Μαγιάτικος κήπος και «κρυφά» πολύτιμα μυστικά. Από τους «Πρακτικούς Οδηγούς Κηπουρικής» της Π. Στασινοπούλου
Ε ναι! «Ο Μάϊος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ, να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στον… κήπο»! Μπορεί να χαλάει η ρίμα, αλλά ποιος αρνείται ότι η καθημερινή μας «εξοχή» είναι ο κήπος, όσοι τυχεροί τον διαθέτουμε; Άλλωστε μια μικρογραφία της φιλοδοξεί να είναι, φτιαγμένη από ανθρώπινο χέρι που πασχίζει να μιμηθεί το πρωτότυπο, αν και το… μεγαλείο ΔΕΝ αντιγράφεται. Καταφέρνει ωστόσο να φέρει μια ανάσα ζωής στο αποπνικτικό τσιμέντο, μια στάλα δροσιάς, μια πινελιά ομορφιάς, να ξαποσταίνουν μάτια και ψυχή… Κι ας μην πρόκειται για στρέμματα γρασιδιού με θεόρατα δένδρα, παρτέρια σπάνιων λουλουδιών, περίτεχνες συνθέσεις και λοιπά εντυπωσιακά, παρά μόνο για έναν απλό, ταπεινό κηπάκο… μια μικρή πράσινη όαση στον ακάλυπτο της οικοδομής… ένα λουλουδιασμένο παρτέρι στην πρόσοψη της μονοκατοικίας… Που Μάη μήνα βρίσκονται στις δόξες τους κι αν βάλουμε ένα (κατάλληλο) χεράκι, μπορούν να γίνουν πιο… δοξαστικά! Ας δούμε λοιπόν κάποια μυστικά, που παρότι πολύτιμα για την ομορφιά και υγεία του κήπου ή τη δική μας διευκόλυνση, δεν είναι ίσως ευρύτερα γνωστά…
– Αν ο κήπος μας διαθέτει γκαζόν, αυτή την εποχή ενεργοποιείται και «παίρνει τα πάνω του», οπότε οφείλουμε καταρχήν να αυξήσουμε το πότισμα, να λιπάνουμε οπωσδήποτε, να «χτενίσουμε» καλά με την ειδική μεταλλική σκούπα όλη την επιφάνεια, προκειμένου να απομακρύνουμε ξερά φύλλα και νεκρή φυτική ύλη. Κυρίως οφείλουμε να κουρεύουμε τακτικά ανά 15νθήμερο και πάντως ΠΡΙΝ τα τυχόν ζιζάνια ανθίσουν, γιατί αν δεν τα προλάβουμε και ρίξουν τον σπόρο τους στο έδαφος, θα πολλαπλασιαστούν ανεξέλεγκτα σε βάρος του γρασιδιού, που σε λίγο θα θυμίζει… χωράφι! Αν και μεταξύ μας αυτό δεν έχει τίποτα το κακό, αντίθετα παραπέμπει σε αυθεντικό φυσικό τάπητα που όταν κουρεύεται δείχνει εξίσου περιποιημένος, αλλά είναι κρίμα να ξοδεύουμε ένα κάρο λεφτά για κάτι που δεν θα διαφέρει από το διπλανό οικόπεδο!
– Μια σημαντική λεπτομέρεια έχει να κάνει με τα «τελειώματα» ή τις άκρες του γκαζόν, όταν αυτό συναντά τοίχο, κάποιο εμπόδιο ή κατασκευή, κάποιο παρτέρι κλπ. όπου φυσικά δεν μπορεί να κουρευτεί με χλοοκοπτική μηχανή και απαιτείται ειδικό εργαλείο για τις άκρες (με πετονιά) ή… σκύψιμο και χέρι. Διότι όταν σε μια καλοκουρεμένη επιφάνεια η περίμετρός της μένει ακούρευτη, είναι εκείνη η καθοριστική λεπτομέρεια που «πάει το μάτι» και αλλοιώνει όλη την εικόνα περιποίησης. Σε παρόμοιες περιπτώσεις αφήνουμε μια απόσταση από το τοιχάκι/ παρτέρι/ πέτρες κλπ. γύρω στα 20 εκ με καθαρό, σκαμμένο χώμα ως «όριο», ώστε να μπορεί να πατάει η μηχανή και να κουρεύει άνετα και τις άκρες, χωρίς περαιτέρω κόπο και παρουσιάζοντας άψογη εικόνα.
