Ευφάνταστα στημένη η τρυφερή παράσταση «Rose is a rose is a rose is a rose»… Είδαμε & Σχολιάζουμε
Είναι κάποιες παραστάσεις που θυμίζουν θαρρείς… παλιές καρτ- ποστάλ. Με όλη τη γεύση της νοσταλγίας, αθωότητας, τρυφεράδας που ξυπνά συνειρμικά η «χειροποίητη απεικόνιση» ενός καιρού αλλοτινού και φεύγοντας σου μένει μια γλύκα στο στόμα… Χορταστική και συνάμα απολαυστική, χωρίς να σε βαραίνει. Κάπως σαν τη γεύση της παράστασης «Rose is a rose is a rose is a rose”, πάνω σε ένα συλλογικό κείμενο για τη ζωή δύο γυναικών, της Γερτρούδης Στάιν και της Άλις Τόκλας, από την ομάδα «Ομάζ». Όπου σε σκηνοθεσία Πέτρου Παπαζήση, παρακολουθήσαμε στο θέατρο Άνετον και στα πλαίσια του φεστιβάλ «Ανοικτή Σκηνή- Θεατρικές φωνές της πόλης», διοργανωμένου από το Δήμο Θεσσαλονίκης.
Και επί σκηνής βλέπουμε στιγμιότυπα από την κοινή ζωή του διάσημου για την εποχή- αρχές του 20ου αιώνα- ζευγαριού γυναικών. Της αμερικανίδας συγγραφέως και συλλέκτριας έργων τέχνης Γερτρούδης Στάιν και της πολωνοεβραίας οικονόμου, γραμματέως, αντζέντιδας, μα πάνω από όλα συντρόφου, Άλις Τόκλας. Και σε αυτό το συναισθηματικό κομμάτι της σχέσης τους εστιάζει το κείμενο, παρουσιάζοντας παράλληλα με γλαφυρό, απολαυστικό τρόπο, την ιδιόρρυθμη προσωπικότητα μιας καλλιτέχνιδας που με τον τρόπο γραφής της ως πρωτοπόρος του μοντερνισμού, άφησε έντονη σφραγίδα στα λογοτεχνικά πράγματα, παρότι αμφισβητήθηκε από τους συγχρόνους της. Και η οποία ως λάτρης της ζωγραφικής στήριξε έμπρακτα τους άσημους τότε σουρεαλιστές ζωγράφους σαν τον Πικάσο ή τον Ματίς, ενώ στο λογοτεχνικό σαλόνι της- σημείο αναφοράς για τον πνευματικό, καλλιτεχνικό κόσμο του Παρισιού την εποχή του μεσοπολέμου, συναντήθηκαν ονόματα σαν τον Χέμινγουέι, τον Φιτζέραλντ, τον Άντερσον και άλλοι αμερικανοί διανοούμενοι εκπατρισμένοι στο Παρίσι….
Στην ευφάνταστη, γλυκιά παράσταση (+), το κείμενο, επεξεργασμένο από την ομάδα, προσέφερε ενδιαφέρον βιογραφικό υλικό για την κοινή ζωή της αντισυμβατικής συγγραφέως και της αφοσιωμένης συντρόφου της, με τη μορφή ενός επιτυχημένου κολλάζ από χαρακτηριστικές στιγμές ενός πολυτάραχου βίου- αφιερωμένου στην τέχνη και ειδικότερα τη συγγραφική και εικαστική, με κυρίαρχο μοτίβο το ιδιαίτερο δέσιμό τους. Όπου ξεκινώντας από τη γνωριμία τους στο Παρίσι, φωτίζονται επιλεκτικά σκηνές από τη συμβίωσή τους, στιγμιότυπα από τις καλλιτεχνικές/ πνευματικές συναναστροφές, η εμπειρία δύο πολέμων- που παρότι εβραϊκής καταγωγής επιβίωσαν, η περιοδεία στην Αμερική, οι σχέσεις με τον οικογενειακό περίγυρο, οι συγγραφικές αναζητήσεις, η αγάπη για τη ζωγραφική, ο θάνατος της Γερτρούδης, η μοναξιά της Άλις… Όλα αυτά δοσμένα με αξιοθαύμαστο δέσιμο και εσωτερική συνοχή ως «ενιαία αφήγηση», με απολαυστικό λεπτό χιούμορ και συναισθηματισμό, με ζωντανούς διαλόγους και θεατρικότητα, με εξαιρετικό χειρισμό της ομοφυλόφιλης σχέσης, παρουσιάζοντας συμπυκνωμένα και χωρίς περιττές φλυαρίες δυο ολοκληρωμένα πορτραίτα,
Η σκηνοθεσία του Πέτρου Παπαζήση ήταν η «ζωγραφιά» της καρτ ποστάλ, προχωρώντας ωστόσο ένα βήμα παραπέρα. Διότι αφενός απέδωσε εμπνευσμένα και αφαιρετικά την παρισινή ατμόσφαιρα εποχής, και αφετέρου κατάφερε με τα ευρήματά του να δώσει ευκρινές στίγμα του σουρεαλισμού που πρέσβευε η συγγραφέας, παντρεύοντάς τον επιτυχημένα με τον συναισθηματισμό. Το ανορθόδοξο στήσιμο των επίπλων, οι άδειες κορνίζες από πίνακες ζωγραφικής, η στυλιζαρισμένη πόζα της ηρωίδας- με την πολυθρόνα της σε υπερυψωμένο επίπεδο «υπεροχής», υπογράμμισαν με εύστοχους συμβολισμούς μια εκκεντρική, δυναμική προσωπικότητα, χωρίς ωστόσο να