Είδε και σχολιάζει ο Γιάννης Τσιρόγλου
Με τα βραβεία καλύτερης κωμικής ταινίας της χρονιάς, Β’ Ανδρικού και σεναρίου έφυγε από τις τελευταίες Χρυσές Σφαίρες, (αν δίνεται σημασία, στο χολιγουντιανό παρεάκι, εγώ καμία), ενώ παρατηρείται τα τελευταία χρόνια οπωσδήποτε κάποια «μαύρη» ταινία να συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των υποψηφιοτήτων για τα Οσκαρ. Και αν ακόμα δεν καταλάβατε όπου είναι παραγωγοί η Όπρα Γουίνφρεϊ, η Οκτάβια Σπένσερ κ.ά. την υποψηφιότητα την έχουν, το λιγότερο, στο τσεπάκι τους. Φέτος με τα «χίλια» τρέχει «Το Πράσινο Βιβλίο», αγγλιστί «Green Book» που σκηνοθέτησε ο Πίτερ Φαρέλι ο οποίος κάποτε γύρισε χοντρές ανοησίες μεταξύ άλλων «Ο Ηλίθιος και ο Πανηλίθιος»…
.
.
Το στόρι
Κάπου στα 1962 τότε που ακόμα οι μαύροι τραβούσαν χοντρά ζόρια, όπως το που θα κοιμηθούν, ή σε ποια εστιατόρια επιτρεπόταν να γευματίσουν… ένας περιζήτητος μαύρος πιανίστας ετοιμάζεται για μια τουρνέ στην ενδοχώρα της Αμερικής προσλαμβάνοντας για οδηγό και σωματοφύλακα έναν άξεστο νυχτόβιο μπερμπάντη, ενίοτε και ρατσιστή…
Εχει αρκετές αρετές (+) η ταινία, όμως όλες τις έχουμε ξαναδεί και μάλιστα σε καλύτερες κόπιες. Ωστόσο, το πρωταγωνιστικό δίδυμο είναι αυτό που ουσιαστικά με τις ερμηνείες κρατά το ενδιαφέρον της ταινίας και σε δεύτερο επίπεδο το σενάριο με κάποιες σκηνές που σφίγγουν ακόμα και σήμερα το στομάχι.
Ο Βίγκο Μόρτενσεν είναι μεγάλη καλλιτεχνική φλέβα όπου εκτός από ηθοποιός του κινηματογράφου είναι και φωτογράφος και ζωγράφος και ποιητής μα και μουσικός… Το μεγάλο κοινό ταυτίστηκε μαζί του στην τριλογία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» ερμηνεύοντας τον ρόλο του γενναίου πολεμιστή Άραγκορν, αλλά για μας τους κουλτουριάρηδες τον απολαύσαμε σε ταινίας του Πίτερ Γουάιρ «Μάρτυρας Εγκλήματος», Τζέιν Κάμπιον «Το Πορτραίτο μιας Κυρίας», Σον Πεν «Ο Ινδιάνος Δρομέας», Μπράιαν Ντε Πάλμα «Υπόθεση Καρλίτο» και σε δύο καλές στιγμές του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ το «Τέλος της Βίας» και οι Επικίνδυνες Υποσχέσεις». Πλέον παλαίμαχος, 60άρησε ο άνθρωπος, ζωή να΄ χει, αλλά ακόμη δεν έγινε και μάλλον δεν θα γίνει ποτέ πρώτο όνομα στην πιάτσα.
Στο «Πράσινο Βιβλίο» του δίνεται ένας δυνατός χαρακτήρας και δεν είναι η φορτωμένη μεταμφίεση, τα παραπάνω κιλά ή το προσεγμένο μακιγιάζ που σύντομα κάνει αυτόν τον αγροίκο πρώτα να τον κατανοήσεις και κατόπιν να τον συμπαθήσεις. Η ερμηνεία του είναι ψιλοβελονιά από τον μάγκικο τρόπο που μιλά, πως κόβει «τσιφτά» το αφεντικό του, πως απλώνεται και πιάνει το τιμόνι να οδηγήσει ακόμα και πως ακατάπαυστα φουμάρει. Η αντρίλα διαχέεται από την κάθε του κίνηση ενώ η «σοφία» της νύχτας τον προσγειώνει στην σκληρή πραγματικότητα της επιβίωσης και της αλληλεγγύης καταπίνοντας το εγώ του όταν τρόπον τινά ανακαλύπτει και το «μέσα» του. Δεν διστάζει να την χαρίσει απλόχερα, διστακτικά μεν, με ειλικρινή ανθρώπινα συναισθήματα δε.
