ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΕΙΣΟΔΟΣ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
Παρασκευή, 20 Ιουνίου, 2025
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΕΙΣΟΔΟΣ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Παράξενη Ζωή

Πάρτε μάτι – Σελέμπριτις στο γυμνό τεύχος του Down Town

από Kulturosupa
από Kulturosupa

 
Για 13η χρονιά το περιοδικό Down Town κυκλοφορεί το Naked Issue του με σκοπό την ευαισθητοποίηση και την ενημέρωση στο θέμα του ιού HIV.

Φέτος οι υπεύθυνοι του περιοδικού δεν επέλεξαν την πρώτη Δεκεμβρίου, όπως τα προηγούμενα έτη, αλλά την πρώτη Νοεμβρίου για την κυκλοφορία του γυμνού τεύχους τους και τα ονόματα των διάσημων που βγήκαν από τα ρούχα τους για καλό σκοπό είναι και φέτος πολλά.
.

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 3333 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Ελλάδα

Μουσείο Αφής: Αγγίζοντας την ιστορία

από Kulturosupa
από Kulturosupa

 



Στο διατηρητέο κτίριο της οδού Δοϊράνης 198 στην Καλλιθέα βρίσκεται ένα μουσείο διαφορετικό από τα υπόλοιπα και το οποίο καλεί τους επισκέπτες να αγγίξουν τα εκθέματά του για να νιώσουν.

Πρόκειται για το Μουσείο Αφής που δημιουργήθηκε με μεράκι και αγάπη για τους ανθρώπους με οπτική αναπηρία, ώστε να έρθουν πιο κοντά στην πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας. Αγάλματα, αγγεία, γλυπτά και χρηστικά αντικείμενα, πιστά αντίγραφα των πρωτοτύπων που εκτίθενται σε μουσεία της Ελλάδας κοσμούν τους δύο ορόφους του κτιρίου επιδιώκοντας, μέσω της αφής, οι μη βλέποντες να γνωρίσουν μεγάλης πολιτιστικής αξίας έργα από την Κυκλαδική, Μινωική, Γεωμετρική, Αρχαϊκή, Αυστηρού Ρυθμού, Κλασική, Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο.

Το Μουσείο Αφής αποτελεί τμήμα του Φάρου Τυφλών Ελλάδος και ιδρύθηκε το 1984. Το 1988 έλαβε τον έπαινο του Ευρωπαϊκού Μουσείου της χρονιάς ανάμεσα σε 70 άλλα ευρωπαϊκά μουσεία. Το 2004 άνοιξε τις πόρτες του στο ευρύ κοινό και σήμερα αποτελεί ένα από τα πέντε μουσεία αφής παγκοσμίως.

Ξεκινώντας κανείς την περιήγησή του στο Μουσείο παρατηρεί ότι τα δωμάτια είναι χωρισμένα και ταξινομημένα ανά θεματικές περιόδους, ώστε τα άτομα με απώλεια όρασης να αποκτήσουν μία ολιστική προσέγγιση ενός έργου τέχνης. Οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να ψηλαφίσουν πιστά αντίγραφα της Αφροδίτης της Μήλου, του Ερμή του Πραξιτέλη, του Ηνίοχου των Δελφών, καθώς επίσης και μακέτα του λόφου της Ακρόπολης κατά τον 5ο πχ αιώνα και άλλα.

«Πέρα από την πολιτιστική μας κληρονομιά, ένα μουσείο αφής για τους ανθρώπους με απώλεια όρασης έχει μεγάλη αντιστοιχία με την πραγματικότητα. Δίνει πληροφορίες από κομμάτια της καθημερινότητας, που είναι εργαλεία γνώσεις για έναν άνθρωπο με οπτική αναπηρία», λέει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η αρμόδια του Μουσείου Αφής και οδηγός Έργων Τέχνης για τους ανθρώπους με απώλεια όρασης, Καλλιόπη Γκίκα. Για τους ανθρώπους με οπτική αναπηρία η αίσθηση της αφής είναι αυτή που χρησιμοποιούν για να πάρουν όσες πληροφορίες χρειάζονται. Παρόλα αυτά, σύμφωνα με την κ. Γκίκα η αίσθηση αυτή χρειάζεται εκπαίδευση και εξάσκηση, η οποία επιτυγχάνεται αγγίζοντας αντικείμενα.

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 848 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Είδαμε και Σχολιάζουμε

Με τη βαριά σκιά του μελό… η «Μαρίκα Κοτοπούλη – Το αγρίμι». Είδαμε και σχολιάζουμε.

από Kulturosupa
από Kulturosupa

  

Είδε και σχολιάζει η Πίτσα Στασινοπούλου.
 
Η παρούσα παράσταση μοιάζει τρόπον τινά ως «συνέχεια» της περσινής με αντικείμενο τον έρωτα του Ίωνα Δραγούμη με την Πηνελόπη Δέλτα και την ίδια πρωταγωνίστρια που τότε ενσάρκωνε την Π. Δέλτα, σήμερα να υποδύεται την αντίζηλό της στην καρδιά του πολιτικού, την Μαρίκα Κοτοπούλη. Η παθιασμένη ερωτική σχέση του διάσημου ζευγαριού που προκάλεσε τα ήθη της εποχής είναι μοιραίο να αποτελεί δυνατή πηγή έμπνευσης και ιδιαίτερα για τη θεατρική τέχνη, καθώς εμπλέκεται η κορυφαία ελληνίδα θεατρίνα- σημείο αναφοράς για τον χώρο… Πρόκειται για την παράσταση «Μαρίκα Κοτοπούλη – Το αγρίμι» σε κείμενο Δήμητρας Παπαδήμα και σκηνοθεσία της ίδιας και του Γιάννη Μποσταντζόγλου, που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Αθήναιον…
 
Ένας σπαρακτικός μονόλογος της μεγάλης ηθοποιού, που μόνη με τον εαυτό της στο καμαρίνι της και περιμένοντας μάταια τον αγαπημένο της Ίωνα στις παραστάσεις, «συνδιαλέγεται» με το πορτραίτο του, εξομολογείται τον παθιασμένο της έρωτα, ξεσπά την οργή της για την απουσία του, περνά από την απόλυτη αφοσίωση στο μίσος και την αυτοκαταστροφή, χωρίς να γνωρίζει επί 23 ημέρες τη δολοφονία του… Παράλληλα αναθυμάται την πορεία της θυελλώδους σχέσης τους, τα «αγκάθια» από τον συντηρητικό περίγυρο της εποχής, δικές της κορυφαίες στιγμές στο σανίδι και τον πόλεμο που δέχθηκε ως πνεύμα ατίθασο κι ασυμβίβαστο, τη νοερή καυστική «συνομιλία» της με την αντίζηλο Πηνελόπη Δέλτα… Όταν πληροφορείται το θάνατο του αγαπημένου της κι ενώ κουβαλά στα σπλάχνα το παιδί τους, καταρρέει ολοκληρωτικά, μέχρι που μετά από χρόνια θα βρει καταφύγιο στον μελλοντικό της σύζυγο και συνεργάτη…
 
Αναμφίβολα ένα αξιόλογο κείμενο (+) από την Δήμητρα Παπαδήμα, ως προϊόν σοβαρής μελέτης, που συνδύασε πλεόνασμα συναισθήματος και ενίοτε βαθύτερα στοχαστικό ύφος,  με ιστορικά δεδομένα της εποχής και ειδικότερα όσον αφορά στην καριέρα της σπουδαίας Μαρίκας Κοτοπούλη. Της οποίας ο πληθωρικός, αντισυμβατικός χαρακτήρας, τόσο στον καλλιτεχνικό χώρο όσο και στην προσωπική της ζωή, αποδόθηκε με επάρκεια, τουλάχιστον βάσει μαρτυριών, κειμένων ή επιστολών, καθώς λείπουν ντοκουμέντα με τη ζωντανή της δράση/ εικόνα- κι εδώ εντοπίζεται το «ριψοκίνδυνο» του πράγματος σχετικά με την όποια αυθαιρεσία. Ωστόσο εισπράξαμε σε υπερθετικό βαθμό το φλογερό πάθος για έναν ιδεαλιστή πολιτικό της αστικής τάξης, από μια κορυφαία, γεννημένη θεατρίνα, πολέμια του κατεστημένου, ένα αγρίμι ανυπότακτο και φιλήδονο να φτύνει κάθε τόσο τον καθωσπρεπισμό και να καίγεται στα πάθη της… Ένας μονόλογος καλοδουλεμένος, με ζωντανή γλώσσα και κάποιες ποιητικές πινελιές, όπου το ερωτικό παραλήρημα εναλλασσόταν με αναμνήσεις, θεατρικές αναφορές, αποσπάσματα ερμηνειών, σκιαγραφώντας το πλαίσιο της σχέσης, της εποχής, της μοναδικής καριέρας… Αλλά και με ένα τρωτό σημείο που θα αναφερθεί παρακάτω.
 