– Όταν διαμορφώνουμε τον κήπο μας, να γνωρίζουμε την τελική ανάπτυξη των δένδρων και φυτών που επιλέγουμε, ώστε να τηρήσουμε τις σωστές αποστάσεις, προκειμένου να αποφύγουμε το… αδιαχώρητο και να μην αναγκαστούμε αργότερα να ξηλώνουμε και να πετάμε- κάτι απεχθές… Και να θυμόμαστε ότι ο κήπος πρέπει να «αναπνέει» στο μάτι, να έχει τις «ανοιχτωσιές» του όσο μικρός ή μεγάλος κι αν είναι, για να μας δίνει την αίσθηση γαλήνης και ελευθερίας, σε αντίθεση με το φόρτωμα/ μπούκωμα που δημιουργεί μια αίσθηση «πίεσης», χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τί φταίει! Και εδώ, το «ουκ εν τω πολλώ το ευ» και το «μέτρον άριστον», βρίσκουν ιδανική εφαρμογή!
– Επιβάλλεται οι φυτικές επιλογές μας να συνάδουν με το φυσικό περιβάλλον τοπίο, που σημαίνει σεβασμός στην ελληνική, μεσογειακή χλωρίδα. Το να «ξεφυτρώνει» αίφνης ένας φοίνικας εν μέσω πχ. ελιών, κυπαρισσιών, πλατανιών, οξιών κλπ. αφενός φαντάζει ως ξένο, παράταιρο σώμα που «πληγώνει» αισθητικά το μάτι, κι αφετέρου δυσκολεύεται να εγκλιματιστεί σε ένα ανοίκειο οικοσύστημα, διαταράσσοντας την ισορροπία. Κάτι που ίσως ο άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται, αλλά η πανίδα και χλωρίδα σημαίνουν συναγερμό για τον «εισβολέα» με στόχο να τον «εξορίσουν», κι ο ίδιος χωρίς να φταίει θα υποστεί τις συνέπειες της ανθρώπινης ματαιοδοξίας… απόδειξη οι φετινοί παγωμένοι φοίνικες και όχι μόνο… Οπότε μελετάμε την γύρω φυσική βλάστηση και οι επιλογές μας ακολουθούν τα υπάρχοντα είδη, προσαρμοσμένα στις τοπικές συνθήκες.
– Όταν δημιουργούμε συστάδες θάμνων, οφείλουμε επίσης να γνωρίζουμε αφενός το τελικό τους ύψος κι αφετέρου την εποχή ανθοφορίας τους. Αυτές οι γνώσεις θα μας οδηγήσουν σε μια σωστή διάταξη- φυτεύοντας πίσω τα ψηλότερα και μπροστά τα χαμηλότερα φυτά, καθώς και σε σωστή κατανομή της ανθοφορίας στο χρόνο, ώστε να έχουμε διαδοχικά και συνεχώς άνθη. Διαφορετικά, είτε θα κρύψουμε τα χαμηλότερα φυτά, είτε θα πετύχουμε μια συγχρονισμένη ανθοφορία όλων μαζί το ίδιο διάστημα και μετά απολύτως τίποτα!
– Μια σωστή λογική φυτικών συνθέσεων, υπαγορεύει ανάμειξη αειθαλών ειδών με φυλλοβόλα στην κατάλληλη «δοσολογία». Έτσι πετυχαίνουμε μια σταθερή πράσινη βάση όλο το χρόνο ώστε η σύνθεση να μην απογυμνώνεται τελείως, και με φυτεύσεις φυλλοβόλων ανάμεσα- που ναι μεν ξεγυμνώνονται το χειμώνα αλλά την άνοιξη έχουν εντυπωσιακή ανθοφορία- δημιουργούμε ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα που δεν του λείπει ούτε το πράσινο, ούτε το χρώμα. Και ανάλογα με τις προτιμήσεις μας, ρυθμίζουμε την αναλογία αειθαλών/ φυλλοβόλων.
