Ανοίγουν τα κλειστά θέατρα μετά από μήνες αδράνειας και προσμονής και υπομονής γιατί κανείς δεν γνώριζε μέχρι πριν από λίγες ημέρες εάν και εφόσον θα ανοίξουν οι κλειστές θεατρικές αίθουσες.
Ό,τι και να λες , θα πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στους θεατρικούς παραγωγούς που ρισκάρουν και τολμούν προκειμένου να αρχίσουν οι θεατρικές παραστάσεις. Μεγάλες παραγωγές, μικρές παραγωγές, δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι ότι ανοίγουν . Η καρδούλα τους το ξέρει αλλά ανοίγουν. Και μέσα σε όλα, προκειμένου να τηρηθούν αυστηρά τα μέτρα προφύλαξης, δίνουν και έξτρα χρήματα για να είναι μέσα στους απαραίτητους κανόνες απόλυτης ασφάλειας.
Για εσένα που δεν καταλαβαίνεις να σου πω ότι με το που ανοίξεις τα φώτα και πεις καλημέρα σας και ξεκινήσει η πρόβα, ξεκινάνε τα έξοδα, ενοίκιο αίθουσας, ΔΕΗ, ΙΚΑ, πρόβες, προώθηση διαφημιστικού πακέτου, μισθοδοσίες, ήχος, φως, τεχνικός σκηνής, φροντιστήριο, κοστούμια, μουσική, συγγραφικά δικαιώματα, καθαρισμός αίθουσας, ταμείο, σκηνοθέτης, ενίοτε χορογράφος, απόδοση κειμένου, κλπ. Είναι μεγάλη η λίστα. Άμα δεν έχεις κάνει παραγωγή δεν έχεις ιδέα για τα έξοδα. Πρέπει να το αγαπάς πολύ και να το πονάς πολύ.
Είμαι προβληματισμένη με το τι θα γίνουν τα μικρά θέατρα με αυτά τα μέτρα πληρότητας και με το πόσες οικογένειες θα μείνουν πάλι άνεργες. Γιατί πρέπει να γίνεται το έλα να δεις στο μετρό και στο λεωφορείο και να μην υπάρχει καμία αυστηρότητα, αλλά να κλείνουν τα θέατρα; Γιατί στην Ελλάδα που γέννησε πολιτισμό, το αρμόδιο υπουργείο δεν αγαπά τον πολιτισμό της. Πως είναι δυνατόν να μην γνωρίζει ο χώρος εάν θα ανοίξουν οι αίθουσες και με ποιο τρόπο θα ανοίξουν. Ακόμα και τώρα που το γράφω όλο αυτό επικρατεί μια μπερδεμένη κατάσταση, που ο ένας παίρνει τον άλλο και ανταλάσσουμε αγωνίες και προβληματισμούς, ενίοτε και αισιόδοξες σκέψεις.
.
.
Δεν κρύβω την χαρά μου που συμμετέχω στις Ανθισμένες Μανόλιες στο Θέατρο Χυτήριο, που μάλλον θα ανθίσουν στις αρχές Νοεμβρίου.
Το να συνυπάρχεις με φίλους είναι μεγάλο δώρο. Περνάς καλύτερα, δημιουργείς καλύτερα και αισθάνεσαι πως δεν είσαι μόνος. Έτσι σε αυτό το ταξίδι έχω μαζί μου την Ηρώ Μουκίου και την Άννα Αδριανού, φιλενάδες μου, την Βάσω Γουλιελμάκη (φίλη του πατερούλη μου την αγαπούσε και την πίστευε πολύ). Μαζί τους οι ταλαντούχες Κατερίνα Μπιλάλη, Εύη Δαέλη και Κρίστη Παπαδοπούλου, σε απόδοση και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Κυριακού και παραγωγή της Βάσιας Παναγοπούλου, που τολμάει να ανεβάσει έργο με έξι άτομα. Και τι έργο, εργάρα, με έχει σημαδέψει .
