Άρθρο “Κ”
Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα.
Όχι, ουδόλως εξεπλάγην. Αντίθετα, μόλις είδα ότι η μακέτα της ανάπλασης για την πλατεία Αριστοτέλους περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και φοίνικες, η αντίδραση των «πολιτικά ορθών» για το είδος ήταν πιο αναμενόμενη κι από… κυβερνητική γκάφα! Διότι δεν νοείται «ενεργός πολίτης που νοιάζεται για την πόλη» να μη στηλιτεύσει μετά βδελυγμίας την επιλογή ενός εξωτικού δένδρου, ακατάλληλου τόσο για το κλίμα της Βόρειας Ελλάδας, όσο και για τη φυσιογνωμία μιας ελληνικής πόλης, που θα μεταβληθεί σε αιγυπτιακή- κατά τον Σάκη Αρναούτογλου- με αμέτρητο πλήθος σχολιαστών να επεκτείνουν σουρεαλιστικά το συλλογισμό σε ευφάνταστα πολιτικά επίπεδα! Ομολογώ ότι το μόνο που όντως με εξέπληξε ήταν η απίστευτη έκταση και ένταση της αντίδρασης, ακόμα και με τα πλέον απίθανα σκεπτικά που μπορεί να βάλει ένα… άκρως δημιουργικό μυαλό με διαστροφικές τάσεις!
Διότι ο μεν Αρναούτογλου ως μετεωρολόγος, ορθά περιορίστηκε σε άποψη που απορρέει από το αντικείμενό του, σχολιάζοντας τις ακατάλληλες συνθήκες κλίματος και καιρού για ένα φυτικό είδος που θεωρείται «εξωτικό» τροπικών περιοχών… ωστόσο άπειροι υποστηρικτές του δεν έμειναν σε αυτό, αλλά προχώρησαν σε θεαματικά άλματα λογικής, ισχυριζόμενοι εν ολίγοις ότι «μετατρέπουν με τους φοίνικες την Θεσσαλονίκη σε Κάιρογια να υποδεχθούν μετά… βαϊων και κλάδων (εδώ κυριολεκτικά) τους μουσουλμάνους πρόσφυγες γενικώς και ειδικώς μετά την κρίση στο Αφγανιστάν» (!!!), διότι είναι γνωστό ότι ο κυνηγημένος- εξαθλιωμένος πρόσφυγας μουσουλμάνος, αν δεν βρει φοίνικα στο μέρος που θα τον ξεβράσει η μαύρη του μοίρα, δεν μένει ούτε ώρα! Άσε που θεωρεί ύψιστη προσβολή την έλλειψη υποδοχής με φυτά του τόπου του κι είναι ικανός για μείζον διπλωματικό επεισόδιο να τρέχουμε και να μη φτάνουμε!
Πέρα όμως από τις γελοίες φαιδρότητες των ανεγκέφαλων ρατσιστών, που δεν χάνουν την παραμικρή ευκαιρία, ακόμα και στα πιο «ασύνδετα» θέματα, να επιδείξουν δημόσια το λειψό τους μυαλό και τη μαύρη τους ψυχή, θα ήθελα να απευθύνω στους υπόλοιπους «φυσιολάτρες» με την δήθεν οικολογική ευαισθησία και τον δήθεν σεβασμό στην ελληνική φύση και παράδοση, ένα καθοριστικό ερώτημα: «Καλά, εσείς τώρα ξυπνήσατε; Τώρα ανακαλύψατε φοινικόδενδρα ως πρωτοφανές γεγονός στη Βόρεια Ελλάδα και στη Θεσσαλονίκη; Στη μακέτα για την ανάπλαση της Αριστοτέλους και σας έπιασε μαζικά ιερό μένος να καταδικάσετε δια ροπάλου την επιλογή που ξαφνικά βρήκατε αταίριαστη με το περιβάλλον;;;» Αλήθεια, πόσα θέλετε να μας τρελάνετε;;;
