ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΕΙΣΟΔΟΣ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
Πέμπτη, 19 Ιουνίου, 2025
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΕΙΣΟΔΟΣ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Έργα & Παραστάσεις (δελτία τύπου)

«Νούρα ένα πένθιμο μπλουζ» σε κείμενο & σκην. Β. Αργέντη στο θέατρο Αριστοτέλειον.

από Kulturosupa
από Kulturosupa

 
 
Για λίγες παραστάσεις: από 15 έως  24 Νοεμβρίου
.
Η ηθική τελειότητα μοιάζει να είναι ο οδηγός στη ζωή του ήρωα (Αλέξανδρος), αλλά δυστυχώς η ζωή πολλές φορές μας γεμίζει ψευδαισθήσεις προερχόμενες από το συλλογικό ασυνείδητο που δεν μπορούμε να τις διαχειριστούμε, και σε έναν τέτοιο σκόπελο σκοντάφτει ο Αλέξανδρος. 
 
Παράλληλα, οι κεντρικές ηρωίδες μας ( Μητέρα της Νούρα και η Νούρα) αποζητούν, όχι το δυτικό όνειρο όπως κάνουν οι μετανάστες, αλλά μία ανθρώπινη ζωή.  Μια ζωή δίχως διώξεις, εγκλήματα και πολέμους.  Όπως λέει, η Νούρα μας : «μαμά στις χούφτες μου έχω φυλάξει λίγο ήλιο».  Αυτόν τον ήλιο αποζητούν.  
 
.
Στο έργο αυτό μας παρουσιάζεται μία διπλή Οδύσσεια: Του δυτικού ανθρώπου που τα έχει «όλα» και στέκεται θύμα αυτής της ιδανικής συνθήκης και των προσφύγων που, η ζωή τους μοιάζει το απόβλητο ενός συστήματος που δεν δείχνει στάλα συμπόνιας.
 
.
Ταυτότητα παράστασης:
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Βάσια Αργέντη
Μουσική:   Ανδρέας Καρανίκας
 
Παίζουν: Μαριάννα Τουμασάτου, Ανδριάνα Μπάμπαλη, Γιάννης Χαντέλης, Θεώνη Φύτρου, Δανάη Αλυσανδράτου.

Σκηνικά: Art In Art

Σκηνική Επιμέλεια: Βάσια Αργέντη
Σχεδιασμός φωτισμών: Μανώλης Μπράτσης
Β. Σκηνοθέτη: Νίκη Καρνάτσου
Φωτογραφία: Άμπερ Ντόκου
|Παραγωγή : Art In Art

ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ
(Εθνικής Αμύνης 2 , τηλ. 2310 262 051)
 

Ημέρες & Ώρες παραστάσεων:
 Παρασκευή : 21: 00

Σάββατο : 18:30 & 21:00

Κυριακή:20:00

Διάρκεια: 75 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Τιμές εισιτηρίων :
Γενική είσοδος: 18€, Μειωμένο (φοιτητικό, ατέλειες και άνεργοι) : 15 €


Προπώληση : viva.gr  & στο ταμείο του Θεάτρου : Εθν. Αμύνης 2,  Τηλ. Κρατήσεων : 2310 262 051

.


Δείτε & αυτά:
/

Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.

– Πληροφορίες για τα ΘΒΘ θα βρείτε ΕΔΩ – FΒ ΕΔΩ
.

& αυτά:

 

–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
 

Ακολουθήστε μας στα social media

       

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 3005 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Θεατρικά νέα- ειδήσεις- σχόλια- βίντεο

Θεοδώρα Γεωργακοπούλου: «Από την Ψυχολογία στο ΚΘΒΕ και στο Εθνικό μέχρι τους «Ανθρωποφύλακες».

από Kulturosupa
από Kulturosupa

 
 
Συνέντευξη στον Πρόδρομο Μαυρίδη.


.
Κουβεντιάζοντας με μια ηθοποιό, ποτέ δε ξέρεις πού μπορεί να σε οδηγήσει η συζήτηση. Απόφοιτος του Εθνικού, Πτυχιούχος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, η Θεοδώρα Γεωργακοπούλου μας είπε σκέψεις και εμπειρίες της από τη φοίτηση της στη θεατρική σχολή. Και όχι μόνο….
 
-Θεωρείς ότι κάποιος για να γίνει ηθοποιός είχε πάντα μέσα του την «κλίση», ή θεωρείς ότι προκύπτει σαν ανάγκη μετά από αντίστοιχα ερεθίσματα;
Πιστεύω πως το παιχνίδι του θεάτρου ενυπάρχει σε όλους μας. Αυτό που περιγράφεις ως κλίση είναι η εξωστρέφεια αυτού του πράγματος που έχουμε όλοι μέσα μας. Προσωπικά, δεν του είχα δώσει όνομα μέχρι και τα 20. Τώρα πια μπορώ να σου πω ότι από κάπου πηγάζει, θυμάμαι δηλαδή από παιδί, όταν μου έλεγαν να παίξουμε κάτι τα ξαδέρφια μου, ενθουσιαζόμουν τόσο με κάποιο σκετς που θα το δείχναμε στους γονείς μας (γέλια). Αν βέβαια ρωτήσεις τους συμμαθητές μου από το σχολείο, θα σου πουν ότι δε πίστευαν πως θα ακολουθήσω ένα τέτοιο δρόμο, οπότε μάλλον δεν μπορώ να σου δώσω απάντηση… Θυμάμαι έντονα όμως, ότι στις λίγες παραστάσεις που είχα πάει, φεύγοντας, σκεφτόμουν ότι έπρεπε να είμαι εκεί (στη σκηνή). Πολλά ταλέντα ενυπάρχουν στον άνθρωπο, αλλά χωρίς την καλλιέργειά τους, δεν υπάρχει de facto επιτυχία.
 
-Στα 18 πέρασες στο τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και έχεις πια ολοκληρώσει και εκείνες τις σπουδές σου. Η ιστορία πως συνεχίστηκε;
Ενώ ήμουν πολύ καλή μαθήτρια στο σχολείο, τη χρονιά των Πανελληνίων κατάλαβα ότι δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Είχα βέβαια καλλιτεχνικές ανησυχίες που όμως δεν εκτονώνονταν κάπου. Μπήκα λοιπόν σε μια θεατρική ομάδα από την οποία μεταπήδησα με τη βοήθεια του Γιώργου Μπινιάρη στην παλιά του ομάδα. Όλο αυτό κατέληξε σε μια πολύ όμορφη καλοκαιρινή παρουσίαση και ένα μετέπειτα 13ήμερο θεατρικό σεμινάριο στη Λέρο. Μετά από όλα αυτά γύρισα άλλος άνθρωπος. Σιγουρεύτηκα για την επιλογή μου και αφότου τελείωσα την Ψυχολογία, ξεκίνησα την προετοιμασία για το Εθνικό.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 2
 
-Έδωσες όμως και στο Κ.Θ.Β.Ε., όπου πέρασες και εκεί.
Είχα φτάσει το ηλικιακό όριο και είπα να τα παλέψω και τα δύο. Η απόφαση όμως στο ποια σχολή θα ακολουθήσω ήταν και πρακτική λόγω απόστασης. Φυσικά και προτιμούσα τη σχολή του Εθνικού, αλλά συνέβη το εξής παράδοξο. Ενώ έτρεχε η δεύτερη φάση στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη είχε ήδη ξεκινήσει ο κύκλος σπουδών. Αφότου βγήκαν τα αποτελέσματα και ερχόμενη εδώ (Αθήνα), μετά από κάποιες  μέρες μαθημάτων (στο Κ.Θ.Β.Ε.) πίστευα ότι έκανα το μεγαλύτερο λάθος. Πάνω, είχαμε γνωριστεί με τους υπόλοιπους, είχαμε εξοικειωθεί με το χώρο και η ομάδα ήταν «έτοιμη» για ξεκίνημα. Στην Αθήνα, ήταν όλα ξένα, ο χώρος, οι καθηγητές.
 
Μετά από πάρα πολύ καιρό δέθηκε το πράγμα και κατάλαβα ότι ήταν η σωστή επιλογή. Γιατί πέραν αυτού στην Αθήνα υπάρχουν περισσότερες επιλογές και ευκαιρίες.
 
-Εκτός από τις κρατικές σχολές, έχεις σχηματίσει εικόνα για τις ιδιωτικές σχολές; Ήταν στις επιλογές σου;
Έχω πολλούς αξιόλογους φίλους που έχουν τελειώσει κάποια ιδιωτική σχολή. Αλλά πιά είναι θέμα εργατικότητας. Μπορείς να πας σε μια κακή σχολή, αλλά να είσαι εργατικός και να το βάλεις τόσο πείσμα, που να εξελιχθείς φοβερά στον κλάδο σου. Το μέτρο σύγκρισης με το Εθνικό, είναι για μένα τα 10ωρα μαθήματα, επί 3 χρόνια, χωρίς Σαββατοκύριακα, γιορτές και αργίες σε σύγκριση με τα 6ωρα μαθήματα των ιδιωτικών. Όλα όμως είναι σχετικά. Γιατί έτσι κι αλλιώς η γνώση πάνω στο αντικείμενο είναι άπειρη. Απλά ο καθηγητής σου, προσπαθεί να σου μεταλαμπαδεύσει ένα μηχανισμό τον οποίο ξέρει και αν λειτουργεί σε σένα οκ… Είτε χαλαρότερα, είτε με μαστίγιο.. Και ό,τι είναι αποδοτικότερο σε κάθε σπουδαστή. Το καλό είναι ότι όλα αρχίζουν μετά τη σχολή και ουσιαστικά δεν τελειώνουν ποτέ και πάντα πρέπει να είσαι στην αναζήτηση. Έτσι κι αλλιώς βαριόμαστε πολύ εύκολα.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 4
 
Μα νομίζω σε κάθε επάγγελμα πρέπει να νιώθεις μαθητής και ότι έχεις κι άλλα να ανακαλύψεις.
Αυτό μας κρατάει είναι το ότι μονίμως πρέπει να αλλάζουμε. Σε κάθε δουλειά υπάρχει μια περίοδος προσαρμογής. Μία εβδομάδα; Ένα μήνα; Εμείς αλλάζουμε και προσαρμοζόμαστε κάθε μήνες! Γι’ αυτό και πολλές φορές κάνουμε στην άκρη σκέψεις , γνώσεις, σχολές και βουτάμε στο παίξιμο, σχεδόν αυτό-αναιρώντας όποια γνώση έχουμε πάρει.
 
Τί θα έλεγες σε κάποιον που δεν ξέρει τι επικρατεί σε μία σχολή, κρατική και μη; Τί να προσέξει;
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να ασχοληθείς με τίποτε άλλο, οπότε ή κάποια στιγμή θα το δεχτεί ο οργανισμός σου, ή θα τα παρατήσεις. Γιατί αναγκάζεσαι να γίνεις οικογένεια με κάποια άτομα που το μόνο που δεν κάνετε μαζί είναι ο ύπνος! Βλέπεις πολύ γρήγορα τα καλά και τα κακά. Και τα δικά σου, που δεν τα είχες εντοπίσει. Αυτό όμως δε σημαίνει απομόνωση από φίλους, οικογένεια. Απλά όταν βρεις την ισορροπία σου όλα θα πάρουν τη θέση του, βάσει της αξίας που έχει πάρει πλέον η έννοια του χρόνου. Αλλά πρέπει να αφοσιωθείς στις σπουδές γιατί αυτό πια είναι η προτεραιότητα σου. Και αυτό για να τα κάνεις αυτά τα 3 χρόνια να αξίζουν.
 
–Η Θεοδώρα Γεωργακοπούλου αποφοίτησε από τη σχολή Δραματικής τέχνης του Εθνικού Θεάτρου το καλοκαίρι του 2018.
 
–Συμμετέχει στην παράσταση «Ανθρωποφύλακες» που θα παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο Αμαλία, 5 – 8 Δεκεμβρίου. Τη παράσταση είδε η «Κ» και σχολιάζει εδώ.


.

Δείτε & αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, εδώ.

–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, εδώ.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, εδώ.
 

Ακολουθήστε μας στα social media
      

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 3341 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Θεατρικά νέα- ειδήσεις- σχόλια- βίντεο

Το βράδυ θα πάω στο θέατρο, εισιτήρια αγόρασα, αλλά τι να φορέσω;

από Kulturosupa
από Kulturosupa

.

.

Από την Ιωάννα Δούνδη.

.

Μιας και βρισκόμαστε σε ένα, κυρίως, θεατρικό σάιτ, σκεφτόμουν πως ένα κομμάτι της όλης εμπειρίας που λέγεται θεατρική βραδιά, από μέρους των θεατών δεν απαιτεί πολλή προετοιμασία.

Για την ακρίβεια χρειάζεται να κάνεις τρία πράγματα μόνο,  για να παρακολουθήσεις μία θεατρική παράσταση. Να αγοράσεις τα εισιτήρια, να ντυθείς, και να πας στην ώρα σου.

