.
Πήγε, είδε, άκουσε και σχολιάζει ο Ματθαίος Οικονόμου.
Ο Ιούνιος σηματοδοτεί την αρχή της θερινής περιόδου, την αισθητή άνοδο της θερμοκρασίας, την κατάστρωση οργανωμένων πλάνων για τις πολυαναμενόμενες διακοπές σε κάποιο προορισμό με θάλασσα αλλά και την πραγματοποίηση καλοκαιρινών συναυλιών σε ανοιχτούς χώρους της πόλης. Με σύμμαχο τον -άστατο τις προηγούμενες μέρες- καιρό, η Ελευθερία Αρβανιτάκη και Γιάννης Κότσιρας έλαβαν τη θέση τους στην σκηνή του ικανοποιητικά γεμάτου Θεάτρου Δάσους και με φόντο τα φώτα της πόλης, το Θερμαϊκό και τον όχι ιδιαιτέρως ξάστερο ουρανό μας παρέσυραν στο μελωδικό κόσμο της προσωπικής τους δισκογραφίας.
Οι δύο καλλιτέχνες άνοιξαν μαζί τη συναυλία λίγο μετά τις 9:30 ερμηνεύοντας μεταξύ άλλων το καινούργιο τους ντουέτο “Δυο ζωές”, λίγο αργότερα τη σκυτάλη παραλαμβάνει ο Γιάννης Κότσιρας με προσωπικές επιτυχίες, ακολουθεί -όπως είναι δίκαιο- μια αντίστοιχη εμφάνιση από την κυρία Αρβανιτάκη και η βραδιά ολοκληρώνεται λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα με τους δύο τραγουδιστές να μοιράζονται και πάλι τη σκηνή τραγουδώντας εναλλάξ. Το κοινό χειροκροτεί μετά από κάθε ερμηνεία -με την απαραίτητη βέβαια κλιμάκωση ανάλογα με το εκάστοτε τραγούδι και την απήχησή του- δείχνοντας την καθολική του αποδοχή για το παρουσιαζόμενο θέαμα.
Το δίδυμο των Κότσιρα-Αρβανιτάκη συγκαταλέγεται σε εκείνη την κατηγορία συνεργασίας που διέπεται από μια υφολογική ομοιογένεια σε επίπεδο μουσικής ταυτότητας και τελικούς αποδέκτες με παρόμοια ακούσματα. Η λέξη-κλειδί που θα περιέγραφε την εν λόγω καλλιτεχνική συνύπαρξη είναι η λέξη “αρμονία” καθώς έχουμε να κάνουμε με δύο καλλιτέχνες που ακροβατούν ανάμεσα στο λαϊκό και έντεχνο τραγούδι με ένα ρεπερτόριο που αποδεικνύει περίτρανα την προαναφερόμενη “ακροβασία”, ως εκ τούτου τέθηκαν εξαρχής οι βάσεις για την παρουσίαση ενός απόλυτα αρμονικού αποτελέσματος. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της κοινής αυτής εμφάνισης εντοπίζεται δε στην επιλογή των παρουσιαζόμενων τραγουδιών καθώς μέσα σε 2,5 ώρες στριμώχτηκαν οι μεγαλύτερες επιτυχίες των δύο καλλιτεχνών, ικανοποιώντας -θέλω να πιστεύω- και τον πιο απαιτητικό θαυμαστή. “Δυνατά”, “Κάθε φορά”, “Έφυγες νωρίς”, “Φύλακας άγγελος”, “Θέλω να σε δω”, “Αν μ’ αγαπάς”, “Τον έρωτα ρωτάω”, “Το θαλασσί της θάλασσας”, “Το μηδέν”, “Κάνε το χειμώνα καλοκαίρι” και πολλά ακόμη κομμάτια προκάλεσαν ποικίλα συναισθήματα στο κοινό παρασύροντάς το σε ένα περιεκτικό μουσικό ταξίδι που έκανε τον χρόνο να κυλήσει ταχύτατα. Κορυφαία στιγμή της βραδιάς, η ερμηνεία του κομματιού “Το τσιγάρο” υπό το φως των χιλιάδων οθονών (αντί αναπτήρων) και με τη μαζική συμμετοχή του κοινού που έσπευσε να το σιγοτραγουδήσει πρόθυμα παράλληλα με την ομολογουμένως εξαιρετική λαϊκή φωνή του Γιάννη και τη λεπτεπίλεπτη χροιά της αέρινης Ελευθερίας που συμμετείχε διακριτικά.
Ιδιαίτερα μελανά σημεία στη βραδιά δεν εντοπίζονται πέρα ίσως από μια υπέρμετρη στατικότητα αλλά και μια κινησιολογική αμηχανία σε περιορισμένες δειλές απόπειρες που έγιναν κατά τη διάρκεια πιο ρυθμικών κομματιών εκ μέρους και των δύο καλλιτεχνών. Και φυσικά δεν εννοώ πως θα έπρεπε να επιστρατευτούν μπαλέτα, χορογραφίες ή υπερβολικά λικνίσματα. Αλλά μια εκφραστική γλώσσα σώματος συμβάλλει (συμπληρωματικά μεν καταλυτικά δε) μαζί με τη φωνή, την ερμηνεία και το τραγούδι στην απελευθέρωση της κατάλληλης ενέργειας που θα οδηγήσει το κοινό στο απόλυτο ξεσήκωμά του. Υπάρχουν αρκετοί αντίστοιχοι καλλιτέχνες που το επιβεβαιώνουν αλλά και αρκετά κομμάτια στο εν λόγω πρόγραμμα που δημιουργούν το κατάλληλο έδαφος για αυτό.
Συνολικά, ωστόσο, έχουμε να κάνουμε με μια καλλιτεχνική πρωτοβουλία που δικαιολογημένα επαναλαμβάνεται αρκετά χρόνια μετά (αρχής γενομένης από τις χειμερινές εμφανίσεις στην Ακτή Πειραιώς) καθώς ενώνει δύο ερμηνευτές με κοινές καταβολές μεν αλλά με προσωπική παρακαταθήκη και ιστορία στο ελληνικό τραγούδι δε, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους μουσικόφιλους να απολαύσουν “με ένα σμπάρο δύο σημαντικότατα τρυγόνια”. Η έμφαση που έχει δοθεί στο παρουσιαζόμενο ρεπερτόριο είναι άξια αναφοράς καθώς οδηγεί στην αποφυγή μιας ενδεχόμενης παγίδας κάθε εκτεταμένου σε διάρκεια καλλιτεχνικού προϊόντος που δεν είναι άλλη από το να “κάνει κοιλιά”. Αν, λοιπόν, έχετε πιάσει στο παρελθόν τον εαυτό σας να σιγοτραγουδά κομμάτια των Αρβανιτάκη και Κότσιρα, μη διστάσετε, ευκαιρίας δοθείσης, να τους απολαύσετε δια ζώσης και να βιώσετε μια άκρως ατμοσφαιρική καλοκαιρινή βραδιά.
.
Δείτε & αυτά:
/
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα ΕΔΩ
-Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιαζουμε ΕΔΩ
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία – ΕΔΩ
.
–Θέατρο Δάσους & Θέατρο Γης 2019: πρόγραμμα εκδηλώσεων ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό