Από την «ΟΙΚΟνικη πραγματικότητα» της Π. Στασινοπούλου.
ΟΧΙ καλέ μου οικολόγε, μην αρχίσεις να ψάχνεις στα εγχειρίδια βοτανολογίας. Η «Βαλεντίνα καψουράλις» που αναφέρομαι είναι είδος εντελώς καινούργιο, βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο και υπό δοκιμήν, οπότε δεν είμαι έτοιμη να το κατοχυρώσω επίσημα στους βοτανικούς καταλόγους. Θα χρειαστούν κάποιες επιπλέον εφαρμογές και περαιτέρω διερεύνηση, προκειμένου να εγκριθεί η καλλιέργειά του σε ευρεία κλίμακα. Έτσι και εγκριθεί όμως… θα μιλάμε για επανάσταση κι εγώ ως εμπνεύστρια θα σου γράφω από πεντάστερη σουίτα στο Ντουμπάι! Προς το παρόν αρκούμαι στην πειραματική καλλιέργεια του μίζερου μπαλκονιού μου και ένεκα ο Άη Βαλεντίνος – μεγάλη η χάρη του που ξημερώνει, σκέφτηκα την πρώτη, δημόσια ανακοίνωση των εντυπωσιακών αποτελεσμάτων να την κάνω τη σημαδιακή ετούτη μέρα! Αφού σου ιστορήσω πώς ξεκίνησαν όλα…
Ήταν πρόπερσι τέτοιες μέρες που μου σφηνώθηκε η ιδέα. Βλέποντας τους ερωτευμένους ή «ερωτευμένους» να ξεσηκώνουν τα ανθοπωλεία για τα προσφέρουν στην καλή τους/ καλό τους ένα λουλούδι- κατά προτίμηση το διαχρονικό τριαντάφυλλο, αίφνης λειτούργησε μέσα μου ο κρυμμένος… Κύρος Γρανάζης και είπα: «Βρε τεμπέλα… είσαι γεωπόνος τρομάρα σου, είσαι φτωχιά μέχρι αηδίας, ζεις σε κρίση που ούτε στη Δευτέρα Παρουσία θα δεις φως! Γιατί δε στρώνεσαι να πειραματιστείς με τα φυτά σου, μπας και η θεία έμπνευση σε βοηθήσει να βρεις κάτι καινούργιο για τους ερωτευμένους που όπως βλέπεις μοσχοπουλάει; Δεν νομίζεις ότι κάποια στιγμή επιτέλους πρέπει να σπάσει η δικτατορία του τριαντάφυλλου;» Αυτό ήταν! Μα πώς δεν το σκέφτηκα η ανόητη τόσα χρόνια κρίσης; Τί είχα να χάσω στο κάτω-κάτω; Την τσόχα ή τα ραφτικά; Στη χειρότερη θα γέμιζα -δημιουργικά τουλάχιστον- κάποιες ώρες από τις μπόλικες περίσσιες που έχω, χωρίς αποτέλεσμα. ΑΝ όμως μου «καθόταν»; Φαντάζεσαι;
Ξεσκόνισα λοιπόν ό,τι γεωπονικό σε βιβλίο διαθέτω, ξετίναξα το διαδίκτυο ψάχνοντας πληροφορίες, ψάρεψα με τρόπο κάτι γνωστούς που δουλεύουν σε ερευνητικά ινστιτούτα και θέλοντας να προχωρήσω επίσημα και επαγγελματικά, ενημερώθηκα και για τα σχετικά περί επιδότησης- γιατί όχι; Διαπιστώνοντας όμως ότι είναι πιο εφικτός στόχος η πρόσληψή μου στη NASA παρά μια επιδότηση από το ελληνικό δημόσιο, εγκατέλειψα έντρομη την ιδέα της «επίσημης επαγγελματικής ενασχόλησης» και αποφάσισα να το παλέψω καταρχήν ερασιτεχνικά, πειραματιζόμενη στο μπαλκόνι μου και ό,τι ήθελε προκύψει!