Για το πρώτο και το τρίτο δεν μπορώ να κάνω πολλά, αλλά ίσως μπορώ να βοηθήσω λίγο με το δεύτερο.
 
Αν είσαι γυναίκα λοιπόν, δεν σε νοιάζει καθόλου γενικότερα στην ζωή σου το στιλιστικό θέμα και πας όπως βολεύεσαι κάπου, ή αν απεναντίας, ξέρεις καλά πως να ντύνεσαι ανάλογα με τον τόπο, τον χρόνο και την περίσταση, δεν έχεις καμία ανάγκη αυτό το άρθρο.
 
Αν όμως δεν το έχεις γενικά με τα ρούχα, δεν πηγαίνεις και συχνά σε τέτοια θεάματα, σε νοιάζει όμως να ντύνεσαι σύμφωνα με τις περιστάσεις, και θα ήθελες μια μικρή βοήθεια και καθοδήγηση σε αυτό το κομμάτι, ε εδώ είσαι.
 
Θυμάμαι μια ηθοποιό που μιλώντας για το θέατρο και την τηλεόραση, είπε κάτι πολύ ενδιαφέρον και αληθινό. Είπε ότι το θέατρο είναι μία εντελώς άλλη κατάσταση, και ας σκεφτούμε το πιο απλό. Τηλεόραση μπορείς να δεις ακόμη και με τις πιτζάμες σου, αλλά δεν μπορείς να πας έτσι να δεις ένα έργο στο θέατρο. Και δίκιο είχε…
 
Σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε μόνο για κλειστά (σκεπασμένα) θέατρα, μιας και πάμε πια στα τέλη του Φθινοπώρου. Τα ανοιχτά και τα αρχαία θέατρα, απαιτούν λίγο διαφορετικό dresscode, καθώς επίσης και οι παραστάσεις πουείναι πρεμιέρες, και έχουν επίσημο χαρακτήρα και VIP καλεσμένους.
 
Δεν υπάρχουν τίποτα γραπτοί κανόνες φυσικά δημοσιευμένοι σε ΦΕΚ που να ασχολούνται με το θέμα, όλα τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι  σε συνάρτηση με τον χώρο που πάμε, και τον σεβασμό σε αυτόν και τους γύρω μας.
 
Ας αρχίσουμε με δυο τρία πράγματα που καλό είναι να αποφύγουμε αν πάμε να παρακολουθήσουμε μία θεατρική παράσταση.
 
Καπέλα μέσα στην αίθουσα. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε στο Savoir Vivre που θέλει να βγαίνουν τα καπέλα σε κλειστό δημόσιο χώρο. Ας μείνουμε στο ότι δεν πρέπει να φοράμε ένα καπέλο γιατί μπορεί να εμποδίσει την ορατότητα σε άλλον θεατή.
 
Τεράστιες τσάντες. Γιατί που θα τις βάλεις; Άντε πες! Πάνω στα γόνατά σου; Κάτω στο πάτωμα να ενοχλεί τον διπλανό αφού είστε τόσο κοντά; Που; Είναι πρακτικό το θέμα.
 
Πολύ στενά ρούχα ή ρούχα που δεν νιώθεις άνετα μέσα σε αυτά. Αν στριφογυρίζεις στην θέση σου και ξεφυσάς από δυσφορία ψάχνοντας να βρεις το σημείο που σε βολεύει να κάθεσαι, ούτε εσύ περνάς καλά, ούτε οι διπλανοί σου.
 
Πολύ ψηλά στιλέτο τακούνια. Δεν είναι άνετα, κάνουν θόρυβο, και μπορεί περνώντας για να πας στην θέση σου, ανάμεσα από κάποιους που ήδη κάθονται στην ίδια σειρά, να τους κάνεις σουβλάκι τα δάχτυλα των ποδιών. Όχι πολύ ωραίο να σου συμβεί.
 
Ξεσκισμένα τζιν και πολύ σπορ ρούχα. Γενικά το θέατρο δεν θεωρείται casual περίσταση εξόδου, αν και με τα χρόνια τείνει να χάνει τον πολύ επίσημο χαρακτήρα που είχε παλιά, πλέον θεωρείται formal περίσταση. Πάμε δηλαδή προσεγμένοιμεν, αλλά όχι και υπερβολικά επίσημα ντυμένοι. Οπότε όχι σε φόρμες, σαγιονάρες, κολάν κλπ. αλλά όχι και σε ρούχα που έχουν πολλές παγιέτες, στρας και γενικά είναι πολύ φανταχτερά.
 
Και εδώ είναι πέντε προτάσεις για outfits που η καθε μία γυναίκα μπορεί να προσαρμόσει ανάλογα με την προσωπικότητα, την ηλικία και την γκαρνταρόμπα της.
Φώτο 1.
 
Μαύρο δερμάτινο παντελόνι, μαύρο ζιβάγκο, μποτίνια και παλτό. Γενικά η μονοχρωμία είναι μια ασφαλής λύση πάντα,  και αν θες να την πας ένα βήμα παραπέρα βάλε ένα χρώμα στο πανωφόρι.
 
Μίντι φούστα σε άλφα γραμμή (πλισέ, μονόχρωμη, άνιμαλπριντ, βρίσκεις ότι θες φέτος που είναι τάση οι συγκεκριμένες) με μονόχρωμο top. (λεπτό πουλόβερ, μπλούζα, πουκάμισο) Για πανωφόρι μπορείς να βάλεις τα πάντα. Παλτό, καπαρντίνα, δερμάτινο τζάκετ, ακόμη και σακάκι.
 
.
Ένα μίντι φόρεμα σε βγάζει πάντα από την δύσκολη θέση. Συνδυασμένο με την κλασσική καπαρντίνα, είναι η επιτομή της κομψότητας. Ο σύντροφος δίπλα είναι προαιρετικός.
 
.
Μαύρη ψηλόμεση παντελόνα, λευκό πουκάμισο, κρουαζέ μπλούζα ή και ένα απλό λευκό ποιοτικό t-shirt, συνδυασμένο με ένα σακάκι, είναι ένα κομψό και κλασσικό outfitπου εύκολα βρίσκεις σε κάθε γκαρνταρόμπα. Τάση τελευταίων ετών που ακόμη καλά κρατεί, το καρό σακάκι. Για παπούτσια μπορείς να βάλεις slingback χαμηλές γόβες, loafers, mules ή ακόμη και oxfords.
 
.
Ένα κοστούμι. Μια πιο φαρδιά γραμμή κολακεύει τους περισσότερους σωματότυπους, και δείχνει πιο stylish. Φοριέται με κάθε είδους παπούτσια, άντε… εκτός από σαγιονάρες,είναι πρακτικό, γιατί το κάθε κομμάτι του μπορείς να το συνδυάσεις διαφορετικά, και δεν έχει ηλικία.
 
Εν κατακλείδι, πηγαίνετε στο θέατρο. Με αυτά τα ρούχα ή με άλλα. Όπως νιώθετε άνετα, και είστε ο εαυτός σας, αλλά πηγαίνετε. Με σεβασμό στους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί, πάνω και κάτω από την σκηνή, στους θεατές, αλλά και σε σας τους ίδιους, δείτε το ως μία έξοδο που δεν επενδύει μόνο στην ψυχαγωγία, αλλά και στην παιδεία σας, και απλά… πηγαίνετε. 
.
————————
——————–
—————-

 

Ακολουθήστε μας στα social media
      

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 17483 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Θεατρικά νέα- ειδήσεις- σχόλια- βίντεο

Της επίσημης πρεμιέρας το κάγκελο!!! στον θεατρόκοσμο της Νταίζης Λεμπέση.

από Kulturosupa
από Kulturosupa

 

Γράφει η Νταίζη Λεμπέση.
 
.
Της αρχής, του Οκτώβρη, του Ωνάση, της Παριζιάνας, της Βιρτζίνια, της Τζάσμιν, του Orient Express,  της Μάμα Ρόζας, του Βρε Καλώς τους, του Καλού ανθρώπου του Σε Τσουαν, του Terror, του Δαίδαλου και Ίκαρου… γιατί μου μπήκαν Ψύλλοι στ’ αυτιά και θέλω να στα πω όλα!! 
 
(Φωτό + βίντεο)
 .
.

-Ηθοποιός σημαίνει σίγουρα ΦΩΣ και ο Πέτρος αναμφίβολα είναι γεμάτος από ΦΩΣ.
.
Κάτι ψύλλοι στ’ αυτιά ήρθαν και μου είπαν ότι ξεκίνησε ο Πέτρος Φιλιππίδης στο Μουσούρη…
 
Απορία: Ανεβαίνει σκαλοπάτια, κατεβαίνει  σκαλοπάτια, χοροπηδάει, χορεύει, τρέχει πάνω κάτω και γύρω γύρω, σκύβει, χώνεται κάτω από τραπέζια κι ύστερα πάλι τρέχει… λέω θεέ μου πως θα βγάλει τις διπλές παραστάσεις; Και στην υπόκλιση ακόμα χορεύει. Παίζει με το κοινό, με τους άξιους και ταλαντούχους συναδέλφους του, με τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι απολαυστικός, εξαιρετικός και έχει μια αμεσότητα με το κοινό που μόνο εκείνος ξέρει πώς το κάνει.
 
.
Στις μέρες μας, που όλοι αναζητούμε το χαμένο μας χαμόγελο, καταφέρνει και μας κάνει να γελάμε ασταμάτητα. Γέλασα τόσο πολύ. Στο δεύτερο μέρος με έπιασα να χειροκροτώ μόνη  μου. Συνέχεια. Είχα καιρό να το κάνω. Σπουδαίο προσόν το να καταφέρνεις με τόση μαεστρία να κανείς ένα γεμάτο θέατρο να μην σταματά να γελάει. Στην σκηνή που κάθεται και ακούει τους υπόλοιπους και παίζει με το καπέλο που βρίσκεται πάνω στο τραπεζάκι… βλέπεις το πόσο μεγάλος ηθοποιός είναι. Παίζει με ένα χέρι κόσμε στην συγκεκριμένη σκηνή και αρκεί για να πάρει χειροκρότημα. Γιατί ηθοποιός σημαίνει σίγουρα ΦΩΣ και ο Πέτρος Φιλιππίδης αναμφίβολα είναι γεμάτος από ΦΩΣ.
Βραδάκι Πέμπτης, Ψύλλοι στ’ αυτιά, θέατρο Μουσούρη
 
.
.

Ήμουν στην Καρέζη στον Καζάκο, στον Γρηγόρη στην Πέμη. Είδα με Μίρκα και Δάνη. Κάθε ανέβασμα και μια ανάμνηση. 

.
Ξέρεις τι είναι να παίζεις δυο φορές σε μια ημέρα αυτό το έργο; Και όμως το έπαιξαν εις διπλούν. Και ήταν εξαιρετικοί. Τα έδωσαν όλα. Δεν κράτησαν τίποτα. Δεν έκαναν καμιά έκπτωση. Μα καμιά. Τέσσερα ταλαντούχα πλάσματα σε ένα δύσκολο έργο. Με βαριά παρακαταθήκη.
 
Ήμουν εκεί στην Καρέζη και στον Κοζάκο… ήμουν εκεί στον Γρηγόρη και την Πέμη. Μετά το είδα με την Μίρκα και τον Δάνη. Κάθε ανέβασμα και μια ανάμνηση.
.
.
Νομίζω πως ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης από εδώ και πέρα δεν θα σταματήσει να μεγαλουργεί και να χαράζει την δική του θεατρική πορεία βάζοντας το δικό του λιθαράκι στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Όλοι είσαστε τόσο καλοί. Υπέροχες ερμηνείες. Δεν θα μπορούσα να μην είμαι εκεί στην πρώτη σας παράσταση … ορισμένοι άνθρωποι είναι οι δικοί μας άνθρωποι… ο Κάρολος Παυλάκης είναι δικός μου άνθρωπος.
 
Ευχαριστώ παρά πολύ για αυτό που είδα. Μικρό το βίντεο γιατί τρέχει ο νους μου με αυτό το έργο και η συγκίνηση είναι μεγάλη. Ήθελα να αφήσω το κινητό και να χειροκροτήσω θερμά. Βέβαιο ότι θα το πάτε δυο χρονιά γιατί στην τελική δεν φοβάστε την Βιρτζίνια Γουλφ!!!
 
.
Βράδυ Σαββάτου…θέατρο Αθηνών… Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ του Αλμπη 
 
-Πληροφορίες για τη παράσταση, θα βρείτε εδώ
 
 
-Όταν πονάς πονάμε. Όταν χτυπιέσαι χτυπιόμαστε. Όταν είσαι ευτυχισμένη είμαστε και εμείς.

