Φωτογραφικό υλικό
.
Σοπράνο που μεσουράνησε στο διεθνές στερέωμα κατά τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, κατακτώντας το κοινό της όπερας σε όλο τον κόσμο, αρτίστα που ήρθε σε σύγκρουση με διάσημες μουσικές σκηνές της Ευρώπης και των ΗΠΑ, όπως η Σκάλα του Μιλάνου και η Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, εφόσον κατηγορήθηκε για ματαίωση την τελευταία στιγμή προγραμματισμένων παραστάσεων, κόρη μιας μητέρας η οποία τη μεμφόταν από τα νιάτα μέχρι και τον πρόωρο θάνατό της, γυναίκα που ατύχησε στις σχέσεις της με τους άντρες και φωνή της οποίας το μέταλλο δεν έχει πάψει να συγκλονίζει, η Μαρία Κάλλας (1923-1977) διχάστηκε ανέκαθεν ανάμεσα σε δύο πρόσωπα: Τη Μαρία με τα πλούσια, ρομαντικά αισθήματα και την αφοσίωσή της στον έρωτα και την αγάπη και την Κάλλας με τις υπέρογκες επαγγελματικές υποχρεώσεις και τα άπειρα τερτίπια από τα οποία δεν μπορεί να ξεφύγει ποτέ ένας καλλιτέχνης της κλάσης της.
Γράφει “Απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη” η Ρένα Καλπάκη
Σαν σήμερα στις 5 Μαρτίου 2016 έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος ζωγράφος Παναγιώτης Τέτσης, ο οποίος υπήρξε ένας από τους κορυφαίους εικαστικούς καλλιτέχνες της μεταπολεμικής περιόδου. Το έργο του εντάσσεται στο κλίμα της μετα-ιμπρεσιονιστικής παραστατικής ζωγραφικής.
Στον Πειραιά έλαβε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Γερμανό Κλάους Φρισλάντερ και το 1943 εισήλθε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, ύστερα από ένα σύντομο πέρασμα από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε κοντά στους Δημήτριο Μπισκίνη, Παύλο Μαθιόπουλο και Κωνσταντίνο Παρθένη.
Αποφοίτησε το 1949 και με υποτροφία του ΙΚΥ συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, όπου πήρε μαθήματα ζωγραφικής, χαρακτικής, τοιχογραφίας, νωπογραφίας και ψηφιδωτού.
Το 1960 έλαβε τιμητική υποτροφία της ιταλικής κυβέρνησης για μελέτη μουσείων, ενώ το 1972 το Ίδρυμα Φορντ τού χορήγησε υποτροφία ενός χρόνου, προκειμένου να αφοσιωθεί στη ζωγραφική και τη χαρακτική.
Το 1951 έγινε επιμελητής στην έδρα του Ελεύθερου Σχεδίου στην Ανωτάτη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Δίδαξε στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών, του οποίου υπήρξε και ιδρυτικό μέλος (1958-1976), και στη Σχολή Σχεδιαστών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου (1958-1962).
Από το 1948 παρουσίαζε έργα του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Τιμήθηκε με το βραβείο κριτικών για το έργο του «Ναυπηγείο» (1962) και στις 29 Φεβρουαρίου 2016 με το βραβείο «Γιάννης Μόραλης» του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.
Από τους πιο γενναιόδωρους Έλληνες εικαστικούς καλλιτέχνες, χάρισε 210 έργα του στην Εθνική Πινακοθήκη, με τον όρο να πωληθεί το 20% εξ αυτών, προκειμένου να αγοραστούν έργα τέχνης άλλων καλλιτεχνών που λείπουν από τις συλλογές της.
«Η μόνη εξουσία που έχει ένας ηθοποιός είναι το κοινό. Η μεγαλύτερη τιμωρία έρχεται από το κοινό», είπε η ηθοποιός
Για τα όσα συμβαίνουν στο χώρο του θεάματος αλλά και για το πώς βλέπει το κίνημα #metoo μίλησε η Μιμή Ντενίση στον Αντώνη Σρόιτερ.
«Ο καλλιτεχνικός χώρος και πάλι μέσα από αυτά τα δυσάρεστα που ακούγονται, οδηγεί σε ένα καλύτερο αύριο. Σε κάθε χώρο επειδή ο καλλιτεχνικός χώρος φαίνεται πολύ γίνεται μεγάλο. Για να τα διαχωρίζουμε. Κακές συμπεριφορές στο θέατρο υπήρχαν πάντα και τις ξέραμε. Τις ήξερα και εγώ… Εγώ επειδή έχω δικό μου θίασο είναι πιο δύσκολο να ξέρω αυτά που ξέρουν οι ηθοποιοί… Δεν πέφτω από τα σύννεφα για τη λεκτική βία γιατί ήταν γνωστό από παλιά… Δε ξέραμε για περιπτώσεις που κλωτσάγανε ηθοποιούς αλλά ξέραμε για λεκτική βία. Τα της σεξουαλικής κακοποίησης τα αγνοούσα πλήρως», είπε και συνέχισε:
«Για μένα το τραγικό είναι αν υπάρχει εκβιασμός, απειλή ή υπόσχεση εργασίας. Μην το κόψουμε όμως και το φλερτ τελείως. Μη φτάσουμε στο σημείο να μου λες “ωραία είσαι σήμερα” και να έχεις τον φόβο ότι θα σε καταγγείλω… Από τη στιγμή που έπαψε να υπάρχει άδεια εργασίας δε χρειαζόταν να πας καν στον εισαγγελέα, έλεγες σου παίρνω την άδεια και δε δουλεύεις 5 χρόνια. Τώρα δεν υπάρχει καν πτυχίο».
