Συνέντευξη στην Ελένη Γιαννακίδου αποκλειστικά για την Κουλτουρόσουπα
Με τον Bruno Pischiutta, έναν από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες της γενιάς του με αξιόλογες δουλειές στο ενεργητικό του και πρόσφατο μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου και την Daria Trifu, την καταξιωμένη Παραγωγό και Διευθύντρια του Global non–violent film festival συζητάμε υπό την σκιά των Πιερίων, εδώ στην ειδυλλιακή Ελλάδα, όπου σε λίγους μήνες θα γυριστεί μια από τις τρεις ταινίες της αναμενόμενης κινηματογραφικής δουλειάς του Σκηνοθέτη με προσωρινό τίτλο «The Trilogy».
Ομολογώ πως αισθάνομαι τυχερή και συνάμα ενθουσιασμένη με μια δόση αμηχανίας που απέναντί μου έχω τον Bruno και την Daria και που αμέσως δέχτηκαν την πρότασή μου να τους πάρω συνέντευξη και να τους ρωτήσω πλήθος πραγμάτων… Τα ερωτήματα κι οι απορίες πολλές που χωρίζω την συνέντευξη σε δυο μέρη, ώστε να μπορώ κι εγώ και όλοι οι σινεφίλ που διαβάζουν το συγκεκριμένο άρθρο ν αντλήσουν όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούν για τους δυο αυτούς σημαντικούς ανθρώπους της Τέχνης.
Ξεκινώ αμέσως θέτοντας ερωτήματα στον Bruno Pischiutta και θα συνεχίσω με την Daria Trifuς αποκτώντας έτσι μια ολοκληρωμένη εικόνα της ζωής και της καριέρας τους στο χώρο του κινηματογράφου κι όχι μόνο.
–Αγαπητέ Bruno, Θα μας πείτε λίγα πράγματα για τα πρώτα σας βήματα στον Κινηματογράφο ως ηθοποιό αλλά και σημαντικές συνεργασίες;
Ξεκίνησα την καριέρα μου στο θέατρο, στις αρχές της δεκαετίας του ’60 στο Ούντινε, όπου έκανα παραγωγή, σκηνοθεσία και έπαιξα σε ένα ρεσιτάλ ποιημάτων και μονολόγων του Ουίλιαμ Σεξπηρ. Το 1962 έκανα παραγωγή, σκηνοθεσία και έπαιξα σε ένα ρεσιτάλ ποιημάτων και στίχων του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Το 1963 έπαιξα στο «La Pesca», ένα δράμα του Ευγένιου Ο΄Νηλ. Το 1964 έπαιξα σε ένα δράμα του πατέρα Ντέιβιντ Μαρία Τουρόλντο, «Quando LaTerra E’ Madre», που ανέβηκε στο Ούντινε στη Μνημειακή Εκκλησία του Σαν Φρανσίς. Το 1965, σε ηλικία 18 ετών, έπαιξα στην «Πεντηκοστή», ένα άλλο δράμα Turoldo, που ανέβηκε στο Velodrom o Vigorelli του Μιλάνου και παρουσιάστηκε μπροστά σε κοινό 9.000 ατόμων. Είχα την τιμή να παίξω ενώπιον του καρδινάλιου Giovanni Montini, ο οποίος λίγους μήνες αργότερα έγινε Πάπας Παύλος VI.
Το 1965 μετακόμισα στην Τεργέστη όπου αποφοίτησα από το Ινστιτούτο Δραματικών Τεχνών και έγινα επαγγελματίας ηθοποιός. Στην Τεργέστη εργάστηκα ως ηθοποιός στο ραδιόφωνο της RAI και στο θέατρο και σπούδασα φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Πόλης αυτής. Το 1966, πέρασα από οντισιόν και έγινα δεκτός ως ηθοποιός στην ιταλική θεατρική ομάδα του θεάτρου Narodno Kazaliste της Ριέκα, στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, οι αμερικανικές εταιρείες παραγωγής ταινιών άρχισαν να εγκαταλείπουν την Ιταλία ως την προτιμώμενη τοποθεσία γυρισμάτων τους και ξεκίνησαν τα γυρίσματα στην Κροατία. Εκεί, επιλέχθηκα ως ηθοποιός σε ταινίες παραγωγής των Columbia Pictures, Dino De Laurentiis Productions και αρκετών άλλων. Ως επαγγελματίας ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου, είχα την ευκαιρία να δουλέψω με σπουδαίους σκηνοθέτες όπως τον Nanni Loy και τον Francesco Rosi, με μερικούς σπουδαίους ηθοποιούς όπως τον Nino Manfredi, τον Martin Landau, τον Jason Robards και τον Peter Falk, με τον βραβευμένο με Όσκαρ διευθυντή φωτογραφίας Pasqualino DeSantis και άλλους.
Πήρα το καστ στο «Rosolino Paternò, Soldato…» (1970), σε σκηνοθεσία Nanni Loy, με τους Nino Manfredi, Jason Robards και Peter Falk. Πήρα επίσης ρόλο στην παραγωγή του Hollywood Studio “Many Wars Ago“ (1970), σε σκηνοθεσία Francesco Rosi, μ ετους Mark Frechette, Gian MariaVolontè και Pier Paolo Capponi. Σε αυτήν την ταινία έπαιξα σε μια σκηνή δίπλα στον Alain Cuny, τον σπουδαίο Γάλλο ηθοποιό που εμφανίστηκε ως οργανοπαίκτης στο «La Dolce Vita» του Φελίνι.
Το 1972, στο Φεστιβάλ Βενετίας, έλαβα το Βραβείο Κριτικών Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία μου στην ταινία «Many Wars Ago». Μετά από αυτό το βραβείο ταινιών, πήγα στο Μιλάνο και είχα μια πολύ επιτυχημένη ακρόαση με τον Ντάριο Φο που με προσέλαβε. Ο Ντάριο Φο, αργότερα , όπως είναι γνωστό , πήρε το Νόμπελ λογοτεχνίας.
