της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας, περνώντας μηνύματα 30 ετών. Ο κύριος Τσίρος μας λέει ξεκάθαρα πως δεν φταίει η κρίση για την σημερινή κατάστασή μας μα εμείς οι ίδιοι και μας δίνει γροθιά στο στομάχι με την ειλικρινή και άμεση απόδοσή του. Μας θυμίζει καταστάσεις και συμπεριφορές γνώριμες και βάζει το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο.
(+) Η θεατρική μεταφορά του έργου από την ομάδα ΝΑΜΑ που ιδρύθηκε από τη σκηνοθέτιδα Ελένη Σκότη και τον αρχιτέκτονα Γιώργο Χατζηνικολάου (καλλιτεχνική δ/νση παραγωγής) είναι εκπληκτική και δεν μας αφήνει περιθώρια για ιδιαίτερες ενστάσεις ή προβληματισμούς.
.
Η σκηνοθεσία της κυρίας Σκότη είναι χαρισματική. Τονίζει άριστα την ατμόσφαιρα και την πλοκή, αναδεικνύει ευφυέστατα τον ψυχισμό των χαρακτήρων και κρατά το θεατή σε συνεχή εγρήγορση.
.
Παράλληλα, το άκρως ρεαλιστικό σκηνικό του κυρίου Χατζηνικολάου αποτυπώνει με ακρίβεια το κείμενο. Δεν υπάρχει τίποτα ωραιοποιημένο και τυποποιημένο στο σκηνικό αυτό, σε τέτοιο βαθμό που φεύγοντας τινάζουμε τα ρούχα μας για να φύγει «η τσίκνα». Οι φωτισμοί του Αντώνη Παναγιωτόπουλου είναι επί της ουσίας, χωρίς φανφάρες και φλυαρίες.
Ο Τάκης Σπυριδάκης ερμηνεύει τον χαρακτήρα του Σταύρου υποδειγματικά. Παρουσιάζει ξεκάθαρα και με την αμεσότητα που απαιτείται όλες τις πτυχές του χαρακτήρα. Προσωπικά θεωρώ πως δύσκολα θα καταφέρει κάποιος να τον ξεπεράσει. Η Ντάνη Γιαννακοπούλου (Χαρούλα) και ο Ηλίας Βαλάσης (Τάκης) συμπληρώνουν εξαιρετικά την ερμηνευτική αρτιότητα της παράστασης και μας γεμίζουν ελπίδα για τη νέα γενιά ηθοποιών.
(-) Παρά την εξαιρετική μουσική από τον Στέλιο Γιαννουλάκη και με μεγάλη επιφύλαξη, μοναδική ένστασή μου στην παράσταση αυτή, αποτελεί η ποιότητα της έντασης του ήχου που ενώ σαφώς περνά τον απαιτούμενο δυναμισμό, αφήνει κάποιες θολές γραμμές σχετικά με το αν αποτελεί άποψη ή τεχνική δυσλειτουργία.
Ο Τσιφόρος στη «Μυθολογία» του χαρακτηρίζει το νεοέλληνα σαν τον Ερμή. Κοινωνικός, που θέλει να τα έχει καλά με όλους, που προσπαθεί να περάσει το δικό του με «λαμογιά»… «Λαμόγιο»… χαρακτηρισμός μιας ολόκληρης γενιάς! Μαζί με το φιλότιμο και την τιμή, αυτή που τιμή δεν έχει, την τιμή της οικογένειας, του μόχθου, του ιδρώτα, της βιοπάλης και της μάχης με «το θηρίο» που λέει και ο Σταύρος. Την τιμή του τσαμπουκά και της ανυποταγής… Και τελικά ποιος είναι χειρότερος; Αυτός που δίνει τις εντολές ή αυτός που τις εκτελεί;
(=) Ο «Άγριος Σπόρος» δεν δίνει εντολές, ούτε δέχεται, φυτρώνει παντού μαζί με τα λουλούδια αλλά και τα αγκάθια του όπως ο κάθε άνθρωπος. Κι επειδή το ένστικτο της επιβίωσης πάντα βρίσκει τον τρόπο, ακόμη κι αν τον ξεριζώσεις θα πάει αλλού και μετά αλλού!
Και να πάει ο «Άγριος Σπόρος» να πάει και 3η χρονιά και να πάει και αλλού! Και σίγουρα όσοι δεν πήγατε να πάτε!
Βαθμολογία:
7,5 /10
Πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