Στη συνέχεια μίλησε για τα δικά της πρώτα βήματα στο χώρο λέγοντας πως η ίδια δεν έχει δεχτεί παρενοχλήσεις δηλώνοντας πως ίσως κάπου να ήταν και λίγο τυχερή.
«Η τύχη μου ήταν ότι γνώρισα τον Φέρτη, ερωτευτήκαμε και παντρευτήκαμε τον δεύτερο χρόνο που ήμουν στο θέατρο… Μετά έγινα θιασάρχης. Δε μου αρέσει που βλέπω γυναίκες να βγαίνουν και να λένε “εγώ φέρομαι αλλιώς” ή “τα ήθελε”… Δεν είχα τα πρώτα χρόνια τη λαχτάρα να γίνω πρωταγωνίστρια. Έλεγα αν δεν πετύχω θα γυρίσω στη φιλοσοφική…»,είπε και εξήγησε τους λόγους που πολλοί συνάδελφοί της φοβούνται να μιλήσουν.
Η Μιμή Ντενίση αναφέρθηκε ακόμα και στο τι συμβαίνει στον δικό της θίασο. «Η μόνη εξουσία που έχει ένας ηθοποιός είναι το κοινό. Η μεγαλύτερη τιμωρία έρχεται από το κοινό. Αυτό που καβαλάνε το καλάμι και από την έπαρση γίνονται πολλά πράγματα… Μέσα στο θίασο περιστατικό έντονο δε μου έχει τύχει ποτέ. Μου έχει τύχει να ερωτευτούν, να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά, να χωρίσουν, να μαλλιοτραβηχτούν. Μέχρι εκεί, αν γινόταν κάτι άλλο θα το μάθαινα…. Όταν γίνεται κάτι εκτός θεάτρου πως γίνεται να το πάρεις χαμπάρι; Γιατί να γίνονται οντισιόν στα σπίτια; Δεν πρέπει να γίνονται οντισιόν σε σπίτια αυτό πρέπει να το ξέρουν τα παιδιά», είπε.
«Όχι μόνο τον γνώριζα τον Λιγνάδη. Από όλους αυτούς που κατηγορούνται είναι ο μόνος που έπαιζε στο μικρό μου θέατρο τέσσερα χρόνια.. Τον γνώριζα καλά… Δε θα πω ότι είναι το τίποτα επειδή του συμβαίνουν αυτά. Είναι ένας άνθρωπος πολύ καλλιεργημένος. Ήταν πολύ εντάξει μαζί μου, ένας άνθρωπος που μπορούσες να συζητήσεις. δεν είχα καμία επαφή με τη ζωή του μετά, δεν ήξερα τι συνέβαινε και μακάρι να μην έχουν συμβεί όλα αυτά…. Είμαι κοντά σε όποιον έχει υποφέρει…Δεν έχω όμως την κακία μέσα μου να γράφω “σκοτώστε τους”. Η δικαιοσύνη να τους φυλακίσει 20 χρόνια; To Σωματείο να αποφασίσει να μην ξαναπαίξει; Nα το κάνει», είπε για τον Δημήτρη Λιγνάδη.
Όσο για την υπερασπιστική γραμμή που έχει επιλέξει ο Δημήτρης Λιγνάδης με τον συνήγορό του σχολίασε: «Δε μπορώ να μιλήσω για τη γραμμή που έχουν επιλέξει. Ο Σπύρος Μπιμπίλας δεν είναι μέτριος ηθοποιός και κυρίως δεν είναι μέτριος άνθρωπος και αυτό για μένα είναι πιο σημαντικό… Είναι ένας άνθρωπος που με το σπαθί του πήρε την προεδρία και έφερε πολύ κόσμο στο Σωματείο» είπε και συνέχισε:
«Θα καταλαγιάσει αυτή η οργή, θα τιμωρηθεί όποιος πρέπει να τιμωρηθεί.. Την εξουσία την έχει το κοινό, αυτό θα αποφασίσει όπως για τους πολιτικούς έτσι και για αυτούς. Το συνάφι μας αντέδρασε. Το σωματείο έχει πάρα πολλές καταγγελίες. Αν μια είναι για κάποιον που έχει άσχημο χαρακτήρα, αυτόν μπορεί να τον δεχτούν κάποιον που έχει πάει να βιάσει μια κοπέλα δε θα τον αποδεχθεί».
