Συνέντευξη στη Βένια Αδαμάκου
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, ο Γιάννης Ασλανίδης, ένας ανερχόμενος φωτογράφος το ταλέντο του οποίου έχει αναγνωριστεί από τη συντακτική ομάδα της ιταλικής Vogue, μιλά στην Κουλτουρόσουπα. Γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες για το μέλλον, προσπαθεί με την κάμερα του να αποτυπώσει στις λήψεις του την ανθρώπινη φύση με τη δική του ξεχωριστή καλλιτεχνική ματιά.
-Πες μου λίγα λόγια για σένα. Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου σε κάποιον που δε σε γνωρίζει;
Δύσκολη ερώτηση να απαντήσει κανείς, και ειδικά επειδή συνήθως έρχεται πρώτη, χωρίς να έχεις κάνει προθέρμανση, καισε πιάνει απροετοίμαστο. Τι να πρωτοπείς; Ξεκινάς από την πρόσφατη ζωή σου και τα γενικότερα χαρακτηριστικά σου – Είμαι ο Γιάννης, γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη και τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής μου ασχολούμαι ενεργά με τον κλάδο της φωτογραφίας, μεταξύ άλλων. Σε ευρύτερο πλαίσιο, μου αρέσουν οι τομείς που προάγουν περισσότερο τη δημιουργικότητα, για αυτό και κατέληξα στις τέχνες (προς το παρόν).
.jpg)
-Tο ενδιαφέρον σου για τη φωτογραφία πώς γεννήθηκε;
Ανέκαθεν θυμάμαι πως μου άρεσε να βγάζω φωτογραφίες. Μέχρι και πριν πάρω την πρώτη μου κάμερα στο 2ο έτος του πανεπιστημίου, έβγαζα με το κινητό όσο μπορούσα και μου άρεσε να πειραματίζομαι με το καδράρισμα, το φως κλπ. Αφού αγόρασα και μια κάμερα, λοιπόν, την είδα χομπίστας και έβγαζα στην κυριολεξία ό,τι έβλεπα τριγύρω μου και μου κινούσε την «φωτογραφική» περιέργεια (κοινώς, στην αρχή, όλα!). Αργότερα, όταν ανακάλυψα πως με ενδιαφέρει στις εικόνες μου μέσα να υπάρχει πάντα η ανθρώπινη παρουσία ήταν που άρχισα να κατασταλάζω και να βλέπω τη φωτογραφία πιο σοβαρά.
-Υπάρχει κάποιος φωτογράφος που θαυμάζεις;
Δεν γίνεται να μην έχεις είδωλα, πόσο μάλλον με τα πράγματα που παθιάζεσαι περισσότερο! Το να έχεις ινδάλματα θέτει ένα στόχο και το επίπεδο των μελλοντικών σου επιδιώξεων.Εναλλακτικά, ένα σημείο αναφοράς από όπου μπορείς να εμπνευστείς και να αναπαράγεις ιδέες, αλλά με το οποίο δεν θα έπρεπε και να ταυτιστείς. Εγώ, έχοντας δύο μεγαλύτερες αγάπες, την καλλιτεχνική φωτογραφία / φωτογραφία μόδας και τον κινηματογράφο, έχω ξεχωρίσει πολύ δύο άτομα: τον PeterLindbergh και τον Gregory Crewdson. Μετρ και οι δύο στο είδος τους, άλλαξαν τον κόσμο της φωτογραφίας και τα πρότυπά της, και προσωπικά άνοιξαν τη σκέψη μου για τις δυνατότητες μιας φωτογραφικής εικόνας. Άλλωστε, και ο κινηματογράφος είναι μια σειρά στατικών εικόνων που εναλλάσσονται μεταξύ τους γρήγορα (24 καρέ / δευτερόλεπτο).Ο πρώτος, έπλασε την εικόνα του σούπερ μοντέλου και της γυναικείας ομορφιάς με τις ατέλειές της. Κοινώς, γυναίκες με προσωπικότητα και όχι απλά εξωτερική ομορφιά, κάτι που έλειπε στην εποχή δραστηριοποίησής του. Ο δεύτερος, είναι ένας φωτογράφος που το έργο του είναι άκρως καλλιτεχνικό και πραγματεύεται την έννοια του ανοίκειου, με επιρροές από φιλμ.Το αποτέλεσμα των φωτογραφιών του μοιάζει με εικαστικό πίνακα ή δημιούργημα τεχνητής νοημοσύνης, αλλά εν τέλει, είναι απλά το αποτέλεσμα μιας εξονυχιστικής προετοιμασίας και παραγωγής.