Δεν είναι πολύ όμορφο πράγμα το να σου “παίρνει” την κούραση μια ωραία ερμηνεία; Δεν γεμίζεις όταν βλέπεις μια άρτια παράσταση; Δεν φεύγει ο νους σου από τα δικά σου προβλήματα και έγνοιες όταν σε καθηλώνουν ταλαντούχα πλάσματα;
 
.
Πώς γίνεται μετά από μια ερμηνειάρα στην Φιλουμένα να καταφέρνεις να μας κάνεις να σου βγάζουμε το καπέλο και στην επόμενη δουλειά σου, που ευτυχώς πρόλαβα να δω φέτος πια, στον δεύτερο θεατρικό σου χρόνο Ελένη Ράντου παύλα Τζασμίν παύλα ό,τι θες. Ειναι πολλά τα χρόνια που σε ξέρω. Πόσο χαίρομαι που δεν επαναπαύεσαι σε ευκολίες και σε ο,τι πουλάει. Πόσο σε καμαρώσαμε όλοι σήμερα. Πόσο ταλαντούχο πλάσμα είσαι; Πόση ευαισθησία έβγαλες σήμερα που τα έδωσες ΟΛΑ εκεί επάνω στο σανίδι του σπιτιού σου, γιατί το Διάνα είναι το σπίτι σου. Πόσο πολύ έχεις ωριμάσει θεατρικά. Τι ρολάρες μπορείς να παίξεις από άδω και πέρα!!
.
Είσαι το ίδιο καλή στην κωμική σου ατάκα που μας κάνεις να γελάμε όσο και στην δραματική σου που κλαίμε. Όταν πονάς πονάμε. Όταν χτυπιέσαι χτυπιόμαστε. Όταν είσαι ευτυχισμένη είμαστε και εμείς. Μας το μεταφέρεις από πάνω κάτω. Η νύχτα σήμερα μύρισε γιασεμί μέσα στο Διάνα καλή μου Τζασμίν και θα μυρίζει κάθε νύχτα για όλη την θεατρική περίοδο.
 
.
Η φωτογραφία δεν είναι φιλτραρισμένη, η Ελένη δεν το παίζει όμορφη, είναι η μεγάλη της στιγμή πριν το φινάλε… τσαλακωμένη και άφτιαχτη κι όμως τόσο γοητευτική.
 
Συγχαρητήρια σε όλους τους πολύ πολύ ταλαντούχους ηθοποιούς της παράστασης. Μπράβο στον Σταμάτη Φασουλή. Πέρασα πολύ όμορφα. Είδα θέατρο κόσμε. ΘΕΑΤΡΟ. Η Ελένη Ράντου δίνει ρεσιτάλ ηθοποιίας. Ελένη πολύ σε ευχαριστώ για αυτό που είδα. Γέμισε η ψύχη μου θέατρο.
 
Βράδυ Παρασκευής, Τζασμίν στο θέατρο Διάνα  #ΕλενηΡαντου 
-Πληροφορίες για τη παράσταση, θα βρείτε εδώ
-Όλοι έχουμε ένα φαναράκι με κεράκι που λάμπει τόσο δα… ΛΑΜΠΕΙ ΟΜΩΣ!!!
Τι χαρά… επιτέλους σας είδα!!! Και κανόνισα να μην το μάθετε… να σας κάνω έκπληξη!!! Όταν αγαπάς δεν μπορείς να είσαι αντικειμενικός λένε!! Μπούρδες!! Εξαιρετική δουλειά, συνόλου παύλα ομάδας, από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό.
 
.
Πόσο καμάρωσα… πόσο γέλασα… πόσο χόρεψα και εγώ μαζί σας. Πόσο χάρηκα που το κοινό ανταποκρινόταν στον μέγιστο βαθμό. Πόσο σας αγάπα σας το είπα;;;
 
Βραδάκι Πέμπτης. Ο Κάλος άνθρωπος του Σε Τσουάν του Μπρεχτ… σκηνοθεσία και μετάφραση του κου Νικορέστη Χανιωτάκη,  δεύτερος χρόνος επιτυχίας… για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων… γιατί όλοι έχουμε ένα φαναράκι με κεράκι που λάμπει τόσο δα… ΛΑΜΠΕΙ ΟΜΩΣ!!! Μπράβοοο 
 
Υστερόγραφο: Πεγκάκι μου τι θεατρινάρα είσαι κοριτσάκι μου!!!
.
 
.

-Οπωσδήποτε να πας!!!

 Ξεκίνησε το ταξίδι από την Πέμπτη 3 Οκτώβριου, για ακόμα μια θεατρική χρονιά.
 
Κόσμε: υπερπαραγωγή σκηνικών και κοστουμιών και φώτων, με μια dream team ηθοποιών και τον Αντώνη Καλογρίδη σε μεγάλα κέφια!!
 
Οπωσδήποτε να πας!!!

 

-Το κοινό αποφασίζει και δίνει την λύση.

 Αθώος ή Ένοχος; Ποιος μπορεί να καταδικάσει έναν άνθρωπο; Ποιος έχει το δικαίωμα να στερεί το δικαίωμα της ανθρώπινης ζωής; Τι είναι τελικά το σωστό και τι το λάθος; Και ποιος το ορίζει;
ΦΩΤΟ TERROR
.
.
Οι απαντήσεις δίνονται από το ίδιο το κοινό παύλα θεατές παύλα ενόρκους. Το κοινό αποφασίζει και δίνει την λύση.
 
Βραδάκι Τρίτης, TERROR σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου, στο θέατρο Αθηνών με έναν πολύ ταλαντούχο θίασο και με μία απόδοση εξαιρετική και πώς θα μπορούσε να συμβαίνει το αντίθετο όταν γράφει η Μιρέλλα Παπαοικονόμου;
 
Μπράβο παιδιά 
 
.

-Ο εξαιρετικός Δημήτρης Γούλιας!!

Πρώτο παιδικό για φέτος στην Θεσσαλονίκη!! Δαίδαλος και Ίκαρος!!!

 Γιατί είναι Κυριακή και γιατί ξέρεις πόσο αγαπάω τα παιδικά!!! Ωραία δουλειά.
Ωραία μουσική.
Εξαιρετικός ο Δημήτρης Γούλιας!!
 
.
Κατάμεστο το θέατρο. Καλή θεατρική σεζόν κόσμε!!
 
-Πληροφορίες για τη παράσταση, θα βρείτε εδώ
– Ο νέος ηθοποιός Δημήτρης Γούλιας, μιλά ζωντανά στην Κουλτουρόσουπα, δες εδώ
 

Η Παριζιάνα… Παιδιά βίρα τις άγκυρες 

Μπήκα και είδα πρόβα. Βασικά τεχνική πρόβα αλλά άμα έχεις εμπειρία καταλαβαίνεις. Κόσμε δεν το περίμενα αυτό που είδα…με εξέπληξε… δεν μου αρέσουν τα ψέματα.
 
Σκηνικό ωραίο της Μαρίας Φιλίππου, φώτα της Κατερίνας Μαραγκουδάκη που μαζί με τον Νίκο Καλατζή έχουν ξεπεράσει τον εαυτό τους… φρουροί άγρυπνοι δυο ημερών σταμπιλάρουν ακόμα… αλλά κάνουν μαγικά πράγματα. Κοστούμια υψηλής ραπτικής υπέροχα, η χαρά της παγιέτας.
 
Φως και χρώμα.
 
.
Η Μπέσσυ έχει αγωνία, φαίνεται στα μάτια της. Εκατσε στο φεγγάρι της φώτο, έβγαλε για ζέσταμα τρεις κορώνες και μείναμε να χαζεύουμε την μαγική στιγμή που το λαμπερό έξω με το λαμπερό μέσα της έγιναν ένα : είναι κούκλα, φοράει 15 κοστούμια ένα κι ένα, είναι Θεατρινάρα με κεφαλαίο το Θ, είναι Φωνάρα με κεφάλαιο το Φ, ειναι συγκινημένη που σκάσαμε μύτη γιατί είναι πολλά τα χρόνια.
 
Ο Αντώνης Λουδάρος άλλος άγρυπνος φρουρός, έχει μάτια και από πίσω του… προσπαθεί να τα φροντίσει όλα μέχρι λεπτομέρειας. Άλλη συγκίνηση από εκεί… στο τέλος καταλήξαμε να μιλάμε για τον Λεμπέση πάλι. Μας είπε το πόση αδυναμία έχει στον Χρόνη Εξαρχάκο από μικρό παιδί. Μέχρι και στην κηδεία του είχε πάει. Έβαλε την μάνα του να τον πάει.
 
Πέτρος Ξεκούκης σε μεγάλα κέφια παρ’ ότι έπεσε πριν από μέρες και χτύπησε άσχημα το κεφάλι του και έφυγε με δική του ευθύνη από το νοσοκομείο…γιατί αυτό σημαίνει αγαπώ την δουλειά μου… αυτό σημαίνει πονάω την δουλειά μου.
 
Κώστας Μαρτάκης τι καλό παιδί, δικό μας παιδί πρωτοβγήκε σε εμάς στο Rent στο θέατρο. Όλο χαμόγελα, λάμψη και θετική ενεργεία.
 
Ευτυχία Φαναριώτη θεότητα στα φούξια με ένα εξαιρετικό ρούχο και Λένα Αλκαίου επίσης θεότητα με άλλο εξαιρετικό ρούχο. Παιδιά είναι υπέροχα τα ρούχα.
 
Ορχήστρα ζωντανή, χορός πλούσιος, μουσική του τεράστιου Μίμη Πλέσσα και φυσικά η Παριζιάνα του μέγιστου Γιάννη Δαλιανίδη.
 
Στο τέλος πήραμε τόσες αγκαλιές που ήταν σα να είμαστε σπίτι μας… ξέρεις, άμα τους ξέρεις σχεδόν όλους πάνω και κάτω από τη σκηνή συγκινείσαι διπλά όταν το αποτέλεσμα είναι αρτιότατο. Επαναλαμβάνω δεν το περίμενα το τι θα δω και χάρηκα πολύ για το αποτέλεσμα. Σου είπα το πόσο θεά είναι η Ερρικα Μπρόγιερ ε;;
 
Η Παριζιάνα… Παιδιά βίρα τις άγκυρες 
 

Άντε εσύ σε τρεις ώρες να μεταφέρεις την ζωή ενός ΜΥΘΟΥ.

Όταν ήμουν παιδί και μου έλεγαν περί γάμου απάνταγα δεν ξέρω ποιος θα είναι ο γαμπρός… ξέρω όμως τον κουμπάρο. Και εννοούσα τον Σταμάτη.
 
Κόσμε δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική με ανθρώπους που έχω εικόνα από τα πέντε μου…τα δέκα μου… την εφηβεία… την ενηλικίωση… τα φοιτητικά μου χρόνια… ο Σταμάτης με τον Γιώργο (Ασημακόπουλο) μου βρήκαν το σπίτι στο Λονδίνο. Και μετά άρχισα να μεγαλώνω και εγώ. Πάντα Νταιζούλα η Νταιζάκι αλλά μας “μεγαλώνουν ” οι καταστάσεις.
 
.
Βγήκε χθες στο Παλλάς και έτρεξε ο νους μου πίσω… σκέφτηκα τα χρόνια του τα θεατρικά… την πορεία του… και να τώρα πρωταγωνιστής στο Παλλάς. Οπότε συγχώρα με κόσμε, συγκινούμαι εύκολα με ανθρώπους που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Ήταν αγχωμένος χθες στο πρώτο μέρος, λογικό, είναι το στοίχημα του. Δύσκολο στοίχημα. Σε τριπλό ρόλο ηθοποιού, σκηνοθέτη και ελεύθερης απόδοσης.
 
Άντε εσύ σε τρεις ώρες να μεταφέρεις την ζωή ενός ΜΥΘΟΥ. Άντε να τον υποδυθείς. Άντε να τα περάσεις όλα. Άντε να βρεις ισορροπίες. Άντε να γεμίσεις τα κενά. Άντε να βγάλεις γέλιο και άντε να βγάλεις συγκίνηση. Είκοσι έξι ηθοποιοί επί σκηνής.
 
Κορυφαία στιγμή κατά την ταπεινή μου γνώμη η σκηνή που πέφτει το αεροπλάνο του Αλέξανδρου και όλοι στην σειρά πληροφορούνται το γεγονός. Εκεί κεντάει. Η σκηνή του τάνγκα με την Δήμητρα Ματσούκα… τι ωραία σκηνή… πόσο έξυπνα πετάνε τις ατάκες μεταξύ τους ανάμεσα στην θεϊκή χορογραφία του Φωκά Ευαγγελινού. Τι ωραία που το χορεύει η Δήμητρα.
 
Και δε νομίζω πως υπάρχει θεατής που να μην ξεχώρισε την ηθοποιό που παίζει την αδελφή του Ωνάση, την Τζένη Σκαρλάτου. Συγχώρα με δεν την γνωρίζω. Εξαιρετική.
 
.
Στην φώτο του Ακη Κυπραίου με βλέπεις τον έχω πάρει αγκαλιά… γιατί δεν κρύβομαι… γιατί τον αγαπώ…γιατί είναι πάρα πολλά τα χρόνια… γιατί προσπαθεί σε κόντρα ρόλο που τον ιντριγκαρε και πως να μην σε ιντριγκάρει η ζωή τέτοιων μύθων!!!
 
