Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Είναι γνωστή βεβαίως η παροιμία «όταν καείς από τον χυλό φυσάς και το γιαούρτι» κι είναι αλήθεια ότι άπειρες φορές κάηκε… η γούνα μας από άνοστους έως αηδιαστικούς «χυλούς» που αυτοαποκαλούνται «κωμωδίες», χωρίς ίχνος σεβασμού στο πολύπαθο είδος, που παρά τη σπουδαιότητά του έχει κακοποιηθεί βάναυσα κατ΄ επανάληψη… καθώς δεν είναι λίγοι πο υσυγχέουν το λαμπερό χιούμορ και το λυτρωτικό του γέλιο με τη σαχλαμάρα, τη χοντροκομμένη φάρσα, την γελοία καρικατούρα, τη βωμολοχία, το χαχανητό του γαργαλητού και λοιπές απίθανες φαιδρότητες με πρόσχημα «να περάσουμε καλά», αγνοώντας ότι για μεγάλη μερίδα θεατρόφιλων αυτό μεταφράζεται σε «μαρτυρικά»…
Κατόπιν τούτων ήταν αναμενόμενη μια κάποια επιφύλαξη (τουλάχιστον) πηγαίνοντας στο θέατρο Σοφούλη για να παρακολουθήσουμε την κωμωδία «Κίνηση ΜΑΤ» σε κείμενο και σκηνοθεσία Μιχαήλ Ανθή, εμπιστευόμενοι τον βραβευμένο δημιουργό, το πρωτότυπο θέμα και το ζευγάρι των ταλαντούχων ηθοποιών, για να αποδειχθεί ότι όντως κάναμε ευφυή…. κίνηση ματ- αν παίζαμε σκάκι και πόσο ευρηματικός είναι ο τίτλος!
Η υπόθεση διαδραματίζεται σε ταράτσα πολυκατοικίας στη διάρκεια επεισοδιακής διαδήλωσης, όπου καταφεύγει κυνηγημένη μια αντιεξουσιάστρια για να αποφύγει τα ανελέητα ΜΑΤ, μόνο που στην ίδια ταράτσα συμπτωματικά καταλήγει κι ένας εκπρόσωπός τους, για δικούς του απίθανους λόγους… Η μοιραία συνάντηση των δύο διαμετρικά αντίθετων κόσμων, στη διάρκεια της οποίας θα αντιπαρατεθούν τα στερεότυπα της άξεστης, στενόμυαλης εξουσίας με το αναρχικό πνεύμα του ακτιβισμού και όχι μόνο, θα εξελιχθεί σε… παραλήρημα αυθεντικού γέλιου! Στη σύντομη αναγκαστική συνύπαρξη, άλλοτε συγκρουσιακή κι άλλοτε ερωτική μέσα σε καπνογόνα και εκρήξεις, θα μοιραστούν τις απόψεις τους, τις ιδέες, την κουλτούρα, τα βιώματα, τα ερωτικά τους, προβαίνοντας σε απρόσμενες αποκαλύψεις εκατέρωθεν για να καταλήξουν σε ένα ακόμα πιο απρόσμενο φινάλε αποβάλλοντας τα επιβεβλημένα«προσωπεία» …