–Θα μπορούσατε να περιγράψετε την πορεία σας στη σκηνοθεσία και την παραγωγή ταινιών; (δυσκολίες και ευτυχισμένες στιγμές που αντιμετωπίσατε μέχρι να γίνετε αναγνωρίσιμος στο ευρύ κοινό;
Η κινηματογραφική μου καριέρα όπως προανέφερα ξεκίνησε στην Κροατία το 1970. Στην αρχή έκανα πολύ μικρούς ρόλους σε ταινίες μεγάλης ιταλικής και αμερικανικής παραγωγής, μετά το 1970 έκανα την ταινία «Πολλοί πόλεμοι πριν», σε σκηνοθεσία Φραντσέσκο Ρόζι, που μου χάρισε το βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Βενετίας.
Συνέχισα να δουλεύω στο θέατρο και από το ’77 έως το ’82 έγραψα σενάριο αλλά έκανα και παραγωγή και σκηνοθεσία τεσσάρων ταινιών στην Ιταλία. Η πρώτη, που ήταν μια πολύ αμφιλεγόμενη ταινία με πολιτικό υπόβαθρο, με έκανε διάσημο σε μια εβδομάδα σε όλη την Ευρώπη, ενώ η τελευταία βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης και έφερε τη φήμη μου σε διεθνές επίπεδο.
Σε εκείνο το σημείο αποφάσισα να πάω στη Βόρεια Αμερική και ακριβώς στον Καναδά , γιατί κατάλαβα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή. Ποτέ δεν μετάνιωσα για αυτήν την επιλογή γιατί, πιστεύω πως το ευρωπαϊκό μου υπόβαθρο, ενσωματωμένο με όλα όσα έμαθα για την αμερικανική κινηματογραφική παραγωγή και επίσης για το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα, με έκανε μοναδικό και με ευνόησε.
Οι πρώτες μου ταινίες στην Ιταλία είχαν υπαρξιακά θέματα. Οι ταινίες που έκανα αργότερα στον Καναδά και την Αμερική είχαν κυρίως ιατρικά θέματα αλλά πάντα συνδέονταν με το κοινωνικό στοιχείο. Η ενασχόληση με θέματα όπως η βουλιμία, οι εθισμοί στα ναρκωτικά και η ανεξήγητη αυτοκτονία των εφήβων είναι κοινωνικά ζητήματα που, όταν δεν αντιμετωπίζονται σωστά, γίνονται ιατρικά.
Το να είμαι διάσημος στον ιταλικό κινηματογράφο εκείνων των χρόνων δεν ήταν εύκολο, ούτε και η εγκατάστασή μου στην Αμερική ήταν εύκολη υπόθεση, όπου έφτασα σε ηλικία 36 ετών. Σαφώς, η δουλειά και η καριέρα του Σκηνοθέτη συχνά παρουσιάζουν μεγάλα προβλήματα που μεταφέρονται και στην ιδιωτική ζωή. Δεν παραπονιέμαι για τις επιλογές μου. Πάντα προσπαθούσα να κάνω κάτι καλό, με υψηλή ποιότητα και να σκέφτομαι περισσότερο να δημιουργήσω ταινίες που θα διεγείρουν την προσοχή και θα προβληματίσουν το μυαλό του κοινού για κοινωνικά θέματα, παρά να επιδιώκω την επιτυχία και τα χρήματα. Νομίζω ότι έφυγα από την Ιταλία την κατάλληλη στιγμή και δεν έχω μετανιώσει γι’ αυτό.
Αυτό που μπορώ να πω για αυτή την καριέρα είναι ότι έχω ταξιδέψει στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, στην Ευρώπη, στην Αμερική, στην Κίνα και στην Αφρική, είχα την τύχη να μάθω πολλά πράγματα, να ζήσω ενδιαφέρουσες καταστάσεις και, όλα αυτά τα χρόνια, να περιβάλλομαι πάντα από μεγάλα ταλέντα, ηθοποιούς, μουσικούς, σκηνοθέτες και συγγραφείς.
–Πρόσφατα, γίνατε μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Ποια είναι τα συναισθήματά σας ως βραβευμένος και διάσημος σκηνοθέτης που είστε μέρος αυτής της Ακαδημίας;
Είμαι πολύ χαρούμενος που τώρα, καθώς ο χρόνος μου τελειώνει, με υποδέχτηκε η Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου ως σκηνοθέτη και ελπίζω ότι η Daria και το Globalnon– violent festival θα γίνουν σύντομα μέλη. Μαζί με τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά ταλέντα στην Ευρώπη θα κάνω ό,τι μπορώ τώρα και στο μέλλον για να βοηθήσω την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου.
–Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με την Daria Trifu; Πιστεύετε ότι ήταν ένας σημαντικός σταθμός στη ζωή σας;
Όταν η Daria μετανάστευσε στον Καναδά με την οικογένειά της και ήρθε στο Τορόντο, αναζήτησε τον καλύτερο τρόπο για να μπει στον χώρο των σόου μπίζνες. Ο κινηματογράφος ήταν αυτό που ήθελε να κάνει και ήταν ένας από τους κύριους λόγους για τη μετανάστευσή της στον Καναδά. Η Daria, επομένως, επισκέφτηκε μερικά τοπικά γραφεία ταλέντων στο Τορόντο μέχρι που ένα από αυτά τα πρακτορεία την παρέπεμψε σε εμένα.
Έτσι, γνώρισα την Daria Trifu που ήταν τότε 18 ετών. Μετά από μια σύντομη ακρόαση και μια μεγάλη συνέντευξη, τη δέχτηκα ως φοιτήτρια στα Διεθνή Εργαστήρια Κινηματογράφου που πραγματοποίησα εκείνη τη χρονιά στο Τορόντο.