.jpg)
-Ποιες θεωρείς ότι είναι οι δυσκολίες για έναν νέο φωτογράφο;
Πρώτον, να κατασταλάξει στο είδος της φωτογραφίας που έχει ταλέντο και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον ίδιο. Δεύτερον, να δημιουργήσει ένα επαρκές βιογραφικό, που στον χώρο αποκαλείται «πορτφόλιο», το οποίο συμπεριλαμβάνει δείγματα της καλύτερης δουλείας του φωτογράφου. Σε αυτό το σημείο να πω πως είναι ιδιαίτερα απαιτητική η διαδικασία εύρεσης και καλλιέργειας ενός χαρακτηριστικού γνωρίσματος που θα σε ξεχωρίσει ως καλλιτέχνη, πόσο μάλλον σε έναν κόσμο που οι πληροφορίες έρχονται από παντού και το εύρος της καινοτομίας έχει μικρύνει, ενώ παράλληλα το εύρος των ξένων επιρροών από άλλους φωτογράφους έχει διογκωθεί. Είναι δύσκολο λοιπόν, να δουλέψεις με τον εαυτό σου και να βρεις αυτό που θα σε κάνει να ξεχωρίσεις. Τέλος, μεγάλα εμπόδια συναντάει ένας νέος φωτογράφος στο να φτάσει στο σημείο να βιοπορίζεται μέσω της τέχνης του. Είτε πρόκειται για καλλιτεχνική είτε για επαγγελματική φωτογραφία, η δομή της αγοράς είναι άκαμπτη και φτωχή όταν αναφερόμαστε στον παράγοντα χρήμα. Και ακόμη δεν έχω αναφερθεί στο παράδειγμα της Ελλάδας όπου οι επιλογές είναι ακόμη πιο περιορισμένες. Για να το πω απλά, είναι πολύ συγκεκριμένες οι δουλειές που πρέπει να κάνεις για να καταφέρεις να είσαι οικονομικά ανεξάρτητος στη φωτογραφία, ενώ πρέπει να είσαι τυχερός και δικτυωμένος. Ένα καλό πορτφόλιο, δυστυχώς, δεν αποτελεί εγγύηση από μόνο του.
-Από πού αντλείς έμπνευση;
Η τέχνη εμπνέει την τέχνη, οπότε σίγουρα από άλλα καλλιτεχνικά είδη. Οι εικαστικοί πίνακες, τα καλλιτεχνικά περιοδικά και ο κινηματογράφος είναι οι δικές μου πηγές.
.jpg)
-Πότε λες ότι μια λήψη σου είναι καλή;
Αυτή την απόφαση μπορεί να την πάρω σε 2 φάσεις: είτε τη στιγμή λήψης της φωτογραφίας, που θα κοιτάξω την οθόνη της κάμερας και θα αντιληφθώ ότι είναι μια άρτια εικόνα (αισθητικά και τεχνικά), είτε στην φάση της επεξεργασίας όπου μπορείς μέσα από μια εικόνα να γεννήσεις μια νέα αφήγηση που θα αλλάξει αρκετά την αρχική της μορφή ή θα σε βοηθήσει να την φέρεις πιο κοντά στο πρωταρχικό σου όραμα. Όπως και να έχει, όταν το σώμα το διαπεράσει ένα ηλεκτρικό ρεύμα τότε εκεί κάτι συμβαίνει και αποκτάς δέσιμο με το έργο που έχεις παράξει.
–Η συνεργασία σου με τη VOGUE πώς και πότε προέκυψε;
Μακάρι να επρόκειτο για συνεργασία, κάποια στιγμή ίσως, ποτέ δεν ξέρεις. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Ουσιαστικά, η Ιταλική VOGUE δημιούργησε μια ανεξάρτητη διαδικτυακή στήλη που ονομάζεται «PhotoVogue», όπου αρχάριοι και έμπειροι φωτογράφοι μπορούν να εγγραφούν, και τις μέρες που η πλατφόρμα ανοίγει μπορούν να υποβάλλουν τις προτάσεις τους. Αν αυτές κριθούν καλές από την συντακτική ομάδα ανεβαίνουν ως προσωπικό πορτφόλιο. Έτσι συνέβη και με μερικές δικές μου εικόνες. Στις πιο ιδανικές περιπτώσεις μπορεί να λάβεις ειδική μνεία έχοντας την πιο αξιομνημόνευτη φωτογραφία της ημέρας, μεταξύ όσων έχουν υποβάλλει την ίδια στιγμή με σένα. Για εμένα, προέκυψε μέσω ενός φίλου που κατάφερε και ανέβηκε η δουλειά του σε αυτήν την πλατφόρμα και αποφάσισα το Σεπτέμβριο του 2020 να κάνω μια πρώτη προσπάθεια.