Δεν θα κουράσω με το επιστημονικό κομμάτι της υπόθεσης, ούτε βεβαίως θα αποκαλύψω τα πολύτιμα μυστικά της διαδικασίας. Θα πω μόνο ότι προχώρησα σε απανωτές διασταυρώσεις- προσοχή: διασταυρώσεις και ΟΧΙ μεταλλάξεις!- μεταξύ διαφόρων φυτικών ειδών έχοντας συγκεκριμένο στόχο στο μυαλό μουκαι μελετούσα επισταμένως τις ιδιότητες κάθε καινούργιου είδους που προέκυπτε. Μετά από 5-6 αποτυχημένες προσπάθειες που έδωσαν εντελώς συμβατικά έως αδιάφορα είδη, επιτέλους η τελευταία προ μηνών φάνηκε να δικαιώνει πανηγυρικά τον κόπο και τον στόχο μου, γεμίζοντάς με (συγκρατημένο) ενθουσιασμό και (συγκρατημένη) περηφάνεια, μέχρι να επιβεβαιωθούν πλήρως οι όντως θεαματικές ιδιότητες!
Τιμής ένεκεν, ονόμασα το νέο μου είδος Valentina Capsuralis ή επί το ελληνικότερον «Βαλεντίνα καψουράλις» για προφανείς λόγους. Από τη στιγμή που μου έδωσε την έμπνευση ο άγιος των ερωτευμένων και το φυτό μου απευθύνεται σε ερωτοχτυπημένους μέχρι καψούρας, νομίζω δεν θα μπορούσα να βρω καταλληλότερο ονοματεπώνυμο στα πρότυπα της βοτανολογίας. «Βαλεντίνα» λοιπόν το είδος, του γένους των «καψουραλιδών». Το οποίο ομολογώ με εξέπληξε και μάλιστα πάνω που είχα αρχίσει να απογοητεύομαι, πιστεύοντας ότι χάνω το χρόνο μου ως τρελή και ανεπαρκής επιστήμων. Όταν όμως είδα τον περασμένο Μάρτη να βλαστάνει η Βαλεντίνα και τον Ιούνιο να ανθίζει, έμεινα κάγκελο, πρώτα απ’ όλα από την ιδιαίτερη, απρόβλεπτη ομορφιά της! Και όταν στη συνέχεια μελέτησα τις υπόλοιπες ιδιότητές της… σχεδόν δάκρυσα, κραυγάζοντας ένα ουρανομήκες YES! YES! YES!!! Η «Επίμονη κηπουρός» ΤΩΡΑ δικαιώνεται!
Γιατί τόσος ενθουσιασμός; Υπομονή και θα καταλάβεις.Πρόκειται για ένα ποώδες φυτό με πλούσια φύλλα σε χρώμα ασημοπράσινο και σχήμα ολοκάθαρης καρδιάς. Που οι νευρώσεις τους αν τις παρατηρήσεις καλά, σχηματίζουν με το πλέγμα τους πολλά διασταυρούμενα… βέλη! Όλος όμως ο δυνατός συμβολισμός – και όλα τα λεφτά- είναι στο άνθος της! Δύο ολοκόκκινα «ζευγάρια χειλιών» ενωμένα στις άκρες με λεπτότατο μίσχο, τόσο ευαίσθητα στο άγγιγμα, που όταν τα ακουμπήσεις ειδικά μετά τη δύση του ήλιου, στρέφονται και κολλάνε το ένα με το άλλο σε ένα φιλί ολοζώντανο! Όταν δε αναπτυχθούν και οι κόκκινοι στήμονες, μπλέκονται μεταξύ τους στην επαφή σαν… γλώσσες! Αν ΑΥΤΟ το φυτό δεν είναι η επιτομή του ερωτικού συμβολισμού… ΠΟΙΟ μπορεί να είναι; Θα φτουρήσει μπροστά του το παρωχημένο, χιλιοδωρισμένο τριαντάφυλλο; Μη τρελαθούμε!