Η Daria είχε λοιπόν την ευκαιρία να επιδείξει την εξαιρετική της μόρφωση και κουλτούρα και, μετά από χρόνια σπουδών στο καλλιτεχνικό σχολείο, την καλλιτεχνική της ιδιοσυγκρασία. Αποφοίτησε στο τέλος του Εργαστηρίου και, αμέσως μετά, άρχισε να δουλεύει μαζί μου στην εταιρεία που διηύθυνα εκείνη την εποχή: την Toronto Pictures.
Εκείνα τα πρώτα χρόνια, της δίδαξα ό,τι μπορούσα και ταξίδεψα εκτενώς μαζί της στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. H Daria οργάνωσε τη συμμετοχή σε μεγάλα φεστιβάλ για την εταιρεία και κανόνισα να είναι παρούσα σε πολλές συναντήσεις που είχα με επιχειρηματίες, δικηγόρους, λογιστές και σημαντικούς ανθρώπους του θεάματος. Μέσα σε λίγα χρόνια, η Ντάρια ήταν προετοιμασμένη στο σημείο να κάνει την παραγωγή της ταινίας «Punctured Hope» μαζί μου στην Αφρική, με προϋπολογισμό 5,8 εκατομμυρίων δολαρίων και να είναι ένας από τους νεότερους παραγωγούς ταινιών στη Βόρεια Αμερική.
Δύο χρόνια αργότερα η ίδια, η οποία εν τω μεταξύ είχε γίνει αντιπρόεδρος, δημοσιοποίησε την Toronto Pictures. Σε λίγο περισσότερο από ένα μήνα, η τιμή των μετοχών εκτοξεύτηκε από 5 σεντς στα 1,40 δολάρια και η εταιρεία σημείωσε τεράστια κέρδη.
Η συνεργασία μας συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Συμπληρώνει ο ένας τον άλλο: αυτή είναι γυναίκα, είμαι άνδρας, είναι νέα και είμαι ηλικιωμένος, έχει εξαιρετική ικανότητα να αναλύει λεπτομέρειες, ενώ εγώ συχνά μπορώ να δω τη μεγάλη εικόνα. Αυτή η πραγματικότητα διασφαλίζει ότι οι αποφάσεις μας είναι σχεδόν πάντα εξαιρετικά ισορροπημένες και συνεχίζουμε για χρόνια να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον.
Μετά από πολλά χρόνια συνεργασίας μπορώ να πω ότι η συνεργασία μας ήταν τόσο κομβική στη ζωή και την καριέρα μου που δεν μπορώ καν να φανταστώ πώς θα ήταν ο κόσμος μου χωρίς αυτήν.
–Έχει γίνει γνωστό πως βρίσκεστε στα πλαίσια προετοιμασίας της νέας σας κινηματογραφικής δουλειάς που τιτλοφορείται «Τριλογία» αποτελούμενη από τρεις ταινίες, μια απ’ τις οποίες μάλιστα μαθαίνουμε πως θα γυριστεί και στην Ελλάδα. Πείτε μας για αυτή τη δουλειά !
Τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία θα ερμηνεύσει η Βρετανίδα ηθοποιός Stephanie Tripp, η οποία είναι η απόλυτη σταρ και στις τρεις ταινίες της «Τριλογίας».
Αυτό που μπορώ να πω σήμερα για το κινηματογραφικό έργο που θα γυρίσουμε είναι ότι η ιστορία της πρώτης ταινίας ξεκινά από τη Γαλλία και έχει ως επίκεντρο τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα που υποδύεται η Tripp. Στο τέλος της πρώτης ταινίας, η πρωταγωνίστρια αποφασίζει να κάνει διακοπές για ένα μήνα στην Ελλάδα. Η δεύτερη ταινία θα γυριστεί εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα και θα μας επιτρέψει να παρακολουθήσουμε την ιστορία της. Η τρίτη ταινία θα ασχοληθεί με την επιστροφή της πρωταγωνίστριας στη Νίκαια και θα ολοκληρώσει την Τριλογία.
Η πρωταγωνίστρια των ταινιών θα περάσει τις ελληνικές διακοπές της σε ένα όμορφο θέρετρο που βρίσκεται κοντά στην παραλία και περιλαμβάνει γυμναστήριο και σπα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, θα συναντήσει άλλα ζευγάρια που περνούν τις διακοπές τους σε εκείνη την περιοχή. Πρόκειται κυρίως για ξένους τουρίστες και Έλληνες της μεσαίας τάξης. Έτσι, θα δούμε πώς εξελίσσονται ποικιλοτρόπως και πώς αναπτύσσονται διαφορετικές σχέσεις σήμερα.
Οι ταινίες που αποτελούν την Τριλογία θα είναι πολύ σημαντικές και θετικές για την LGBT (ΛΟΑΤΚΙ) κοινότητα, και εκτός από την ελευθερία του λόγου, θα αγγίξουν επίσης πολλές καταστάσεις και γεγονότα της εποχής μας που αφορούν την σεξουαλικότητα των παιδιών, του σατανισμού και της παιδεραστίας.
Θα υπάρχουν δύο τρόποι για να κατανοήσετε αυτή την κινηματογραφική δουλειά : o ευκολότερος και πιο δημοφιλής τρόπος θα είναι να ακολουθήσετε την πορεία των ερωτικών σχέσεων που λαμβάνουν χώρα και εκεί μπορεί να αναδυθεί μια πολύ ιδιαίτερη ηθική, αλλά θα υπάρχει και ένας πολύ πιο εξελιγμένος τρόπος ανάγνωσης της πλοκής.