Ο χαρακτηρισμός «έξυπνη, απολαυστική κωμωδία» (+) αποδίδει ακριβώς την ποιότητα του συγκεκριμένου πονήματος του Μιχαήλ Ανθή, που επιτέλους μέσα στην πενιχρότατη (έως ανύπαρκτη) συγγραφική παραγωγή άξια λόγου, κάποιος ταλαντούχος κατέθεσε ελπιδοφόρο δείγμα και προσέφερε πολύτιμη ανάσα ευφορίας, βασισμένη σε πρωτότυπη ευφυή ιδέα, έστω και με δόσεις χαριτωμένης αφέλειας, που ωστόσο στην «κωμική συνθήκη» αιτιολογούνται… Η επιλογή να αντιπαραθέσει «μπάτσο» με «αναρχικιά» σε επίπεδο ιδεολογίας-κουλτούρας, επιχειρώντας να αποδομήσει χιουμοριστικά τα κατεστημένα κλισέ, προσφέρει καταρχάς εξαιρετικό πεδίο κωμικότητας…το οποίο όμως επεκτάθηκε και σε προσωπικό επίπεδο, δημιουργώντας δυο ετερόκλητουςχαρακτήρες με ιδιαίτερη ταυτότητα- κωμικά μεγεθυμένη χωρίς όμως να ξεπέφτει στην καρικατούρα- και χτίζοντας μια πλοκή με αληθοφανή απρόοπτα κι έξυπνες ανατροπές που κρατούν έντονα το ενδιαφέρον… με αποκορύφωμα την τελική ανατροπή του φινάλε που πέραν του γέλιου επιχειρεί βαθύτερο προβληματισμό, σε μια κωμωδία με άφθονο, αυθεντικό, ψαγμένο χιούμορ με «υπόβαθρο», αποφεύγοντας τις γνωστές ευκολίες των κλισέ αστείων…
Εξίσου απολαυστική και αποτελεσματική υπήρξε η σκηνοθεσία από τον συγγραφέα του έργου Μιχαήλ Ανθή, με έντονη θεατρικότητα, διαρκή κινητικότητα, περίσσιο όγκο, γρήγορο ρυθμό, μέσα σε καλοστημένο, ρεαλιστικό σκηνικό ταράτσας με ζωγραφισμένες πολυκατοικίες ολόγυρα και κάποια «χρηστικά- άχρηστα» αντικείμενα για τις ανάγκες της δράσης… ενώ τα πειστικότατα κοστούμια με πλήρη εξάρτηση ΜΑΤ και κάζουαλ ντύσιμο ακτιβίστριας, καθώς και τα έντονα παιχνίδια των φωτισμών συνοδευμένα από ήχους εκρήξεων και μπόλικους καπνούς, δημιουργούσαν αληθοφανές κλίμα διαδήλωσης «από κάτω», πλαισιώνοντας τα δρώμενα με ιδανική ατμόσφαιρα…
Κυρίως όμως έλαμψε η κωμικότητα μέσα από τις ανατρεπτικές καταστάσεις, τις έξυπνες κι ενίοτε ξεκαρδιστικές ατάκες, τους ιδιαίτερους χαρακτήρες που αναδείχθηκαν πληρέστατα από ποικίλες πλευρές, στερεοτυπικές ή μη, καθώς τα πεδία αντιπαράθεσης που επεκτάθηκαν ευρέως από την άσκηση της εξουσίας ή την οικολογία μέχρι τους συντρόφους και το σεξ, προσέφεραν ανεξάντλητα περιθώρια ποιοτικού χιούμορ… Σημειώνοντας επιπλέον κάποια εύστοχα ευρήματα για την σκηνική οικονομία της δράσης, πολλές εναλλαγές κεντρίζοντας το ενδιαφέρον, γεμάτη, πλήρως αξιοποιημένη σκηνή κι ελκυστικό θέαμα, με ευφάνταστη, κορυφαία κωμική σκηνή την απόδοση δυο τραγουδιών σε απρόβλεπτη μείξη, όπου οι πρωταγωνιστές «τα σπάνε»!