Σε επίπεδο σκηνοθεσίας από την Δ. Παπαδήμα και τον Γ. Μποσταντζόγλου, θα κάναμε λόγο για μια αξιοπρεπή, έντιμη, φροντισμένη διαχείριση, που προσέφερε μάλλον πληθωρικό όγκο σε έναν μονόλογο περιορισμένων έτσι κι αλλιώς σκηνοθετικών δυνατοτήτων. Με κυρίαρχα στοιχεία εδώ τις έντονες έως ακραίες συναισθηματικές εναλλαγές, την ομαλή ροή και ζωντανό ρυθμό, τη συνεχή κινητικότητα- σωστά μελετημένη ως προς τη θεατρικότητα και τις σκηνικές ανάγκες… Σε τούτα συνέβαλαν θετικά το μίνιμαλ, προσεγμένο σκηνικό που με εύστοχη σύλληψη συνδύασε καμαρίνι και δωμάτιο σπιτιού ως προέκταση ενός του άλλου και με σωστά επιλεγμένα αντικείμενα, καθώς και οι φροντισμένοι φωτισμοί σηματοδοτώντας με τις εναλλαγές το παρελθόν, το παρόν, τις μεταπτώσεις, ενώ η ηχητική κάλυψη και οι νοσταλγικές μουσικές επιλογές τόνισαν κατάλληλα την ατμόσφαιρα, αν και μπορούσαν περισσότερο… Σχετικά με τα άφθονα κοστούμια ανταποκρίθηκαν επιμελώς στις απαιτήσεις χωρίς να περιοριστούν στα στενά καλούπια της εποχής, με μόνη ένσταση το αρχικό ρούχο, του οποίου το κορσάζ τυραννούσε διαρκώς την ηρωίδα με το να σηκώνει τις μόνιμα πεσμένες τιράντες…
 
,
Ωραία όλα αυτά, ωστόσο θα μπορούσαν θα γίνουν πολύ ωραιότερα, αν δεν έριχνε βαριά τη σκιά του στην παράσταση (-) το «πλήγμα» του μελοδραματισμού! Ξεκινώντας φυσικά από το κείμενο με την υπερβάλλουσα δραματικότητα και υπέρ το δέον φορτισμένες εκφράσεις, για να υλοποιηθεί στη σκηνή τόσο τραβηγμένα κάποιες στιγμές, που άγγιζε τα όρια της ενόχλησης… Είναι απορίας άξιο για έμπειρους καλλιτέχνες που δεν αντιλαμβάνονται ότι η υπερβολή του μελό με την κραυγαλέα εξωστρέφεια, εν τέλει φτηναίνει την όποια τραγικότητα, την κάνει να μοιάζει επιφανειακή, ψεύτικη, στημένη, τη στιγμή που μπορεί να αποδοθεί τόσο δυνατά με μικρές καίριες λεπτομέρειες και μελετημένη εσωτερικότητα, αυτό που αποκαλούμε «βουβό πόνο» αγγίζοντας αυθεντικά…
 
Και σε αυτήν την παγίδα έπεσε η ερμηνεία της Δ. Παπαδήμα… μια καλή, έμπειρη ηθοποιός, που όντως κατέθεσε ψυχή στη σκηνή, όμως με τρόπο έντονα αμφιλεγόμενο. Διότι πέραν του «δυσβάσταχτου» μελό με συνεχείς κραυγές, υπερβολική κινησιολογία, σύρσιμο στα πατώματα, θρήνο και οδυρμό, διαρκή στόμφο σε έναν λόγο υποτίθεται προσωπικό και εξομολογητικό που έκανε να μοιάζει με απαγγελία αρχαίας τραγωδίας και το βίωμα με ρόλο παράστασης, υπήρξε και δεύτερο ατόπημα… Ο «χύμα» τρόπος που υποδύθηκε την Κοτοπούλη δεν παρέπεμπε σε σπουδαία ηθοποιό μεγάλων ρόλων και υψηλής καλλιτεχνικής ποιότητας, δίνοντας περισσότερο την αίσθηση μιας κοινής αρτίστας, ίσως και… καμπαρέ, ιδιαίτερα σε καθοριστικές λεπτομέρειες εκφοράς «μάγκικου» λόγου και άκομψων κινήσεων, παρασυρμένη ίσως από την λαϊκή καταγωγή και το ατίθασο πνεύμα της, που όμως είναι λογικό να «εξευγενίστηκαν» μέσα από παρόμοια καλλιτεχνική πορεία… Αντίθετα, στη σκηνή της απεύθυνσης στην Π. Δέλτα, όπου απέβαλλε το μελό και τον στόμφο ερμηνεύοντας ρεαλιστικά και με φυσικότητα, υπήρξε θαυμάσια και είναι κρίμα που άφησε την υπερβολή να καταπιεί το ταλέντο της…
 
Η εμφάνιση του Γιάννη Μποσταντζόγλου για ελάχιστα λεπτά και με δυο-τρεις ατάκες, ουδέν προσέθεσε στο σύνολο, μοιάζοντας περισσότερο με μια εμβόλιμη προσθήκη άνευ ουσίας που δεν ενσωματώθηκε στα δρώμενα, όπως άλλωστε φάνηκε στην αμηχανία της παρουσίας του. Πέραν αυτών, θα περιμέναμε το καταλυτικό γεγονός της δολοφονίας του Δραγούμη να αναδειχθεί πολύ εντονότερα με την απαιτούμενη κορύφωση, αντί μιας στεγνής αναγγελίας της είδησης κι εδώ που η σκηνοθετική ένταση δικαιολογούνταν πλήρως, απλά έλειπε… Όπως έλειπε και μια γενικότερη «σύμπτυξη» στην παράσταση που σε αρκετά σημεία φλυάρησε με περιττές επαναλήψεις…
 
Εν κατακλείδι (=) πρόκειται για έντιμη προσπάθεια σαφώς καλών προθέσεων και με εμφανή δουλειά, που αν απέφευγε ή έστω μετρίαζε την κυρίαρχη μελοδραματική υπερβολή και φρόντιζε κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες, θα κέρδιζε αναμφίβολα πολύ περισσότερο…
 
Βαθμολογία:

5,6/10

-k-
.

ΑΘΗΝΑΙΟΝ 

«ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ – ΤΟ ΑΓΡΙΜΙ» της Δήμητρα Παπαδήμα.
Είκοσι τρεις μέρες και είκοσι τρεις νύχτες δίνει την ψυχή της σε θεατρικούς ρόλους, μη γνωρίζοντας την δολοφονία του αγαπημένου της Ίωνα Δραγούμη, από άγνωστες σφαίρες, πατριωτών. Κάποιοι της το κρατούν κρυφό, είκοσι τρεις μέρες και νύχτες. Κάποιοι σωπαίνουν γιατί… Λυγίζουν τα τουφέκια τους μπροστά στην οργή της Κοτοπούλη!


Σκηνοθεσία:  Δήμητρα Παπαδήμα.
Ερμηνεύουν: Δήμητρα Παπαδήμα και Γιάννης Μποσταντζόγλου.
.
Ήμερες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή & Σάββατο στις 21:15. Κυριακή στις 20:00
.

Δείτε & αυτά:
/

Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.

– Πληροφορίες για τα ΘΒΘ θα βρείτε ΕΔΩ – FΒ ΕΔΩ
.

& αυτά:

 

–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
 .

Actors Portfolio:

Εμπλουτίστε το βιογραφικό σας με φωτογραφίες υψηλών προδιαγραφών.
Επιπλέον αναλαμβάνουμε: Φωτογράφησης προβών, πρεμιέρας, φωτογραφίες δελτίων Τύπου, συνεντεύξεις, προώθηση φωτογραφιών κοινωνικών δικτύων κ.ά.
.
.

Ακολουθήστε μας στα social media

       

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 5992 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Έργα & Παραστάσεις (δελτία τύπου)

«Τομές» σε κείμενο & σκην. Άγγελου Παπαδάκη στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς.

από Kulturosupa
από Kulturosupa

 

«Τομές» σε κείμενο & σκην. Άγγελου Παπαδάκη στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς.

 
Το Actors Social Club, μετά το πετυχημένο ξεκίνημά του με την κωμωδία «Ολόκληρος ο Σαίξπηρ σε Μια Ώρα» και το πρωτότυπο μιούζικαλ «Τώρα Θα Ξέρεις Γιατί» τη σεζόν 2018-2019, συνεχίζει φέτος με το σπονδυλωτό έργο «Τομές».
 