–Από πού προήλθε η έμπνευσή σας για την «Τριλογία»;
Δεν μπορώ πραγματικά να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση, γιατί οι ταινίες είναι εμπνευσμένες από το έργο ενός εξαιρετικά αμφιλεγόμενου ιδιοφυούς συγγραφέα του παρελθόντος. Μόλις αποκαλυφθεί, το όνομα του συγγραφέα από μόνο του θα αποτελέσει εγγύηση για το παγκόσμιο ενδιαφέρον του κοινού για την Τριλογία. Για λόγους μάρκετινγκ, το όνομα αυτού του συγγραφέα δεν θα αποκαλυφθεί μέχρι την έναρξη της εκστρατείας- προώθησης πολλών εκατομμυρίων δολαρίων που προηγείται της κυκλοφορίας των ταινιών. Μέχρι σήμερα, ούτε οι βασικοί ηθοποιοί που θα παίξουν στις ταινίες που αποτελούν την Τριλογία δεν γνωρίζουν το όνομα αυτού του συγγραφέα.
–Γιατί επιλέξατε την Ελλάδα για να γυρίσετε, τη δεύτερη ταινία της Τριλογίας και πώς η γεωγραφία, η ιστορία, τα τοπία, και η ελληνική κοινωνική πραγματικότητα επηρεάζουν τις σκέψεις των παραγωγών;
Οι λόγοι για τους οποίους αποφασίστηκε να γίνουν γυρίσματα στην Ελλάδα είναι πολλαπλοί. Από μια άποψη, δεδομένου ότι η πρωταγωνίστρια πηγαίνει διακοπές, γιατί να μην επιλέξει την Ελλάδα; Αν και δεν πρόκειται για ταινία τοπίων, η Ελλάδα προσφέρει υπέροχη θέα στη θάλασσα και όλο το ελληνικό καλοκαίρι είναι μια μαγεία.
Έπειτα, υπάρχουν και άλλοι λόγοι που πρέπει να σκεφτούμε: προσωπικά, είμαι πολύ χαρούμενος που μπορώ να γυρίσω τις ταινίες μου σε μέρη που γνωρίζω. Έχω επισκεφτεί πολλές φορές την Παραλία Κατερίνης τα τελευταία χρόνια και γνωρίζω πολύ καλά τις τοποθεσίες και τους ανθρώπους, κάτι που μου δίνει μεγάλο πλεονέκτημα.
Είμαι επίσης στην ευχάριστη θέση να φέρω μέρος της κινηματογραφικής βιομηχανίας εδώ, γιατί αυτή η βιομηχανία είναι πάντα φιλική προς την τοποθεσία. Δεν είναι μια βιομηχανία που φέρνει ρύπανση. Αντίθετα, προβάλλει πάντα τις κύριες τοποθεσίες όπου γυρίζονται οι ταινίες μου. Είμαι επίσης πολύ χαρούμενος που φέρνω καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας σε όσους ασχολούνται με τα γυρίσματα και φέρνω έσοδα σε ξενοδοχεία, εστιατόρια και στη γενική υποδομή.
Ο άλλος βασικός λόγος που επέλεξα την Ελλάδα δεν είναι για την τουριστική ομορφιά ή κάτι παρόμοιο, αλλά επειδή θεωρώ αυτό το μέρος έναν από τους τελευταίους πιθανούς παραδείσους για να ζεις. Είναι σαφές ότι υπάρχουν διάφορα είδη ζητημάτων και εδώ, αλλά πάντα εδώ υπάρχει μια συνεπής ποιότητα ζωής και ελευθερία που είναι δύσκολο να βρει κανείς στη Βόρεια Αμερική ή σε άλλα μέρη σήμερα.8
–Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές σας στην «Τριλογία» και με ποια κριτήρια επιλέξατε συγκεκριμένους ηθοποιούς;
Δεν είναι εύκολο να απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα, δεδομένου ότι υπάρχουν 70 ηθοποιοί στην «Τριλογία» και ο καθένας από αυτούς έχει έναν συγκεκριμένο και σημαντικό ρόλο. Η ηλικία των χαρακτήρων ποικίλλει από 11 έως 65.
Επίσης, δεν υπάρχει φόρμουλα για να επιλέξεις τους ηθοποιούς που χρειάζεσαι σε μια τέτοια δουλειά, αλλά πρέπει να πω ότι ήδη από τη στιγμή που γράφω σκέφτομαι πιθανούς ηθοποιούς για ένα συγκεκριμένο κομμάτι. Προσπαθώ επίσης να βεβαιωθώ ότι μπορώ να δώσω βασικούς ρόλους σε ηθοποιούς που γνωρίζω, με τους οποίους έχω ήδη συνεργαστεί και έχουν αποδείξει τις ικανότητές τους.
Ολοκληρώνουμε το Α’ μέρος της συνέντευξης κάνοντας στον Bruno την τελευταία ερώτηση: Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία του Bruno Pischiutta μετά την αναμενόμενη επιτυχία της «Τριλογίας», και εκείνος απαντά:
«Έγραψα πρόσφατα πως όταν είσαι ηλικιωμένος, οι αναμνήσεις είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή σου, γιατί είναι ό,τι έχεις. Όταν πεθαίνεις, η κληρονομιά σου είναι το πιο σημαντικό, γιατί είναι ό,τι αφήνεις…» και προσθέτει :
«Το παραπάνω απόφθεγμα, το έχω ως πρώτη σκέψη στη ζωή μου και μακάρι αυτή τη σκέψη να την έχουν και νεότεροι άνθρωποι σχετικά με την κληρονομιά που θ αφήσουν πίσω τους στους άλλους , την υστεροφημία τους…… Μακάρι , συνεχίζει, να έχω πολλά χρόνια ζωής μπροστά μου και καλή υγεία για να μπορώ τουλάχιστον να κάνω μια ταινία τον χρόνο και να δείχνω μέσα από αυτήν όσα δεν μπόρεσα ακόμη να εκφράσω ….».