Πάλι στο Χυτήριο ξεκινάει το Κι εγώ σ άγαπώ του Doug Lucie, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Αιβάζη και παραγωγή της Βάσιας Παναγοπούλου, που έσκισε το καλοκαίρι, διώχναμε κόσμο. Τέσσερις άνθρωποι (Βασίλης Κούκουρας, Παναγιώτης Καρμάτης, Φωτεινή Λεβογιάννη και Χριστίνα Δαλαμάγκα) παλεύουν με τις εσωτερικές τους αλήθειες και προσπαθούν να καταλάβουν το τι σημαίνει η λέξη Σ’αγαπώ, ανάμεσα σε κωμικοτραγικές καταστάσεις.
.
(πληροφορίες για τη παράσταση διαβάστε εδώ)
.
(πληροφορίες για τη παράσταση διαβάστε εδώ)
Αυλαία για το Τρίτο στεφάνι του Κώστα Ταχτσή στο Παλλάς, σε μία μεγάλη παραγωγή των Γιάννη Κεντ και Πάνου Κατσαρίδη. Όχι δεν θα γράψω απρόσωπες εταιρίες παραγωγών ενώ τους γνωρίζω προσωπικά, θα γράψω τα ονόματα τους. Η διασκευή και σκηνοθεσία είναι του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη , ενώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους παίζουν οι Μαρία Καβογιάννη και Μαρία Κίτσου. Μία 20 μελής παραγωγή, που μαθαίνω πως είναι γεμάτη για τις τρεις πρώτες ημέρες παραστάσεων και πολύ χαίρομαι.
Αν με ρωτήσεις ποια παράσταση από όλες όσες θα ανέβουν θέλω να δω θα σου πω αναμφίβολα τις Μάγισσες του Σάλεμ του Άρθουρ Μίλλερ στο θέατρο Εμπορικόν, μία συμπαραγωγή των Νικορέστη Χανιωτάκη, Γεράσιμου Σκαφίδα, Διονύση Παναγιωτάκη και Γιώργου Ισαάκ, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη με μια πλειάδα εξαίρετων ηθοποιών : Νικήτας Τσακίρογλου, Άκης Σακελλαρίου, Ιωάννα Παππά, Ρένια Λουιζίδου, και άλλοι. Ναι δεν σας κρύβω ότι αυτή είναι μία παράσταση που θέλω πολύ να δω και νομίζω πως δεν είμαι η μόνη. Αναμένω με μεγάλο ενδιαφέρον.
.
Και κάπως έτσι θα κλείσω και θα σας αφήσω. Για ακόμα μία φορά θα σας πω να το αγαπάτε το θέατρο και να το στηρίζετε, ειδικά τώρα που το έχει μεγάλη ανάγκη. Λογικό επακόλουθο όλων αυτών που περνάμε ότι δεν θα δίνονται προσκλήσεις στα περισσότερα θέατρα. ‘Όποιος θέλει να στηρίξει ήρθε η ώρα να το δείξει στην πράξη και ποιος το ξέρει τι μπορεί να γίνει εάν γίνουμε όλοι ένα και αρχίσουμε να βοηθάμε ο ένας τον άλλον αντί να τρωγόμαστε? Αδύνατο θα μου πεις αλλά άσε με να ελπίζω …
Για φινάλε: ¨Ο κόσμος είναι μια θεατρική σκηνή και όλοι, άντρες και γυναίκες, απλά ηθοποιοί. Έχουν τις εισόδους τους και τις εξόδους τους. Και ο κάθε άνθρωπος στον καιρό του παίζει πολλούς ρόλους, καθώς οι πράξεις όπου εμφανίζεται είναι οι εφτά ηλικίες ¨ ( Όπως σας αρέσει , Ουίλιαμ Σαίξπηρ)
Καλοτάξιδοι παιδιά!!!
.
Δείτε & αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
Φωτογραφικό υλικό