Λίγα Λόγια για το Έργο
Η Ερωμένη του Πατέρα Μου.
Μια έκθεση με τίτλο «Το αγαπημένο μέλος της οικογένειάς μου» είναι αρκετή για να ξεμπροστιάσει ξεκαρδιστικά την υποκρισία της μικροαστικής οικογένειας μέσα από τα μάτια ενός παιδιού.
Κατάλληλη
Ένα φευγαλέο συμβάν στο Λονδίνο του παρελθόντος γεμίζει ερωτηματικά έναν άντρα. Έχασε την ευκαιρία του; Μπορεί η σάρκα να θυμάται όσο το μυαλό;
Απόγευμα Κυριακής
Η βαριά αίσθηση του απογεύματος Κυριακής έχει άλλη χροιά για δύο κόρες που πρόσφατα έχασαν τη μητέρα τους. Αδειάζοντας το σπίτι όμως, δε μπορείς να πετάξεις και τις μνήμες. Γιατί η μαμά κάπνιζε; Γιατί δεν ήταν μια καλή μαμά; Η συγχώρεση έχει δυσβάσταχτο βάρος και έρχεται αργά.
 
Σημείωμα σκηνοθέτη
Οι άνθρωποι είναι μνήμη, φαντασία και ερωτηματικά. Με αυτά τα υλικά γράφτηκαν τα έργα.  Τα τρία μονόπρακτα έργα ( «Η Ερωμένη του Πατέρα Μου», «Κατάλληλη», «Απόγευμα Κυριακής» ) που φτιάχνουν αυτή τη θεατρική «συλλογή», γράφτηκαν σε διαφορετικές περιόδους και από διαφορετικά σημεία έμπνευσης. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα ότι είχαν –εν αγνοία μου- έναν συνεκτικό κρίκο: συμβάντα που αποτελούν τομές στη ζωή του ανθρώπου. Η βαρύτητα κάποιων γεγονότων μας αλλάζει τη ματιά, την αντίληψη, μας αφήνει πληγές και μας βάζει σε νέα πορεία, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι.  Επειδή η ζωή είναι ένα ευρύ φάσμα, το γέλιο, το πάθος, η μοναξιά, το δάκρυ,  συνυπάρχουν μέσα στην κάθε τομή. Οπότε σας περιμένουμε: Τομές.
 
.
Κείμενο- Σκηνοθεσία: Άγγελος Παπαδάκης.
,
Παίζουν οι:
Σπυριδούλα Γενιτσαρίδου, Αρετή Καρβέλη, Παναγιώτης Μασούγκας, Ελένη Παναγοπούλου, Ειρήνη Παπαδάκη, Βαγγέλης Παρμάκης
 
Μέρες: 11/11. 25/11. 9/12 και 11/12

Ώρα: 21.00
Τιμή εισιτηρίων: 10 Ευρώ (Κανονικό), 7 Ευρώ (Μειωμένο)

Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς “Μελίνα Μερκούρη”
Μεταμορφώσεως 7-9
Καλαμαριά, Θεσσαλονικη
Τηλέφωνο επικοινωνίας θεατών: 2310 458 591

.

Δείτε & αυτά:
/

Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.

– Πληροφορίες για τα ΘΒΘ θα βρείτε ΕΔΩ – FΒ ΕΔΩ
.

& αυτά:

 

–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
 .

Actors Portfolio:

Εμπλουτίστε το βιογραφικό σας με φωτογραφίες υψηλών προδιαγραφών.
Επιπλέον αναλαμβάνουμε: Φωτογράφησης προβών, πρεμιέρας, φωτογραφίες δελτίων Τύπου, συνεντεύξεις, προώθηση φωτογραφιών κοινωνικών δικτύων κ.ά.
.
.

Ακολουθήστε μας στα social media

       

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 1968 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Έργα & Παραστάσεις (δελτία τύπου)

«Βαν Γκογκ – Το βαλς των δέντρων και του ουρανού» του Ζαν Μισέλ Γκενασιά σε σκην. Μ. Σέιμπελ στο θέατρο Αθήναιον.

από Kulturosupa
από Kulturosupa

 

.

Δραματοποιημένη Λογοτεχνία
Έναρξη 29 Νοεμβρίου
 
Η παράσταση που καθήλωσε το κοινό της Αθήνας,«Βαν Γκογκ –Το βαλς των δένδρων και του ουρανού» ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη.
 
Από 29 Νοεμβρίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεωνθα φιλοξενείται στη σκηνή του θεάτρου«Αθήναιον». Λίγο μετά τα Χριστούγεννα θα επιστρέψει σε κεντρικό Αθηναϊκό θέατρο για δεύτερη χρονιά.
 
Ο «Βαν Γκογκ-το Βαλς των δέντρων και του Ουρανού», του Ζαν Μισέλ Γκενασιά έγινε για πρώτη φορά διεθνώς θεατρικό έργο και συγκίνησε, συνεπήρε και ταξίδεψε στο μαγικό κόσμο του μεγάλου ζωγράφου το ελληνικό κοινό.
 
.
Μέσα από την παράσταση, που αναφέρεται στις τελευταίες ημέρες της ζωής του Βαν Γκογκ, ο θεατής αντιλαμβάνεται  τον τρόπο με τον οποίο ο κορυφαίος ζωγράφος έκανε τη ζωή μας έργο τέχνης, αντιστοίχισε τη μοναξιά και τα αναπάντητα ερωτήματα που όλοι έχουμε με τα  χρώματα της παλέτας του, έδωσε φωνή στα ενδότερα συναισθήματά μας.
 
Με υπερηφάνεια οι συντελεστές της παράστασης υπενθυμίζουν την μεγάλη επιτυχία της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Μάρτιο προς τιμήν του συγγραφέα Ζαν Μισέλ Γκενασιά, ο οποίος με ενθουσιασμό είδε για πρώτη φορά το συγγραφικό του έργο να μεταφέρεται στο θέατρο,σε απόδοση της Ελένης Ερήμου και του Κώστα Παπαπέτρου.
 
 
Οι τελευταίες ημέρες του Βαν Γκονγκ

Το πάθος,οι δαίμονες,ο τελευταίος έρωτας …

Ποιος ήταν πραγματικά ο άνθρωπος πίσω από την έναστρη νύχτα;
Τι συνέβη λίγο πριν από το τέλος;
Η αλήθεια για τον θάνατο τουΒαν Γκογκ είναι όντως αυτή που γνωρίζουμε;
 
Βίνσεντ βαν Γκογκ: «Όσο το σκέφτομαι τόσο συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη τέχνη από το να αγαπάς τους ανθρώπους»
 
Οι τελευταίες μέρες ενός από τους σημαντικότερους ζωγράφους όλων των εποχών, του Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Μια παράσταση βασισμένη στο βιβλίο του Jean-MichelGuenassiaγια τον μυστηριώδη θάνατο του μεγάλου καλλιτέχνη μέσα από τον έρωτα μιας γυναίκας που τόλμησε να δει τον ήλιο χωρίς να τυφλωθεί.
 
 
Η υπόθεση
Καλοκαίρι 1890. Ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ φτάνει σε ένα απομονωμένο χωριό με εκπληκτική θέα και ιδιαίτερους ανθρώπους. Μέσα σε σαράντα μέρες θα ζωγραφίσει εβδομήντα από τους κορυφαίους πίνακές του, αριστουργήματα που θα αλλάξουν την πορεία της ζωγραφικής, της τέχνης, της φιλοσοφίαςκαι της λογοτεχνίας.
 
Η ΜαργκερίτΓκασέ, η κόρη του περίφημου θεράποντα ιατρού του Βαν Γκογκ, είναι μια νέα κοπέλα που ασφυκτιά στα στενά πλαίσια τα επιβεβλημένα στις γυναίκες και τους καλλιτέχνες από την ορθολογική κοινωνία. Η Μαργκερίτ θα είναι ο τελευταίος έρωτας της ζωής του Βαν Γκογκ. Η συνεύρεσή τους θα χαράξει τις ζωές και των δύο ανεξίτηλα για πάντα.
 
.
Η ανατρεπτική εκδοχή για τον θάνατο του Βαν Γκογκ
Ο Jean-Michel Guenassia, συγγραφέας της τεράστιας επιτυχίας «Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων», μας αποκαλύπτει μια ανατρεπτική εκδοχή για αυτές τις τελευταίες μέρες. Αξιοποιεί τις πιο πρόσφατες ανακαλύψεις για τη ζωή του μεγαλοφυούς ζωγράφου, λούζοντας με νέο φως τα μυστήρια του έργου, της δημιουργικότητας και του θανάτου του.
 
