ΘΑΥΜΑΣΙΑ η παράσταση «Η ΖΩΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ»… της ΑΝΝΑΣ ΒΑΓΕΝΑ.
Είδαμε χθες βράδυ στο Δημοτικό θέατρο Κήπου Θεσσαλονίκης και σχολιάζουμε… +ΒΙΝΤΕΟ+ΔΗΛΩΣΕΙΣ
Ένα από τα ταλέντα που διαθέτει αυτή η γυναίκα, την Άννα Βαγενά εννοούμε, είναι ότι ξέρει να διαλέγει έργα. Έργα καλά, ποιοτικά και με περιεχόμενο. Που εχουν μνήμες, ανθρωπιά και συναίσθημα, προβληματισμούς και αγωνίες, όχι απαραίτητα βαριά, και κυρίως να αφορούν όλη την οικογένεια. Ολες οι δουλειές της υπήρξαν σχεδόν πάντα φροντισμένες σε βαθμό που αδύνατον να αδιαφορούσες να δεις.
Θυμηθείτε μερικές προσωπικές της μεγάλες επιτυχίες, αυτές που την καθιέρωσαν σαν θιασαρχίνα στη συνείδηση του κόσμου και μιλάμε για τις «δραματικές» και όχι της Βαγγελίτσας, η άλλων συνεργασιών. Το καθηλωτικό «Γάλα», η «Αγγέλα Παπάζογλου» βέβαια, ξεκινώντας όμως από πιο παλιά, με τον «Γάμο», όπου μας είχε αφήσει άφωνους εκεί ψηλά στους εξώστες της παλιάς ΕΜΣ όπου καθόμασταν…
Τα παραπάνω έργα έκτος του τελευταίου επαναλήφτηκαν πολλές φορές ενώ προστέθηκαν στην καριέρα της και άλλα εκεί στο Μεταξουργείο όπου είναι η έδρα της τα τελευταία χρόνια, σαφώς όμως και με κάποιες μετριότητες που δεν της βγήκαν, η δεν ήταν ο καιρός τους.
Η πορεία της στο θεατρικό χώρο είναι αξιέπαινη και για ένα ακόμη λόγο, πρόκειται για μια μάχιμο στρατιώτη του θεάτρου. Μόνη της βρίσκει έργα, στα μέτρα της βέβαια, ενώ πλήρως τα επιμελείται, σκηνικά, φώτα, ήχους, άλλες τεχνικές λεπτομέρειες προσθέτοντας φυσικά αισθητική γούστο και γνώσεις και με το τζιπ που οδηγεί μόνη της φορτώνει την «πραμάτειά» της και οργώνει όλη την Ελλάδα σχεδόν κάθε χρόνο είτε με τη μια, είτε με άλλη παράσταση. Σε όλα τα παραπάνω επιλέγει και τους συνεργάτες που θα δουλέψουν μαζί της, μέχρι και τον σκύλο της, όπως συνέβη και στην τελευταία της παράσταση, «Η ΖΩΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ» που είδαμε χθες βράδυ στο Δημοτικό θέατρο Κήπου.
Ένα θαυμάσιο έργο που φέρνει θύμησες παλιών καλών παραστάσεων της Άννας Βαγενά.
Όπου μιλάει για μια βασανισμένη εβραία γυναίκα που ο χρόνος της έδωσε περισσότερες λύπες παρά χαρές. Μια σακατεμένη πόρνη στο τέλος της ζωής της, με μόνη πλέον έννοια και παρηγοριά έναν πιτσιρίκο μουσουλμάνο που μεγαλώνει μαζί της. Η σχέση τους κάτι σαν μάνα γιος, όπως συνέβαινε στο παρελθόν και με πολλά άλλα παιδιά που φρόντιζε σπίτι της καθώς έπαιρνε την επιμέλεια από συναδέλφισες της που δεν μπορούσαν να τα κοιτάξουν. Παιδιά όλων των θρησκειών, παραμελημένα στο έλεος του θεού έβρισκαν στοργή στο σπίτι της πάλαι ποτέ δυναμικής Μαντάμ Ρόζα.
Τον ρόλο αυτό ερμήνευσε υποδειγματικά η Αννα Βαγενά, απόλυτα μετρημένη, προσεκτική θα λέγαμε στις κινήσεις και στην έκφραση του λόγου, καθώς όπου ο συναισθηματισμός έφτανε στα όρια του πεπειραμένα από την ίδια κατέληγε σε ανακούφιση.
