Όχι, ακόμα δεν είδαμε την Μπάρμπι, τις προάλλες πήγαμε αλλά δεν βρήκαμε κενές θέσεις και να μη πάει στράφι η έξοδος καβαλήσουμε ξανά τη μηχανή γι’ άλλο θερινό όπου ευτυχώς «Η Ρίζα του Κακού» αποζημίωσε τη ταλαιπωρία καθώς με άρωμα Αγκάθας Κρίστι… βλέπεται μέχρι τέλος.
Όπου… μια ταλαίπωρη φαντασιόπληκτη καρβέλια ονειρεύεται και από το πουθενά μπαστακώνεται σε έπαυλη κάνοντας την κόρη ενός βαθύπλουτου ηλικιωμένου που η οικογένεια του θέλει να αποκήρυξη αναλαμβάνοντας όλη τη διαχείριση της περιουσία του. Αυτή λοιπόν η τύπισσα έρχεται σαν μάνα εξ ουρανού…
Για το συμπαθέστατο ταινιάκι ξεχωρίσαμε τα εξής θετικά (+) σημεία….
Εξ αρχής αντιλαμβάνεσαι το πνεύμα της ταινίας που δεν θέλει να’ ναι δράμα, κάτι σε δραμεντί, ψυχολογικού μυστηρίου ή θριλεράκι. Είναι όλα αυτά μαζί αλλά σε λάιτ έκδοση και με σωστές δόσεις, τόσο που να μη σε φορτώνει με υπερβολές και χαοτικά μπερδέματα, κυρίως να μη το βαριέσαι παρότι διαρκεί 2 ώρες και κάτι ψιλά…
Σκηνοθετικά ο ρυθμός κινείται σε διεκπεραιωτικά επίπεδα, έχει και ωραίο χιούμορ, ενώ η κλιμάκωση έρχεται την ώρα που πρέπει με ωραία ανατροπή, θα΄λεγα και εκπλήξεις.
Οι χαρακτήρες είναι το μεγάλο ατού καθώς ένα λεσβιακό αλισβερίσι συνδέεται με την ηρωίδα όσο και με την οικογένεια, και έρχεται τώρα η «πληγή» να αντιμετωπίσει τα τραύματα του παρελθόντος βλέποντας το αύριο ως μέγα σωτηρία. Από την άλλη μια αξιολάτρευτη τρελιάρα κυκλοφορεί ανάμεσα τους, η σύζυγος… Η οποία πάσχει από ανίατη …συλλεκτομανία και για την ψυχική της ισορροπία ξοδεύει άπειρα χρήματα αγοράζοντας από καταστήματα και τηλεμάρκετινγκ οτιδήποτε δει στην οθόνη. Ο δε όγκος είναι τέτοιος που όλη η σπιταρόνα 2 και βάλε χιλιάδων τετραγωνικών…. είναι παστωμένη από κουτιά παραγγελιών που φυσικά, δεν έχει ανοίξει ποτέ…
Από δίπλα μια μέγαιρα κόρη, ένα φρικιό εγγόνι και μια οικονόμος που αδιαφορούν για τον κύρη του σπιτιού και αυτός απηυδισμένος και εγκλωβισμένος άντε να αποδείξει πως τα’ χει 400… Σε όλους αυτούς υπολογίστε και ένα ακόμη πρόσωπο αλλά η εξέλιξή του αφορά την ανατροπή και δεν είναι ορθό να αναφερθούμε.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα πολύ καλό σενάριο, άνετα θα το χαιρόμουν και σε θεατρική σκηνή –ποτέ δεν ξέρεις- που περιστρέφεται γύρω από το χρήμα. Η απατεώνισσα που επιδιώκει μέσα από ψέματα και μπαγαποντιές την καλή ζωή, η γυναίκα που έχει φάει με το κουτάλι εκατομμύρια και πια τίποτα δεν την ικανοποιεί, η αχόρταγη κόρη που τις τα δώσαν όλα και θέλει ακόμα περισσότερα, και η παραδουλεύτρα που «συμμαζεύει» τα αγαθά της τρελιάρας σε σακούλες ΙΚΕΑ για να μοσχοπουλήσει αργότερα… οπότε δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ποια είναι η ρίζα του κακού;
Στις παρατηρήσεις (-) θα θέλαμε το κάτι τις παραπάνω ερμηνευτικά και κάποιες σκηνούλες με μεγαλύτερη μαεστρία και πειθώ ώστε να του δώσει καλλιτεχνικούς πόντους
Εν ολίγοις (=) πρόκειται για μια καλογραμμένη ταινία που χειμώνα, καλοκαίρι, βλέπεται ευχάριστα και άνετα μέχρι το τέλος.
Βαθμολογία:
6,5/10
Η Ρίζα του Κακού L’origine du mal (Γαλλία,Καναδάς, 2022, 125’)
Σκηνοθεσία: Σεμπαστιάν Μαρνιέ
Σενάριο: Σεμπαστιάν Μαρνιέ
Ηθοποιοί:Λορ Καλαμί, Ντοριά Ντιλιέ, Ντομινίκ Μπλαν, Σουζάν Κλεμάν, Σελέστ Μπρινκέλ
–Στους κινηματογράφους από 20 Ιουλίου 2023
-Τρέιλερ εδώ