Μήπως ο γιατρός Γκασέ δεν ήταν πραγματικά πιστός φίλος όλων των ιμπρεσιονιστών ζωγράφων αλλά ένας καιροσκόπος και ματαιόδοξος έμπορος; Η κόρη του σε τι σημεία μπορούσε να φτάσει για το πάθος και τον έρωτα; Οι πίνακες του Βαν Γκογκ, που δημοπρατούνται για εκατομμύρια και εκθέτονται στα μεγαλύτερα μουσεία παγκοσμίως είναι πράγματι όλοι αυθεντικοί;Η αλήθεια για τον θάνατό του είναι όντως αυτή που γνωρίζουμε;
 
.
Ελένη Ερήμου: «… Όλες οι τέχνες σε μία. Αυτήν τη «συναισθησία» στην τέχνη θέλησα να αποδώσω στο Όραμά μου,πιστεύοντας, όπως ο Βίνσεντ,ότι η τέχνη είναι αποστολή(…)
Σας προσκαλώ να παρασυρθούμε στον ρυθμό των χρωμάτων και της μουσικής, σ΄ ένα ξέφρενο βαλς,σ΄ ένα υπέροχο ταξίδι αισθήσεων…»
 
Ερμηνεύουν:
Ελένη Ερήμου
Δημήτρης Καλαντζής
Αντώνης Ραμπαούνης
Ελένη Δαφνή
Γιάννης Μπόγρης
 
Συντελεστές
Κείμενο: Ζαν Μισέλ Γκενασιά
Μετάφραση:Ειρήνη Αποστολάκη
Θεατρική Απόδοση:Ελένη Ερήμου
Κώστας Παπαπέτρου
Δραματουργία: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία:Michael Seibel
Σκηνικό, Κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά
Μουσική: Κώστας Χαριτάτος
Κίνηση: Έλενα Κουρκούλη
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Motion Graphics: ΒαγγέληςΚαλαϊτζής –
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιάννης Μπόγρης
ArtWork: ΛουκάςΜελάς
Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης
 
Παραγωγή: ΘΕΛΕΡ
 
Ημέρες & ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή: 21.00
Σάββατο: 21.00
Κυριακή: 20.00
 
Τιμές εισιτηρίων:
Α Ζώνη: 18€
Β Ζώνη: 15€
Άνω των 65: 12€
Ανέργων/Φοιτητικό/Ομαδικό: 10€
Προπώληση εισιτηρίων:
Viva.gr
 
Διάρκεια παράστασης: 90 λ.
 
Θέατρο Αθήναιον: 

 Λεωφ. Βασιλίσσης Όλγας 35, τηλ.2310 832 060

.

Δείτε & αυτά:
/

Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.

– Πληροφορίες για τα ΘΒΘ θα βρείτε ΕΔΩ – FΒ ΕΔΩ
.

& αυτά:

 

–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
 .

Actors Portfolio:

Εμπλουτίστε το βιογραφικό σας με φωτογραφίες υψηλών προδιαγραφών.
Επιπλέον αναλαμβάνουμε: Φωτογράφησης προβών, πρεμιέρας, φωτογραφίες δελτίων Τύπου, συνεντεύξεις, προώθηση φωτογραφιών κοινωνικών δικτύων κ.ά.
.
.

Ακολουθήστε μας στα social media

       

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 3032 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Θεατρικά νέα- ειδήσεις- σχόλια- βίντεο

Πρεμιέρες και παρελάσεις. Από τον Κρίτωνα Ζαχαριάδη.

από Kulturosupa
από Kulturosupa



Από στήλη «Η Ιδέα μου είναι», του σκηνοθέτη ηθοποιού, συγγραφέα, Κρίτωνα Ζαχαριάδη.
.
 

Δε μου έχετε παράπονο; 

Αυτή η εβδομάδα που μας πέρασε.. απόλαυση!.. και τι δεν είχε;;;!!!! Αργίες, γιορτές, πολιούχους, αναπάντεχα ευχάριστες αλλαγές στη διοίκηση του ΚΘΒΕ, αλλαγή ώρας, Κυριακή με ανοιχτά μαγαζιά… Ααααα και παρελάσεις.. μαθητικες, στρατιωτικές,  αλά Monty Python τύπου αλα Ψινάκη…. Και η αιτιολόγηση των δέκα κοριτσιών,  οι οποίες μπήκαν στον κόσμο του κάτι διαφορετικό έχω να πω…. Δεν πείθονται από τις ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά… (που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια εορτασμού των εθνικών εορτών).

.
Ευκαιρία λοιπόν μου δίνουν ώστε να μπορέσω να μιλήσω και για κάποιο άλλο είδος παρέλασης που παρακολουθούν όλοι όσοι ασχολούνται και αγαπάνε το θέατρο είτε σαν δημιουργοί είτε σαν θεατές… Και μιλάωωωω… για τις πρεμιέρες…!!!!!
 
 
Πολλές δεκάδες αυτή την περίοδο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.. Οι ηθοποιοί άλλοτε παλιοί άλλοτε καινούριοι, σε νέες συνθέσεις σύμφωνα με τις επιταγές του σκηνοθέτη, μας καλούν ώστε να μας παρουσιάσουν το δικό τους κόπο, τη δική τους ιστορία. Δεν έχει σχέση αν είναι αρχαία κλασσική ή σύγχρονη… αν την έχουμε δει στο παρελθόν ξανά και ξανά… μετράει η επιλογή, η ματιά, η αγάπη, η αισθητική, η παραγωγή… τα μπικικινια… Και μετά από έναν, δυο ή τρεις μήνες η στιγμή… Η πρώτη παρουσίαση και η μεγάλη στιγμή…. Νταντααααν… Η πρώτη γνώμη… Η ημέρα της πρεμιέρας… η αλλιώς η ημέρα της παρέλασης…
 
Γονείς, συγγενείς, φίλοι, συνάδερφοι, ηθοποιοί και σκηνοθέτες, παραγωγοί, διάσημοι ανερχόμενοι, διάττοντες αλλά και οι wanna be από όλα τα επαγγέλματα προβολής και ματαιοδοξίας, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, πολιτικοί κ.α
 
Το θέατρο αρχίζει σιγά σιγά να γεμίζει παρακολουθώντας τα φλας, αν επρόκειτο για κάποιο μεγάλο θέατρο, να ανάβουν και να αποκτούν περισσότερο ενδιαφέρον για το ποιος ήρθε πότε, με ποιον, τι φόρεσε αλλά και ποιος δεν ήρθε προσπαθώντας να λυθεί ο γρίφος του Νας… Εδώ και αν δεν μιλάμε για εγκιβωτισμό…
 
Πραγματικά, μετά από την παρέλαση του νέου ρούχου, του επίμονου κοιτάγματος αναπόφευκτου χαιρετισμού, της στάσης τον είδα με την άκρη του ματιού αλλά αρνούμαι να χαιρετήσω και άλλων τέτοιων ξεπεσμένων συμπεριφορών, ξεκινάει το θέατρο στο θέατρο πριν την ίδια την πρεμιέρα….
 
.
Ο απλός κόσμος, κυρίες εκνευρισμένες, περιμένοντας το αργοπορημένο τους ραντεβού, κύριοι με τσιγάρο η τηλέφωνο στο χέρι δίνοντας συμβουλές πάρκιγκ ή βρίζοντας για τις θέσεις που βρήκαν ή δεν κατάφεραν να βρουν…
 
Οι τραβάταμε και ας κλαίω. Συνήθως είναι οι εναλλακτικοί που δε θέλουν να πάνε σε εμπορικές παραστάσεις, τις σνομπάρουν, ακούνε μόνο Lana del Rey ή Μποφίλιου, οι οποίοι παραβρέθηκαν επειδή δεν ήθελαν να χαλάσουν την παρέα αλλά και για να αποδείξουν πως στο τέλος είχαν δίκιο…
 
Οι ματαιόδοξοι,  ανερχόμενοι εδώ και είκοσι χρόνια.
.
Οι γλύφτες ηθοποιοί: τί και αν δε πέρασαν στην οντισιόν, δείχνουν ανωτερότητα και πηγαίνουν , τι και αν τους έγραψαν κακή κριτική, ενώ μέσα τους βράζουν και θέλουν να σου αφαιρέσουν στο επόμενο έρημο δρομάκι το συκώτι κατά λάθος, σου μιλάνε για να κανονίσουν την επόμενη συνέντευξη, τί και αν δεν αποτελούν μέλος στην κλίκα σου και τρώνε τα λυσσακά τους να ανήκουν και αυτοί σε μια που κινεί τα νήματα, πήγαν γιατί θέλουν να χτίσουν γέφυρες για νέο παρεάκι…
 
Οι άδικα ελπίζω το επόμενο κλικ φωτογράφων, την επόμενη αναπάντεχη επαγγελματική πρόταση, να βρουν ως μάνα εξ ουρανού στο πρόσωπο τους τον ιδανικό ζεν η καράτερε ρόλο.
 
Οι σηκώνω λευκή σημαία και παρ΄ ότι βριστήκαν  για κριτικές που έγραψαν ή διάβασαν θέλουν με το όνομά σου να τα ξαναβρούν, για να πουλήσουν.
 
Οι πάντα σε νιρβάνα δημοσιογράφοι που ό,τι δουν είναι αριστούργημα χωρίς κανένα ψεγάδι.. απλά για την εξασφάλιση κάποιας δήλωσης ,συνέντευξης ή φωτογραφίας για το προσωπικό λογαριασμό στο instagram… (μα πόση ματαιοδοξία… η αλλιώς βλακεία;;; ).
 
.
Οι πουλημένοι δημοσιογράφοι… που γράφουν μονίμως διθυραμβική κριτική χωρίς να έχουν ιδέα από θέατρο, παίζοντας μόνο με εκφράσεις κλεμμένες από άρθρα πραγματικών δημοσιογράφων .
 
