Σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Παρατηρώ τελευταία μεγάλη αναταραχή στο διαδίκτυο σχετικά με το κλάδεμα δένδρων από συνεργεία του Δήμου… όπου πολλοί απαθανατίζουν μανιωδώς κομμένους κορμούς, τους ανεβάζουν στα προφίλ τους κι αρχίζουν οι λάβρες καταγγελίες για «βιβλική καταστροφή» από «ασυνείδητους χασάπηδες», με τα σχόλια από κάτω ως είθισται να πλειοδοτούν… εις άπταιστον γαλλικήν! Οι πλέον «επαγγελματίες ευαίσθητοι» δε, προχώρησαν όπως είδα και σε σχετικό κίνημα, κάτι σαν «SOSτε τα δένδρα» ένα πράμα, αναζητώντας μαχητικούς οπαδούς για την εκστρατεία σωτηρίας των δένδρων- μετά βέβαια από αυτήν του πλανήτη, μη χάσουμε αίφνης τις προτεραιότητες…
Διαβάζοντας διάφορα κουφά επί του θέματος με γραφικές κορόνες από ανθρώπους που είτε έχουν άγνοια και παρασύρονται αφελώς στο παιχνίδι εντυπώσεων, είτε έχουν… εθιστεί στο καταγγελτικό ύφος των καιρών και από κεκτημένη ταχύτητα παίρνουν παραμάζωμα τα πάντα, είτε λόγω προεκλογικού κλίματος (ΚΑΙ δημοτικών εκλογών) εκμεταλλεύονται καταστάσεις κλπ., είπα να θυμηθώ την γεωπονική μου ειδικότητα και να καταθέσω την άποψή μου, καθώς «40 χρόνια γεωπόνος, κι αν έχω κλαδέψει!», που έλεγε και το παλιό σλόγκαν με τον φούρναρη… Το κάνω δε, ΟΧΙ για τους λογής γραφικούς «στρατευμένους» με τα ριζωμένα κολλήματα, τον καμένο εγκέφαλο ή τις δόλιες σκοπιμότητες περί δήθεν «οικολογίας» ως εξαγοράσιμη μπίζνα, αλλά μόνο για τους αυθεντικά ευαίσθητους χωρίς εισαγωγικά… που πραγματικά πονάνε το πράσινο και νοιάζονται για την τύχη του, που θα προσφέρουν ένα ποτήρι νερό στο διψασμένο δενδράκι του πεζοδρομίου τους και παρασυρμένοι από τις κραυγές των «άλλων» υιοθετούν τις απόψεις τους περί καταστροφής, νιώθοντας βαριά θλίψη για τις απώλειες…
.
.
Εσείς λοιπόν, καλοί μου αυθεντικοί φυσιολάτρες, καταρχάς διαχωρίστε τη θέση σας από φαιδρούς ή τοξικά λαμόγια του χώρου γενικώς, που δεν διστάζουν για το παιχνίδι των εντυπώσεων να θυσιάζουν δένδρα σαν αυτά που τώρα δήθεν υπερασπίζονται, με φυτεύσεις ενώπιον κάμερας για το σώου και εν συνεχεία εγκαταλείποντάς τα απότιστα στην τύχη τους να ξεραθούν (πολλά παραδείγματα ως αυτόπτης μάρτυρας!)… Αφού κάνετε αυτή την απαραίτητη κίνηση, διαβάστε προσεκτικά πού εντοπίζονται οι μύθοι και οι αλήθειες για όσα ανυπόστατα κυκλοφορούν και τί πραγματικά ισχύει για το κλάδεμα δένδρων…
Αν εξαιρέσουμε τα δασικά δένδρα που ΔΕΝ κλαδεύονται, ΟΛΑ τα υπόλοιπα καλλωπιστικά ή οπωροφόρα, μετά από κάποια ηλικία που γερνούν ή ψηλώνουν πολύ με κίνδυνο πτώσης ή αδυνατίζουν και γίνονται καχεκτικά ή προσβάλλονται από ασθένειες ή χάνουν το συμμετρικό σχήμα τους κλπ. ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να κλαδεύονται οπωσδήποτε τον χειμώνα σε τακτά διαστήματα στη διάρκεια της ζωής τους… Πρόκειται για την πλέον καθοριστική και κρίσιμη επέμβαση, η οποία έχει την «μαγική» δυνατότητα να επαναφέρει ένα γερασμένο δένδρο στο στάδιο της νεότητας, με συνέπεια να εμφανίζει εκ των υστέρων πλούσια, θαλερή, υγιή βλάστηση, πραγματικά εντυπωσιακή, που δεν θυμίζει σε τίποτα το πρώην καχεκτικό, αδειανό δένδρο, απαλλαγμένο πλέον από τα αρρωστημένα τμήματά του, το πλέγμα των εσωτερικών κλαδιών που εμπόδιζαν τη διέλευση του ήλιου και του αέρα, το περιττό φορτίο που αδυνατούσε να θρέψει στις αντίξοες συνθήκες της πόλης…
.