Ενώ ο μικρός Ιμπραήμ Χασάν έκλεψε ως είθισται να συμβαίνει παιδιά να πρωταγωνιστούν σε παραστάσεις, με την άνεση και την τσαχπινιά του. Μιλούσε καθαρά, στεκόταν άνετα και φαινόταν να βίωνε τον ρόλο του, άσχετα αν ο ίδιος δεν γνωρίζει τι εστί θεατρική ερμηνεία. θεωρούμε μεγάλη ανακάλυψη της Βαγενά και μεγάλη δασκάλα να τον εκπαιδεύσει τόσο καλά ώστε να του ανατεθεί ένας ρόλος ποταμός, καθώς από την στιγμή που εμφανίζεται στην αρχή, ολοκληρώνει την παρουσία του με την υπόκλιση, σημειωτέων ο Αιγύπτιος δεν είχε ξαναδεί ποτέ θέατρο στη ζωή του.
Από τους δεύτερους ρόλους απολαύσαμε έναν καταπληκτικό, μα καταπληκτικό γιατρό-Κώστα Λάσκο και ένα τζαζεμένο πατέρα-Χρήστο Ροδάμη. Θέλουμε να τονίσουμε ότι οι ερμηνείες όλων ήταν υψηλού επιπέδου και μάλιστα για ανοιχτό καλοκαιρινό χώρο όπου μια προσπάθεια παραπάνω την χρειάζονται.
Στα λοιπά καλά τεχνικά, ακούσαμε προσεγμένες μουσικές επιλογές από την ίδια την Βαγενά καιένα από τα καλύτερα και πιο γεμάτα σκηνικά των παραστάσεων της.
Όσο για την προσαρμογή του κειμένου από τον Βασίλη Κατσικονούρη, ήταν αυτό που μας κράτησε περισσότερο καθώς η δραματικότητα του δεν καπελωνόταν από σοφίες και διδάγματα, αλλά με πικρές αλήθειες βγαλμένες μέσα από τη ζωή.
Αντιθετα [-] ο ήχος ήταν προβληματικός, για να καταλάβετε μετακινηθήκαμε στα σκαλάκια του κέντρου για να τους ακούμε,[αλλά και πάλι…] ενώ σκηνοθετικά δεν παρουσιάστηκε τίποτα σπουδαίο, για παράδειγμα το αφηγηματικό μέρος μπορούσε να αποδοθεί με άλλο τρόπο, πιο ευφάνταστο από να στέκεται ο ήρωας στο κέντρο της σκηνής, και όπως θα έγραφαν οι παλιοί επαγγελματίες κριτικοί θεάτρου… μια «μεστή» σκηνοθεσία, τους ευχαριστούμε για τη λέξη αλλά εμείς προσθέτουμε εντελώς διεκπαιρεωτική… ή αλλιώς, και έτσι γινόταν η δουλειά.
Εν ολίγοις[=]
Η παράσταση δεν είναι απόλυτα χειμωνιάτικη, βλέπετε άνετα κάτω από τον έναστρο ουρανό, μην ανησυχείτε, δεν είναι βαριά και ασήκωτη, έχει αυτό το γλυκόπικρο της σχέσης, κυρίως όμως έχει ατμόσφαιρα ποιότητας. Δειτε την, θα σας αποζημιώσει. Επαναλαμβανεται σήμερα Τρίτη 15 Ιουλίου στις 9,15 στο θέατρο Κήπου ενώ συνεχίζει την περιοδεία του σε όλη την Ελλάδα [παρακάτω όλο το πρόγραμμα].
Βαθμολογία
7 στα 10
Υς. Μνεία στον άψογο και πανέμορφο σκύλο της Βαγενά, όπου για ελάχιστα δευτερόλεπτα εμφανίζεται και κανονικά στο τέλος βγαίνει να υποκλιθεί με τον τρόπο του στο κοινό.
Υγ2.Παρακάτω, βίντεο αυλαίας και ΔΗΛΩΣΕΙΣ της Α.Β. χθες βράδυ Δευτέρας στο μισογεμάτο θέατρο Κήπου, όπου η δημόσια συγκοινωνία απεργούσε στην Θεσσαλονίκη.
Συντελεστές:
Διασκευή : Xavier Jaillard
Σκηνοθεσία: Άννα Βαγενά
Μετάφραση: Ελένη Χριστοδούλου
Επεξεργασία κειμένου: Βασίλης Κατσικονούρης
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Παίζουν:
Μαντάμ Ρόζα: Άννα Βαγενά
Μόμο: Ιμπραήμ Χασάν
Γιατρός : Κώστας Λάσκος
Πατέρας : Χρήστος Ροδάμης
Τιμές εισιτηρίων: 15 € (κανονικό) και 12 € μειωμένο για ανέργους, συνταξιούχους, μαθητές και φοιτητές.
Φωτογραφικό υλικό
