Γράφει η Βάγια Τοκμάκη.
Την Κυριακή το βράδυ σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας πραγματοποιήθηκαν πολιτιστικές εκδηλώσεις με αφορμή την πανσέληνο του Αυγούστου. Στην Θεσσαλονίκη είχαμε την ευτυχία να μπορέσουμε να επιλέξουμε μεταξύ πολυάριθμων επιλογών που μπορούσαν να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα. Εγώ είχα την τύχη να βρεθώ στο χώρο του αρχαιολογικού και βυζαντινού μουσείου που άνοιξαν τις πύλες τους στο κοινό και φιλοξένησαν παράλληλα δύο πολύ ενδιαφέρουσες μουσικές βραδιές.
.
Στο αρχαιολογικό μουσείο φιλοξενήθηκε μία μουσική παράσταση με τίτλο: «Τρεις φωνές χιλιάδες χιλιόμετρα» στην οποία εμφανίστηκαν η Αρετή Κετιμέ, η Εύη Σιαμαντά, ο Πάνος Ζώης και η συνθέτρια του προγράμματος με την επταμελή ορχήστρα της Σοφία Νάτσιου. Επρόκειτο όπως ανακοινώθηκε και στα μέσαγια«ένα μουσικό ταξίδι από την Ανατολή στη Δύση με αφετηρία την παραδοσιακή μουσική διαφόρων λαών του κόσμου». Οι καλλιτέχνες είναι αδιαμφισβήτητης αξίας, με πραγματικά μαγικές φωνές και εξαιρετικό ρεπερτόριο. Η παρουσία του κόσμου ήταν μεγάλη και η συμμετοχή του ενθουσιώδης. Ωστόσο, κάτι χαλούσε την μαγεία της βραδιάς. Δεν μπορώ με σιγουριά να πω τι μου έφταιγε. Ίσως το γεγονός ότι στο πεζοδρόμιο επί της Λ. Στρατού, ακριβώς δίπλα στην είσοδο του μουσείου ήταν σταθμευμένη ( δεν ξέρω κατά πόσο νόμιμα…) μια καντίνα που μοσχοπουλούσε hot dog και κρύες μπυρες (η αλήθεια είναι με τη ζέστη που είχε όλοι τις λαχταρούσαν!), ή ίσως ο παράταιρος συγκερασμός αρχαιότητας και ανατολίτικων (κατά κύριο λόγο) ήχων που έκανε -στα μάτια μου τουλάχιστον- τις Μαγεμένες στο προστώο του μουσείο να φαντάζουν πιο πολύ ως …τρομαγμένες! Ίσως πάλι να μου έφταιγαν όλα μαζί και άρχισα να νιώθω ότι βρίσκομαι σε πανηγύρι της Μεγαλόχαρης σε κάποιο χωριό της υπερήφανης ελληνικής επαρχίας –και μη σκεφτείτε αμέσως τα γραφικά πανηγύρια στην Ικαρία, που τα τελευταία χρόνια, όλοι σας, μόλις σας λένε πανηγύρι αμέσως εκεί πάει ο νους σας! Τα άλλα, υπονοώ, εκείνα με τα σουβλάκια στο χέρι και τους πλανόδιους με τα κινέζικα παιχνιδάκια στα καλάθια-.
Γρήγορα, γρήγορα λοιπόν απομακρύνθηκα μετά όμως από μια ειλικρινά ενδιαφέρουσα και αρκετά ρομαντική βόλτα στις υπαίθριες εκθέσεις του μουσείου (εντάξει, θα μου πείτε: Τι ρομαντική καλέ; Οι υπαίθριες εκθέσεις είναι τίγκα στις σαρκοφάγους!!! Και θα σας απαντήσω ότι το φως του φεγγαριού όλα ρομαντικά τα κάνει, άσε που σε πολλές σαρκοφάγους είχε και τρυφερές επιγραφές από τεθλιμμένους συζύγους προς τις κεκοιμημένες πλην αγαπημένες συμβίες τους!).
Για να μη φύγω με βαριά καρδιά (και πάει και τζάμπα η ώρα που έψαχνα πάρκινγκ γύρω από τα μουσεία) αποφάσισα να δοκιμάσω τη βραδιά στο Βυζαντινό μουσείο όπου παρουσιάζονταν μια μουσική παράσταση με τίτλο “Από το Broadway στο Hοllywood“. Συντελεστές της ήταν οι διακεκριμένοι λυρικοί καλλιτέχνες Σοφία Μητροπούλου (σοπράνο), Armando Puklavec (βαρύτονος) και Παναγιώτη Μανιάτη (τενόρος). Στο πιάνο συνόδευε ο Δημήτριος Νέπκας και στο Electone ο Παναγιώτης Κουντούρης. Προκαταβολικά να δηλώσω ότι δεν έχω συμπληρώσει τα ένσημά μου στη λυρική και ούτε που ήξερα τους καλλιτέχνες και το ταλέντο τους. Από σήμερα, όχι απλώς τους γνωρίζω, αλλά τους θαυμάζω βαθιά και σίγουρα θα παραβρεθώ σε όποια άλλη παράστασή τους φιλοξενήσει η πόλη μας. Τα λόγια είναι φτωχά μπροστά στην γλύκα που πλημμύριζε η ψυχή σου από αυτές τις υπέροχες φωνές αλλά και τις εξαιρετικές μουσικές επιλογές που ερμήνευσαν.
Πρόκειται για αγαπημένες μελωδίες διάσημων musicals όπως «Les Miserables», «West side story», ο «Βιολιστής στη στέγη» -το προσωπικό μου αγαπημένο, με έναν εκπληκτικό Armando Puklavec που έλαμψε στο If I were a rich man- και πολλά, πολλά άλλα. Ο κόσμος μαγεμένος να απολαμβάνει, ζευγάρια –μεγάλα και μικρά- αγκαλισμένα να σιγοτραγουδούν και να χορεύουν, μικρά παιδιά να χτυπούν παλαμάκια. Όλοι μέσα στο αίθριο και πάνω από το μπαλκόνι του Βυζαντινού, γίναμε ένα σώμα και νιώσαμε να υψωνόμαστε στον ουρανό και στροβιλιζόμαστε σε έναν τρυφερό χορό γύρω από την πανσέληνο. Στο encore πια με τους τρεις καλλιτέχνες επί σκηνής και το σύνολο σχεδόν των θεατών να τραγουδούν και να τους επευφημούν όρθιοι, είπαμε όλοι το αντίο μας στο φεγγάρι, στον Αύγουστο, στο φετινό καλοκαίρι. Και τι γλυκό αντίο ήταν αυτό…
/
Το πιο γλυκό!
Φωτογραφικό υλικό