.
Όταν λοιπόν συναντάμε ένα δένδρο στο πάρκο κλαδεμένο (ανάλογα με το είδος βέβαια) σε ύψος πχ. 3-5 μ., με μορφή ανοιχτού «κύπελου» αποτελούμενου από 5-6 βασικούς βραχίονες περιμετρικά σε ίσες περίπου αποστάσεις μεταξύ τους, από όπου έχουν αφαιρεθεί όλα τα εσωτερικά κλαδιά,ΔΕΝ μπορούμε να σκούζουμε ότι το… «κατέστρεψαν», το «κουτσούρεψαν», το «ξέραναν», γιατί πρόκειται για το ιδανικό κλάδεμα! Που όχι μόνο δεν το «ξέραναν», αλλά όταν δούμε την άνοιξη τη φρέσκια βλάστηση που θα πετάξει, θα τρίβουμε τα μάτια από έκπληξη για τον όγκο και την ποιότητά της! Πέραν του ότι παρόμοια επέμβαση διορθώνει τη συμμετρία του σχήματος που με τα χρόνια αλλοιώνεται αντιαισθητικά ή επικίνδυνα, «κατεβάζει» το κέντρο βάρους ώστε το δένδρο να είναι πιο σταθερό για κίνδυνο πτώσης, το αναζωογονεί δραστικά, το απαλλάσσει από προσβολές, εν ολίγοις προσφέρει στο αστικό τοπίο ένα υγιές, σφριγηλό, νεανικό δένδρο με πλούσια κόμη.. Το μόνο μειονέκτημα σε παρόμοια περίπτωση είναι η στέρηση της ανθοφορίας ένα ή δύο χρόνια για δένδρα που ανθίζουν… Μύθος ανυπόστατος λοιπόν η λέξη «καταστροφή» για παρόμοια εικόνα, πρόκειται για το διαμετρικά αντίθετο!
Μείζον πρόβλημα δημιουργείται σε πολύ βαθύ κλάδεμα, όταν απομένουν οι κεντρικοί κορμοί «καρατομημένοι», μια εικόνα θλιβερή που φέτος είναι αλήθεια πλεόνασε ξεσηκώνοντας τις σχετικές αντιδράσεις…Αυτού του τύπου η βαριά επέμβαση γίνεται όταν κατά το κλάδεμα συναντά κανείς «άρρωστο» ξύλο, σάπιο ή κούφιο ή προσβεβλημένο και σταδιακά κατεβαίνει προς τη βάση μέχρι να βρει υγιές όπου σταματά.. Φυσικά το δένδρο πάλι θα βλαστήσει και μάλιστα λαίμαργα από τα μάτια της βάσης, που σημαίνει ότι το σχήμα του όχι απλά θα αλλοιωθεί αλλά θα θυμίζει πλέον θάμνο και άρα θα υποβαθμιστεί αισθητικά και θα χάσει το σπουδαίο πλεονέκτημα της σκιάς, ενώ με τις μεγάλες τομές αυξάνεται η επιφάνεια για μόλυνση, καθώς αυτές δεν αλείφονται με την κατάλληλη προστατευτική πάστα… Στην ακραία περίπτωση της καρατόμησης είναι αλήθεια ότι χάνουμε ένα δένδρο με την τυπική του μορφή, όχι όμως το πράσινο που θα δώσει από τη βάση του σαφώς σε μικρότερη κλίμακα, ωστόσο αν παρέμεναν τα άρρωστα καχεκτικά κλαδιά με τον τεράστιο όγκο τους και κίνδυνο ανά πάσα στιγμή να γκρεμιστούν πάνω σε πεζό, αυτοκίνητο, κτίσμα, καλώδια κλπ. αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει δίλημμα και η καρατόμηση είναι δυστυχώς μονόδρομος…