Βραδάκι Δευτέρας, Ωνάσης: Τα θέλω όλα, θέατρο Παλλάς.
 
Υστερόγραφο : πήγα να πάρω την πρόσκληση το μεσημέρι από την Μαργαρίτα και τον Γιάννη για να αποφύγω την ουρά την απογευματινή. Μπροστά μου ουρά από πελάτες κι όχι προσκεκλημένους που ζήταγαν εισιτήρια. Μέχρι κι εγώ τους εξηγούσα ότι είναι επίσημη πρεμιέρα αφιερωμένη στους ανθρώπους του θεάτρου και άρα δεν υπάρχουν εισιτήρια. Κάτι λέει αυτό κόσμε. Επιτυχία λέει. Δεν είναι όμορφο πολύ να γεμίζουν τα θέατρα σε δύσκολους καιρούς; 
  

-Στην πρώτη του Κώστα ΜΟΥ.

 Δεν υπήρχε περίπτωση να μην είμαι στην πρώτη του Κώστα ΜΟΥ. Ο Κώστας Τσιάνος είναι για εμένα οικογένεια. Είναι ΘΕΑΤΡΑΝΘΡΩΠΟΣ. Είναι ταλαντούχο πλάσμα πολύ. Έχει γνώσεις. Αγαπάει το θέατρο. Σέβεται τον θεατή. Δεν κάνει ξεπέτες. Καμάρωνα σήμερα. Η Βίκυ Σταυροπούλου κυριολεκτικά σαρώνει εκεί επάνω στο σανίδι. Τα δίνει όλα. Δίπλα της ο Χρήστος ΜΟΥ Χατζηπαναγιώτης, ήρεμη δύναμη, βάζει το δικό του λιθαράκι στο ΜΑΜΑ ΡΟΖΑ του Ρουσέν.
Μέγας πρωταγωνιστής τα σκηνικά του Μανόλη ΜΟΥ Παντελιδάκη..τι έφτιαξε πάλι!!
 
.
Βραδάκι Πέμπτης, σε ένα χώρο που ήταν το σπίτι μου για πολλά πολλά χρόνια… έφυγε ο νους… και μαζί με τον Κώστα θυμόμασταν πολύ όμορφες εικόνες.
 
Καλοτάξιδο παιδιάαα 
ΦΩΤΟ ΔΙΚΩΝ ΜΟΥ
 

-Όταν είσαι με τους φίλους σου γελάς ακόμα περισσότερο…


Δεν σταμάτησα να γελάω κόσμε. Και δεν γελάω εύκολα!! Η χημεία του Λάκη Λαζόπουλου με τον Παύλο Χαικάλη κρατάει χρόνια πολλά. Έχουν δικούς τους κώδικες. Συνεννοούνται με τα μάτια και κεντάνε. Βράχνιασε η φωνή μου επειδή γέλαγα συνέχεια. Πολύ καλή και η Μαρία Σολωμού. Εξαιρετική η μουσική του Γιώργου Ανδρέου … εξαιρετική και η παρέα μου Νινεττούλα, Βασίλης, Αντρέας, Γωγώ.

Όταν είσαι με τους φίλους σου γελάς ακόμα περισσότερο. Είχα δύσκολη μέρα. Μου έφτιαξε το κέφι η παράσταση. Αχ!! Να είστε καλά και να μας κάνετε να γελάμε πάντα.
.
Ευχαριστώωω!!!
 
Βραδάκι Παρασκευής, θέατρο Βρετάνια, Βρε Καλώς τους σε σκηνοθεσία του άλλου ταλαντούχου και ακούραστου Πέτρου Φιλιππίδη. Ε ναι, δικών μου ανθρώπων συνέχεια. 
.
.
Για το ΘΕΑΤΡΟ, για το ΘΕΑΤΡΟ, για το ΘΕΑΤΡΟ 


Δείτε & αυτά:
/

Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.

– Πληροφορίες για τα ΘΒΘ θα βρείτε ΕΔΩ – FΒ ΕΔΩ
.

& αυτά:

 

–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
 

Ακολουθήστε μας στα social media

       

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 7522 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Θεατρικά νέα- ειδήσεις- σχόλια- βίντεο

«Ανάσταση» στο ΚΘΒΕ – Ο ηθοποιός Νίκος Κολοβός νέος καλλιτεχνικός διευθυντής

από Kulturosupa
από Kulturosupa

.
Τέλος στον εκφοβισμό, στις απειλές, στις προσβολές, στην απαξίωση.
Νέα εποχή ξημερώνει για το αγαπημένο μας Κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος με Καλλιτεχνικό Διευθυντή έναν «δικό» μας άνθρωπο», έναν καλλιτέχνη ζυμωμένο μέσα στο ΚΘΒΕ.
Καλορίζικος
«Κ».
.
.
—-
.
Το υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε τη νέα διοίκηση του ΚΘΒΕ – Πρόεδρος του ΔΣ η Γιαννούλα Καρύμπαλη-Τσίπτσιου και μέλη οι Ιωάννης Βοτσαρίδης, Γρηγόρης Βαλτινός και Δημήτρης Χαλκιάς

Ο ηθοποιός Νίκος Κολοβός αναλαμβάνει νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας, με απόφαση της υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνας Μενδώνη.

Ο Νίκος Κολοβός υπήρξε πρωταγωνιστής του ΚΘΒΕ για 40 χρόνια και έχει ερμηνεύσει πάνω από 100 ρόλους. Επίσης, είχε εκλεγεί δύο φορές πρόεδρος των ηθοποιών του θεάτρου.

.
Παράλληλα, το υπουργείο ανακοίνωσε ότι πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου αναλαμβάνει η Γιαννούλα Καρύμπαλη-Τσίπτσιου. Στη σύνθεση του οργάνου μετέχουν και οι: Ιωάννης Βοτσαρίδης, Γρηγόρης Βαλτινός και Δημήτρης Χαλκιάς.