«Μετά από πολλά χρόνια συνεργασίας μπορώ να πω ότι η συνεργασία μας ήταν τόσο κομβική στη ζωή και την καριέρα μου που δεν μπορώ καν να φανταστώ πώς θα ήταν ο κόσμος μου χωρίς αυτήν» λέει ο Bruno Pischiutta όταν ρωτήθηκε για την Daria Trifu, κι εγώ με πολλή ανυπομονησία θέτω τις ερωτήσεις μου στη Daria, μια όμορφη, νέα, πολυτάλαντη γυναίκα που χαμογελά πλάι στον Bruno, καθώς αρχίζει με ευχάριστη διάθεση να απαντά για τον χορό, την ζωγραφική, την υποκριτική Τέχνη, τα Ντοκιμαντέρ αλλά και φυσικά για το «Globalnon-violent film festival» που έλαβε χώρα τον προηγούμενο μήνα με τεράστια συμμετοχή ταινιών απ όλες τις χώρες του κόσμου, αξίζει να σημειωθεί και με ελληνικές συμμετοχές – και με μεγάλη επιτυχία !
–Αγαπητή Daria, θα θέλαμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα για το πολύ ενδιαφέρον ξεκίνημά σας στο χώρο των Τεχνών πέρα από τις πληροφορίες που μας ανέφερε ο Bruno.
Μεγάλωσα σε καλλιτεχνικό περιβάλλον. Από τη στιγμή που γεννήθηκα, η μητέρα μου ήταν διευθύντρια ενός χορευτικού συλλόγου και στη συνέχεια ενός θεατρικού συλλόγου στην πόλη μου. Οι συντελεστές ήταν φοιτητές και όλες οι πρόβες γίνονταν αργά το βράδυ. Η μητέρα μου με έπαιρνε μαζί της στη δουλειά κάθε μέρα. Στην πραγματικότητα, όλοι την έλεγαν «μαμά» επειδή την έλεγα έτσι και έγινε το όνομά της.
Μεγάλωσα στη σκηνή, περιτριγυρισμένη από ερμηνευτές, ενδυματολόγους , μακιγιέρ και δημιουργικά μυαλά. Ταξίδεψα σε διάφορες πόλεις όπου οι μαθητές συμμετείχαν σε εθνικά φεστιβάλ χορού και θεάτρου. Οι φίλοι μου, οι άνθρωποι με τους οποίους περνούσα τον περισσότερο χρόνο μου στα νιάτα μου, ήταν στην πραγματικότητα ενήλικες στα 20 και στα 30 τους.
Έτσι, είχα το θέατρο στην πρώτη σειρά των στόχων μου μέχρι την ενηλικίωση και έμαθα πολύ νωρίς τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου: είχα στο μυαλό μου μια καριέρα στο Χόλιγουντ!
Είδα το «La Strada» του Φελίνι, όταν ήμουν περίπου εννέα χρονών και αυτό παγίωσε την επιθυμία μου να δημιουργήσω κάτι παρόμοιο, εξίσου δυνατό, εξίσου εντυπωσιακό…. Τότε ήξερα ότι θα ασχοληθώ με τον κινηματογράφο, δεν ήξερα πώς, πού, πότε, αλλά το ήξερα!
Όταν ήμουν 11 χρονών, οι γονείς μου με έγραψαν στο Λύκειο Καλών Τεχνών, όπου έμεινα μέχρι να αποφοιτήσω και, αμέσως μετά, μετανάστευσα στον Καναδά. Αυτά τα χρόνια σπουδών και καλλιτεχνικής δημιουργίας αποδείχθηκαν απίστευτα χρήσιμα στην κινηματογραφική μου καριέρα.
Στην εποχή μου, όταν χρειαζόμασταν βίζα για να ταξιδέψουμε , ακόμη και η επίσκεψη σε μια άλλη χώρα ήταν επίπονη, το να μετακομίσω τότε σε άλλη ήπειρο, ήταν απίστευτα δύσκολο.
Το γεγονός ότι ήξερα ήδη τι ήθελα να κάνω βοήθησε, γιατί εστίασα κατευθείαν στον στόχο μου και δεν περίμενα ούτε στιγμή.
Μετά από λίγους μήνες είχα ήδη εγγραφεί στα Διεθνή Εργαστήρια Κινηματογράφου που δίδασκε ο Μπρούνο και αμέσως μετά την ολοκλήρωση των Εργαστηρίων, άρχισα να εργάζομαι για την εταιρεία του Μπρούνο, την Toronto Pictures.
–Μιλήστε μας για τις ταινίες και τα ντοκιμαντέρ σας. Ποια είναι η θεματική τους και σε ποιους απευθύνονται;
Όπως ανέφερε προηγουμένως ο Μπρούνο, ταξίδεψα σε όλο τον κόσμο για να παρακολουθήσω διάφορα φεστιβάλ ταινιών. Έχω πάει αρκετές φορές στις Κάννες, στην Αμερικανική Αγορά Κινηματογράφου, στο Μόντρεαλ και στο Μόντε Κάρλο. Ταξίδεψα για επαγγελματικούς λόγους σε πόλεις όπως το Λονδίνο, το Λος Άντζελες και τη Νέα Υόρκη. Μέχρι το 2004 εργαζόμουν ήδη ως παραγωγός στην προπαραγωγή του «Punctured Hope» και έχω πάει αρκετές φορές στην Γκάνα όπου, το 2005, γυρίσαμε την ταινία.
Ο Μπρούνο και εγώ ιδρύσαμε το Global Film Studio το 2011. Είναι μια καναδική εταιρεία μέσων ενημέρωσης, μια «μικρή αυτοκρατορία μέσων», που διευθύνει έξι τμήματα: Παραγωγή Κινηματογράφου, Διανομή Ταινιών (Global Cinema Online), Πρακτορείο Ταλέντου (Παγκόσμια Υπηρεσία Ηθοποιών), Φεστιβάλ Κινηματογράφου (Global Nonviolent Film Festival), Publishing (Daria! Magazine) και Film Academy (σχολές κινηματογράφου και εργαστήρια). Η ίδρυση της εταιρείας είναι, στην πραγματικότητα, το αποτέλεσμα της ζωής του κινηματογραφικού έργου του Bruno Pischiutta του οποίου η καριέρα, όπως βλέπετε, εκτείνεται σε περισσότερες από πέντε δεκαετίες.
