Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Το “Blonde” είναι ημι-βιογραφικό ψυχολογικό δράμα, σκηνοθετημένο από τον Άντριου Ντόμινικ, βασισμένο στο βιβλίο της Τζόις Κάρολ Όουτς με το ίδιο όνομα. Πρωταγωνιστεί η Άνα Ντε Πάρμας στο ρόλο της Νόρμα Τζιν Μόρτενσεν, ευρύτερα γνωστή ως Μέριλιν Μονρόε.
Το στόρι…
Η μικρή Νόρμα Τζιν ζει με την σχιζοφρενή μητέρα της, που στα γενέθλιά της της δίνει ένα κάδρο με την φωτογραφία ενός άνδρα που υποτίθεται ότι είναι ο μυστικός, διάσημος πατέρας της. Σύντομα, ψυχική κατάσταση της μητεράς της επιδεινωνεται και η Νόρμα Τζιν καταλήγει στο ορφανοτροφείο. Με το πέρασμα των χρόνων γίνεται μοντέλο, ηθοποιος και σύμβολο του σεξ, σε μια βιομηχανία που σπάνια τη βλέπει ως άνθρωπο.
Στα θετικά (+) της ταινίας:
Η Άνα Ντε Πάρμας είναι φανταστική στο ρόλο της Νόρμα Τζιν, ιδιαίτερα όταν ερμηνεύει την προσωπικότητάς της ως “Μέριλιν”, ως σταρ, ως σύμβολο του σεξ. Γενικά εκπνέει μια αθωότητα που σε κάνει κατευθείαν να τη συμπαθείς και να θες να την προστατεύσεις.
Στο τεχνικό κομμάτι, η Ντόμινικ, μαζί με τον διευθυντή φωτογραφία της ταινίας, Τσέις Ίρβιν, δημιουργούν πολλές πανέμορφες σκηνές και μια πολύ ισχυρή, τραγική και σουρρεαλιστική ατμόσφαρα, αποτίοντας φόρο τιμής σε πολλές κλασικές εικόνες της Μέριλιν που αντιπαρατίθενται με τα πιο τραγικά γεγονότα τις ζωής της.
Στα αρνητικά (-):
Όπως, πιθανότατα, έχεις ακούσει η ταινία είναι γεμάτη κακοποίηση, ψυχολογική, σωματική, σεξουαλική, ό,τι θες (ή μάλλον δε θες) υπάρχει, και μάλιστα εις διπλούν. Σχεδόν σε απευαισθητοποιεί, γιατί δεν είναι μόνο συχνό, αλλά ξεκινάει και από πολύ νωρίς, αφού, στα πρώτα 15 λεπτά, η μητέρα της Νορμα Τζιν την χτυπάει, την αναγκάζει να κάνει μπάνιο σε καυτό νερό, προσπαθεί να την πνίξει στην μπανιέρα, της λέει ότι αυτή φταίει που τις εγκατέλειψε ο πατέρας της και, όταν πηγαίνει σε ψυχιατρείο, η γειτόνισσα που την φιλοξενεί της λέει ψέματα ότι θα πάνε να την δούνε, ενώ στην πραγματικότητα την πηγαίνει σε ορφανοτροφείο. Στο εικοσάλεπτο δε, έχει πέσει ΚΑΙ θύμα βιασμού (ως ενήλικη τουλάχιστον που για τα δεδομένα της ταινίας… είναι κατόρθωμα). Θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ένα είδος πορνό πόνου, σε μεγάλο βαθμό σαν το εξίσου αμφιλεγόμενο “Τα Πάθη του Χριστού” (2004) του Μελ Γκίμπσον, από το οποίο, όμως, είναι 40 λεπτά μεγαλύτερο.
Το χειρότερο είναι ότι όλη αυτή η χρήση των σκηνών της κακοποίησης δεν χρειαζόταν να είναι τόσο υπερβολική. Η βιομηχανία του Χόλυγουντ ήταν όντως (και είναι ακόμα σε μικρότερο βαθμό) γεμάτη μυσογύνιδες παραγωγούς, η κοινωνία το ίδιο, και το κοινό περιμένει τελειότητα και, αν είσαι γυναίκα, “αγνότητα”. Η ζωή της Νόρμα Τζιν ήταν όντως τραγική, για τους ίδιους, αλλά και για άλλους λόγους,
Εκτός των άλλων, η απεικόνιση της Νόρμα Τζιν σχεδόν αποκλειστικά ως αθώο θύμα που πρόκειται να κακοποιηθεί στα επόμενα πέντε λεπτά ή ως αθώο θύμα που κακοποιείται αυτην τη στιγμή. Οι εξαιρέσεις είναι λίγες και κρατάνε λίγο. Αυτό την κάνει όμως να είναι μονοδιάστατη ως χαρακτήρας.
Εν κατακλείδι (=), το “Blonde” προσπαθεί να φτιάξει ένα ανατριχιαστικά τραγικό πορτρέτο της Μέριλιν Μονρόε, αλλά το κάνει με τον πιο κακόγουστο τρόπο που μπορείς να φανταστείς.
Βαθμολογία:
4,2/10
.
Ολα τα τελευταία νέα της Σινεμανίας της “Κ” 
Φωτογραφικό υλικό