Η θητεία του Διοικητικού Συμβουλίου είναι τριετής 

Το υπουργείο Πολιτισμού παρέθεσε και τα βιογραφικά των μελών του ΔΣ

Νίκος Κολοβός, ηθοποιός (Καλλιτεχνικός Διευθυντής). Ως φοιτητής μαθηματικών ακόμη, πρωτοανέβηκε στην τότε νέα σκηνή του θεάτρου Αυλαία με το έργο «Ένας Όμηρος» σε βασικό ρόλο -πράγμα σπάνιο τότε ακόμη για ¨εξωθεατρικό¨ νέο άνευ πτυχίου- κατόπιν υπόδειξης του τότε Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος Μίνωα Βολανάκη. Έκτοτε υπήρξε πρωταγωνιστής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος επί 40ετια ερμηνεύοντας δεκάδες, περισσότερους από 100 ρόλους, θητεύοντας πλάι στους μεγαλύτερους θεατράνθρωπους που κόσμησαν το σύγχρονο θεατρικό μας γίγνεσθαι, όπως τους Σπύρο Ευαγγελάτο, Μίνωα Βολανάκη, Κωστή Μιχαηλίδη, Μάριο Πλωρίτη, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Εύη Γαυριηλίδη, Βασίλη Παπαβασιλείου, Τάκη Μουζενίδη, Νίκο Κούνδουρο, Γιάννη Χουβαρδά, Ματίας Λάνχοφ, Νικαίτη Κοντούρη, Γιάννη Ρήγα, Δαμιανό Κωνσταντινίδη καθώς και σε πληθώρα σπουδαίων συνεργατών, συγγραφέων μουσικών, σκηνογράφων, μεταφραστών κ.α  που συνεργάστηκαν με το Κ.Θ.Β.Ε.
.
Οι συνάδελφοί του κατ΄ επανάληψη τον τίμησαν με την ψήφο τους στη συνδικαλιστική τους εκπροσώπηση και διετέλεσε δις πρόεδρος των ηθοποιών του Κρατικού Θεάτρου. Ερμήνευσε ρόλους Ευριπίδη, Σαίξπηρ, Μολιέρου, Πιραντέλλο, Λόπε ντε Βέγκα, Μπρεχτ και νεοελληνικού ρεπερτορίου. Με μουσικές κλασικές σπουδές πιάνου (Ελληνικό Ωδείο), κιθάρας, φωνητικής και θεωρητικών, υπηρέτησε στο δημοτικό ραδιόφωνο FM100,5 επί 10ετια ως παραγωγός εκπομπών κλασικής μουσικής και λογοτεχνίας. Ταυτόχρονα, χάρη στη συνεχή οικονομική αρθρογραφία του του ανατέθηκε επί 4ετια η διεύθυνση των οικονομικών σελίδων της ημερήσιας εφημερίδας «Εγνατία» καθώς και των πολιτιστικών, ενώ αργότερα επιλέχτηκε και ανέλαβε ως Γενικός Διευθυντής  της εφημερίδας. Παράλληλα διετέλεσε επί πολλά χρόνια (20ετια) στέλεχος και μετέπειτα Γενικός Διευθυντής των εταιρειών οικονομικού αντικειμένου “Mentor” και “Mentor Finance”.
Γιαννούλα Καρύμπαλη-Τσίπτσιου, Καθηγήτρια Νομικής Σχολής στο ΑΠΘ, (Πρόεδρος). Η Γιαννούλα Καρύμπαλη-Τσίπτσιου γεννήθηκε στη Δράμα, είναι απόφοιτος του Αμερικανικού Κολεγίου «ΑΝΑΤΟΛΙΑ» και πτυχιούχος, με βαθμό «άριστα», του Τμήματος Νομικής της (τότε) Σχολής ΝΟΕ του ΑΠΘ. Κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών σπουδών της υπήρξε υπότροφος του ΙΚΥ.
.
Το έτος 1979 έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα του κλάδου Ιδιωτικού Δικαίου από το παραπάνω Τμήμα, με βαθμό «άριστα», ενώ το έτος 1985 αναγορεύτηκε διδάκτορας Νομικών Επιστημών του ίδιου Τμήματος, με βαθμό «άριστα». Αφού διήλθε όλες τις βαθμίδες της ακαδημαϊκής ιεραρχίας, από το έτος 2004, υπηρετεί ως καθηγήτρια πρώτης βαθμίδας στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, με γνωστικό αντικείμενο το Αστικό Δίκαιο. Διετέλεσε μέλος του Συμβουλίου του ΑΠΘ από τον Φεβρουάριο του έτους 2013 έως και τον Μάιο του έτους 2014, Κοσμήτορας της Σχολής ΝΟΠΕ κατά τα ακαδημαϊκά έτη 2006-2010 και Διευθύντρια του Τομέα Αστικού, Αστικού Δικονομικού και Εργατικού Δικαίου κατά το ακαδημαϊκό έτος 2004-2005. Διετέλεσε, επίσης, Πρόεδρος της Νομικής Επιτροπής του ΑΠΘ κατά τα έτη 2010-2013 και 2014-2017. Είναι Διευθύντρια του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Αστικό, Αστικό Δικονομικό και Εργατικό Δίκαιο», Πρόεδρος της Ένωσης Αστικολόγων (ΕΝ. ΑΣ.) και Αντιπρόεδρος του Τελλογλείου Ιδρύματος Τεχνών. Διδάσκει Αστικό Δίκαιο και Δίκαιο Κτηματολογίου σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα κινούνται στο χώρο του Αστικού Δικαίου –ιδίως, των Γενικών Αρχών, του Εμπράγματου Δικαίου και του Κληρονομικού Δικαίου– καθώς και στο χώρο του Κτηματολογικού Δικαίου και του Δικαίου των Αρχαιοτήτων. Σε αυτό το πλαίσιο: α) έχει δημοσιεύσει βιβλίο που αποδίδει συμμετοχή της Ελλάδας στη σειρά «Property and Trust Law» της International Encyclopedia of Laws και πραγματεύεται, κατά κύριο λόγο, το Ελληνικό Εμπράγματο Δίκαιο, β) έχει δημοσιεύσει πέντε (5) μονογραφίες και γ) έχει συμμετοχή στη συγγραφή βιβλίου με αντικείμενο τη νομοθεσία και τη νομολογία του Δικαίου Κτηματολογίου.
.
Επίσης, έχει δημοσιεύσει σε νομικά περιοδικά και τιμητικούς τόμους μελέτες και γνωμοδοτήσεις, ενώ, παράλληλα, έχει πραγματοποιήσει σειρά εισηγήσεων, διαλέξεων και παρεμβάσεων σε συνέδρια και λοιπές επιστημονικές εκδηλώσεις ποικίλων φορέων. Το συγγραφικό της έργο παραπέμπεται από άλλους συγγραφείς, καθώς και από δικαστικές αποφάσεις. Ιδιαιτέρως έχει ασχοληθεί και με τη νομοθεσία για τα ΑΕΙ, την οποία και κωδικοποιεί διαρκώς με σημείο εκκίνησης τον Ν. 4009/2011 «Δομή, λειτουργία, διασφάλιση της ποιότητας των σπουδών και διεθνοποίηση των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων». Είναι μέλος επιστημονικών φορέων, όπως, πέρα από την Ένωση Αστικολόγων, της Εταιρείας Νομικών Βορείου Ελλάδος και της Μακεδονικής Ένωσης Εμπορικού Δικαίου. Είναι, επίσης, μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Γνωρίζει την αγγλική και τη γερμανική γλώσσα και κινείται με άνεση στο πεδίο της γαλλικής γλώσσας.
.
Ιωάννης Βοτσαρίδης, ασφαλιστής. Έχει σπουδές στη Σχολή Ηλεκτρονικών Θεσσαλονίκης, Elektrοnisch, Internationales Technisches Institut, Diplom Zürich στο Διεθνές Ηλεκτρονικό & Τεχνολογικό Ινστιτούτο Ζυρίχης και Handelsschule Örlikon, Kaufmännisches Diplom Zürich στην Εμπορική – Οικονομική Σχολή Ζυρίχης. Είναι Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της INTERLIFE Α.Α.Ε.Γ.Α. Ανώνυμη Ασφαλιστική Εταιρία Γενικών Ασφαλίσεων, εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Αξιών Κύπρου, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της Direkta Συμμετοχών A.Ε Ανώνυμη Εταιρία Συμμετοχών και Μέλος Διοικητικού Συμβουλίου της INTERBROKERS Μεσίτες Ασφαλίσεων & Αντασφαλίσεων Α.Ε., Αντιπρόεδρος της ΓΝΩΜΩΝ Σύμβουλοι Επιχειρήσεων A.Ε. Εταιρία Συμβούλων Επιχειρήσεων, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της INTERLIFE Properties Εταιρία Κατασκευών και Διαχείρισης Ακινήτων και Πρόεδρος της GNOMON Experts A.Ε. Εταιρία Πραγματογνωμόνων και Εκτιμητών Ζημιών. Έχει διατελέσει Διευθύνων Σύμβουλος της “INTERLIFE INSURANCE BROKERS A.E.” Ανώνυμη Μεσιτική Εταιρία, Γενικός Διευθυντής της “INTERLIFE INSURANCE BROKERS Ε.Π.Ε.” Πρακτοριακή Εταιρία Περιορισμένης Ευθύνης, Περιφερειακός Διευθυντής Βορείου Ελλάδος του Ομίλου Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων “ΕΣΤΙΑ – AMERICAN – DAI TOKYO LTD”, Υπεύθυνος Ταξιδιωτικών Ασφαλίσεων του “Reisebüro Falinda”, Bulach, Zürich και Προγραμματιστής & Αναλυτής Εμπορικών Εφαρμογών, DATA HELP A.G. Zürich. Έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια και έχει πλούσια αρθρογραφία. Ομιλεί αγγλικά και γερμανικά.
.
Γρηγόρης Βαλτινός, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε με άριστα. Παρακολούθησε επίσης, μαθήματα τραγουδιού και χορού. Ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία το 1980 και σαν νέος ηθοποιός συνεργάστηκε σχεδόν με όλους τους θιάσους των μεγάλων πρωταγωνιστών (Φέρτη-Μερκούρη, Bουγιουκλάκη, Καρέζη- Καζάκου, Αλεξανδράκη-Γαληνέα, Γκιωνάκη, Δανδουλάκη, Καλογεροπούλου, Ντενίση κ.α.) καθώς και με το Εθνικό Θέατρο και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Έχει πρωταγωνιστήσει σε όλα τα είδη θεάτρου, από το αρχαίο δράμα (Σοφοκλής, Ευριπίδης, Αριστοφάνης) ως την κωμωδία, την πρόζα και την επιθεώρηση και έχει διακριθεί για την ερμηνεία του, τόσο στο κλασικό όσο και το σύγχρονο ρεπερτόριο: Ο΄ Νηλ, Ουίλιαμς, Άλμπι,  Μίλερ, Σνίτσλερ, Αντρέγιεφ, Τουργκένιεφ, Γκέρνι, Mάργκιουλις, Σάιμον, Κάουαρντ, Ψαθά, Σακελλάριο, Πρίσλεϊ κ.α. Μεταξύ άλλων, έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως οι: Ζυλ Ντασσέν, Ανδρέας Βουτσινάς, Φρανκ Χόζερ, Κώστας Τσιάνος, Σταμάτης Φασουλής, Βασίλης Παπαβασιλείου, Ρότζερ Ουίλλιαμς, Γιώργος Θεοδοσιάδης, Διαγόρας Χρονόπουλος, Ντίνος Δημόπουλος, Σταύρος Τσακίρης, Σωτήρης Χατζάκης κ.α. Έχει πρωταγωνιστήσει επίσης σε μιούζικαλ ( “Ο βιολιστής στη στέγη”,  “Τσέχωφ- το μιούζικαλ”) Καθώς και σε οπερέτες (“Εύθυμη Χήρα” κ.α. ).
.
Έχει τραγουδήσει τον ρόλο του Χριστού στην βυζαντινή όπερα του Γιάννη Μπουφίδη “Σταύρωση”, η οποία κυκλοφορεί και στη δισκογραφία, επίσης τον ρόλο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στο ορατόριο του Γιώργου Χατζηνάσιου “Η άλωσις της Πόλεως” και τον ομώνυμο ρόλο στο ορατόριο του Μίμη Πλέσσα “Κοσμάς ο Αιτωλός”. Συμμετείχε σαν αφηγητής σε μεγάλα μουσικά έργα, όπως «Άξιον Εστί» των Μίκη Θεοδωράκη- Οδυσσέα Ελύτη, «Λειτουργία του Ορφέα» των Γιάννη Μαρκόπουλου- Πάνου Θεοδωρίδη, «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» του Γιάννη Μαρκόπουλου, σε ποίηση Διονύσιου Σολωμού, «Ωδή στον Μέγα Αλέξανδρο» των Γιώργου Χατζηνάσιου- Γιώργου Παπακώστα, «Ελλάδα- Γέννηση και Αναγέννηση των Αιώνων» των Πασχάλη Τόνιου- Γιώργου Παπακώστα. Έχει πρωταγωνιστήσει σε  πολλές τηλεοπτικές σειρές. Με την ερμηνεία του στον “Οιδίποδα Τύραννο” του Σοφοκλή, που παρουσιάστηκε από το Εθνικό Θέατρο, γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία και διεθνή προβολή, καθώς η πρεμιέρα της παράστασης δόθηκε το καλοκαίρι του 2000 στο Κολοσσαίο της Ρώμης, που άνοιξε με αυτή την ευκαιρία τις πύλες του ύστερα από 1500 χρόνια. Η ίδια παράσταση παίχτηκε στη Νέα Υόρκη και σε όλες  τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. 
Από το 1990 και μετά, έχει σκηνοθετήσει πολλές παραστάσεις  κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου. Από τους  πρόσφατους θεατρικούς του ρόλους, ξεχωρίζει εκείνος του Τζωρτζ στο “Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ“ του Ε. Άλμπι, έργο που σκηνοθέτησε και παρουσίασε στο θέατρο “ΛΑΜΠΕΤΗ“ αλλά και σε περιοδεία. Για την ερμηνεία του σε αυτό το έργο, τιμήθηκε με το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου. Το 2006 τιμήθηκε με το βραβείο “ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΒΕΑΚΗΣ“ για την ερμηνεία του στο μιούζικαλ «Ο Βιολιστής στη Στέγη». Από το 2008 συνεργάζεται με την ορχήστρα “Μίκης Θεοδωράκης” καθώς και με άλλα σχήματα και συμμετέχει σε συναυλίες ως αφηγητής και τραγουδιστής. Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κ.Θ.Β.Ε τις χρονιές 2014-15. Είναι μέλος του ΣΕΗ, μέλος της Εταιρίας Θεατρικών Συγγραφέων και μέλος του Θεατρικού  Μουσείου. 
.
Δημήτρης Χαλκιάς, θεατρικός παραγωγός. Έχει σπουδάσει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στη Σχολή Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας. Έχει εργαστεί επί 38 χρόνια σε διάφορες θέσεις του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, μεταξύ των οποίων: Διευθυντής Γραμματείας Δημοσίων Σχέσεων. Διευθυντής Προσωπικού, Υπεύθυνος Οργάνωσης Συμμετοχών του ΚΘΒΕ σε Φεστιβάλ, Υπεύθυνος Οργάνωσης Περιοδειών Εξωτερικού. Υπήρξε Αναπληρωτής Διευθυντής του ΚΘΒΕ κατά την περίοδο 2009-2010 και μέλος του Δ.Σ. του ΚΘΒΕ την περίοδο 2013-2015.
Συνεργάστηκε με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης σε 16 διοργανώσεις ως έκτακτος συνεργάτης σε θέματα Δημοσίων Σχέσεων και Οργάνωσης Προγράμματος. Επίσης συνεργάστηκε με τα «Δημήτρια» σε 12 διοργανώσεις, σε θέματα Σχεδιασμού Προγράμματος Εκδηλώσεων και Δημοσίων Σχέσεων. Είναι ιδρυτικό μέλος του Νέου Θεάτρου Θεσσαλονίκης, θεατρικού μη κερδοσκοπικού φορέα, με 37 χρόνια συνεχούς λειτουργίας και δραστηριότητα στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα. Ομιλεί αγγλικά.
./
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ:

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 11782 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Θεατρικά νέα- ειδήσεις- σχόλια- βίντεο

Στα τσακίδια Γιάννη Αναστασάκη αν και θα έπρεπε να σε στείλω στο διάολο… Και για την υπογραφή, ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΡΟΓΛΟΥ

από Kulturosupa
από Kulturosupa

 

Στα τσακίδια με λόγια απλά…
 
Στα τσακίδια Γιάννη Αναστασάκη γιατί με ενέπλεξες στα βρώμικα παιχνίδια σου που ενώ είχες προσκληθεί επισήμως στα 5α ΘΒΘ 2015, και είχες αποδεχτεί την πρόσκληση, επικαλέστηκες εσύ και η κομπανία σου κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, διάφορες γελοιότητες και δεν εμφανίστηκε κανείς εκθέτοντας την εκδήλωση αλλά και το ΚΘΒΕ.
 
Στα τσακίδια Γιάννη Αναστασάκη γιατί με το καλημέρα, όταν πρωτοβρέθηκα στο γραφείο σου, εν έτη 2015, για να σε καλωσορίσω και να σε ενημερώσω για τα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης, που μόλις είχαν πραγματοποιηθεί, μόνο που δε μ΄ έδειρες…
 
Στα τσακίδια Γιάννη Αναστασάκη γιατί σε εκείνη τη συνάντηση μας με είχες πλήρως φακελωμένο τόσο εμένα όσο και την Κουλτουρόσουπα. Τι γράψαμε, πότε το γράψαμε, σε τι αναφερόμασταν.
 
Στα τσακίδια Γιάννη Αναστασάκη γιατί σε εκείνη τη συνάντηση μας με είχες συνδέσει με την προηγούμενη διεύθυνση πως εκτελώ χρέη «βουρόσκυλου»… Πως είμαι βαλτός και ως εύκολο θύμα ήθελες να ξεσπάσεις πάνω μου.
 
Στα τσακίδια Γιάννη Αναστασάκη γιατί σε εκείνη την πρώτη μας – καταραμένη- συνάντηση, το ύφος σου, ο χυδαίος τρόπος σου, ο υψηλός προσβλητικός, απαξιωτικός από θέση ισχύος…. τόνος της φωνής σου, η αλαζονική σου όψη, η έπαρση και ο τσαμπουκάς σου υποδείκνυαν ένα άκρως επικίνδυνο άτομο, έναν φασιστόμουτρο που μόλις έστρωσε τον κώλο του σε διευθυντική καρέκλα έδειξε ποιος ήταν και με ποιον θα είχαμε να κάνουμε…
 
Στα τσακίδια Γιάννη Αναστασάκη γιατί σε εκείνη την πρώτη μας συνάντηση, λίγο πριν το τέλος, ορθώθηκες μπροστά μου έτοιμος να με πετάξεις έξω, αν μπορούσες και να μ΄ έδερνες θα το έκανες με μεγάλη ευχαρίστηση, είμαι βέβαιος.
 
Στα τσακίδια Γιάννη Αναστασάκη γιατί ίσως και να ήμουν ο πρώτος που «γεύτηκε» αυτή την άνανδρη αντιμετώπιση, συμπεριφορές όμως που επιβεβαιώθηκαν τα επόμενα χρόνια εξουσίας σου από μεμονωμένους ηθοποιούς, από το ΣΕΗ, από την επιτροπή ηθοποιών ΚΘΒΕ.
 