.jpg)
-Πώς ένιωσες όταν είδες για πρώτη φορά φωτογραφία σου δημοσιευμένη εκεί;
Χοροπηδούσα μόνος μου μέσα στο δωμάτιο και ένα βάρος είχε φύγει από το στήθος μου. Είναι ανεξίτηλο το συναίσθημα, γιατί σε ακολουθεί αυτούσιο σε κάθε επιτυχία, σε κάθε χαρά. Αφορά κυρίως την επιβεβαίωση που λαμβάνει η δουλειά σου ότι αξίζει, και πληροί τις προϋποθέσεις του να θεωρηθεί μια καλή δουλειά μεταξύ άλλων καλλιτεχνών. Κάθε φορά ο πήχης ανεβαίνει και κάθε φορά ένα μέρος του βάρους αποδεσμεύεται για να μπορέσεις να προχωρήσεις στο επόμενο στάδιο, στο επόμενο πρότζεκτ. Μα φυσικά, δε θα μπορούσα να μην αναφέρω το αίσθημα ικανοποίησης του να βλέπεις το λογότυπο της Vogue να κοντοστέκεται στη γωνία της φωτογραφίας σου. Είναι μια στιγμή φευγαλέας αίγλης που σε διακατέχει.
-Δέχεσαι την κριτική; Θεωρείς ότι σε ωφελεί;
Πάντα τη δέχομαι, την ακούω και την κρατάω στο πίσω μέρος του μυαλού μου για μελλοντική χρήση, αλλά δεν συμφωνώ απαραίτητα. Προφανώς, ορισμένες γνώμες έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από άλλες, ωστόσο όλες έχουν να σου δώσουν κάτι, ίσως μια τρίτη ματιά που συνήθως λείπει από την προοπτική του δημιουργού. Για πράγματα που έχω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, ίσως και ειδίκευση, μπορεί να γίνομαι πιο πεισματάρης, αλλά προσπαθώ να μπαίνω στα παπούτσια του άλλου πριν πάρω μια απόφαση που αφορά τη δουλειά μου.
-Τι θα έλεγες ότι σε χαρακτηρίζει ως φωτογράφο;
Ότι προσπαθώ στις δουλείες μου να τσαλακώνω λίγο την τελειότητα του ανθρώπινου πορτραίτου. Πάντα θέλω να αλλοιώνω λίγο την «τέλεια» εικόνα του ατόμου. Τουλάχιστον έτσι κάνω στα προσωπικά μου πρότζεκτ. Σε αυτά, προσθέτω και πιο κινηματογραφικά χαρακτηριστικά, το στοιχείο του δράματος και του δραματικού φωτισμού, και ίσως και λίγης «νταρκίλας», την οποία λατρεύω. Πάντως σίγουρα δεν τα πάω καλά με τις πολύ απλοποιημένες ιδέες.
-Ποια θα είναι τα επόμενα σου βήματα; Πού στοχεύεις;
Να δουλέψω και να εμπλουτίσω όσο μπορώ το πορτφόλιό μου, να μαζέψω χρήματα και να φύγω από τη Θεσσαλονίκη. Είτε θα είναι η Αθήνα είτε το εξωτερικό, θέλω να βρεθώ σε ένα μέρος με μεγαλύτερη ποικιλομορφία γύρω μου και με περισσότερες ευκαιρίες. Δυστυχώς, η πόλη μου δεν μπορεί να μου τα προσφέρει αυτά ταυτόχρονα με τον βιοπορισμό μου.
–Κι ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας;
Είμαι πολύ νέος ακόμη για να δίνω μαθήματα ζωής σε άλλους. Θα πω απλά ότι νιώθω τυχερός που βρέθηκε στο δρόμο μου η φωτογραφία, αρχικά ενστικτωδώς, και αντιλήφθηκα ένα πραγματικό πάθος μου (γιατί δεν πιστεύω πως έχουμε μόνο ένα σε αυτή τη ζωή). Δεν ήταν εύκολο να πάρω την απόφαση να ακολουθήσω αυτό το ένστικτο, να μπω σε μια σχολή και να το εξερευνήσω. Πολλά άτομα δυσκολεύονται να βρουν αυτή την δραστηριότητα ή το πράγμα που θα τους προκαλεί ανατριχίλα όταν ασχολούνται με αυτό. Οπότε, όταν το βρουν θα πρέπει να πάρουν την απόφαση να το κυνηγήσουν, ο καθένας με τον τρόπο του, γιατί αλλιώς πάει στράφι μια καλή ευκαιρία για αξιομνημόνευτα πράγματα.
Ευχαριστούμε!
Κοινωνικά δίκτυα: Instagram – PhotoVogue Click me