Οι κρατώ μούτρα για ότι πραγματικά συνέβη στο παρελθόν ή για ότι έχουν πλάσει στο μυαλό τους  ότι συνέβη.
 
Οι να πιούμε έναν καφέ μέσα στην εβδομαδα.
 
Οι έχω αρκετές προτάσεις και ετοιμάζω τρία προτζεκτ.
 
Οι αγνώριστοι από τις πλαστικές…
 
Οι ευκολόπιστοι στα λόγια δημοσιογράφων και σκηνοθετών.
 
Οι έχω ορέξεις και αν τους κάτσεις μετά το τυχαίο ποτό που θα σου προτείνουν, ίσως κάτι να κάνουν και για εσένα στην επόμενη τους  παραγωγή.
 
Οι εννοείται σε έχω κατά νου, ή θα σε αναλάβω, ή θα σου τηλεφωνήσω για την επόμενη συνέντευξη και περιμένω το νέο σου δελτίο τύπου…
 
Οι ψάχνω για γκόμενο απεγνωσμένα, ασχέτως αν ήρθα με παρέα, σχέση, μάνα, φίλους κ.ά να δούμε την παράσταση!
 
Έπειτα από όλη αυτή την ορδή των συμμετεχόντων στην καλλιτεχνική παρέλαση μιας πρεμιέρας, επειδή και εγώ αποτελώ μέρος… ίσως και σε όλα αυτά τα άρματα. Δε θα απορήσω κορίτσάρες μου να σας δω να παρελαύνετε  αλλά MONTY PYTHON έξω από κάποιο θέατρο, γιατί θα συμφωνήσω πως το ίδιο ισχύει και στο θέατρο… Δεν πείθομαι με τίποτα για τις ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά τα ‘’αληθινά’’ πρόσωπα της πρεμιέρας…
.


.

Δείτε & αυτά:

 

–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
 

Ακολουθήστε μας στα social media

       

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 3753 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Άρθρα - ΣυνεντεύξειςΜΟΥΣΙΚΗ

Μπορεί ο Μότσαρτ να μας κάνει ευφυέστερους;

από ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ ΜΑΡΙΑ
από ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ ΜΑΡΙΑ
Αρθρο της Μαρίας Γρηγοριάδου
 

Συνεχώς ακούμε για το «φαινόμενο Μότσαρτ», για την επίδραση που έχει η μουσική στα μωρά και πώς μπορούν να γίνουν πιο έξυπνα. Έχει αναπτυχθεί ολόκληρη επιστήμη, η μουσικοθεραπεία, που μελετά τον τρόπο με τον οποίο η μουσική μπορεί να θεραπεύσει ή να βελτιώσει τον άνθρωπο από προβλήματα υγείας που ενδεχομένως αντιμετωπίζει (π.χ. ψυχολογικά, ψυχοκοινωνικά, νευρολογικά, αναπτυξιολογικά). Τι μας δείχνουν όμως οι έρευνες για το «φαινόμενο Μότσαρτ»; Μπορούμε να γίνουμε πιο έξυπνοι ακούγοντας κλασική μουσική;

Πολλές έρευνες έχουν γίνει μέχρι σήμερα ώστε να αποδείξουν ή να απορρίψουν τις ευεργετικές ιδιότητες που έχει η μουσική στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ο πρώτος που προβληματίστηκε ήταν ο νευρολόγος Gordon Shaw ο οποίος μαζί με τους συνεργάτες του Frances Rauscher και Katherine Ky δημοσίευσαν μια έρευνα στο περιοδικό Nature. Στην έρευνά τους χρησιμοποίησαν 36 φοιτητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια τους οποίους υπέβαλαν σε τρεις δοκιμασίες χωροταξικού συλλογισμού πριν από τις οποίες υπήρχαν 10 λεπτά ακρόασης της σονάτας για δυο πιάνα του Mozart σε Ρε Ματζόρε Κ.448, μιας κασέτας με οδηγίες χαλάρωσης και κατάστασης σιωπής. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες απέδωσαν καλύτερα στις δοκιμασίες μετά από την ακρόαση της μουσικής του Mozart. Ωστόσο οι μετρήσεις υπέδειξαν ότι η επίδραση της μουσικής διαρκούσε για 15 λεπτά μόνο. Πολλές έρευνες που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν αυτές τις υποθέσεις των νευροεπιστημώνων.

Από την άλλη πλευρά ο Steele και οι συνεργάτες του προσπάθησαν να υποστηρίξουν τα πρώτα αποτελέσματα όμως κατέληξαν ότι δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη επίδραση της μουσικής του Μότσαρτ. Σε αυτό το πείραμα όμως φάνηκε η επίδραση των μουσικών ακουσμάτων που χρησιμοποιήθηκαν. Οι συμμετέχοντες όταν άκουγαν μια επαναλαμβανόμενη μουσική του Glass ήταν λιγότερο ευδιάθετοι απ’ όταν άκουγαν μια σονάτα του Μότσαρτ . Σε επόμενες έρευνες οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει επίδραση της μουσικής Mozart στο IQ αλλά στην επίδοση των συμμετεχόντων μέσω της διάθεσης που τους προκαλεί.

Στηριζόμενοι στα παραπάνω μπορούμε να σκεφτούμε ότι σίγουρα η μουσική του Mozart και γενικά η κλασική μουσική, λόγω της πολύπλοκης δομής της, είναι ωφέλιμη γιατί επιδρά σε εσωτερικές λειτουργίες του ανθρώπινου εγκεφάλου όπως ο χωροταξικός συλλογισμός και η συναισθηματική κατάσταση, επομένως στην ψυχολογική διάθεση και τη διέγερση του ατόμου και τελικά στην επίδωσή του. Η μουσική που βοηθά σε μια θετική διάθεση και ανεβασμένη διέγερση μπορεί να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα του ατόμου σε αντίθεση με την ανία και την χαμηλή διέγερση που του προκαλεί η μινιμαλιστική μουσική ή η σιωπή.

Τι επίδραση μπορεί να έχει, επομένως, η μουσική του Μότσαρτ στην εμβρυϊκή και βρεφική ηλικία του ανθρώπου;

Γιατροί σε νοσοκομεία της Αμερικής παρατήρησαν ότι η μουσική του Μότσαρτ ηρεμούσε τα μωρά, βοηθούσε τα πρόωρα νεογνά να τρέφονται περισσότερο και καλύτερα κι επομένως διαπίστωσαν ότι επηρέαζε την ανάπτυξή τους. Με γνώμονα αυτά τα ευρήματα διάφορα νοσοκομεία της Αμερικής τοποθέτησαν ειδικά συστήματα μουσικής στους θαλάμους των νεογνών και στις θερμοκοιτίδες. Ωστόσο πάλι βρέθηκαν επιστήμονες οι οποίοι αρνούνταν τη σχέση της μουσικής με την ανάπτυξη των νεογνών. Ακόμα έχει βρεθεί ότι η μουσική που ακούει η μητέρα κατά την εγκυμοσύνη επηρεάζει την ψυχολογική της διάθεση και κατ’ επέκταση του μωρού. Κάποιες μητέρες που άκουγαν Mozart στη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους υποστήριξαν ότι απέκτησαν πιο έξυπνα παιδιά.

Τελικά συμπεραίνουμε ότι μπορεί η μουσική του Μότσαρτ να μην κάνει απευθείας πιο ευφυή τα μωρά αλλά σίγουρα τα βοηθά να ηρεμήσουν όπως γενικά η κλασική μουσική. Τα μωρά είναι καλό να εκτίθενται σε ήρεμες μελωδίες αλλά με πολύπλοκες δομές ώστε να δέχεται ερεθίσματα ο εγκέφαλος τους και να τα βοηθά στην ανάπτυξη της φαντασίας και την σκέψης τους. Ακόμα είναι γνωστό ότι τα παιδιά που ασχολούνται με τη μουσική μπορούν να ανταποκρίνονται καλύτερα στις θετικές επιστήμες, στη μαθηματική σκέψη κι αποκτούν πιο ολοκληρωμένο συναισθηματικό κόσμο. Άλλωστε ποιον έβλαψε η μουσική; Όλους μας βοηθά να διαχειριστούμε τη διάθεσή μας, να διασκεδάσουμε, να χαλαρώσουμε, να συγκεντρωθούμε, ακόμα και να αγαπήσουμε και να συγκινηθούμε. Η μουσική που επιλέγει να ακούσει κανείς επιδρά συνειδητά και ασυνείδητα σε όλη του την ύπαρξη κι αποτελεί μέρος της προσωπικότητας και της καθημερινότητάς του. Όταν συνειδητοποιήσουμε όλα αυτά τα οφέλη και προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε βαθύτερα τη μουσική χωρίς να απαξιούμε κανένα είδος της, τότε θα γίνουμε πραγματικά εξυπνότεροι.

0 comment 3218 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Είδαμε και Σχολιάζουμε

«Η Μεγάλη πλατεία» της αρτιότητας. Είδαμε και σχολιάζουμε.

από Kulturosupa
από Kulturosupa

 

Είδε και σχολιάζει η Άννια Κανακάρη.
.
 
«… ο χώρος ο περίβλεπτος! Όπου τίποτα δεν μπορεί να κρυφτεί. Όπου τα δείχνουμε όλα!… Ν. Μπακόλας»
 
Μια από τις φετινές παραγωγές του ΚΘΒΕ, «Η Μεγάλη Πλατεία» σε σκηνοθεσία της Ελένης Ευθυμίου, φιλοξενείται στην Μονή Λαζαριστών, από τις 12 Οκτωβρίου 2019. Μια παράσταση ιδιαίτερη, με στοιχεία ιστορικά, κοινωνικά και πολιτικά, γεμάτη μουσική, κίνηση και τραγούδι, μεστή νοημάτων, εικόνων και γεγονότων βγαλμένων από την ιστορία της πόλης μας, της Θεσσαλονίκης, η οποία είναι, κατά πώς φαίνεται, η βασική πρωταγωνίστρια.
 
.
Το κείμενο είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Νίκου Μπακόλα, του βραβευμένου Θεσσαλονικιού συγγραφέα και δημοσιογράφου, που το 1988, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του βιβλίου, κέρδισε το Α’ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Πρόκειται για ένα βιβλίο απαιτητικό, δύσκολο για πολλούς, που συνδυάζει στοιχείαδιαφόρων εποχών, με χρονικά άλματα και ασύνδετους παραλληλισμούς, ένα βιβλίο που αποδίδει μέρος της ιστορίας της πόλης μας, μέσα από πολιτικές αναταραχές και παράλληλες ή διαπλεκόμενες ιστορίες απλών ανθρώπων που κινούνται άλλοτε απρόθυμα και άλλοτε δυναμικά σε γκρίζες περιόδους της ιστορικής διαδρομής της  Θεσσαλονίκης.
 
.
Την θεατρική διασκευή του βιβλίου ανέλαβε ο χαρισματικός Άκης Δήμου. Το έργο που ανέλαβε να φέρει εις πέρας φαινόταν εξαιρετικά δύσκολο, όπως και ο ίδιος σε συνέντευξη του έχει δηλώσει, κυρίως λόγω της πληθώρας των χαρακτήρων, των πληροφοριών και των γεγονότων διαφορετικών χρονικών περιόδων που ασύνδετα  αναφέρονται σε αυτό. Ασφαλώς η θεατρική διασκευή δεν θα μπορούσε να αποδώσει το σύνολο του περιεχομένου του βιβλίου(και δεν το επεδίωξε ο Άκης Δήμου), κατορθώνει όμως να αποδώσει τα βασικότερα σημεία, τους κεντρικούς χαρακτήρες και να μεταφέρει το κλίμα και την ατμόσφαιρα του έργου, μέσα από τους διαλόγους, τους μονολόγους, τα τραγούδια και την μαγευτική αφήγηση από τον χορό. Ένα εξαιρετικό κείμενο, μια εξαιρετική διασκευή, που προτάσσει την θεατρικότητα, εις βάρος ίσως της ορθής ιστορικής απόδοσης όσων, τουλάχιστον, αναφέρονται στο βιβλίο, χωρίς όμως αυτό να αφαιρεί κάτι από την γοητεία του.
 
.
Η «Μεγάλη Πλατεία» παρουσιάζει παράλληλες ιστορίες κατοίκων της Θεσσαλονίκης της εποχής του Μεσοπολέμου και όχι μόνο, ιστορίες απλών καθημερινών ανθρώπων που βιώνουν την μοναξιά, το φόβο, την απογοήτευση, την οργή για το κατεστημένο, την αγωνία για ένα καλύτερο αύριο, κάποιοι μέσα από αγώνες και κάποιοι με υπομονή και αδράνεια. Η σκηνή είναι μια πλατεία, μια Μεγάλη πλατεία, ένας δημόσιος χώρος όπου υποθετικά όλα είναι φανερά, αλλά ταυτόχρονα και ο χώρος που μέσα του διαδραματίζονται ιδιωτικές στιγμές των ηρώων, η καθημερινή ζωή μέσα στα σπίτια τους. Οι εναλλαγές από τη μια ιστορία στην άλλη είναι πολύ γρήγορες. Πολλές φορές διαφορετικά γεγονότα εξελίσσονται ταυτόχρονα πάνω στη σκηνή ή εναλλάσσονται γοργά με συνδετικό κρίκο το χορό που μεταφέρει την προσοχή μας και μας εντάσσει κάθε φορά.
 
.
Οι βασικοί ήρωες είναι τέσσερις: η Αγγέλα, μια ορφανή προσφυγοπούλα που ερωτεύεται έναν πλούσιο και ιδιόρρυθμο Θεσσαλονικιό. Ο Φώτης, ένα ανήσυχο πνεύμα που η Θεσσαλονίκη του φαίνεται μικρή και προτιμά τα ταξίδια στη θάλασσα. Ο Χρήστος, ένας τίμιος δημοσιογράφος που αγωνίζεται με όποιο τρόπο μπορεί για ένα καλύτερο αύριο. Τέλος, ο Γιάννης ένα πλουσιόπαιδο, που κάνει τον δικό του αγώνα για επιβίωση και ανέλιξη. Επίσης σημαντικοί είναι οι ρόλοι δύο νέων παιδιών: του Άγγελου, γιου του Φώτη που μεγαλώνει με τη γιαγιά, νιώθοντας μόνος και παραμελημένος και της Αλκμήνης, κόρης του Χρήστου, μιας μικρής επαναστάτριας που ονειρεύεται, απαιτεί και αγωνίζεται, αλλά έχει τραγικό τέλος. Τους βασικούςχαρακτήρες πλαισιώνουν πολλά άλλα πρόσωπα με μικρούς ή μεγαλύτερους ρόλους (συνολικά είκοσι ηθοποιοί), που ο καθένας με την παρουσία του συμπληρώνει και εμπλουτίζει την υπόθεση.
 
.
Η σκηνοθεσία της δύσκολης αυτής παράστασης ανήκει στην πολυτάλαντη Ελένη Ευθυμίου (γνωστή κυρίως από τη συνεργασία της με τους «Εν δυνάμει»), που παρά το νεαρό της ηλικίας της κατόρθωσε να παρουσιάσει ένα αδιαμφισβήτητα αξιόλογο αποτέλεσμα. Αυτό που κυρίως ξεχωρίζει σκηνοθετικά (+) είναι η επιλογή της να εμφανίσει πάνω στη σκηνή τους ηθοποιούς ως έναν χορό (κατά το πρότυπο των αρχαίων τραγωδιών) που είτε με αφήγηση, είτε μέσα από το τραγούδι μεταφέρουν  στο κοινό την ιστορία, το κλίμα, την ατμόσφαιρα, τα γεγονότα, δίνοντας ταυτόχρονα ζωντάνια και κίνηση, σε κάθε σκηνή και σε κάθε διάλογο. Αυτό άλλωστε ήταν και το πλέον ιδιαίτερο σημείο του όλου εγχειρήματος δηλαδή ο συντονισμός των είκοσι ηθοποιών πάνω στη σκηνή, η αρμονικότητα στην κίνηση τουςοπτικά αλλά και δημιουργικά.
 
Η χρήση οθόνης στο πίσω μέρος της σκηνής, με το βίντεο του Δημήτρη Ζάχου που παρουσιάζει σκηνές της ζωής των ηθοποιών εστιάζοντας στα πρόσωπα και στην έκφραση τους, χαρίζει μια κινηματογραφική διάσταση στην παράσταση, ταιριαστή και πλήρως εναρμονισμένη με την όλη προσπάθεια.
 
.
Επίσης πολύ δυνατά σκηνοθετικά σημεία της παράστασης που καθήλωσαν το κοινό ήταν η αναπαράσταση επί σκηνής του βιασμού και της έκτρωσης της Αγγέλας, ο ξυλοδαρμός της Ελένης από τον Φώτη, αλλά και ο θάνατος της Αλκμήνης που για αρκετά λεπτά στο τέλος της παράστασης κείτονταν γυμνόστηθη πάνω σε έναν πάγκο στο μπροστινό τμήμα της σκηνής, διατηρώντας μέχρι τέλους υψηλά τα επίπεδα της έντασης και της τραγικότητας. Το ερωτικό στοιχείο, με όλες τις πιθανές του μορφές, αν και δεν κυριαρχεί, κινεί τα νήματα σε πολλές περιπτώσεις, οδηγεί σε εξελίξεις, διαμορφώνει συμπεριφορές και προκαλεί ανησυχία, αναταραχή, αλλά και βία, σωματική, λεκτική και ψυχολογική.
.
.
Αξιοσημείωτη επίσης η χρήση ζωντανής μουσικής πάνω στη σκηνή, με μουσικά όργανα  και τραγούδι από ηθοποιούς της παράστασης, που μετέφεραν στο κοινό ακούσματα της εποχής.
 
