Είδε και σχολιάζει η Άννια Κανακάρη
Η πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση «Βαν Γκογκ – Το βαλς των δέντρων και του ουρανού» φιλοξενήθηκε στην πόλη μας, στο θέατρο Αθήναιον, παρουσιάζοντάς μια νέα εκδοχή σχετικά με τις τελευταίες μέρες της ζωής του μεγάλου ζωγράφου. Πρόκειται για την θεατρική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Ζαν – Μισέλ Γκενασιά, που έτυχε μεγάλης αποδοχής παγκοσμίως, ένα βιβλίο που ξεχειλίζει από ποίηση, εικόνες, χρώματα, αλλά και από στιγμές και συναισθήματα του τελευταίου έρωταπου έζησε ο Βαν Γκογκ πριν το θάνατό του.
Η μετάφραση του βιβλίου είναι της Ειρήνης Αποστολάκη και η θεατρική απόδοση της Ελένης Ερήμου και του Κώστα Παπαπέτρου. Η νέα εκδοχή για το τέλος του Βαν Γκογκ, που ζωντανεύει μπροστά μας, τον παρουσιάζει ως ένα παθιασμένο καλλιτέχνη, ερωτευμένο με την ζωγραφική, που διακατέχεται από μια ακατάπαυστη επιθυμία να αποτυπώνει στους καμβάδες του ό,τι του κεντρίζει την προσοχή. Πρόκειται για έναν ζωγράφο που δημιουργεί σε επαφή σχεδόν με τον καμβά, με βίαιες κινήσεις, «μαστιγώνοντάς» τον, θα λέγαμε, και αποτυπώνοντας κυρίως τα συναισθήματα που του προκαλούν αυτά που βλέπει και όχι τόσο την εικόνα τους. Ο τριανταεπτάχρονος Βαν Γκογκ, εξαιτίας προβλημάτων υγείας, φεύγει από το Παρίσι και πηγαίνει στην εξοχή, κοντά στον γιατρό Γκασέ που θαυμάζει και στηρίζει νέους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους. Εκεί γνωρίζει την δεκαεννιάχρονη Μαργκερίτ, την κόρη του γιατρού, η οποία τον ερωτεύεται παράφορα. Ο Βαν Γκογκ δείχνει συναισθήματα για τη νεαρή κοπέλα, αλλά ερωτευμένος με την ζωγραφική δεν βρίσκει χώρο στην καρδιά και στην ζωή του για άλλη αγάπη, γεγονός που οδηγεί – εμμέσως – μοιραία και στο τέλος του. Στην εξοχή ο Βαν Γκογκ, εμπνευσμένος από το πανέμορφο σκηνικό, ζωγραφίζει πολλά από τα πιο γνωστά έργα του και κάνει σχέδια για το μέλλον. Η μέχρι σήμερα γνωστή εκδοχή, του άρρωστου και καταθλιπτικού, που οδηγείται στην αυτοκτονία, καταρρίπτεται.
.
Ο Γκενασιά παρουσιάζει τον μεγάλο καλλιτέχνη ζωντανό και ενεργητικό, γεμάτο πάθος για την τέχνη του. Έναν άνθρωπο που έχει μεγαλόπνοα σχέδια: που θέλει να δημιουργήσει ένα νέο είδος τέχνης το οποίο συνδυάζει εικόνα, μουσική και ποίηση, να δημιουργεί πίνακες με στόχο τη «συναισθησία», δηλαδή πίνακες που διεγείρουν όχι μόνο την όραση αλλά και τις άλλες αισθήσεις, που προκαλούν την αίσθηση στον θεατή ότι ταυτόχρονα ακούει μουσική ή ότι διαβάζει ποίηση… «όλες τις τέχνες σε μια». Η αυτοκτονία προφανώς δεν ταιριάζει με αυτά τα χαρακτηριστικά. Ο Γκενασιά πλάθει μια «σχεδόν» ερωτική ιστορία, βασισμένος σε ιστορικά στοιχεία αλλά και νέες θεωρίες ερευνητών και φαντάζεται μια εκδοχή για τον θάνατό του Βαν Γκογκπου ταιριάζει ίσως περισσότερο με την ιδιοσυγκρασία και τον χαρακτήρα του, ενός τέλους διαφορετικού και πάντως όχι αυτοκαταστροφικού.
.
Η σκηνοθετική (+) προσέγγιση του Μίκαελ Ζάιμπελ, είναι πραγματικά εξαιρετική. Η παράσταση ξεκινά με την ηλικιωμένη Μαργκερίτ, σε μια αίθουσα μουσείου, η οποία βλέποντας τους πίνακες του αγαπημένου της, αναβιώνει την ερωτική τους ιστορία. Η νεαρή Μαργκερίτ, ο Βαν Γκογκ, ο γιατρός Γκασέ και ο αδελφός του ζωγράφου είναι τα πρόσωπα που ζωντανεύει η φαντασία της Μαργκερίτ και ενσαρκώνουν την ιστορία που η ίδια αφηγείται. Ο συνδυασμός πάνω στη σκηνή της αφήγησης με την δραματοποίηση, είναι μοναδικός, καθώς οι ηθοποιοί συντονίζονται απόλυτα (ακόμα και χωρίς να έχουν οπτική επαφή μεταξύ τους) σε ένα βαλς γεμάτο ρυθμό και αρμονία και ειδικά η ηλικιωμένη με την νεαρή Μαργκερίτ, οι ρόλοι των οποίων είναι αλληλένδετοι.Ιδιαίτερα ευρηματική είναι και η τοποθέτηση των ηθοποιών με τέτοιο τρόπο ώστε να κοιτούν το κοινό ακόμα και στις μεταξύ τους συνομιλίες, κατορθώνοντας να μεταδίδουν πλήρως την έκφραση και τα συναισθήματα τους.