Το Σωματείο των Ανώτερων Ιδιωτικών Δραματικών Σχολών της Ελλάδας (Α.Ι.ΔΡΑ.Σ.Ε.) σε ανακοίνωσή του δηλώνει ότι στηρίζει τα θύματα κακοποίησης και ότι θα καταθέσει στο Υπουργείο Πολιτισμού κώδικα δεοντολογίας για τις Ανώτερες Δραματικές Σχολές.
.
Μεγάλα έργα στις μικρές σκηνές του ΚΘΒΕ – Ελεύθερο Ζευγάρι
Πίσω από κάθε επικείμενη πρεμιέρα, στην παρούσα συνθήκη κρύβονται ομοιότροπα ιδιάζουσες αντοχές για τους συντελεστές όλων των παραγωγών, σκέφτομαι … Καθώς επιχειρώ προσέγγιση των πρωταγωνιστών, πασχίζω να αποκωδικοποιήσω, όσο μου επιτρέπεται, πίσω απ’ τον ρόλο, πίσω απ’ την εικόνα, πέρα κι έξω απ’ τα καθιερωμένα προηγούμενων αναγνώσεων και γενικών δοκιμών…
Βρίσκομαι και πάλι στις πρόβες του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ… ο χώρος της Μονής Λαζαριστών στο Μικρό Θέατρο, όσο γνώριμος, άλλο τόσο και ξένος… Σε ανοίκειες καταστάσεις, που… ποιος νους μπορούσε να συλλάβει και ποιος θα πίστευε ότι θα διαρκούσαν τόσο, ακόμη και τα άψυχα δομικά υλικά φαντάζουν άλλα… αποστασιοποιούνται θαρρείς και μας ζητούν να ξανασυστηθούμε… όσο περνά ο χρόνος ξεθωριάζουν οι ποτισμένοι τοίχοι απ’ το γέλιο, και τη χαρά, τις φωνές και τ’ αγκαλιάσματα, την εξωστρέφεια εν τη ελευθερία… ξεβάφουν από την … αντισηπτική απόσταση που επιβάλλει μάσκα χειρουργική, μάσκα διπλή-τριπλή, μια χρήσης, πολλαπλών χρήσεων…. τους λεπτοδείκτες του ρολογιού να σε πλακώνουν να προλάβεις να δεις και να φύγεις πριν την απαγόρευση κυκλοφορίας…προτού η άμαξα γίνει κολοκύθα… εισέρχομαι στις μύτες… είναι ο επιβαλλόμενος σεβασμός στην τέχνη και τους δημιουργούς της, (αυτό δεν αλλάζει ούτε με χρόνους ούτε με συνθήκες) έχοντας το αρνητικό covid test ανά χείρας…. ανοίγω την πόρτα κι έρχομαι αντιμέτωπη με τη σκηνή… η Λίλα και ο Γιάννης στα κόκκινα…
Σε άλλες των περιπτώσεων θα με στεναχωρούσε… Εκρήγνυνται καθ’ υπόδειξη του Μιχάλη… Κι όσο εκείνοι πιάνονται στα χέρια και μαλώνουν έντονα, εγώ πιάνω τον εαυτό μου να λυτρώνεται ..Επιτέλους ένα άγγιγμα… έστω και καβγά… κι αν είναι να αφήσει σημάδια … ας το κάνει… σημάδια έρωτα, αγάπης, διεκδίκησης, οργής, απόρριψης… ό,τι και να΄ναι.. σημαίνει ζωή…
Πώς μπόρεσαν να λειτουργήσουν με ζητούμενο το κοντά όταν χιλιομετρικά βρίσκονταν μακριά, πως η συνομιλία που θέλει ανάσα και κοίταγμα και άγγιγμα έγινε με ενδιάμεσο την άψυχη οθόνη ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, πώς είναι μετά από τέτοια εργώδη προσπάθεια και άλλες προσλαμβάνουσες από άλλες μαρτυρίες δημόσιας έκθεσης να καλείσαι να παίξεις μπροστά σε αδειανά καθίσματα;
Οι διαδικτυακές πρόβες ήταν πολύ δύσκολες. Επικεντρωθήκαμε στην ανάγνωση του κειμένου. Μπήκαμε με πολύ όρεξη και πάθος για την παράσταση αυτή. Εξάλλου μας άρεσε όλους το κείμενο. Η μεταξύ μας σχέση πριν το ανέβασμα του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ υπήρξε καθοριστική.
«Τα πρόσωπα της βίας»
Επικεφαλής: Τσιρόγλου Ιωάννης. Συντακτική Ομάδα Kulturosupa:Αδαμάκου Βένια, Βυζαντιάδου Νέλη, Ζαχαριάδης Κρίτωνας, Κανακάρη Αννια, Μπαιρακτάρη Ειρήνη, Μπαστουνάς Γιώργος, Παπαδανιήλ Ελπίδα, Στασινοπούλου Πίτσα, Ταυλαρίδου Ζωή.
Τηλέφωνο: +30 6983 101 110
URL: http://www.kulturosupa.gr
Email: kulturosupa@yahoo.gr
Copyright Kulturosupa.gr © 2007 – 2023