Στα τσακίδια Γιάννη Αναστασάκη γιατί μου πέταξες τις θεατρικές κάλπες από τους χώρους του κρατικού, μια σοβαρή πρωτοπόρα προσπάθεια που με επιτυχία μετρούσαν μόλις ένα χρόνο ζωής, ενώ λοιδόρησες τον θεσμό χωρίς καν να ξέρεις τι είναι, πως λειτουργεί, ποιος είναι ο σκοπός του, τι θέλει να προσφέρει. Απλά και μόνο γιατί είχε πει το ναι, ο Γιάννης Βούρος…
 
Στα τσακίδια Γιάννη Αναστασάκη γιατί σε αρνητικές δημοσιεύσεις μας προς το πρόσωπό σου, λάμβανα μηνύματα – όλα αποθηκευμένα – από ηθοποιούς του ΚΘΒΕ. Συνηγορώντας σε αυτά, αλλά αδυνατούσαν να τα υπερασπιστούν δημόσια ακόμη και να κάνουν ένα απλό λαικ καθώς κινδύνευαν από άμεση αμφισβήτηση, απαξίωση, απόλυση…
 
Στα τσακίδια Γιάννη Αναστασάκη γιατί όταν ξημερώματα του 2017 μπούκαρες ξαφνικά στο La Place Mignonne και μπροστά σε Σταμάτη Κραουνάκη, Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, Ρίτα Σίσιου κ.ά. με χαρακτήρισες «ως τον μεγαλύτερο, αν είναι δυνατόν, εχθρό σου!!!»… συνεχίζοντας δε, να με λοιδορείς δημόσια με ψεύδη και ανακρίβειες.
 
Στα τσακίδια Γιάννη Αναστασάκη γιατί συνέχισες ίδια και χειρότερη στάση όλα αυτά τα χρόνια προκαλώντας με την απαράδεκτη συμπεριφορά σου το φόβο, όχι βέβαια σε μένα, αλλά σε πλήθος άλλων ανθρώπων που με μετέφεραν προπηλακισμούς… Δεν θα ξεχάσω όμως ποτέ, φτασμένη 40φεύγα ηθοποιό του ΚΘΒΕ να μου λέει στο τηλέφωνο, «Θέλω να μιλήσω αλλά φοβάμαι… Καταλαβαίνεις τι είναι αυτό; Στην ηλικία μου και με αυτά που έχω κάνει στο θέατρο, να ζω με τον φόβο….»
 
Στα τσακίδια Γιάννη Αναστασάκη και για τους παρακάτω λόγους:
-γιατί ξευτέλισες στην κυριολεξία την θεατρική αγορά  με τα 5ευρα και 10ευρα.
-γιατί όχι μόνο αγνόησες τους τοπικούς θιάσους, αλλά στις βλέψεις σου ήταν να τους εξαφανίσεις.
-γιατί συνάντησα και μίλησα από κοντά με πολλούς ηθοποιούς –σου- και είχαν ένα βλέμμα αδυναμίας.
-γιατί δημιούργησες μια παρέα ημέτερων να σε ευλογούν.
-γιατί έκανες πρωταγωνιστές άσημους και κυρίως μετριότατους ηθοποιούς.
-γιατί ανέπτυξες μια καθεστωτική κλίκα από πρόσωπα, ηθοποιούς και σκηνοθέτες, που το «σταριλίκι» βασανίζει την θεατρική Θεσσαλονίκη τα 30 (και βάλε)τελευταία χρόνια.
-όσο για τις συλλογικές, την κόντρα με το ΣΕΗ και την αντιπροσωπία με τους ηθοποιούς του ΚΘΒΕ, στα έχουν χώσει χοντρά.
 
Για όλα αυτά, με λόγια απλά, στα τσακίδια Γιάννη Αναστασάκη (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ πρώην καλ. Διευθ. του ΚΘΒΕ), αν και θα έπρεπε να σε στείλω στο διάολο…
 
Και για την υπογραφή, ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΡΟΓΛΟΥ
————————
——————–
—————-

Ακολουθήστε μας στα social media
      


Φωτογραφικό υλικό

0 comment 20178 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Κινηματογραφικά άρθρα

Το γέλιο στην ταινία Τζόκερ

από Kulturosupa
από Kulturosupa

 



[περιέχει σπόιλερ]

‘‘Παλαιότερα πίστευα ότι η ζωή μου είναι τραγωδία, αλλά τώρα αντιλαμβάνομαι ότι είναι κωμωδία.’’ ~ Άρθουρ Φλεκ

‘‘Πρώτα ως τραγωδία, μετά ως φάρσα’’ ~ Καρλ Μαρξ
 
To παρακάτω κείμενο θα εξετάσει τη λειτουργία του γέλιου στην πρόσφατη ταινία Τζόκερ, με πρωταγωνιστή τον Χοακίν Φίνιξ. Θα ισχυριστώ ότι, σε αντίθεση με το γέλιο του Τζόκερ στην πρώτη ταινία Μπάτμαν του Τιμ Μπάρτον, όσο και στον Σκοτεινό Ιππότη του Νόλαν, ο σκηνοθέτης του Τζόκερ, Τοντ Φίλιπς, όσο και ο πρωταγωνιστής του, χρησιμοποιούν τουλάχιστον τρία διαφορετικά γέλια[1] — που αντιστοιχούν, σε ένα βαθμό, σε αντίστοιχες ψυχικές καταστάσεις του ήρωα, αλλά παράλληλα επιτελούν και διαφορετικές πολιτικές λειτουργίες.

Το γέλιο του Τζακ Νίκολσον στον Μπάτμαν του Μπάρτον είναι το χαρακτηριστικό εκείνο για το οποίο έγινε διάσημος ο ηθοποιός. Μια εκδοχή του χρησιμοποιεί στην ταινία Στη Φωλιά του Κούκου. Στην ταινία του Μπάρτον, είναι το γέλιο ενός παιγνιώδους γκάνγκστερ, όπως τον αποκαλεί ο Dan Hassoun. Για παράδειγμα, στη χαρακτηριστική σκηνή που ο χαρακτήρας συναντάται με συμβούλιο μεγαλομαφιόζων, σκάει στα γέλια όταν ‘‘ψήνει’’ με το ηλεκτροφόρο γάντι του έναν από αυτούς δια χειραψίας, που ήταν λίγο παραπάνω ‘‘θερμή’’, όπως παρατηρεί, κάνοντας ένα μακάβριο λογοπαίγνιο.

Στον Σκοτεινό Ιππότη, το γέλιο του Χιθ Λέτζερ παγώνει το αίμα. Είναι το γέλιο ενός κοινωνιοπαθούς τρομοκράτη (όπως τον χαρακτηρίζει ο Johan Nilsson), του ανθρώπου με τον οποίο δεν έχει νόημα να διαπραγματευτείς γιατί θέλει απλώς να δει τον κόσμο να καίγεται, όπως παρατηρεί στην ταινία ο Άλφρεντ, μπάτλερ και πατρική φιγούρα του Μπρους Γουέιν. Όταν ο Μπάτμαν αρχίζει να τον χτυπάει αλύπητα στη σκηνή της ανάκρισης, ο Τζόκερ απλά σκάει στα γέλια. 

Στο Τζόκερ του Φίλιπς, ωστόσο, το γέλιο του Χοακίν Φίνιξ έχει διάφορες λεπτές αποχρώσεις, ανάλογα με την περίσταση. Όταν γίνεται μάρτυρας κάποιας αδικίας, τραμπουκισμού, ή επίθεσης ενάντια σε καταπιεσμένες ομάδες (γυναίκες, έναν συνάδελφό του, νάνο, κλπ.) χρησιμοποιεί ένα αμήχανο, τσιριχτό, επιτηδευμένο, και πνιχτό γέλιο σαν συναγερμό που σημαίνει ταυτόχρονα την προσπάθειά του να μη χαλάσει την ομοιομορφία και ότι τάχα μου συμμετέχει μοιραζόμενος με τους άλλους το ίδιο κακόβουλο αστείο, ενώ στην πραγματικότητα το αποδοκιμάζει και αισθάνεται αηδία. Στην περίπτωση της επίθεσης εναντίον γυναίκας στο μετρό, o Φίνιξ ξεσπά σε ένα τρανταχτό γέλιο που καταλήγει σε κλάμα. Νωρίτερα, στη σκηνή του λεωφορείου, έχουμε μάθει ότι ο Άρθουρ Φλεκ, το alter ego του Τζόκερ, πάσχει από κάποια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από εξάρσεις ασταμάτητου, επώδυνου γέλιου, συχνά σε ακατάλληλες περιστάσεις και γι’ αυτό, όταν προλαβαίνει, και σε όσους απλώς δεν του επιτίθενται, μοιράζει μια κάρτα που περιγράφει την πάθησή του.

Όμως τα όρια μεταξύ παθολογίας και συνειδητής πράξης θολώνονται όταν ο Άρθουρ καταφέρνει με το γέλιο του να σταματήσει την επίθεση στη γυναίκα, τραβώντας πάνω του την προσοχή των τραμπούκων (και εν δυνάμει βιαστών ;). Το γέλιο, ή εδώ ο κλαυσίγελως, γίνεται πράξη αντίστασης.

Ένα τρίτο, πιο απενοχοποιημένο γέλιο στο οποίο είναι ίσως ακόμη περισσότερο διακριτή η πολιτική διάσταση, είναι αυτό που βλέπουμε και ακούμε στη σκηνή που ο Άρθουρ έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον αγέλαστο μεγαλοκαπιταλιστή Τόμας Γουέιν (παρεμπιπτόντως, και ο γιος του, ο Μπρους/Μπάτμαν, δεν γελάει σχεδόν ποτέ). Ο Γουέιν, που είναι και υποψήφιος δήμαρχος, έχει ήδη προσβάλλει σε τηλεοπτική του δήλωση τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα του Γκόθαμ, αποκαλώντας τους ‘‘κλόουν’’. Όταν περιγράφει με σοβαρότητα, αλλά και ταξική περιφρόνηση/σιχασιά, στον Άρθουρ ένα γεγονός που δεν θα αποκαλύψω εδώ, ο τελευταίος ξεσπά σε ‘‘ανάρμοστο’’ γέλιο, και γίνεται αμέσως αποδέκτης βίας: ο Γουέιν εξοργίζεται και του δίνει μια γροθιά στο πρόσωπο. Τί είναι όμως αυτό που προκαλεί μια τόσο δυσανάλογα βίαιη αντίδραση; Δεν είναι μόνο ότι το συγκεκριμένο γέλιο είναι ταξικό. Όπως σημειώνει ο Terry Eagleton στο πρόσφατο βιβλίο του για το χιούμορ, πρόκειται για το απελευθερωτικό, αύθαδες γέλιο απέναντι στην πατρική φιγούρα, απέναντι στο Νόμο, το γέλιο ‘‘στα μούτρα’’ της εξουσίας, και κάθε αυθεντίας.
 
Όπως θα έλεγε και πάλι ο Eagleton, το γέλιο του Άρθουρ/Τζόκερ είναι ανατρεπτικό και προκλητικό γιατί διαταράσσει τις καθημερινές κοινωνικές νόρμες και συμβάσεις. Γελώντας όταν ‘‘δεν πρέπει’’, με πράγματα που ‘‘δεν πρέπει’’, ο κεντρικός χαρακτήρας γίνεται αντιπαθής, και εν τέλει επικίνδυνος για το σύστημα και την καθεστηκυία τάξη. Στον αντίποδα βρίσκεται το ασφαλές χιούμορ του τηλεπαρουσιαστή Μάρεϊ Φράνκλιν (Ρόμπερτ Ντε Νίρο). Το στημένο γέλιο του κοινού, τα ‘‘ανώδυνα’’, ‘‘οικογενειακά’’ αστεία, που συχνά, ωστόσο, στοχοποιούν με κακία οτιδήποτε διαφορετικό. Στο σύμπαν του Φράνκλιν υπάρχουν αστεία που είναι ‘‘εκτός ορίων’’, αστεία που δεν είναι αποδεκτά. Όταν τον προσκαλεί στην εκπομπή του ως Τζόκερ, και μετά από ένα μακάβριο, ‘‘μαύρο’’ αστείο που κάνει ο τελευταίος, ο Φράνκλιν τον προειδοποιεί ότι δεν κάνουν ‘‘τέτοια αστεία εδώ’’, ή ότι κάτι τέτοιο ‘‘δεν είναι αστείο’’. Όμως ο Άρθουρ/Τζόκερ δεν (μπορεί να) κάνει αυτή τη διάκριση. Γελάει με τον θάνατο αυτών που σιχαίνεται – τι πιο επικίνδυνο από αυτή την εικόνα που παραβιάζει ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού της αστικής ιδεολογίας, αυτό της υποκριτικής σοβαρότητας/πολιτικής ορθότητας, και του σεβασμού απέναντι στον θάνατο οποιουδήποτε, ό,τι κι αν αυτός εκπροσωπεί ; Σύμφωνα με το αστικό πρωτόκολλο, είναι απαράδεκτος ο εκπρόσωπος της εργατικής τάξης που τυχόν τολμήσει να αστειευτεί στην επέτειο του θανάτου της Θάτσερ, λέγοντας ότι θα πάει να αφοδεύσει στον τάφο της. ‘‘Δεν φέρνεις πιστόλι σε νοσοκομείο με άρρωστα παιδιά’’, λέει στον Άρθουρ το αφεντικό του, πριν τον απολύσει. ‘‘Είναι μέρος του νούμερού μου’’, προλαβαίνει να ψελλίσει εκείνος. Κανείς δεν εξηγεί γιατί κάτι τέτοιο δεν επιτρέπεται, ειδικά στις ΗΠΑ, όπου η αίσθηση είναι ότι επιτρέπεται (ή και ενθαρρύνεται) να οπλοφορείς οπουδήποτε αλλού.