– Τα ομοειδή φυτά ή λουλούδια, αναδεικνύονται πολύ καλύτερα όλα μαζί σε ομάδες, παρά διάσπαρτα εδώ κι εκεί σε άσχετες θέσεις, χωρίς λογική. Ή μάλλον με τη λογική του «μου περίσσεψε, βρήκα κενό, ας το μπήξω»… Με συνέπεια να βλέπεις μια τριανταφυλλιά εδώ, μια παραπέρα, μια λεβάντα εδώ, ένα δενδρολίβανο εκεί, μια ρίγανη μέτρα μακριά, μια μαργαριτα εδώ, μια άλλη απέναντι κοκ. ως κακόγουστος αχταρμάς. Ενώ πόσο πιο όμορφα θα έδειχναν όλες οι τριανταφυλλιές μαζί σε σύνθεση, όλα τα αρωματικά μαζί σε δικό τους παρτέρι, όλες οι μαργαρίτες, οι μολόχες, τα ζουμπούλια, οι πετούνιες κλπ. σε μια υπέροχη χρωματική συστάδα, αντί να χάνονται σκορπισμένα ολούθε…
– Όταν διαμορφώνουμε βραχόκηπο, δεν είναι απαραίτητο να τον πνίγουμε στα φυτά για εντυπωσιασμό. Αντίθετα όλη η λογική του παραπέμπει στη λιτότητα της αυτοφυούς βλάστησης- εστιασμένης στα παχύφυτα/ κακτοειδή και την αγριάδα του βράχου. Υποτίθεται ότι «μιμούμαστε» φυσικό βραχώδες τοπίο, στο οποίο δεν έχουν θέση περίτεχνα καλλιεργημένα καλλωπιστικά, αλλά σκληρά, ανθεκτικά είδη, σαν τα ποικίλα αρωματικά – λεβάντα, ρίγανη, φασκόμηλο, δενδρολίβανο, μέντα, θυμάρι κλπ.- και διάφορα κακτοειδή σαν τους αθάνατους ή τις αλόες, δίνοντας εξαιρετικές συνθέσεις με άγρια, απρόβλεπτη ομορφιά, σε συνδυασμό με πέτρα ή «φαγωμένους» κορμούς δένδρων ως διακοσμητική πινελιά.
– Έχει παρατηρηθεί ότι ένα άλλο στοιχείο στον κήπο- πέρα από το φόρτωμα, που ενδόμυχα «αγχώνει» αντί να χαλαρώνει, είναι τα αυστηρά γεωμετρικά σχήματα… Άλλο πράγμα η περιποιημένη εικόνα συμμετρίας που δεν στερεί τη φυσικότητα της βλάστησης και προσφέρει ευεργετική αίσθηση φύσης, και άλλο πράγμα τα αυστηρά διαμορφωμένα φυτά- μπάλες- κώνοι- κύβοι- σπείρες κλπ. που δεν ξεφεύγει τρίχα, και παραπέμπουν σε… έπιπλα ή γλυπτά και πάντως σε κάτι εξώφθαλμα τεχνητό! Είναι εντυπωσιακό να θαυμάζουμε παρόμοιες «κατασκευές γλυπτικής» σε θεματικά πάρκα, αλλά όχι βρε αδερφέ στον κήπο που θέλουμε να ξαποστάσουμε με αίσθηση φύσης… Νισάφι με την κατάχρηση του «κομμωτηρίου»! Δίνει τόσο αφύσικη εικόνα, όσο ένα πλαστικό φυτό σε πήλινη γλάστρα!
– Δεν παραλείπουμε να κόβουμε από παντού τα ώριμα άνθη, πριν φτάσουν να ξεραθούν τελείως, γιατί όσο μένουν πάνω στο φυτό συνεχίζουν να απορροφούν πολύτιμα θρεπτικά συστατικά, στερώντας τα από τα νέα μπουμπούκια που έτσι καθυστερούν ή ατροφούν. Και ένα σημαντικό μυστικό για το κόψιμο των ώριμων τριαντάφυλλων: κόβουμε πάντα κάτω από το πρώτο πεντάφυλλο, καθώς από εκεί θα αναπτυχθεί νέο μπουμπούκι…
Σίγουρα υπάρχουν πολλά-πολλά ακόμα να πούμε για το ανεξάντλητο κεφάλαιο «κήπος» σε επόμενα άρθρα. Προς το παρόν μένουμε σε μια μικρή πρώτη γεύση- ελπίζω χρήσιμη, με την ευχή να απολαύσετε σε όλο του το μεγαλείο τον Μάη, τον μήνα που μαγεύει τις αισθήσεις!
—————————————————————–
Πρακτικοί Οδηγοί Κηπουρικής» της «Κ». [κλικ στον τίτλο]
——————————————–
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #ΠλανήτηςΓη #ΟικονικήΠραγματικότητα #ΠρακτικοίΟδηγοίΚηπουρικής #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΑνοιξιάτικοςΚήπος #ΜυστικάΠεριποίησηςΚήπου #ΚηποτεχνικέςΣυμβουλές
Φωτογραφικό υλικό