Δεν είναι όμως μόνο η εντυπωσιακή, αισθησιακή εμφάνιση, που επιπλέον συνοδεύεται από ελαφρύ εξωτικό άρωμα. Αλλού είναι τα πλέον δυνατά σημεία της Βαλεντίνας… Διότι λίγες μόνο σταγόνες από το νέκταρ του άνθους- χειλιών, διαλυμένες σε χυμό ροδιού, αρκούν για την απογείωση του ερωτικού πάθους! Ποια στρείδια, μύδια και καρύδια! Μιλάμε για το απόλυτο αφροδισιακό, καρατσεκαρισμένο από μια στρατιά φίλων/ πειραματόζωων που με μεγάλη προθυμία δέχτηκαν – σχεδόν παρακάλεσαν- να συμμετάσχουν στις έρευνες. Και τα αποτελέσματα από όλους μέχρι στιγμής είναι θεαματικά, χωρίς καμία παρενέργεια! Επειδή όμως είναι «πολύ καλό για να είναι αληθινό», συνεχίζω τις δοκιμές για να αποκλείσω την περίπτωση του τυχαίου ή της υποβολής.Ας πούμε στην περίπτωση φίλου που το χορήγησα, ενώ μόλις είχε ακούσει για το ασφαλιστικό… με μεγάλο ζόρι έπιασε και με φτωχές επιδόσεις. Που σημαίνει ότι κάτι πρέπει να βελτιώσω, γιατί αλίμονο αν κάθε νέο κυβερνητικό μέτρο μειώνει την αποτελεσματικότητα της Βαλεντίνας μου.
Πέραν όμως αυτών των θεαματικών, υπάρχει κι άλλο πιο σοβαρό! Αν βράσεις λίγα φυλλαράκια της και πιεις το ζουμί τους, αισθάνεσαι μια «περίεργη» δύναμη και παθαίνεις ένα είδος «επιλεκτικής λησμονιάς»: Ξεχνάς τα πάντα γύρω σου, η ασχήμια γίνεται αόρατη, η καθημερινότητα παράδεισος και επικεντρώνεσαι στο πιο όμορφο πρόσωπο του κόσμου, αυτό του αγαπημένου/ης σου! Χάνονται από τα μάτια σου τα σημάδια από τις πληγές – σαν να μην υπήρξαν ποτέ και εστιάζουν εμμονικά στην ομορφιά της ερωτευμένης καρδιάς με τα τεράστια φτερά που σε πετούν ψηλά… κάνοντας τα επίγεια να μοιάζουν τόσο μικρά, τόσο ασήμαντα, τόσο μίζερα. Ανίκανα να αγγίξουν τη σχεδόν θεϊκή σου δύναμη. Αυτή που μπορεί να τα βάλει με στρατούς διαβόλων για να υπερασπιστεί τον καθημερινό παράδεισο. Που μπορεί να σταθεί πάνω από τα φθαρτά γευόμενη γλυκά την αθανασία. Α-τρωτη και Α- τρόμητη. Ποιος ή τί μπορεί να πλήξει τις «Ενωμένες Ερωτευμένες Δυνάμεις» που δεν πατούν καν στη γη;
Κι όλο αυτό… με λίγα φυλλαράκια της απίστευτης Βαλεντίνας! Που σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες θαυμαστές ιδιότητές της, καθίσταται με το σπαθί της το απόλυτο must των απανταχού ερωτευμένων! Κι όσο για λοιπά «ανταγωνιστικά» είδη τύπου τριαντάφυλλα, σοκολατοειδή, καρδουλοειδή, αρκουδοειδή και χαζά κιτσάτα… απλά θα φάνε τη σκόνη της! Αρκεί να τελειοποιήσω τις έρευνες και να πάρω την πιστοποίηση. Λίγη υπομονή ερωτευμένοι μου και οσονούπω η φλογερή επανάσταση θα ξεκινήσει από μια… «Βαλεντίνα καψουράλις»!
Στον «Άγιο Έρωτα»…
Φωτογραφικό υλικό