Εδώ και 35 συναπτά έτη με την ειδικότητα της γεωπόνου ασχολούμαι επαγγελματικά με την κηποτεχνία, ήτοι μελέτη- κατασκευή- συντήρηση κήπων στο αστικό περιβάλλον της πόλης και των περιχώρων της… Όταν ξεκίνησα να σχεδιάζω κήπους, θεώρησα αυτονόητο να επικεντρωθώ σε ελληνικά φυτικά είδη της εγχώριας χλωρίδας, διότι α) δένουν αρμονικά από άποψη αισθητικής με το φυσικό περιβάλλον, β) είναι σαφώς εγκλιματισμένα στις τοπικές κλιματικές συνθήκες, γ) εντάσσονται ιδανικά στο ήδη υπάρχον οικοσύστημα, δ) παράγονται και αναπτύσσονται στα τοπικά φυτώρια όντας άμεσα διαθέσιμα και οικονομικά, ε) απαιτούν τη λιγότερη δυνατή φροντίδα παρέχοντας άριστο αισθητικό αποτέλεσμα και άριστη προσαρμογή ως είδη που ενδημούν το καθένα σε συγκεκριμένο τόπο εδώ και πάμπολλα χρόνια…
Τί πιο λογικό και αυτονόητο για κάποιον που επιχειρεί να αναπαράγει τεχνητά κομμάτια της φύσης υπό μορφή κήπου για να καρπωθεί τα πολύτιμα οφέλη της, με πρώτο και κυρίαρχο κριτήριο τον ΣΕΒΑΣΜΟ στα υπάρχοντα φυσικά οικοσυστήματα… κι όχι απαραίτητα για λόγους οικολογικής ευαισθησίας ή αισθητικής αρμονίας στην περίπτωση που κάποιος ΔΕΝ διαθέτει τίποτα από τα δύο, αλλά κυρίως για λόγους άκρως πρακτικούς και ρεαλιστικούς! Διότι οποιαδήποτε αυθαίρετη «εισβολή» ξένου κι ανοίκειου είδους σε ένα διαμορφωμένο από χρόνων οικοσύστημα, διαταράσσει τραγικά τη σοφή ισορροπία του, τις πάγιες σχέσεις των «μελών» του, με συνέπεια να σημάνει συναγερμός εναντίον του εισβολέα με τελικό στόχο τον αφανισμό του από τα «ξένα χωράφια», ως φυσικός νόμος! Που σημαίνει πρακτικά ότι μια ωραία πρωία θα δεις τα τροπικά λουλούδια που φύτεψες καταμεσής μεσογειακής βλάστησης, να σε αποχαιρετούν οριστικά πεσμένα στο χώμα κι εσύ απορείς «μα τί έφταιξε, αφού τα φρόντιζα τόσο πολύ!» Έφταιξε ότι αγνόησες τους φυσικούς νόμους που ποτέ δεν «ξεχνούν»…
Έτσι λοιπόν ξεκίνησα, εστιάζοντας στην εγχώρια χλωρίδα όπως διδάχθηκα κι όπως υπαγορεύει η λογική, πιστεύοντας ότι προτείνω το σωστό… Αμ δε!!! Διότι με το που άνοιγα το σχέδιο στον πελάτη και εξηγούσα τί και πώς, από τους 11 στους… 10 έπεφτε η κλασική ερώτηση- καταπέλτης με τεράστια έκπληξη στο μάτι«Καλά, φοίνικα ΔΕΝ θα βάλουμε;;;» Είτε επρόκειτο για δυο παρτεράκια στο πάρκινγκ οικοδομής μισό Χ μισό μέτρο κι απορούσα καταρχάς πώς διάολο θα χωρέσουν και θα αναπτυχθούν, αλλά ο διαχειριστής ανένδοτος «όλοι στην οικοδομή μου ζήτησαν φοίνικα και βρες τρόπο να χωρέσουν!»