Εξαίρετος ηθοποιός.
.
.
Ο συμπρωταγωνιστής του είναι Μαερσάλα Αλί, που προπέρσι κέρδισε το Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου για το υπερεκτιμημένο «Moonlight»… (πώς να χωνέψω που πήρε το Οσκαρ καλύτερης ταινίας από το La la land; Γίνεται; Δεν γίνεται…).
Η περίπτωσή αυτού του ηθοποιού σε αυτή την ταινία είναι το ένα και το αυτό. Μεγάλη βεντέτα αυτός ο πιανίστας που κατάγεται από τζάκι και από την κορυφή ως τα νύχια είναι η προσωποποίηση του εκλεπτυσμένου ανθρώπου. Ξέρετε, όλα στην τρίχα και με κάθε λεπτομέρεια. Επαγγελματισμός, εμφάνιση, διασκέδαση, μα πάνω απ όλα καλοί τρόποι από έναν άνθρωπο με βαθιά μόρφωση. Μόνο που και αυτοί έχουν κουσούρια και «ιδιαιτερότητες»… Νομίζω η επιλογή του συγκεκριμένου ηθοποιού γι αυτό τον ρόλο ήταν η ιδανικότερη. Από το παρουσιαστικό του και μόνο προσφέρει απολαυστική διείσδυση στον χαρακτήρα, φυσικά και μια αξιοσημείωτη ερμηνεία. Τώρα σκεφτείτε και πόσο αταίριαστο ζευγάρι είναι αυτό, που πρέπει να συνυπάρξουν για τρεις ολοκλήρους μήνες, μέρα και νύχτα, μαζί…
Σεναριακά έχει δυνατό περιεχόμενο: σχέση δυο διαφορετικών κόσμων, μια κοινωνία που βρίσκεται σε μετάβαση και αποδοχή μιας φυλής, σκληρό ρατσισμό, βία και κρυφή ομοφυλοφιλία. Στα θετικά το λεπτό χιούμορ, οι απολαυστικές κόντρες των δυο χαρακτήρων μα το κυριότερο ευαισθησίες που ξεφυτρώνουν από εκεί που δεν το φαντάζεσαι. Καλογραμμένο δηλαδή, αλλά οκ, πόσα ποια θα δούμε; Τα εμπεδώσαμε.
.
Δυνατές σκηνές:
Τα γράμματα στην γυναίκα με λόγια άλλου… η απαγόρευση στα εστιατόρια… το φινάλε…
Στα καλά, οι μουσικές, τα κοστούμια, και η ροή, τσουλάει που λένε…
Στα αρνητικά (–) η έντονη μελούρα που ενώ έχει περιεχόμενο δεν αναπτύσσεται σε ένα γλυκόπικρο με ουσία δράμα. Μένει στην ευκολία της θέασης για εμπορικούς λόγους. Η διάρκεια των 130 λεπτών ζορίζει, μα το κυριότερο η συμβατική σκηνοθεσία. Αρα για όλα φταίει ο σκηνοθέτης.
Εν ολίγοις…
Βλέπεται (και να την δείτε), αλλά σημείο αναφοράς σε αυτή την ταινία δρόμου είναι και θα είναι, αναπόφευκτα, ο «Σοφέρ της Κυρίας Νταίζη».
Βαθμολογία
5,8/10
.
Πληροφορίες
Σκηνοθεσία: Πίτερ Φαρέλι
Ηθοποιοί: Βίγκο Μόρτενσεν, Μαχερσάλα Αλί, Λίντα Καρντελίνι, Πι Τζέι Μπερν, Ντιμίταρ Μάρινοφ, Σεμπαστιάν Μανισκάλκο
Διάρκεια: 130 λεπτά
Είδος ταινίας: ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ
Καταλληλότητα ταινίας: ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ 12
Ηθοποιοί: Βίγκο Μόρτενσεν, Μαχερσάλα Αλί, Λίντα Καρντελίνι, Πι Τζέι Μπερν, Ντιμίταρ Μάρινοφ, Σεμπαστιάν Μανισκάλκο
Διάρκεια: 130 λεπτά
Είδος ταινίας: ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ
Καταλληλότητα ταινίας: ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ 12
.
Δείτε & αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