Σε αντίθεση με προηγούμενες ενσαρκώσεις του χαρακτήρα, ο Άρθουρ/Τζόκερ αρχικά θέλει απεγνωσμένα να γελάσουν με αυτόν, και όχι σε βάρος του, ή σε βάρος κάποιου άλλου. Αντιθέτως, ο ναρκισσιστής τηλε-κωμικός που υποδύεται ο Ντε Νίρο δεν είναι ποτέ ο στόχος του αστείου. Ο Άρθουρ, όπως όλοι οι αυθεντικοί κωμικοί, γελά με τον εαυτό του, και βλέπει την τραγική του μοίρα ως αστείο – η καλύτερη σκηνή της ταινίας από άποψη υποκριτικής, είναι όταν μαθαίνει ότι η μητέρα του μάλλον του έλεγε ψέματα για χρόνια. Το γέλιο του Άρθουρ/Φίνιξ εδώ είναι το αντίθετο από το αποστειρωμένο εκείνο των θεατών του Μάρεϊ στο στούντιο, που θυμίζει γέλιο-‘‘κονσέρβα’’. Σε αυτή τη σκηνή ο Άρθουρ/Φίνιξ γελάει και κλαίει ταυτόχρονα, και ο θεατής βλέπει μια μύξα να εξέχει από το ρουθούνι του ηθοποιού, καθώς το πρόσωπό του τραντάζεται.

Για μεγάλο μέρος της ταινίας, το σύστημα προσπαθεί να ελέγξει, να καταπνίξει, και να καταπιέσει αυτό το επικίνδυνο γέλιο του Άρθουρ. Οι ψυχίατροι του γράφουν φάρμακα, και στο τέλος τον κλείνουν (όπως όμως υπαινίσσεται η τελευταία σκηνή, χωρίς επιτυχία) σε κάποιο άσυλο. Το σώμα του Άρθουρ, το σώμα που συσπάται στις κρίσεις γέλιου και αρνείται να συμμορφωθεί, αποτελεί πρόκληση για τη βιοπολιτική και βιοεξουσία του καπιταλισμού. Ένα σώμα σαν του Άρθουρ δεν είναι χρήσιμο εφόσον δεν είναι (ανα)παραγωγικό, και πρέπει να πειθαρχηθεί, μέσω συγκεκριμένων θεσμών. Ένα σώμα που ξεσπάει σε ασταμάτητα γέλια μπροστά στο αφεντικό του/τους εκπροσώπους της εξουσίας, την ώρα που εξυπηρετεί τους πελάτες, την ώρα του ρομαντικού ραντεβού ή του (αναπαραγωγικού) σεξ είναι ένα σώμα άχρηστο, όσο και επικίνδυνο. Τι θα συνέβαινε αν αύριο έκαναν όλοι το ίδιο, αν αντί να εργάζονται χαμογελαστοί για να παράγουν υπεραξία, άρχιζαν να γελάνε υστερικά, παρατώντας έστω και για ελάχιστα λεπτά τα πόστα τους; Ένα τέτοιο σώμα πρέπει το δίχως άλλο να περιθωριοποιηθεί, να φυλακιστεί, να δολοφονηθεί— αλλά ακόμα κι αν συμβεί το τελευταίο, το γέλιο του θα μείνει απέθαντο (στις μάσκες και το μέικ-απ εκείνων που τον μιμούνται), όπως σημειώνει ο Σλαβόι Ζίζεκ για τον γάτο που εξαφανίζεται ολόκληρος εκτός από το χαμόγελό του, στο γνωστό βιβλίο του Λιούις Κάρολ, Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.

Στο Μπάτμαν του Μπάρτον, ο Τζόκερ σιχαίνεται την πλέμπα. O Richard D. Heldenfels σημειώνει τη σκηνή που ο Τζόκερ του Νίκολσον πετάει από ψηλά χαρτονομίσματα στο πλήθος, και στη συνέχεια διασκεδάζει ψεκάζοντάς τους με δηλητηριώδες αέριο. O Michael Goodrum σημειώνει ότι στον Σκοτεινό Ιππότη επίσης ο Τζόκερ του Λέτζερ δεν έχει πολλή πίστη στην ορθή κρίση του πλήθους. Αντιθέτως, στον Τζόκερ του Φίλιπς, σχέσεις αλληλεγγύης σχηματίζονται μεταξύ του (αντι-)ήρωα και του πλήθους, μέσω του ανοίκειου συμβόλου της μάσκας του κλόουν. Κάποιος (άλλοι λένε ο Μαρκ Τουέιν, άλλοι ο Γούντι Άλεν) είχε πει ότι ‘‘κωμωδία = τραγωδία + χρόνος’’. Κάποιος θα μπορούσε να παραφράσει αυτή την εξίσωση και να πει ότι ‘‘επανάσταση = κωμωδία (που προκαλούν οι αντιφάσεις του καπιταλισμού) + ταξική συνείδηση’’. Και έτσι οι προλετάριοι και οι καταπιεσμένοι της Γης μπορούν να γελάσουν τελευταίοι.  

Στη αρχή του Τζόκερ, η ταινία αποκαλύπτει έξυπνα τη σκληρή πλευρά του σλάπστικ χιούμορ, όταν τραμπούκοι χτυπάνε τον Άρθουρ που είναι ντυμένος κλόουν, με τη διαφημιστική πινακίδα που κρατάει. Σύμφωνα με τον ορισμό της Wikipedia, ‘‘το σλάπστικ μπορεί να περιλαμβάνει σκόπιμη βία’’. Κάποιος Μαρξιστής θα μπορούσε εδώ να αντικαταστήσει το σλάπστικ με τη λέξη Ιστορία, της οποίας η βία είναι η διάσημη μαμή.
 

*Για αυτό το άρθρο άντλησα ιδέες από το βιβλίο του Terry Eagleton, Humor, και από τον συλλογικό τόμο The Joker: A Serious Study of the Clown Prince of Crime (επιμέλεια: Peaslee και Weiner). 

 

[1] Οι κριτικές των Variety, Νew Yorker, Empire, και BFI για την ταινία έδωσαν όλες ιδιαίτερη έμφαση σε αυτό το ξεχωριστό γέλιο, ή γέλια.
.

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 1680 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Παράξενη Ζωή

Sex Positive: Ο νέος όρος για το σεξ που όλοι μιλούν για αυτόν

από Kulturosupa
από Kulturosupa

 


Σήμερα η συζήτηση για το σεξ έχει γίνει πολύ πιο αποδεκτή. Τα ταμπού που το περιβάλλουν μειώνονται και τα οφέλη του είναι πολύ πιο γνωστά. Όμως τι ακριβώς σημαίνει ο όρος «Sex Positive»;

Όπως υποδηλώνει το όνομά του, το «Sex Positive» βασίζεται στην πεποίθηση ότι το σεξ δεν είναι κάτι που πρέπει να ντρέπεται κάποιος. Όσοι πιστεύουν στο Sex Positive, έχουν μια θετική στάση όσον αφορά τις σεξουαλικές προτιμήσεις των άλλων ανθρώπων. Και φυσικά νιώθουν άνετα και με τη δική τους σεξουαλική ταυτότητα.

Το σεξ ήταν θέμα ταμπού εδώ και χιλιάδες χρόνια και εξακολουθεί να είναι σε πολλές κουλτούρες. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει αποδεχθεί τη σεξουαλική επιθυμία ως φυσιολογικό μέρος της ανθρώπινης ζωής.

Σύμφωνα με το Jenny.gr το Sex Positive θεωρεί όλες τις συναινετικές ερωτικές δραστηριότητες ως υγιείς και ευχάριστες, ενώ ενθαρρύνει τη σεξουαλική ευχαρίστηση και τον πειραματισμό. Τούτου λεχθέντος, εφ ‘όσον και οι δυο σύντροφοι συναινούν στη σεξουαλική δραστηριότητα και την απολαμβάνουν, δεν υπάρχει τίποτα να ντρέπονται .

Παρακάτω θα δείτε μερικά παραδείγματα συμπεριφορών του Sex Positive:

Να είστε ανοικτοί και να συζητήσετε τις σεξουαλικές σας προτιμήσεις και μη με τον σύντροφό σας.
Να νιώθετε άνετα με το γεγονός ότι ο σύντροφός σας μπορεί να μην θέλει να κάνει σεξ κάθε φορά που το ζητάτε.

Να εξετάζεστε για σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις όποτε χρειάζεται.

Να κάνετε ασφαλές σεξ , χρησιμοποιώντας προφυλακτικά και άλλες μεθόδους ελέγχου των γεννήσεων για να προστατέψετε τον εαυτό σας και τον σύντροφό σας.

Να αποδέχεστε τις συναινετικές σεξουαλικές προτιμήσεις άλλων ανθρώπων, ακόμα και αν διαφέρουν από τη δική σας.

Να μάθετε περισσότερα για το σώμα σας, πώς λειτουργεί, πώς να το κρατάτε ασφαλές κατά τη διάρκεια του σεξ και πώς θα νιώσετε σεξουαλική ευχαρίστηση.

Να ανακαλύπτετε τις σας ευχαριστεί και να είστε ανοιχτοί να δοκιμάσετε νέα πράγματα.

Τόσο εσείς όσο και ο σύντροφός σας να παίρνετε ό, τι επιθυμείτε από το σεξ.
Να υποστηρίζετε τη σφαιρική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση έτσι ώστε όλοι να ξέρουν πώς να έχουν ασφαλές σεξ, τι σημαίνει συναίνεση και ότι το σεξ είναι φυσικό κομμάτι της ζωής.

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι ένας βασικός παράγοντας για το sex-positive. Κάθε άτομο χρειάζεται να λάβει μια σφαιρική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση για να μπορεί να εξερευνήσει το σεξ με ασφάλεια. Η παροχή σεξουαλικής εκπαίδευσης είναι επίσης ένας τρόπος να μειωθούν τα ταμπού που εξακολουθούν να περιβάλλουν το σεξ σε ορισμένους πολιτισμούς και περιοχές.

Μελέτες έχουν δείξει ότι οι έφηβοι που έχουν συζητήσει ανοιχτά για το σεξ με τους γονείς τους, είναι πιο πιθανό να περιμένουν μέχρι να γίνουν μεγαλύτεροι σε ηλικία για να έχουν μια ενεργό σεξουαλική ζωή. Είναι επίσης πιο πιθανό να προσεγγίσουν τους γονείς τους με τυχόν ερωτήσεις που σχετίζονται με τη σεξουαλική πράξη. Μεγαλώνοντας σε μια θετική σεξουαλική οικογένεια αυξάνεται επίσης η πιθανότητα ότι οι έφηβοι θα κάνουν ασφαλές σεξ.

Γενικά το Sex Positive θέλει να αλλάξει τις αρνητικές αντιλήψεις για το σεξ και να ενδυναμώσει όλα τα άτομα να πάρουν τον έλεγχο της σεξουαλικής τους ζωής. Όσο η σεξουαλική δραστηριότητα είναι ευχάριστη και όλοι συναινούν με ενθουσιασμό, τότε θα υπάρχει και μεγαλύτερη ευχαρίστηση αλλά και ασφάλεια.

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 1320 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Παράξενη Ζωή

Ποιο Brexit; Οι Εργατικοί στη Βρετανία τσακώνονται για άλλο θέμα: Είναι γκέι το 90% από τις καμηλοπαρδάλεις;

από Kulturosupa
από Kulturosupa

 


Μια νέα διαμάχη έχει ξεσπάσει στο κόμμα των Εργατικών για ένα ζήτημα που μπορεί να απαντηθεί πιο σύντομα σε σχέση με το τι θα γίνει με το Brexit. Είναι ή δεν είναι το 90% των καμηλοπαραδαλών γκέι;

Η όλη… φιλοσοφική αναζήτηση ξεκίνησε από την επίμαχη ατάκα της Dawn Butler, μέλος του Κοινοβουλίου του Ηνωμένου Βασιλείου και σκιώδη γραμματέα για τις γυναίκες και τις ανισότητες του κόμματος του Κόρμπιν.

Όπως μεταδίδει ο Guardian, και γράφει το news247, μιλώντας στο PinkNews awards event, είπε: “Το 90% των καμηλοπαρδαλών είναι γκέι. Ας αποδεχθούμε τους ανθρώπους όπως είναι και ας ζήσουμε ως οι αληθινοί, αυθεντικοί εαυτοί μας”.

Τα λόγια της ήρθαν ως έπαινος για το σχολικό σύστημα της χώρας το οποίο διδάσκει στα παιδιά ότι είναι φυσιολογικό οι άνθρωποι να είναι ομοφυλόφιλοι.