Εξαιρετική αναμφίβολα είναι και η σκηνοθετική επιλογή της ύπαρξης μια μεγάλης εντυπωσιακής οθόνης στο πίσω μέρος της σκηνής (με κορνίζα πίνακα, αφού επρόκειτο για αίθουσα μουσείου), στην οποία προβάλλονται κινούμενοι πίνακες του Βαν Γκογκ, αποτέλεσμα της εξαιρετικής δουλειάς στα motion graphics του Βαγγέλη Καλαϊτζή. Αν και το κείμενο από μόνο του είναι ιδιαιτέρως ποιητικό, η ύπαρξη της ζωντανής – κινούμενης εικόνας προσθέτει ζωντάνια και καθιστά αμεσότερη την αλληλεπίδραση με το κοινό. Οι μαγευτικοί πίνακες του Βαν Γκογκ, με την ποιητική περιγραφή του Γκενασιά, γεμίζουν χρώματα, συναισθήματα και συγκίνηση τους θεατές που βλέπουν ολοζώντανα μπροστά τους το έργο και τη ζωή του σπουδαίου ζωγράφου.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι πραγματικά πολύ καλές.
Ιδιαιτέρως η ερμηνεία της Ελένης Ερήμου που με πολύ ευαισθησία, εκφραστικότητα αλλά και πάθος αφηγείται την ερωτική ιστορία της Μαργκερίτ με τον Βαν Γκόγκ και σκιαγραφεί ταυτόχρονα τον ιδιόρρυθμό χαρακτήρα του.
Ο Δημήτρης Καλαντζής στον ρόλο του Βαν Γκογκ αποδίδει με σοβαρότητα και ρεαλισμό τον χαρακτήρα του ζωγράφου, το πάθος του για την τέχνη, την ιδιαιτερότητα στις κινήσεις του, τις συναισθηματικές εκρήξεις αλλά και την τρυφερότητά του.
Όμορφη, δροσερή και ξεχωριστή ερμηνευτικά και κινητικά η Ελένη Δαφνή στο ρόλο της νεαρής Μαργκερίτ. Επίσης πολύ καλοί ερμηνευτικά ο Αντώνης Ραμπαούνης στον ρόλο του αντιπαθητικού γιατρού και ο Γιάννης Μπόγρης στον ρόλο του αδελφού του Βαν Γκογκ αλλά και του αφηγητή σε κάποια σημεία της παράστασης.
Η μουσική του Κώστα Χαριτάτου ντύνει όμορφα την παράσταση, αλλά θα την ήθελα με λίγο μεγαλύτερη συμμετοχή στην απόδοση της συναισθησίας.
Το σκηνικό της παράστασης αποτελεί ουσιαστικά η μεγάλη οθόνη που προβάλει τους κινούμενους πίνακες. Τα χρώματα, η γνωστή τεχνοτροπία του ζωγράφου με τις κυκλικές κινήσεις – στροβιλισμούς στα σύννεφα και στα δέντρα, μαγνητίζουν την προσοχή και τα βλέμματα των θεατών και δίνουν την εντύπωση ενός χορού, ενός βαλς που χορεύουν τα δέντρα και ο ουρανός του Βαν Γκογκ.
Μοναδική είναι επίσης η δυνατότητα που δίνεται στο κοινό να θαυμάσει τους πίνακες ζώντας ταυτόχρονα τη στιγμή της δημιουργίας τους και ακούγοντας τον ίδιο τον καλλιτέχνη και την αγαπημένη του να τους περιγράφουν.
.
Συμπερασματικά (=) «Το βαλς των δέντρων και του ουρανού» είναι μια από τις φετινές παραστάσεις που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς, είτε είναι λάτρης της ζωγραφικής και του Βαν Γκογκ ειδικότερα, είτε είναι ένας «ανυποψίαστος» θεατρόφιλος. Μια παράσταση που ξεχωρίζει σκηνοθετικά και σκηνικά. Με πολύ καλές ερμηνείες, ζωντάνια, χρώματα και κίνηση. Με ένα ξεχωριστό ποιητικό κείμενο που προσδίδει λυρικότητα και ρομαντισμό. Με τους κινούμενους πίνακες που ζωντανεύουν την ιστορία και ταξιδεύουντο κοινό στον κόσμο του μεγάλου ζωγράφου. Με μια άλλη εκδοχή για το τέλος του, περισσότερο αρμόζουσα στον παθιασμένο χαρακτήρα του και την ζωήτου. Μια παράσταση για την δημιουργικότητα, το πάθος για την τέχνη και τον έρωτα που μάταια ψάχνει να βρει τη θέση του στην ζωή του καλλιτέχνη….
Βαθμολογία
6,6/10
Δείτε και αυτό:
.
.
Δείτε & αυτά:
/
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.
& αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
.
Actors Portfolio:
Εμπλουτίστε το βιογραφικό σας με φωτογραφίες υψηλών προδιαγραφών.
Επιπλέον αναλαμβάνουμε: Φωτογράφησης προβών, πρεμιέρας, φωτογραφίες δελτίων Τύπου, συνεντεύξεις, προώθηση φωτογραφιών κοινωνικών δικτύων κ.ά.
.
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
Η Κατερίνα δεν επαναπαύεται σε ρόλους ωραίας και μοιραίας. 
Πλάι στο νοσοκομείο Παναγία, που γεννήθηκα…