…είτε επρόκειτο για αυλή ανακαινισμένης μονοκατοικίας στο χωριό που ο φοίνικας θα προσέδιδε την απαραίτητη «αναβάθμιση» στο κτίσμα, αλλά κυρίως στο στάτους του ιδιοκτήτη… είτε επρόκειτο για χλιδάτη βίλα που θεωρούνταν αυτονόητο να περιβάλλεται από ένα φοινικόδασος τουλάχιστον ως επιβεβλημένη «καταξίωση» του νεόπλουτου φραγκάτου! Να μη μιλήσω για ξενοδοχεία από… κοτέτσια «roomstolet» μέχρι πεντάστερα με πισίνες, που αν από τα σχέδια έλειπαν οι mustφοίνικες (αν είναι δυνατόν!) σε έστελνε σπίτι ως ακατάλληλη ή για τα άπειρα μπαρ που κάθε καλοκαίρι έσκαγαν κάτι εκατομμύρια δραχμές για να φέρουν φοίνικες- τέρατα από Ιταλία μέσα σε βαρέλια, οι οποίοι φυσικά με το ζόρι έβγαζαν τη σεζόν καταλήγοντας κατάξεροι στη χωματερή και ξανά μανά το άλλο καλοκαίρι το ίδιο βιολί, γιατί πώς θα πιεις το εξωτικό κοκτέηλ χωρίς εξωτικές χουρμαδιές- ντεκόρ;;; ΟΛΑ δε τούτα σε Θεσσαλονίκη και περίχωρα, έτσι;; (Μιλάω φυσικά για την αλησμόνητη περίοδο των τετράπαχων αγελάδων…)
Μάταια πάσχιζα η δόλια να εξηγήσω ότι δίπλα στα κυπαρίσσια, τις ελιές, τα πεύκα, τις κουμαριές, τα πουρνάρια, τις βατομουριές, τις λυγαριές και λοιπά αυτοφυή που αποτελούσαν το φυσικό περιβάλλον του χώρου, το να ξεπετιέται αίφνης (να μην πω… σαν τί) ένας ουρανοκατέβατος φοίνικας από το πουθενά, όχι μόνο πληγώνει το μάτι και το τοπίο ως κραυγαλέα παραφωνία, όχι μόνο διαταράσσει προκλητικά το οικοσύστημα, όχι μόνο δεν προσφέρει την ευεργετική σκιά ενός κλασικού δένδρου, αλλά 9 στα 10 είναι καταδικασμένος στο αφιλόξενο γι αυτόν κλίμα… Χαμπάρι, φωνή βοώντος εν τη ερήμω! Απίστευτη επιμονή στο συγκεκριμένο είδος- σφηνωμένο θαρρείς στο μυαλό όλων των νεόπλουτων ή μη, που βέβαια δεν το αντιμετώπιζαν ως φυτό με συγκεκριμένες ιδιότητες και ανάγκες, αλλά ως…σύμβολο εξωτικής χλιδής, πλούτου που «φαίνεται» από κάθε περαστικό, καταξίωσης του «επιτυχημένου», γελοίας ξιπασιάς κι αλαζονείας, κάτι σαν «κοίτα να δεις που εγώ μπορώ με το χρήμα να φέρω τη… Χαβάη στην πόρτα μου!»
Έτσι ακριβώς σκέφτονταν και λειτουργούσαν για πολλές δεκαετίες οι συντοπίτες Θεσσαλονικείς που αποθέωσαν τον φοίνικα σε αυλές, βεράντες, πισίνες, μπαρ, πλατείες, εμβληματικά κτίρια κλπ. και βέβαια η τρελή ζήτηση ώθησε στην δημιουργία ντόπιων φυτωρίων με παραγωγή φοίνικα, περιορίζοντας τις κοστοβόρες εισαγωγές, τόσο που το είδος κοντεύει πλέον να καταλήξει… ενδημικό– προσαρμοσμένο από φυντάνι στις εδώ κλιματολογικές συνθήκες και μόνο κατ’ όνομα «εξωτικό»… Τούτοι λοιπόν οι για χρόνια «φοινικολάτρες» μέχρι αηδίας και φυσικά απόλυτα εξοικειωμένοι με τη θέα του απανταχού της πόλης ακόμη και σε ιστορικά σημεία, ξαφνικά μεταλλάχθηκαν σε λάβρους «φοινικομάχους», μη τυχόν η παρουσία του «ξένου» φυτού μαγαρίσει την πλατεία Αριστοτέλους (όπως έκανε πχ. με την πλατεία ΧΑΝΘ) παραπέμποντας σε… μουσουλμανική πόλη, ενώ ας πούμε οι μανόλιες που επίσης προβλέπονται στην ανάπλαση είναι καθαρά «δικά» μας φυτά και δεν ενοχλούν!
.
Ε ρε παράνοια που μας δέρνει γενικώς…
ΔΕΙΤΕ & ΑΥΤΟ:
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..