Ωστόσο, ο ανώτερος σύμβουλος εσωτερικής πολιτικής του Κόρμπιν, Lachlan Stuart, έγραψε στο Twitter:
“Πρόκειται για έναν γελοίο, προσβλητικό και ομοφοβικό ισχυρισμό”, προσθέτοντας πως η “γκέι συμπεριφορά” στις καμηλοπαρδάλεις είναι απλά μια επίδειξη κυριαρχίας.

Σύμφωνα με τη Stephanie Fennessy, διευθύντρια του Giraffe Conservation Foundation της Ναμίμπια, ο Stuart είναι σωστός.

“Παρότι συμφωνώ απολύτως με τον ισχυρισμό της Dawn Butler ότι πρέπει να αποδεχόμαστε τους ανθρώπους για αυτό που είναι, όπως είναι, κάνει λάθος σχετικά με τις καμηλοπαρδάλεις.

Μερικές φορές τρίβονται η μία πάνω στην άλλη στα ψέματα, κάτι που δείχνει μια κίνηση επιβολής προς τον άλλο. Το κάνουν και τα σκυλιά αυτό. Και όταν τις βλέπετε να τυλίγουν τους λαιμούς τους, αυτό δεν είναι ερωτική πράξη, είναι μάχη. Μπορούν να σκοτώσουν η μία την άλλη με αυτόν τον τρόπο.

Η Dr Natalie Cooper του Natural History Museum αναφέρει πως ο “εναγκαλισμός”, το γλείψιμο και η επαφή ανάμεσα σε δύο καμηλοπαρδάλεις ίδιου φύλου δεν είναι απαραίτητα πράξη επίθεσης και μερικές φορές ενέχουν σεξουαλική διέγερση. Συνηθίζεται δε ανάμεσα σε αρσενικά αλλά και θηλυκά. “Νομίζω πως δεν έχουμε ακόμη κατανοήσει τις συμπεριφορές αυτές πλήρως” αναφέρει.

Σε κάθε περίπτωση τονίζει πως είναι λάθος να λέμε “γκέι” τις καμηλοπαρδάλεις. “Δεν έχουν σεξουαλικό προσανατολισμό. Αυτό είναι κάτι που καταγράφεται στους ανθρώπους. Ακόμη κι αν έχουν ομοφυλοφιλική επαφή, έχουν και ετεροσεξουαλική, ή τουλάχιστον προσπαθούν να έχουν. Δεν σχηματίζουν ζευγάρια.

Ζουν σε κοπάδια και τα θηλυκά ζευγαρώνουν με τα αρσενικά που προσπαθούν να είναι πιο κυρίαρχα, ή έχουν τη διαίσθηση να τα προσεγγίζουν την κατάλληλη στιγμή. Το αρσενικό δεν παίζει κανένα ρόλο στο μεγάλωμα του μικρού. Αν μπορούσαμε να πούμε πως οι καμηλοπαρδάλεις έχουν κάποιο σεξουαλικό προσανατολισμό, τότε μάλλον θα λέγαμε πως είναι bisexual”.

Οπότε κάπου εκεί κρύβεται και η “αλήθεια”.

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 1759 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Είδαμε και Σχολιάζουμε

«Γράμμα στον πατέρα»: Ένας ιδιόμορφος μονόλογος, που εντυπωσιάζει… Είδαμε και σχολιάζουμε.

από Kulturosupa
από Kulturosupa

 
Είδε και σχολιάζει ο Γιώργος Μπαστουνάς
 
Το «Γράμμα στον πατέρα» αποτελεί μία παράσταση, η οποία είναι βασισμένη σε τέσσερα κείμενα του Φραντς Κάφκα και συγκεκριμένα στο ομώνυμο «Γράμμα στον πατέρα», τα «Μπλε τετράδια», τη «Μεταμόρφωση» και τα «Ημερολόγια». Σκηνοθετικά η πρώτη εικόνα, που αντικρίζουμε ακόμη και πριν την έναρξη της παράστασης είναι τους τρείς πρωταγωνιστές ημίγυμνους μπροστά από ένα αρμόνιο, υπό τον ήχο ορισμένων νοτών, την μία στιγμή να κοιτούν το κοινό και την επόμενη να του γυρίζουν πλάτη. Η έναρξη αυτή ήδη προϊδεάζει για κάτι εσωτερικό και στοχαστικό.
 
Στα πολλαπλά θετικά στοιχεία της παράστασης εντάσσεται αρχικά το σκηνικό. Ο ιδιαίτερος χώρος της «Μαγικής σοφίτας» του Μπενσουσάν Χαν συνέβαλε καταλυτικά στη δημιουργία μίας ατμόσφαιρας απομόνωσης, μοναξιάς και περιχαράκωσης, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το έργο του Κάφκα. Τα λιγοστά φώτα, οι σκοτεινοί φωτισμοί, η άμεση οπτική επαφή των πρωταγωνιστών με το κοινό αύξησαν κατακόρυφα την ένταση του κειμένου και της συναισθηματικής φόρτισης, που επιχείρησε να μεταδώσει, εντάσσοντας επιτυχώς τους θεατές στο κλίμα της πλοκής. Σκηνογραφικά, η ένταση του χώρου αντιπαραβαλλόταν με την λιτότητα του σκηνικού, το οποίο συνέθεταν αποκλειστικά το αρμόνιο και ορισμένες παραταγμένες στοίβες με βιβλία, και με την απλότητα της ενδυματολογίας με τους πρωταγωνιστές να φορούν καθημερινά ρούχα.
 
Η απόδοση του κειμένου ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη. Το γεγονός, ότι δεν είχε επιλεχθεί ένα ενιαίο κείμενο, αλλά επιχειρήθηκε μία συρραφή των παραπάνω έργων, δεν ξένισε καθόλου, ούτε στερούνταν συνοχής και συνεκτικότητας. Οι μεταβάσεις ήταν ομαλές, ενώ η διατήρηση ορισμένων γερμανόφωνων στοιχείων σε ορισμένα σημεία της πλοκής είναι αξιέπαινη, καθώς έδωσε παλμό και ζωντάνια. Επί της ουσίας πρόκειται για έναν ιδιότυπο μονόλογο, ο οποίος δεν ερμηνεύεται από έναν εκ των πρωταγωνιστών, αλλά και από τους τρείς, οι οποίοι φαίνεται από κοινού να συνθέτουν το πρόσωπο του Κάφκα. Από άποψη περιεχομένου το κείμενο περιέγραφε την δύσκολη σχέση με τον πατέρα του μέσα από την αναπαράσταση των σκέψεων και των αναμνήσεων, που είχε από τις κοινές τους στιγμές. Το κείμενο είναι σκοτεινό, δραματικό, συναισθηματικό, με πολλές στιγμές του άλλοτε να αγγίζουν και άλλοτε να ξεπερνούν τα όρια της αμφιθυμίας. Στόχος είναι η παρουσίαση του ψυχισμού του Κάφκα, που προοικονομείται ήδη εξαρχής με την ημίγυμνη παρουσίαση των πρωταγωνιστών, κάτι που επαναλαμβάνεται στο τέλος της παράστασης, αναδεικνύοντας το «ξεγύμνωμα» μέσα από τον μονόλογο της ψυχής του συγγραφέα.
 
Οι πρωταγωνιστές (Βασίλης Μπόγδανος, Απόστολος Λινάρδος, Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος) ήταν αρκετά ταιριαστοί υποκριτικά με τον έναν να συμπληρώνει τον άλλον και να αξιοποιούν από κοινού τις παύσεις, αλλά και τις στιγμές έντασης του καθενός, ώστε να υπάρχει ομαλής μετάβαση στην ευθύγραμμη αποτύπωση και από τους τρείς του ίδιου ρόλου. Άξιος αναφοράς ο καλά δουλεμένος συγχρονισμός μεταξύ τους στις κοινές τους κινησιολογικές στιγμές. Τις εντυπώσεις έκλεψε ο Βασίλης Μπόγδανος, ο οποίος φάνηκε σε ορισμένα σημεία να υπερέχει και να αποτελεί τον κεντρικό πόλο του κοινού ρόλου.
[Φωτογραφία 2]
 
Σκηνοθετικά ο Στέλιος Βραχνής φάνηκε να αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες τόσο των πρωταγωνιστών, όσο και του χώρου, προσθέτοντας ένταση στο κείμενο. Η σκηνοθεσία είναι προσανατολισμένη στη ρήση του Κάφκα από τα «Μπλε τετράδια», πως «Κάθε άνθρωπος κουβαλάει μέσα του ένα δωμάτιο», αποσκοπώντας στη διαμόρφωση ενός «δωματίου σκέψεων», όπου ο ήρωας κλείνεται και εξιστορεί στοιχεία για τη ζωή και την πορεία του.Ευρηματική ήταν η εμφανιζόμενη αρκετές φορές στροφή του βλέμματος των πρωταγωνιστών στο κοινό και η απαγγελία μερών του κειμένου με τρόπο, που έδινε την αίσθηση, ότι απευθυνόταν στους θεατές.
 
Στις αρνητικές παρατηρήσεις θα ενέτασσα ορισμένες στιγμές της πλοκής, που επιλέχθηκαν με προφανή στόχο να αποφορτίσουν τη δημιουργούμενη ένταση, όταν έφτανε σε ένα υψηλό επίπεδο, χωρίςόμως να το καταφέρνουν επιτυχώς, αποτελώντας ένα περιττό και ανιαρό κομμάτι στην κατά τα άλλα σφιχτά δεμένη ροή. Έλειψαν επίσης σεναριακά ορισμένες επιπλέον αναφορές στη ζωή και την πορεία του Κάφκα, που θα αναδείκνυαν περισσότερο τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του, καθώς και το αντίκτυπο, που είχε σε πολλαπλές φάσεις της ζωής του η σχέση με τον πατέρατου.
 
Συνολικά θα λέγαμε, ότι πρόκειται για μία άκρως επιτυχημένη παράσταση, η οποία διατηρεί την αυθεντικότητα του κειμένου του Κάφκα και εκμεταλλευόμενη τις λεπτές συναισθηματικές πτυχές αυτούενισχύει τη δραματικότητα με έναν καλοκουρδισμένο σκηνοθετικά τρόπο.
 
Βαθμολογία:
6,6/10

.
-k-
.
ΜΠΕΝΣΟΥΣΑΝ ΧΑΝ (Σοφίτα)
«ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ» του Κάφκα.
Λίγα χρόνια πριν πεθάνει από φυματίωση ο σπουδαίος γερμανόφωνος γράφει μια επιστολή στον πατέρα του, ρίχνοντας φως σε όλες τις σκοτεινές αναμνή­σεις των παιδικών του χρόνων και παραδέχεται μπροστά στο θεατή ότι εξακολουθεί να νιώθει φόβο απέναντι στο πρόσωπο του πατέρα του. 


Σκηνοθεσία:  Στέλιος Βραχνής.
Ερμηνεύουν: Βασίλης Μπόγδανος, Απόστολος Λινάρδος, Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος.
 
Ήμερες και ώρες παραστάσεων: Κάθε Σάββατο στις 21:30 και Κυριακή στις 20:00 (έως 10/11).
.

.

Δείτε & αυτά:
/

Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.

– Πληροφορίες για τα ΘΒΘ θα βρείτε ΕΔΩ – FΒ ΕΔΩ
.

& αυτά:

 

–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
 

Ακολουθήστε μας στα social media

       

Φωτογραφικό υλικό

0 comment 5637 προβολές
FacebookTwitterPinterestLinkedinTumblrRedditWhatsappTelegramSkypeViberEmail
Όλες οι δημοσιεύσεις σε αυτή την ιστοσελίδα εκφράζουν τις απόψεις και τη γνώμη των συντακτών τους και όχι του εκδότη ή αρχισυντάκτη, των διαχειριστών ή συντονιστών (εκτός των δημοσιεύσεων των ιδίων) και ως εκ τούτου δεν φέρουν καμία ευθύνη για αυτές. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής ©Kulturosupa.gr.

Επικεφαλής: Τσιρόγλου Ιωάννης. Συντακτική Ομάδα Kulturosupa:Αδαμάκου Βένια, Βυζαντιάδου Νέλη, Ζαχαριάδης Κρίτωνας, Κανακάρη Αννια, Μπαιρακτάρη Ειρήνη, Μπαστουνάς Γιώργος, Παπαδανιήλ Ελπίδα, Στασινοπούλου Πίτσα, Ταυλαρίδου Ζωή.

Τηλέφωνο: +30 6983 101 110

URL: http://www.kulturosupa.gr

Email: kulturosupa@yahoo.gr

Facebook Instagram Youtube Spotify Twitter Tiktok

Δημοφιλέστερα άρθρα

Τελευταία άρθρα

Σάρωσε η «Καρδιά του σκύλου» στα Θεατρικά Βραβεία Κοινού 2024 – Όλοι οι...
Μετρό Θεσσαλονίκης: Χαμός στο Χ για το σήμα – «Κάνε μου λιγάκι μμμμ…»
Στη Βρετανή συγγραφέα Χάρβεϊ το Booker για το μυθιστόρημά της «Orbital» που εκτυλίσσεται στο...