Όσον αφορά στις ερμηνείες τους, είναι αλήθεια ότι δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο από δύο ταλαντούχους και έμπειρους στο χώρο, που εν προκειμένω, πέραν των θαυμάσιων ατομικών επιδόσεων, έδεσαν μεταξύ τους σαν «αταίριαστο ζευγάρι» με τρόπο εξαιρετικό…
Η πληθωρική, πολυσχιδής Ματθίλδη Μαγγίρα με την πηγαία κωμική φλέβα και το εκρηκτικό ταπεραμέντο, «κούμπωσε» γάντι με τον ρόλο της ασυμβίβαστης, αντιδραστικής, παράτολμης «αναρχικιάς» που όμως κουβαλάει δική της χαριτωμένη τρέλα και κρύβει απρόβλεπτες πλευρές, αποδίδοντας τον ρόλο με σαρωτική ενέργεια, αεικίνητη στη σκηνή σαν «ζαβολιάρικο παιδί» ενίοτε με χαριτωμένη «αφέλεια», απολαυστική στην κινησιολογία και την έκφραση, δυναμική, φωνακλού και σε στιγμές τρυφερή, έστω κι αν σε σημεία ελαφρώς υπερέβαλε, που όμως στην κωμωδία γίνεται αποδεκτό…
Ο Γιώργος Κοψιδάς στον ρόλο του ματατζή, ήταν αυτό που λέμε «να τον πιεις στον ποτήρι» και αρτιότερη απόδοση για τον συγκεκριμένο χαρακτήρα δύσκολα να φανταστούμε… Πέραν του ταιριαστού γεροδεμένου σωματότυπου- που δίπλα στη μικροκαμωμένη Ματθίλδη έκανε την αντίθεση κωμική και αξιοποιήθηκε σκηνοθετικά- η δουλεμένη, στέρεη, ρεαλιστική ερμηνεία του συμπύκνωσε χωρίς ακρότητες αλλά με περίσσιο χιούμορ, όλα τα κλισέ που συνοδεύουν έναν «μπάτσο», ήτοι μαγκιά του αρσενικού, τσαμπουκάς, βαρβατίλα, αλαζονεία της εξουσίας, ανεπαρκής μόρφωση, άγαρμποι τρόποι κλπ. σε συνδυασμό εδώ με μια ευάλωτη συναισθηματική πλευρά, κερδίζοντας τις εντυπώσεις και το χειροκρότημα ισάξια με την συμπρωταγωνίστρια…
Δυο- τρεις παρατηρησούλες (-) μόνο θα καταθέσουμε, που αρχικά αφορούν στο φινάλε της παράστασης, το οποίο ναι μεν ελκύει ως εντελώς απροσδόκητο, ωστόσο θεωρούμε ότι (σκηνοθετικά τουλάχιστον) προκύπτει κάπως αυθαίρετα και κάπως αφελώς χωρίς συνοχή με τα προηγούμενα, σαν αυτόνομη σκηνή ξεκομμένη από το σύνολο…
Επίσης η ολόγυμνη εμφάνιση του Κοψιδά (καλύπτοντας τα «επίμαχα»), έχουμε την αίσθηση ότι προστέθηκε για εντυπωσιασμό σχετικά με την «τόλμη», χωρίς να κρίνεται απαραίτητη… και τέλος, ναι ήταν ωραία και ταιριαστή η ατμόσφαιρα με τα «καπνογόνα», ωστόσο μάλλον έγινε κατάχρηση γιατί κάποια στιγμή ορισμένοι νιώσαμε δυσφορία ειδικά σε μάτια και στόμα…
Κλείνοντας (=) δηλώνουμε απερίφραστα ότι απολαύσαμε με την ψυχή μας μια έξυπνη, έντιμη, καλογραμμένη και καλοστημένη κωμωδία με ξεκαρδιστικές ερμηνείες, κάτι που έχει να μας συμβεί εδώ και πολύ καιρό, ενώ έχουμε απόλυτη ανάγκη το λυτρωτικό ξαλάφρωμα του γέλιου που προκύπτει από εσωτερική ευφορία, όχι το «άλλο» το φτηνό… Μια παράσταση που συνιστάται ως αποτελεσματικό «αγχολυτικό» ακόμα και για δύσκολες περιπτώσεις…
.
Βαθμολογία:
7/10
.
–k–
.
ΣΟΦΟΥΛΗ
«Κίνηση ΜΑΤ» του Μιχαήλ Άνθη.
Ένα αταίριαστο ζευγάρι, σε μια ταράτσα της πόλης σε ώρα διαδήλωσης: Ένας άνδρας των ΜΑΤ και μια αντιεξουσιάστρια, σε μια άτυπη συνάντηση κορυφής.
Σκηνοθεσία: Μιχαήλ Άνθης.
Ερμηνεύουν: Ματθίλδη Μαγγίρα, Γιώργος Κοψιδάς
Ημερες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτες: 30 Νοεμβρίου, 07, 14, 21 Δεκεμβρίου στις 21:00. Πέμπτες: 01, 08, 15, 22 Δεκεμβρίου στις 21:00
.
-Κ-
12α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2023: Όλες οι πρεμιέρες που θα δοθούν έως 14/05/2023 στην πόλη της Θεσσαλονίκης συμμετέχουν στα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής & Βραβεία Κοινού
.
Δείτε & αυτά: