Η Μιλάντα Σαρικιαχίδου διαβάζει και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Η Ντόνα Τάρτ είναι η απόλυτη συγγραφέας. Διαβάζεις τα βιβλία της (τρία όλα κι όλα) μόνο για την εμπειρία μιας ανάγνωσης ανώτερης. Επομένως απαιτείται κι ένα αναγνωστικό κοινό απαιτητικό, με υπομονή, μιας και τα βιβλία της είναι πολυσέλιδα, και μεράκι για τη κάθε αποτύπωση της. Διαφέρουν τα βιβλία της από καθετί που έχεις διαβάσει, τόσο που πλέον αναγνωρίζεις τη γραφή της. Η ίδια αναφέρει «Αν δεν επανεμφανιστείς σε δύο χρόνια, μου έλεγαν όλοι, κανείς δε θα σε θυμάται. Εγώ όμως γράφω αργά. Δε θέλω να γίνω επιχείρηση».
Πάμε λοιπόν!
Θα βρεθείς στην αυλή ενός σπιτιού της δεκαετίας του ‘70, της Πολιτείας του Μισισίπι, ανήμερα της Γιορτής της Μητέρας. Μέσα στον πυρετό των ετοιμασιών, ανάμεσα σε μια μητέρα που τρέχει, μια οικιακή βοηθό που ακούει το κυριακάτικο κήρυγμα από το ραδιόφωνο, θείες που αναλύουν την καθημερινότητα, ένα μικρό αγόρι, ο Ρόμπιν Κλιβ Ντιφρέσν, βρέθηκε απαγχονισμένο σε ένα δέντρο.
Δώδεκα χρόνια αργότερα, η δολοφονία του Ρόμπιν παραμένει ανεξιχνίαστη και η οικογένειά του βρίσκεται σε αποσύνθεση, με τα μέλη της να επιβιώνουν ο καθένας με τον τρόπο του.
Έτσι, η αδελφή του Ρόμπιν, η Χάριετ –ιδιαίτερα ευφυής, απόλυτα αποφασισμένη και επηρεασμένη σε υπερβολικό βαθμό από τη μυθοπλασία του Κίπλινγκ και του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον–, ξεκινά να ανακαλύψει τον δολοφόνο.Έχοντας τη βοήθεια μόνο του Χίλι, του αγαπημένου της φίλου, περνά τα αυστηρά όρια που περιχαρακώνουν τις φυλές και τις κάστες της πόλης της και βυθίζεται στην ιστορία των απωλειών της οικογένειάς της.
Όχι δε πρόκειται για αστυνομικό, και για εμένα ούτε βιβλίο ενηλικίωσης όπως έχει περιγραφεί, εγώ το χαρακτηρίζω βαθιά κοινωνικό. Αποτυπώνονται τόσο οι ενδοοικογενειακές σχέσεις, η ιεραρχία αλλά και ολόκληρος ο Αμερικανικός Νότος. Κάστες, θρησκευτικές προκαταλήψεις, κατήχηση παρέα με απατεωνιές, κλάμπ σε παρακμή, παιδικές κατασκηνώσεις, διαγωνισμοί φιλαναγνωσίας, άφθονος ρατσισμός και κουτσομπολιό. Αποτελούν μια μικρογραφία τόσο πειστική που σχεδόν νιώθεις τη σκόνη των χωματόδρομων, μυρίζεις τον καπνό και ακους των ήχο των φορτηγών. Από την άλλη στην οικογένεια Ντιφρέσν, ζούμε τις συνέπειες της τραγωδίας, μια μητέρα που δε σηκώνεται από το κρεβάτι εξαιτίας των ψυχοφαρμάκων, ο πατέρας έχει μετακομίσει και ζει μια ξέφρενη ζωή, η γιαγιά παρεμβατική, η αδερφή κλεισμένη και απαθής, οι θείες φλύαρες και ανάμεσα τους η σαρωτική Χάριετ.
Η ηρωίδα της Ταρτ σαν σίφουνας, βρίσκεται παντού! Αυθάδης και γνήσια. Είναι έξυπνη, είναι δυναμική, είναι ανεξάρτητη, μπλέκει παντού, μυαλό ενήλικα σε μια ψυχή παιδική.Θέλει να βρει τον δολοφόνο, αλλά δεν ξέρει πως, θέλει να τον σκοτώσει, αλλά δεν είναι σίγουρη πως μπορεί να το κάνει, θέλει να σταματήσει την διάλυση της οικογενειακής εστίας, αλλά δεν μπορεί να καταλάβει πως η παιδική της περηφάνεια είναι που τη συγκρατεί. Κοινωνική και δημοφιλής με το δικό της τρόπο, χωρίς να μπαίνει σε καλούπια, μαζί με μια ομάδα νηπίων την ακολουθεί και ο πιστός της φίλος Χιλ. Τη λάτρεψα γιατί μου θύμισε την απειθαρχία τους Χάκλμπερι «Χακ» Φινκαι Τομ Σόγιερ του Τουέιν. Στο ψυχολογικό όμως πεδίο, Η διαχείριση του πόνου, της απώλειας, του πένθους που βαραίνει την οικογένεια, του θανάτου που βαραίνει θα την μετατρέψει σε εμμονική και γι’ αυτόν τον λόγο η εκδίκηση επώδυνη . Η Ταρτ δημιουργεί έναν κλειστοφοβικό κόσμο από τον οποίο δύσκολα μπορούν να ξεφύγουν οι ήρωες αλλά και ο ίδιος ο αναγνώστης.
Αν είσαι λάτρης της Χάρτ, και σε κυρίευσε η «Καρδερίνα», δεν έχεις παρά να οπλιστείς με υπομονή και να διαβάσεις και το δεύτερο μυθιστόρημα της.
Βαθμολογία: 4,5 / 5
Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο εδώ