Στα θετικά και οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών (και μάλιστα σε ρόλους απαιτητικούς με κίνηση και τραγούδι για τους περισσότερους), χωρίς να ξεχωρίζει κάποιος ιδιαίτερα και θεωρώ εσκεμμένα καθώς πρωταγωνιστής με την συνηθισμένη έννοια στην Μεγάλη Πλατεία δεν υπάρχει. Πρωταγωνιστεί η πόλη, η ιστορία της και οι χαρακτήρες προωθούν ακριβώς αυτή την λογική, μας μεταφέρουν μέσα από τις δικές τους σημαντικές ή ασήμαντες ζωέςτην ιστορία της πόλης.
 
.
Το μόνο ίσως αρνητικό (-) στην παράσταση, ήταν η μεγάλη της διάρκεια. Με ένα τέτοιο κείμενο όμως αυτό ήταν αναμενόμενο. Παρόλο που στην διασκευή δεν περιλαμβάνονται όλα τα γεγονότα του βιβλίου και πάλι απαιτείται χρόνος για να μεταφερθούν επί σκηνής τα βασικά σημεία του έργου και να  αποδοθούν ορθά το πνεύμα και τα μηνύματα του συγγραφέα. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι οι θεατές (ακόμη κι αν κάποιοι κουράστηκαν) έφυγαν πλουσιότεροι από την αίθουσα καθώς πήραν μαζί τους ένα κομμάτι θύμησης, εικόνες και ακούσματα μιας εποχής, όχι πολύ μακρινής,αλλά και διδαχές για το μέλλον.
 
.
Συμπερασματικά (=) η Μεγάλη Πλατεία είναι μια από τις φετινές παραστάσεις που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς. Είναι μεγαλειώδης από όλες τις απόψεις. Σκηνοθετικά και σκηνικά άρτια. Με τέλειες ερμηνείες, κίνηση και μουσική. Με ένα προσεγμένο κείμενο που σε ταξιδεύει στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν της Θεσσαλονίκης. Με έναν υπέροχο χορό που δίνει την αίσθηση ότι όλη η σκηνή κινείται μαζί του. Είναι μια παράσταση που πετυχαίνει αριστοτεχνικά να μεταφέρει στο κοινό την βασική ιδέα του βιβλίου του Νίκου Μπακόλα, να θυμίσει δηλαδή σε μας τους θεατές την ιστορία της πόλης μας και του λαού της,τις αγωνίες, τις δυσκολίες που πέρασε, τον πόνο και τις απώλειές του, τους αγώνες και τα κατορθώματά του και μέσα από αυτά να μας κάνει λίγο σοφότερους και λίγο πιο επινοητικούς. Στο τέλος σχεδόν της παράστασης βλέπουμε στην οθόνη τους ηθοποιούς – χαρακτήρες, στο σήμερα πια, στην σύγχρονη Θεσσαλονίκη, ως σύνδεση, με τον τρόπο αυτό, του παρελθόντος με το παρόν, ως μια νοητή γέφυρα εικόνων και συναισθημάτων και μια αίσθηση πλέον αισιοδοξίας καιεσωτερικής γαλήνης.
,
.
Μαθαίνοντας την ιστορία μας, μαθαίνουμε τον εαυτό μας, γιατί η καταγωγή μας θέλοντας ή μη μας προσδιορίζει. Άλλωστε  μόνο με βαθιά γνώση της ιστορίας μπορούμε να δημιουργήσουμε στο παρόν και να χαράξουμε δρόμους για το μέλλον …
 
Βαθμολογία:
6,8/10
.
-k-
.

ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ

«Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΤΕΙΑ» του Νίκου Μπακόλα.
Ένα έργο με κέντρο δράσης την πόλη της Θεσσαλονίκης. Οι προσωπικές ιστορίες των ανθρώπων έρχονται να συναντήσουν την Ιστορία ενώ η ίδια η πόλη προβάλλεται μέσα από τη συλλογική μνήμη αλλά και το βίωμα των χαρακτήρων της. Μία πόλη διαρκών ιστορικών και πολιτικών αναταραχών. Μια πλατεία που καθιστά τις πράξεις των ανθρώπων ορατές.


Σκηνοθεσία:  Ελένη Ευθυμίου.
Ερμηνεύουν:Γιάννης Μαστρογιάννης, Nίκος Καπέλιος , Κατερίνα Σισίννι, Χρήστος Παπαδημητρίου, Ελένη Θυμιοπούλου (Αμαλία), Νίκος Κουσούλης, Μάρα Τσικάρα, Δημήτρης Σακατζής, Εύη Σαρμή κ.ά.


Ήμερες και ώρες παραστάσεων:  Τετάρτη στις 18:00, Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 20.00 Κυριακή στις 19:00
..
.

Δείτε & αυτά:
/

Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.

– Πληροφορίες για τα ΘΒΘ θα βρείτε ΕΔΩ – FΒ ΕΔΩ
.

& αυτά:

 

–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
 .

Actors Portfolio:

Εμπλουτίστε το βιογραφικό σας με φωτογραφίες υψηλών προδιαγραφών.
Επιπλέον αναλαμβάνουμε: Φωτογράφησης προβών, πρεμιέρας, φωτογραφίες δελτίων Τύπου, συνεντεύξεις, προώθηση φωτογραφιών κοινωνικών δικτύων κ.ά.
.
.

Ακολουθήστε μας στα social media

       

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 8911 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Έργα & Παραστάσεις (δελτία τύπου)

«Ένα γράμμα για την Τραπεζούντα» – Πρεμιέρα 15/11 στο Ράδιο Σίτυ.

από Kulturosupa
από Kulturosupa

 

.

.

Τα έργο «Ομμάτα δακρωμένα – Ένα γράμμα για την Τραπεζούντα», εμπνευσμένο από το ομότιτλο έργο της συγγραφέως Τάνιας Χαροκόπου,  σε σκηνοθεσία και διασκευή του Δήμου Αβδελιώδη, κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου στο Θέατρο Ράδιο Σίτυ, στην Θεσσαλονίκη.
 
Το έργο διαδραματίζεται στην Τραπεζούντα κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
 
Ενός γεγονότος που μαζί με την γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασυρίων αμαύρωσε την σύγχρονη ανθρώπινη ιστορία με τον πιο παράλογο και απρόβλεπτο τρόπο.
 
.
Γεγονός που επαναλήφθηκε με το ολοκαύτωμα των Εβραίων.
 
Η τέχνη οφείλει να κατανοεί και να παρουσιάζει τα αίτια της ανθρώπινης συμπεριφοράς, όχι για να ξαναβιώνουμε τον πόνο και την αγριότητα σαν αισθητική πραγματικότητα, αλλά σαν ενθουσιασμό και θετική σκέψη, πως θα μείνουν άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μας, ώστε να μην τρομάξουμε ποτέ ξανά από τον φόβο που γεννάει το μίσος, αλλά να το καταπνίξουμε από την πολλή αγάπη.
 .
.
Πρωταγωνιστούν με αλφαβητική σειρά :
Βερόνικα Αργέντζη, Τάκης Βαμβακίδης, Λευτέρης Δημηρόπουλος, Fide Kioksal, Ορφέας Παπαδόπουλος, Ειρήνη Παπαδοπούλου, Νίκος Πολοζιάνης.
 
Μαζί τους οι Γεωργία Ζώη και Δημήτρης Πετρόπουλος.
 
Φιλική συμμετοχή: Χριστίνα Σαχινίδου.
 
.
Τη μουσική συνθέτει και εκτελεί σε παγκόσμια πρώτη ο καλλιτέχνης Θεόφιλος Πουταχίδης “Εκεί όπου οι σκέψεις γίνονται λέξεις για να τις τραγουδήσουν τα χείλη των ερωτευμένων”.
 
Συντελεστές παράστασης:
Κείμενο : Τάνια Χαροκόπου
Σκηνοθεσία – Διασκευή – Κείμενο Αφήγησης – Κινηματογράφηση : Δήμος Αβδελιώδης
Βοηθός σκηνοθέτη : Στεφανία Βλάχου
 Καλλιτεχνικός σχεδιασμός – Σκηνογράφος – Επιμέλεια κοστουμιών  : Ανθή Πετρουλάκη
Φωτογραφίες : Πάνος Γιαννακόπουλος
Κομμώσεις – Μακιγιάζ – Μανικιούρ – Πεντικιούρ : Teta’s Beauty Salon
Οργάνωση παραγωγής : Τέτα Καμπουρέλη
Παραγωγή : ΘΕΑΤΡΟΚΙΝΗΜΑ PRODUCTION – Βασίλης Γκουρούσης
 
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή και Σάββατο 21.00
Κυριακή 19.00
 
Τιμές εισιτηρίων
VIP ζώνη 28 ευρώ, 25 ευρώ, 20 ευρώ, 18 ευρώ Β Πλατεία, 12 ευρώ φοιτητικό, ανέργων και τρίτης ηλικίας

Προπώληση εισιτηρίων στο viva.gr και στο ταμείο του ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ 2310 8249709 και 2130 819153
.
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ:

Δείτε & αυτά:
/

Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.

