Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
.
Είναι να τρελαίνεσαι που σε αυτή τη χώρα ένας όρος εξ ορισμού θετικός σαν την «ανάπτυξη», όταν πρόκειται για το περιβάλλον έχει συνδεθεί σχεδόν αυτονόητα με το… τσιμέντο! Με το που ακούσεις για μια περιοχή ότι μελετώνται σχέδια «ανάπτυξης», είναι απολύτως βέβαιο όσο η ανατολή του ήλιου, ότι εννοούν τη δόμησή της, άλλοτε πιο «ήπια» κι άλλοτε πιο «βαριά», ωστόσο το τσιμέντο ΔΕΝ το γλιτώνει, ανεξαρτήτως ποσότητας! Προφανώς τα παραδείγματα είναι περιττά, καθώς ολόκληρη η επικράτεια από άκρη σ’ άκρη είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα της συγκεκριμένης νοοτροπίας που βγάζει μάτι! Ή για την ακρίβεια πληγώνει το μάτι όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα αντικρίζοντας ειδεχθή περιβαλλοντικά εγκλήματα στο φυσικό τοπίο,στο όνομα μιας «ανάπτυξης», που μεγαλύτερη στρέβλωση δεν νομίζω να έχει υποστεί μια έννοια! Γιατί είναι αδιανόητο, προκλητικό, παράλογο να βαφτίζεις έτσι τον βιασμό της φύσης, την απόλυτη αλλοίωση του τοπίου, την τσιμεντοποίηση, την καταστροφή οικοσυστημάτων, την άνευ ορίων ανθρώπινη παρέμβαση με στόχο το κέρδος, αποκαλώντας όλη αυτή την τρομακτική υποβάθμιση ως «ανάπτυξη»! Πιο οξύμωρο, πιο ειρωνικό και πιο θρασύ ΔΕΝ γίνεται!
Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν δει τα ματάκια μας απίστευτα… αναπτυξιακά τέρατα σε καταπατημένες παραλίες και βουνά, σε καμένα δάση, σε τουριστικούς προορισμούς, σε τοπία ασύλληπτης φυσικής ομορφιάς, μέχρι ακόμη και σε περιοχές Natura με σπάνια οικοσυστήματα, υποτίθεται «προστατευόμενες»!
Ο πανίσχυρος νόμος του κέρδους κυριαρχεί υπεράνω όλων και σιγά μη σταματήσει τους επιτήδειους οποιαδήποτε νομοθεσία και ειδικά σε μια χώρα που δεν τη λες και πρότυπο ευνομίας, διαφάνειας, εντιμότητας ή οργάνωσης κι όσο για περιβαλλοντική ευαισθησία ακόμα ψάχνουμε (και θα ψάχνουμε) κατά πού πέφτει το λήμμα στο λεξικό, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία σκάει στα γέλια με το σύντομο ανέκδοτο όταν δεν το χλευάζει…
Με συνέπεια να έχουμε μαγαρίσει με τις άθλιες παρεμβάσεις μας κάθε γραφική γωνιά αυτού του πανέμορφου τόπου επενδύοντας στο μπετόν και τα φράγκα και αδιαφορώντας παντελώς οι κρετίνοι για όσα πολύτιμα, ζωτικά και αναντικατάστατα θυσιάζουμε ελαφρά τη καρδία, καλούμενοι να πληρώσουμε βαρύτατο τίμημα…
Προσφάτως, σειρά στις «ανίερες» θυσίες έχει ο μοναδικός πνεύμονας πρασίνου στο Καραμπουρνάκι, ο μοναδικός τόπος ανοιχτωσιάς στη θάλασσα, χαλάρωσης, περιπάτου, ρεμβασμού, ακόμα και κολύμβησης μέσα στην πόλη, που συγκεντρώνει πολυπληθείς δημότες- πιστούς φίλους από όλη τη Θεσσαλονίκη κι αυτός είναι το πάρκο της Σοφούλη στην ακτή Ντωβίλ, γνωστός από παλιά σαν ο χώρος του μίνι γκολφ… Μια έκταση 10 και κάτι στρεμμάτων που από το 2014 βάσει του Γενικού