Από πολλές απόψεις, το Global Film Studio λειτουργεί παρόμοια με τα Hollywood Studios της δεκαετίας του 1950 και όπως η United Artists, που ιδρύθηκε από τον Charlie Chaplin. Οι ταινίες που παράγουμε είναι πάντα μη βίαιες και έχουν υψηλό κοινωνικό περιεχόμενο.
Η ταινία μας, “Punctured Hope”, σε σκηνοθεσία και σενάριο από κοινού από τον Bruno και παραγωγή των δυο μας, προκρίθηκε για υποψηφιότητα στα Βραβεία Όσκαρ και ήταν υποψήφια για Καλύτερη Έκθεση Ταινίας και Καλύτερη Ταινία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα από την Political Film Society στο Χόλιγουντ την ίδια χρονιά όταν οι άλλες υποψήφιες ταινίες ήταν των Κλιντ Ίστγουντ, Κουέντιν Ταραντίνο και Τζέιμς Κάμερον.
–Έχετε κι ένα δικό σας περιοδικό, το DARIA, πείτε μας για τη δραστηριοποίησή σας στο κομμάτι αυτό;
Είμαι και αρχισυντάκτης του περιοδικού DARIA! που ιδρύσαμε και δημοσιεύσαμε για πρώτη φορά το 2005. Αρχικά διατέθηκε σε έντυπη μορφή με πλαστικοποιημένη έκδοση, διανεμήθηκε για 10 χρόνια σε χιλιάδες αντίτυπα σε εκδηλώσεις υψηλής ποιότητας, πολυτελή κλαμπ, ξενοδοχεία και φεστιβάλ κινηματογράφου παγκοσμίως. Διανεμήθηκε κατά τη διάρκεια ιδιωτικών εκδηλώσεων στο Μόντε Κάρλο, τη Νέα Υόρκη, το Τορόντο, το Μόντρεαλ, το Λος Άντζελες, το Μπρασόβ, το Λαs Βέγκας και τις Κάννες. Από το 2012, το περιοδικό είναι ο επίσημος συνεργάτης μέσων ενημέρωσης και παρέχει πλήρη κάλυψη του Παγκόσμιου Φεστιβάλ Μη Βίαιου Κινηματογράφου. Το 2022, κυκλοφόρησε στην έντυπη έκδοσή του και έγινε μια διαδικτυακή έκδοση, διαθέσιμη στο Daria Magazine.com.
Μερικά από τα άρθρα που έχω γράψει έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό DARIA και σε πολλά άλλα περιοδικά. Δημοσίευσα επίσης αμέτρητες αναρτήσεις σε σημαντικά κοινωνικά δίκτυα, όπως το Linkedin, και αμέτρητα δελτία Τύπου.
–Δώστε μας κι άλλες πληροφορίες για τη δράση σας στον τομέα της Παραγωγής και της Σκηνοθεσίας πλάι στον Bruno Pischiutta
Το 2015 έγραψα μια πρωτότυπη ιστορία και μια θεραπεία για μια ταινία. Η θεραπεία αναπτύχθηκε από τον Bruno σε κινηματογραφικό σενάριο. Η ταινία είναι μέρος του slate του Global Film Studio και βρίσκεται σε εξέλιξη για παραγωγή.
Οι άλλες κινηματογραφικές δουλειέs περιλαμβάνουν εμένα: ως βοηθό σκηνοθέτη στην ταινία μεγάλου μήκους “Maybe”, που ήταν Επίσημη Επιλογή στο Bahamas One World Film Festival και έλαβε το Βραβείο The Visionary In Film, για τον σκηνοθέτη Bruno Pischiutta, ως παραγωγό και εκτελεστικό παραγωγό του ντοκιμαντέρ “Bruno Pischiutta Σκηνοθέτης ταινιών» και τέλος ως εκτελεστικό παραγωγό των αγγλικών εκδόσεων των ταινιών μεγάλου μήκους «The Comoedia» και «Ultimoincontro a Venezia», σε σκηνοθεσία Pischiutta.
Το 2012, έκανα την παραγωγή του ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Brasov: Probably the Best City in the World», για την πόλη μου στη Ρουμανία. Το ντοκιμαντέρ σκηνοθέτησε ο Μπρούνο και γυρίστηκε σε διάστημα 12 μηνών, προκειμένου να προβληθεί η πόλη και στις τέσσερις εποχές. Ήμασταν οι επίτιμοι καλεσμένοι στο Semana de Cine Rumano στην Αβάνα της Κούβας, προσκεκλημένοι από τον Πληρεξούσιο Ρουμάνο Πρέσβη στην Κούβα, Δρ. Dumitru Preda. Στην προβολή του ντοκιμαντέρ, σε παγκόσμια πρεμιέρα, παραβρέθηκαν οι κορυφαίες προσωπικότητες των ΜΜΕ και του κινηματογράφου της χώρας και ακολούθησε συνέντευξη Τύπου.
Το 2013 παρήγαγα, 24 λεπτώνντοκιμαντέρ«Brasov International Film Festival & Market». Το ντοκιμαντέρ κυκλοφόρησε το 2014 στο Μπρασόβ και διαδικτυακά.
Αυτά τα ντοκιμαντέρ είναι όλα για θέματα που γνωρίζω πολύ καλά:για τον μέντορά μου, Bruno Pischiutta, για τον Brasov, την πόλη στην οποία γεννήθηκα, και για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου που ίδρυσα και διευθύνω από το 2012.