Διότι δεν γίνεται σε περιπτώσεις καταστροφών από πτώση γέρικων, ασθενικών δένδρων να ωρυόμαστε εκ των υστέρων «γιατί δεν τα κλάδεψαν οι ανεύθυνοι» και όταν το κάνουν προληπτικά ως οφείλουν, να ξανα-ωρυόμαστε «γιατί τα κλάδεψαν οι ασυνείδητοι»! Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος… μόνο σε παροιμία! Ούτε γίνεται να απαιτούμε από συνεργεία που κλαδεύουν μαζικά τεράστιο αριθμό δένδρων σε πολύ σύντομη και συγκεκριμένη περίοδο, την λεπτομερή φροντίδα του ιδιώτη που κλαδεύει με την άνεσή του τα λιγοστά δένδρα του… είναι θέμα αφενός χρόνου που ΔΕΝ επαρκεί κι αφετέρου δυσανάλογου κόστους που φυσικά θα επιβαρυνθεί ο δημότης και θα ξανα- μανα- ωρύεται…
Ωστόσο τα ερωτήματα προς τονΔήμο που προκύπτουν φέτος με τις μαζικές καρατομήσεις – που καλή τη πίστει θεωρούμε τεκμηριωμένες από ειδικούς και απαραίτητες για λόγους ασφάλειας- είναι εύλογα: Γιατί έπρεπε να γίνουν ΟΛΕΣ μαζί απογυμνώνοντας την πόλη και όχι σταδιακά σε βάθος 4 χρόνων που προβλέπει η σύμβαση με τους εργολάβους;;; Γιατί μένουν επί χρόνια άδειες 3500 δενδροδόχοι ενώ τώρα θα είχαν αναπτυχθεί τα φυτεμένα δένδρα και μάλιστα σε μια πόλη με τραγικά χαμηλό ποσοστό πρασίνου;;; Γιατί δεν φρόντισαν έγκαιρα τόσα χρόνια για τη φυτοπροστασία των άρρωστων δένδρων, τον ψεκασμό τους, το συμβατικό τους κλάδεμα, πριν το έσχατο στάδιο της θλιβερής καρατόμησης;;; Γιατί ΟΛΑ σ’ αυτή τη χώρα αφήνονται στη τύχη τους μέχρι την απόλυτη παρακμή, τί κατάρα είναι αυτή;;;
Άρα κάπου στη μέση είναι η αλήθεια.. εμείς ως δημότες ας είμαστε λογικοί στις αντιδράσεις μας και όχι να εκτοξεύουμε άσκεφτα γραφικές κορώνες περί «καταστροφής» για το απαραίτητο συμβατικό κλάδεμα επηρεασμένοι από τυχοδιώκτες με αλλότριους σκοπούς…Και ο Δήμος με σήμα κατατεθέν το… αλυσοπρίονο, να το χρησιμοποιεί με φειδώ επιδεικνύοντας επιτέλους στοιχειώδη ευαισθησία σε έναν τομέα από τους πλέον ζωτικούς! Και να μην παραπλανά, λες κι απευθύνεται σε κρετίνους, ότι δήθεν οι νέες φυτεύσεις θα «ισοφαρίσουν το ισοζύγιο πρασίνου» από την απώλεια των μεγάλων δένδρων, είναι αυτονόητο ότι για να συμβεί αυτό πρέπει να περάσουν δεκαετίες… α, και να θυμηθεί παρεμπιπτόντως ότι η φθινοπωρινή κάλπη είναι κοντά!
Φωτογραφικό υλικό