Πολεοδομικού Κανονισμού του Δήμου είχε χαρακτηριστεί ως χώρος άθλησης, ωστόσο με πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ στις 26/7/2021, αποχαρακτηρίστηκε ως χώρος πρασίνου και αθλοπαιδιών και αποδόθηκε στον ιδιοκτήτη του, ήτοι την Εθνική Τράπεζα προς αξιοποίηση… Η οποία Τράπεζα υπάρχουν πληροφορίες ότι σχεδιάζει να υλοποιήσει την «αξιοποίηση» με ανέγερση πολυκατοικιών ή ξενοδοχειακής μονάδας, κάτι που φυσικά μόλις διέρρευσε αναστάτωσε τους κατοίκους και κινητοποιήθηκαν άμεσα συλλέγοντας υπογραφές (1200 μέχρι στιγμής), ενημερώνοντας ευρέως, κάνοντας διαβήματα σε Δήμο, Περιφέρεια και Κυβέρνηση, προκειμένου να υπερασπιστούν με νύχια και δόντια τον ελεύθερο χώρο πρασίνου…
Και παρότι ο Δήμος Καλαμαριάς δηλώνει συμπαράσταση στο αίτημα των κατοίκων και ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να αποτρέψει τα σχέδια «ανάπτυξης» της Τράπεζας αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα του υπερτοπικού πάρκου, εντούτοις δέχεται πυρά πανταχόθεν για την επί χρόνια ολιγωρία του στο μείζον θέμα… τόσο οι προηγούμενες διοικήσεις που αδιαφόρησαν για την προστασία της περιοχής, όσο και η παρούσα που δεν υπερασπίστηκε κατά την προσφυγή της Τράπεζας στο ΣτΕ, τον καθοριστικό ρόλο και την αξία του χώρου πρασίνου για τους πολίτες, προτείνοντας στην Τράπεζα εναλλακτικές λύσεις, όπως πχ. ανταλλαγή οικοπέδων… Από την άλλη, ο Δήμος ισχυρίζεται ότι αδυνατεί να καταβάλλει στην ιδιοκτήτρια τράπεζα αποζημιώσεις πολλών εκατομμυρίων προκειμένου να αποσυρθεί από την περιοχή και αυτή να αποδοθεί στον Δήμο ως κοινόχρηστος χώρος πρασίνου… «Λογικό» (λέμε τώρα) βάσει νόμου περί ιδιοκτησίας- ως μόνιμη «πληγή» που δένει τα χέρια πολλών δημόσιων φορέων- ωστόσο οι πάντες έχουμε εμπεδώσει ότι «παν νόμιμο ΔΕΝ είναι απαραίτητα ηθικό», ενίοτε δε άκρως ανήθικο όπως εν προκειμένω!
Διότι:
1) Είναι προκλητικό μια τράπεζα ΕΘΝΙΚΗ ως επίσημος χρηματοπιστωτικός οργανισμός του κράτους, να θεωρείται «ιδιώτης» και να λειτουργεί με λογική «ιδιωτικού» κέρδους όπως οποιοσδήποτε επιχειρηματίας, επενδύοντας σε βάρος του «κοινού καλού» και προς όφελος αποκλειστικά της τσέπης του, αδιαφορώντας πλήρως για τον αντίκτυπο και τις συνέπειες!
2) Είναι παράλογο μεταξύ θεσμικών φορέων (Εθνική Τράπεζα και Δήμος ή Περιφέρεια)να απαιτούνται εκατομμύρια αποζημιώσεων από το «ΚΟΙΝΟ» κρατικό ταμείο με την ευρύτερη έννοια, όταν πρόκειται για παρόμοιες υποθέσεις αποδεδειγμένα κοινωφελούς χαρακτήρα! Εξαιρέσεις ή διαφοροποιήσεις εν προκειμένω δεν προέβλεψε ο νομοθέτης;
3) Είναι ένδειξη εγκληματικής αδιαφορίας που ο Δήμος δεν πάλεψε με ΚΑΘΕ μέσο στο Συμβούλιο της Επικράτειας την κατάπτυστη απόφαση αποχαρακτηρισμού της περιοχής, εξαντλώντας όλες τις δυνατότητες μιας συμβιβαστικής λύσης που ΔΕΝ θα αλλοιώσει τον χαρακτήρα του πολύτιμου πάρκου!
4) Είναι αδιανόητο σε μια πόλη με ένα από τα μικρότερα ποσοστά πρασίνου στην Ευρώπη, πνιγμένη ασφυκτικά στο τσιμέντο, οι άρχοντες που τη διοικούν να ανέχονται την καταστροφή και της τελευταίας πράσινης έκτασης, τη δόμηση και του τελευταίου ελεύθερου χώρου, επεκτείνοντας κι άλλο το τσιμέντο σε σημείο αδιαχώρητου!
5) Είναι ακόμα πιο αδιανόητο και εμετικά υποκριτικό, να υπάρχει υπουργείο «Κλιματικής κρίσης»– καθότι η «αλλαγή» ακούγεται πλέον ξενέρωτη σε σχέση με τη φοβιστική «κρίση»- να μας πρήζουν οι πάντες για την «υπερθέρμανση του πλανήτη» που θα φέρει τη συντέλεια κι ενώ κάθε νοήμων αντιλαμβάνεται ότι η αύξηση της θερμοκρασίας οφείλεται κατά μείζονα λόγο στον αφανισμό του πρασίνου και την τσιμεντοποίηση του χώματος, εντούτοις συνεχίζουν απτόητοι το ίδιο βιολί, να μη μείνει δένδρο κι ακάλυπτο χώμα ούτε για δείγμα, διότι αυτό υπαγορεύει η… «ανάπτυξη» κατά τη λογική των αδίστακτων υποκριτών! Που αφού τσιμεντώσουν και τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους που απέμειναν, αφού μετατρέψουν πάρκα σε πολυκατοικίες, αφού χτίσουν δίπλα στο κύμα, θα έρθουν μετά να σου πουλήσουν τα λαμόγια «πράσινη τεχνολογία φιλική στο περιβάλλον» για να γλιτώσεις… τη συντέλεια ή θα σου επιβάλλουν περιβαλλοντικό τέλος στη σακούλα, χάρτινο καλαμάκι και ξύλινο πηρουνάκι για να… σωθεί ο πλανήτης!
Αυτό λοιπόν που ΔΕΝ έκανε ο Δήμος ως όφειλε, δηλαδή ευρεία ενημέρωση και δυναμική κινητοποίηση των δημοτών για τη σωτηρία αυτών των πολύτιμων 10 στρεμμάτων από την τσιμεντένια «αξιοποίηση», ανέλαβαν οι ίδιοι οι δημότες μέσω διαδικτύου και δια ζώσης και ΔΕΝ νοείται να μην καταθέσει όχι μόνο κάθε Καλαμαριώτης αλλά κάθε Θεσσαλονικιός την υπογραφή του για την αποτροπή ενός ακόμα περιβαλλοντικού εγκλήματος!Με όποιον τρόπο μπορούμε και όποιο μέσο διαθέτουμε, κραυγάζουμε ένα δυνατό, αδιαπραγμάτευτο, απελπισμένο ΟΧΙ στα επιχειρηματικά σχέδια επιτήδειων που βάλθηκαν για το κέρδος τους να υποβαθμίσουν τις ζωές μας και των παιδιών μας μέχρι εκεί που δεν παίρνει! Αναβαθμίστε, ομορφύνετε, περιποιηθείτε το (σκόπιμα) παραμελημένο πάρκο, αλλά ΜΗ διανοηθείτε να το χτίσετε, γιατί δεν θέλετε να δείτε τί σημαίνει στην πράξη «οργή λαού» και πόση δύναμη έχει… ΑΝΟΧΗ ΤΕΛΟΣ στους αδίσταχτους θεομπαίχτες!!!
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
Φωτογραφικό υλικό