–Ποια η συμμετοχή σας στην «Τριλογία»;
Στο επερχόμενο κινηματογραφικό μας έργο θα υπάρξουν δύο νέοι ρόλοι για μένα: για πρώτη φορά θα παίξω και θα παίξω σημαντικό ρόλο σε ταινία μεγάλου μήκους και θα σκηνοθετήσω τα τρία ντοκιμαντέρ που θα συνοδεύουν τις ταινίες.
Τα ντοκιμαντέρ θα έχουν τον τίτλο «The Making of…» και θα ενδιαφέρουν τους ανθρώπους που θα έχουν ήδη παρακολουθήσει τις ταινίες. Θα αποτελούνται κυρίως από συνεντεύξεις με τους βασικούς ηθοποιούς και από στιγμές από τα παρασκήνια των γυρισμάτων των ταινιών. Στην πραγματικότητα, όταν θα γυρίσουμε το «The Trilogy» θα υπάρχουν δύο διαφορετικά συνεργεία στο πλατό: το ένα συνεργείο που θα γυρίσει τις ταινίες και το άλλο που θα γυρίσει λεπτομέρειες από τα γυρίσματα, ώστε να μπορείτε στη συνέχεια να δείτε πώς γυρίστηκαν οι ταινίες.
–Θα μας ενδιέφερε πολύ να μάθουμε για το Παγκόσμιο Διεθνές Μη Βίαιο Φεστιβάλ Κινηματογράφου που λαμβάνει χώρα από τις 28 Σεπτεμβρίου έως τις 5 Οκτωβρίου.
Καθώς μιλάμε, (η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβρη) η 12η ετήσια έκδοση του Παγκόσμιου Φεστιβάλ Μη Βίαιου Κινηματογράφου λαμβάνει χώρα στο κανάλι ροής μας στο Global Cinema.online. Φέτος, παρουσιάζουμε 36 ταινίες που διαγωνίζονται από 15 χώρες! Οποιοσδήποτε από όλο τον κόσμο μπορεί να παρακολουθήσει το Φεστιβάλ μεταβαίνοντας στην πλατφόρμα.
Ο Μπρούνο και εγώ ιδρύσαμε το Παγκόσμιο Φεστιβάλ Μη Βίαιου Κινηματογράφου το 2012, γιατί θέλαμε να παρουσιάσουμε ταινίες που δεν περιέχουν άσκοπη βία και θέλαμε να δημιουργήσουμε έναν χώρο για ταινίες που εμπνέουν και εξυψώνουν το κοινό διασκεδάζοντάς το. Με άλλα λόγια, θέλαμε επίσης να αποδείξουμε ότι δεν είναι απαραίτητο μια ταινία να περιέχει άσκοπη βία για να πετύχει. Τα δύο πρώτα χρόνια προβάλαμε και βραβεύαμε ταινίες με τον Γούντι Άλεν, τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, τη Νικόλ Κίντμαν και πολλούς άλλους σταρ. Με τον καιρό, όμως, αρχίσαμε να λαμβάνουμε πληθώρα ταινιών από ανεξάρτητους κινηματογραφιστές από όλα τα μέρη του κόσμου που ήθελαν να μπουν στον χώρο που προσφέραμε για τον μη βίαιο κινηματογράφο και που μέχρι σήμερα μας δείχνουν εξαιρετικό ταλέντο και δημιουργικότητα!
Η λέξη «μη βίαια», ωστόσο, δεν πρέπει να παραπλανεί ή να δίνει τη λάθος ιδέα ότι οι ταινίες μας είναι κατά κάποιο τρόπο βαρετές ή στερούνται ψυχαγωγικής αξίας! Αντίθετα, οι ταινίες είναι εξαιρετικά διασκεδαστικές και διαθέτουν τα υψηλότερα πρότυπα παραγωγής. Παρεμπιπτόντως, έχουμε και κωμωδίες και θρίλερ! Η διαφορά είναι ότι οι ταινίες που παρουσιάζουμε αντέχουν στη δοκιμασία του χρόνου λόγω της ουσίας και των θεμάτων τους και έχουν τη δύναμη να διευρύνουν τους ορίζοντες των θεατών και να τους εκθέσουν σε νέες προοπτικές και ιδέες. Οι ταινίες μας επιλέγονται από διαφορετικές χώρες και, ως εκ τούτου, μας δείχνουν διαφορετικούς πολιτισμούς και έθιμα, που σίγουρα διευρύνουν την κατανόησή μας για τον κόσμο.
Σήμερα, καθώς διεξάγουμε τη 12η επιτυχημένη ετήσια έκδοσή μας, μπορώ με περηφάνια να πω ότι το Παγκόσμιο Φεστιβάλ Μη Βίαιου Κινηματογράφου είναι το πιο σημαντικό και φημισμένο φεστιβάλ μη βίαιου κινηματογράφου στον κόσμο!
Πριν από δύο χρόνια, η εταιρεία μας ξεκίνησε το GlobalCinema.online που διανέμει μη βίαιες ταινίες και ντοκιμαντέρ σε όλο τον κόσμο. Η δημιουργία του ήρθε φυσικά γιατί πάντα γνωρίζαμε ότι ο κύριος λόγος που οι ταινίες πηγαίνουν σε φεστιβάλ είναι να έχουν την ευκαιρία να τις δουν και να τις επιλέγουν οι διανομείς.
Το 2021, κατά τη διάρκεια του COVID, είχαμε χρόνο να επενδύσουμε στην ίδρυση του καναλιού. Σήμερα έχουμε ήδη περισσότερες από 220 ταινίες που μεταδίδονται σε παγκόσμιο κοινό και προσθέτουμε νέους τίτλους κάθε εβδομάδα. Τώρα είμαστε σε θέση να προσφέρουμε συμβόλαια διανομής – με πολύ ευνοϊκούς όρους – σε όλες τις επιλεγμένες ταινίες στο Φεστιβάλ μας μόλις τελειώσει η εκδήλωση. Είναι μια κατάσταση win-win για όλους: την εταιρεία μας, τους κινηματογραφιστές και το κοινό.
–Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία της Daria Trifu μετά την «Τριλογία»;
Ανυπομονώ για το άμεσο μέλλον. Το να κάνω το έργο Trilogy με τον Bruno θα είναι μια μοναδική εμπειρία, αφού για πρώτη φορά θα παίξω σε μια μεγάλη ταινία, αυτή που θα γυρίσουμε στην Ελλάδα, και θα κάνω και το σκηνοθετικό μου ντεμπούτο με τα τρία ντοκιμαντέρ.
Όταν οι ταινίες θα κυκλοφορήσουν, θα πραγματοποιηθεί μια τεράστια καμπάνια πολλών εκατομμυρίων δολαρίων: η καμπάνια θα προωθήσει τις ταινίες και, ταυτόχρονα, το κανάλι όπου μπορούν να προβληθούν οι ταινίες, το Global Cinema.online! Ελπίζω μέχρι τότε το κανάλι να έχει τεράστια προβολή και να κινήσει το ενδιαφέρον πολλών τηλεθεατών προς τον μη βίαιο κινηματογράφο.
–Τελειώνοντας, μια ερώτηση θα επιθυμούσα να απαντήσετε κι οι δυο Bruno και Daria: τι θα θέλατε να πείτε στους followers και τους αναγνώστες της <Kulturosupa> για το Θέατρο και τον Κινηματογράφο; Πώς πιστεύετε ότι οι τέχνες βελτιώνουν τις ανθρώπινες σχέσεις;
Bruno: Η σύστασή μου είναι να μην υποτιμήσουμε την καθαρτική λειτουργία της τέχνης και να προσπαθήσουμε να χρησιμοποιούμε τον χρόνο που αφιερώνουμε παρακολουθώντας ταινίες στην Οθόνη ως μέρος μιας καλλιτεχνικής αναζήτησης.
Ο κινηματογράφος είναι ένα πολύπλευρο φαινόμενο. Η ενημέρωση και η ψυχαγωγία είναι αναμφίβολα δύο από τις κύριες λειτουργίες του, αλλά αν μπορούμε να παρακολουθήσουμε καλλιτεχνικές ταινίες θα βελτιώσουμε την ικανότητά μας να ερμηνεύουμε την πραγματικότητα και θα μας ανοίξουν νέοι ορίζοντες
Daria: Γνωρίζω ότι πολλοί νέοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι στην Ελλάδα αισθάνονται κάπως περιορισμένοι και συχνά σκέφτονται να μετακομίσουν σε μακρινές μεγάλες πόλεις όπως το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη.
Σίγουρα το να ταξιδεύουμε και να βλέπουμε μακρινά μέρη, όταν είναι δυνατόν, μας δίνουν την ευκαιρία να γνωρίσουμε σημαντικά μέρη με άμεσο τρόπο. Σήμερα, όμως, το διαδίκτυο μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε πολλά και να είμαστε παρόντες και να δημιουργούμε σχέσεις ακόμα και σε μακρινά μέρη.
Με έναν υπολογιστή και ένα τηλέφωνο σήμερα είναι δυνατό να συνδεθούμε με όλο τον κόσμο, και αυτή η πραγματικότητα δεν πρέπει να παραβλέπεται, γιατί μας επιτρέπει να κάνουμε την πνευματική μας προσφορά , την Τέχνη μας γνωστή στον τόπο που γεννηθήκαμε και σόλο τον κόσμο!
Ο Χρόνος της συνέντευξης πέρασε πολύ γρήγορα κι ευχάριστα και παρατηρώντας την άνεση και την θετική αύρα που οι δυο αυτοί άνθρωποι έβγαζαν προς εμένα σκέφτηκα πόσο σημαντικό είναι να συνδιαλέγεσαι και να κουβεντιάζεις με τέτοιου εκτοπίσματος ανθρώπους , αυτούς που παρατηρούν , καταγράφουν, μιλούν, επεξεργάζονται, επιλέγουν, κι όλο αυτό το υλικό κυρίως πάνω σε θέματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο , το μετουσιώνουν σε ύψιστη μορφή Τέχνης που τυγχάνουν παγκόσμιας διάκρισης και βραβείων.
Αποχαιρετώντας τους ο Βruno μου δείχνει ένα φυτό στο μπαλκόνι του εξοχικού τους. «Αυτό το φυτό, μού λέει, όλο το χρόνο περιμένει για ν’ ανθίσει και το καταφέρνει για μια μόνο μέρα και μια μόνο νύχτα, όμως το θέαμα του άνθους που ξεπηδά από το φύλλωμα είναι μοναδικό!!!». Η Daria το χει απαθανατίσει και μου το δείχνει στο τάμπλετ της . Αυτό το φυτό, τούς το χάρισε η νονά μου από τον κήπο του χωριού μας, σκέφτομαι, και αυτή η αίσθηση της σπάνιας και μιας μόνο ημερήσιας ανθοφορίας και μας, μας παραξενεύει και μας εκπλήσσει. «Έτσι είναι κι η Τέχνη, Bruno και Daria τους απαντώ, αυτό καταφέρνει: ν’ ανθίσει μέσα μας καθώς παρακολουθούμε από την πρώτη φορά τις ταινίες σας συναισθήματα τέτοια, που μας κάνουν να τα αναπολούμε, να προβληματιζόμαστε και να τα σκεφτόμαστε συνεχώς, κάτι παρόμοιο δηλαδή σαν κι αυτό που καταφέρνει αυτό το μικρό λουλούδι μέσα στη γλάστρα του υπομονετικά αλλά και θαρραλέα στο μπαλκόνι σας…