– Πληροφορίες για τα ΘΒΘ θα βρείτε ΕΔΩ – FΒ ΕΔΩ
.

& αυτά:

 

–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
 .

Actors Portfolio:

Εμπλουτίστε το βιογραφικό σας με φωτογραφίες υψηλών προδιαγραφών.
Επιπλέον αναλαμβάνουμε: Φωτογράφησης προβών, πρεμιέρας, φωτογραφίες δελτίων Τύπου, συνεντεύξεις, προώθηση φωτογραφιών κοινωνικών δικτύων κ.ά.
.
.

Ακολουθήστε μας στα social media

       

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 5215 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Κινηματογραφικά άρθρα

Homo Homini Lupus Est

από Kulturosupa
από Kulturosupa

  .. 

Από τον Στέφανο Γκιζλή.

 
 
Ταινία: Rashomon
Σκηνοθεσία: Akira Kurosawa
Χώρα: Ιαπωνία
Έτος Παραγωγής: 1950
 
 
Eίναι τρομακτικό! Αν οι άνθρωποι δεν εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο, αυτή η γη δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια κόλαση”!  Λόγια ενός από τους χαρακτήρες της ταινίας απευθυνόμενος προς τους δύο συνομιλητές του.
 
“Rashomon” στα Ιαπωνικά δεν σημαίνει τίποτα άλλο από “Πύλες της Κολάσεως”. 
Κεντρικό θέμα στο φιλμ του Kurosawa αποτελεί η πάλη του ανθρώπου ανάμεσα σε ότι θεωρεί ηθικές καταβολές του μέσα στο κοινωνικό του γίγνεσθαι και στην ιδιοτελή του φύση. 
 
Μπορεί τελικά ένα ανθρώπινο ον να υπερκεράσει το βουνό της ιδιοτέλειας του προς χάριν ενός γενικότερου καλού η όπως στην περίπτωση μας, της ίδιας της αλήθειας; 
Αυτό είναι το ερώτημα το οποίο θέτει ο Ασιάτης δημιουργός στον θεατή και με αφορμή μια δολοφονία χτίζει από τα θεμέλια τα επιχειρήματα του.
 

Μπορούμε να μετρήσουμε την ευφυΐα ενός ανθρώπου με βάση πόσες αβεβαιότητες μπορεί να αντέξει
(Immanuel Cant)

 
Τέσσερις άνθρωποι και ισάριθμες διαφορετικές μαρτυρίες σχετικά με το ίδιο γεγονός. Ένα δικαστήριο που στήνεται κοντά στον τόπο του εγκλήματος, με τον Kurosawa να χρησιμοποιεί υποκειμενικά πλάνα, θέτοντας τον θεατή στη θέση του δικαστή, ο οποίος πλέον με αυτή την ιδιότητα προσπαθεί να ακολουθήσει τον μίτο της Αριάδνης για να χαθεί τελικά ακόμη περισσότερο στον λαβύρινθο, των αντικρουόμενων μαρτυριών. 
 
 
Δεν υπάρχει πιο άγριο θηρίο από τον άνθρωπο, όταν κατέχει δύναμη ίση με τα πάθη του

(Πλούταρχος)

 
Το ζήτημα με το οποίο καταπιάνεται ο μεγάλος Ιάπωνας έχει ταλαιπωρήσει αιώνες τώρα τον φιλοσοφικό αλλά και λογοτεχνικό κόσμο.
 
Ο Albert Camus αφιέρωσε ολόκληρο το βιβλίο του ” Η Πτώση”  (La Chute) στην παραδοχή πως τελικώς το ανθρώπινο ον είναι προγραμματισμένο να δρα ιδιοτελώς. 
Φυσικά ο Camus εμβαθύνει, μέσω του κεντρικού του ήρωα Jean Batiste, ακόμη περισσότερο στο ζήτημα, αναγνωρίζοντας πως πολλές φορές το προσωπικό συμφέρον συμπλέει με την επικρατούσα “νόρμα” δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο ψευδαισθήσεις του ηθικά καλού… 
 
.
Ο άνθρωπος είναι μαλακός και διψασμένος σαν το χόρτο, άπληστος σαν το χόρτο, ρίζες τα νεύρα του κι απλώνουν

(Γιώργος Σεφέρης – Ο Τελευταίος Σταθμός)


Η ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει σε κάτι ανώτερο από την ταπεινή του φύση, είτε πρόκειται για κάποιο αρχιτέκτονα του σύμπαντος, είτε για την πίστη σε μια υπέρ-ηθική που ξεπερνά τις αδυναμίες και τα ένστικτα, ιδιότητες που προσπάθησε άλλωστε να δώσει και ο Πλάτωνας στον Φιλόσοφο – Βασιλιά στην “Πολιτεία”, φαίνεται να αποτελεί φυσική ροπή της “ψυχής” ώστε να μην καταρρεύσει υπό το βάρος της ματαιότητας. 
 
Τελικά αυτό που μένει από το “Rashomon”  δεν είναι τίποτα άλλο παρά η διατήρηση της πίστης μέσα από την ελπίδα πως οι επόμενες γενεές θα γαλουχηθούν με ανώτερα πρότυπα. Ένα νεογέννητο μωρό που κλαίει αποτελεί πάντα μια καλή πρώτη ύλη για λάξευση ώστε να ξεπεράσει τον δικό μας 
ουρανό με το πεπερασμένο ύψος.
 
.
Η Κόλαση είναι άδεια κι όλοι οι διάβολοι εδώ

(William Shakespeare / Τρικυμία)

 
Στηριγμένο σε δύο διηγήματα του Ιάπωνα συγγραφέα Ryonosuke Akutagawa (Rashomon-1915, In a Grove-1922) το έργο του Kurosawa χωρίς τεχνικούς εντυπωσιασμούς μας παίρνει από το χέρι για να μας οδηγήσει στα άδυτα της ανθρώπινης υπόστασης. 
 
Τελικά το ειδεχθές τόσο για τον Kurosawa, όσο για τους αφηγητές – χαρακτήρες όσο και για τον θεατή – δικαστή, δεν είναι το έγκλημα αυτό καθ’ εαυτό αλλά η “αποκάλυψη” των αρχέγονων και ζωωδών ενστίκτων του ανθρώπου, τα οποία όχι μόνο δεν έχουν εκλείψει αλλά παραμένοντας καλά κρυμμένα στην μαγνητοταινία του ασυνείδητου, κινούν όλο του, το “είναι”.
 
Τι θα ήταν λοιπόν η ζωή χωρίς την ελπίδα πως ο άνθρωπος είναι κατά βάση “καλός” ; 
“Κόλαση” όπως λέει και στο τέλος ο ιερέας; 
Ίσως όχι ακριβώς κόλαση, αλλά λίγο πριν την κόλαση. 

Στις πύλες της… 
 
Στο Rashomon…
.
—
«CiNeMatiC SpLeeN» 
Από τον Στέφανο Γκιζλή
Κάθε 5, 15 και 25 του μηνός στις σελίδες του Kulturosupa.gr

—

 

Ακολουθήστε μας στα social media
      

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 3509 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Όλες οι δημοσιεύσεις σε αυτή την ιστοσελίδα εκφράζουν τις απόψεις και τη γνώμη των συντακτών τους και όχι του εκδότη ή αρχισυντάκτη, των διαχειριστών ή συντονιστών (εκτός των δημοσιεύσεων των ιδίων) και ως εκ τούτου δεν φέρουν καμία ευθύνη για αυτές. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής ©Kulturosupa.gr.

Επικεφαλής: Τσιρόγλου Ιωάννης. Συντακτική Ομάδα Kulturosupa:Αδαμάκου Βένια, Βυζαντιάδου Νέλη, Ζαχαριάδης Κρίτωνας, Κανακάρη Αννια, Μπαιρακτάρη Ειρήνη, Μπαστουνάς Γιώργος, Παπαδανιήλ Ελπίδα, Στασινοπούλου Πίτσα, Ταυλαρίδου Ζωή.

Τηλέφωνο: +30 6983 101 110

URL: http://www.kulturosupa.gr

Email: kulturosupa@yahoo.gr

Facebook Instagram Youtube Spotify Twitter Tiktok

Δημοφιλέστερα άρθρα

Τελευταία άρθρα

Τα Μπρατίμια live στον Πολυχώρο WE
Παύλος Δανελάτος: «Θέλω να τρελαίνομαι με το έργο, αλλιώς νιώθω να προδίδω τους...
«Αν ήμουν κόκκινο»: Το νέο έργο του Άκη Δήμου είναι αφιερωμένο στη Λούλα...