υποσκελίζεται το συναίσθημα εκατέρωθεν, εκφρασμένο πληθωρικά από την Άλις, η οποία διεκδίκησε επί ίσοις όροις στη σκηνή το δικό της μερτικό και το κέρδισε, ως ήρεμη, αποτελεσματική δύναμη. Πέραν της ευρηματικότητας στην λιτή/ συμβολική απόδοση σκηνών, παράλληλα θαυμάσαμε την εξαιρετική αισθητική στην ερωτική προσέγγιση, τα καλοδεμένα στιγμιότυπα με αβίαστα περάσματα και φυσικότατες εναλλαγές, τη θαυμάσια, σφιχτή ροή, το φινετσάτο χιούμορ… Μια σύγχρονη, ευφάνταστη σκηνοθεσία, με εμπνευσμένο συνδυασμό αισθήματος, κωμικότητας, σουρεαλισμού, καλλιτεχνικών αναζητήσεων…
Και ταυτόχρονα δυο ερμηνείες απολαυστικές, ενδιαφέρουσες, αποτελεσματικές, με την Αλκυόνη Θηλυκού να υποδύεται την Γερτρούδη Στάιν, υπηρετώντας συγκεκριμένη σκηνοθετική καθοδήγηση, που την ήθελε υπεροπτική, δυναμική, μπλαζέ, στυλιζαρισμένη, πνευματώδη, γεμάτη αυτοπεποίθηση. Και την Στεργιάνα Τζέγκα στον ρόλο της γραμματέως- συντρόφου της, πιο «χαδιάρα», συναισθηματική, εύστροφη, αυθόρμητη, απόλυτα αφοσιωμένη μέχρι τέλους. Δύο ιδιαίτεροι και ανόμοιοι χαρακτήρες που αποδόθηκαν πειστικά ΄- ειδικότερα με τη γλώσσα του σώματος και συνυπήρξαν αρμονικότατα επί σκηνής με άριστο μεταξύ τους δέσιμο- σε πνευματικό, συναισθηματικό, ερωτικό επίπεδο, ως αληθινό ζευγάρι.
Εμπνευσμένο θα χαρακτηρίζαμε το λιτό, ουσιαστικό σκηνικό, που με ευφυείς παρεμβάσεις και την «θέση» της Στάιν να δεσπόζει, έδωσε συμβολικά την εκκεντρικότητα των συνθηκών, χωρίς να «εγκλωβίζεται» στην (τότε) εποχή. Εξαιρετική επίσης και καθοριστική της παρισινής ατμόσφαιρας μεσοπολέμου, υπήρξε η μουσική από νοσταλγικά γαλλικά ακούσματα, ικανοποιητικοί οι φωτισμοί και απολύτως ταιριαστά τα «άχρονα» κοστούμια, το αυστηρό κλασικό σύνολο της Στάιν και το ρομαντικό, αέρινο της Τόκλας.
Η μόνη επιφύλαξή μας (–) αφορά στο γενικότερο προφίλ της Γερτρούδης Στάιν, όπως παρουσιάζεται στην παράσταση. Από το οποίο θεωρούμε ότι λείπουν η χαρακτηριστική βαρύτητα και κύρος μιας ξεχωριστής μορφής στη λογοτεχνία και την τέχνη γενικότερα, που η παρουσία και το έργο της επηρέασαν καθοριστικά την εποχή της. Κυρίαρχα στοιχεία της ηρωίδας, που εδώ υποφωτίζονται για χάρη περισσότερο προσωπικών στιγμών. Όπως θεωρούμε ότι λείπει από την ερμηνεία η εσωτερικότητα και το ειδικό βάρος της προσωπικότητας, εστιάζοντας κατά βάση στο περίγραμμα και το εξωτερικό, επιφανειακό «στυλ» μιας μάλλον κομψής και σνομπ κυρίας.
Εν κατακλείδι (=) και παρά την όποια επιφύλαξη, θα μείνουμε στη γεύση που μας άφησε φεύγοντας, ως το ασφαλέστερο ίσως κριτήριο για την αποδοχή μιας παράστασης. Η οποία, χάρη στην εμπνευσμένη σκηνοθεσία της, την ατμόσφαιρα και τις ερμηνείες, άφησε μια γεύση γλυκιά, απολαυστική, τρυφερή…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
6 ΣΤΑ 10
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #Θεατρομανία #ΕίδαμεΚαιΣχολιάζουμε #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΘέατροΑνετον #ΑνοιχτήΣκηνήΘεατρικέςΦωνέςΤηςΠόλης #RoseIsARoseIsARoseIsARose #Ομάζ #ΠέτροςΠαπαζήσης #ΓερτρούδηΣταιν #ΑλιςΤόκλας
==================================================================================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
==================================================================================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================================================================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==================================================================================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
Φωτογραφικό υλικό
