-42η θεατρική Κουλτουροβραδιά.
-Θέατρο Σοφούλη
–29/03/2023 – Ωρα 21:00
Περιμέναμε με ειλικρινές ενδιαφέρον τη συζήτηση στα πλαίσια της Κουλτουροβραδιάς, μετά το τέλος της παράστασης «Κοιμώμενος Χαλεπάς ο Σαλός Άγιος» στο θέατρο Σοφούλη, την ημέρα της πρεμιέρας… Και αυτό διότι είδαμε κάτι καλοστημένο που μας άγγιξε με το εξαιρετικό κείμενο και τη δυνατή ερμηνεία, φώτισε ψυχολογικές πτυχές που στην πλειοψηφία αγνοούσαμε για έναν σπουδαίο καλλιτέχνη, παρουσίασε τα καθοριστικά στερεότυπα μιας εποχής μακρινής από τη δική μας που σημάδεψαν ζωές, δημιούργησε ερωτήματα για το πού σταματά η αλήθεια κι αν αρχίζει ο μύθος, γενικώς προκάλεσε έντονα την αίσθηση στον θεατή να μοιραστεί όσα ένιωσε και σκέφτηκε για την παράσταση με τους δημιουργούς της…

Και εννοούμε τον συγγραφέα Άγγελο Ανδρεόπουλο, τον σκηνοθέτη Αλέξανδρο Λιακόπουλο και τον ηθοποιό Γιώργη Κοντοπόδη που ενσάρκωσε με κατάθεση ψυχής τον Γιαννούλη Χαλεπά, οι οποίοι προθυμότατα – παρά το κοπιώδες ταξίδι της ημέρας από Αθήνα και την αγωνία της πρεμιέρας- με αντίστοιχη διάθεση «μοιράσματος» κάθισαν απέναντί μας, πανέτοιμοι να συζητήσουν τα πάντα, με χαμόγελο, ευγένεια, σαφήνεια, χιούμορ, διαφωτίζοντας οποιαδήποτε απορία μας, που ήταν λογικό να ξεκινήσει από τον συγγραφέα και την πρόθεσή του καταθέτοντας το συγκεκριμένο έργο, τη δυσκολία της έρευνας, αν περιέλαβε κομμάτια μυθοπλασίας κλπ…

Για να πληροφορηθούμε ότι απώτερος στόχος του δεν ήταν μια στεγνή βιογραφία του ιδιαίτερου καλλιτέχνη με την πολυτάραχη ζωή, που μπορεί οποιοσδήποτε να αναζητήσει πηγές ενημέρωσης, αλλά αφενός η βαθύτερη προσέγγιση ενός τραυματισμένου, υπερευαίσθητου ψυχισμού και αφετέρου η παρουσίαση του ως «εκπροσώπου» πολλών ιδιόμορφων «σαλών» καλλιτεχνών με συνήθως τραγική μοίρα, σε μια εποχή (αρχές 19ου αιώνα), όπου η αυξημένη ευαισθησία ή οποιαδήποτε «απόκλιση» από τα αποδεκτά πρότυπα χαρακτηρίζονταν διαταραχή με κατάληξη στο ζοφερό ψυχιατρείο και οι έμμεσες αναφορές στο κείμενο πχ. στον λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο ή τον ποιητή Βιζυηνό ήταν ενδεικτικές της συγγραφικής πρόθεσης… Σχετικά με την έρευνα για τη ζωή του γλύπτη, το πλέον δύσκολο κομμάτι αφορούσε όχι τόσο στον «βίο και πολιτεία» του ίδιου, όσο στην έρευνα για τις συνθήκες- ηθογραφία της εποχής, που όφειλαν να αποδοθούν πιστά ως καθοριστικό πλαίσιο εντός του οποίου διαμορφώθηκε η ψυχοσύνθεσή του… Πληροφορηθήκαμε επίσης ότι όλα τα γεγονότα στην ουσία τους ήταν αληθινά, με ελάχιστα, δευτερεύοντα στοιχεία ελαφρώς «πειραγμένα» για θεατρικούς λόγους και μικρές προσθήκες «αθώας μυθοπλασίας» στις αφηγήσεις ως λογοτεχνική διάσταση…

Ο σκηνοθέτης Α. Λιακόπουλος, αφού δήλωσε τον θαυμασμό του για το κείμενο που αποδέχτηκε αμέσως για τη θεατρική μεταφορά χωρίς καμία παρέμβαση, ομολόγησε ότι δεν «φοβήθηκε» κάτι στο εγχείρημα, με μοναδικό νοιάξιμο να μην αποδώσει μια στείρα βιογραφία, αλλά ένα ουσιαστικό ψυχογράφημα του ήρωα, εστιάζοντας στον εγκλεισμό του ψυχιατρείου και καθοδηγώντας κατάλληλα τον ηθοποιό για την απόδοση των ασφυκτικών συνθηκών… Μίλησε ακόμη για συγκινητικές στιγμές που έζησαν κατά την πρεμιέρα της παράστασης στο νησί του Χαλεπά, στην Τήνο, για διαφωτιστικές συνομιλίες που είχε με τους ντόπιους για τον «δικό» τους κορυφαίο καλλιτέχνη, για τις θεαματικές αλλαγές των στερεότυπων στο διάβα των χρόνων, για την καταλυτική επιρροή μιας αυταρχικής μητέρας που στο όνομα της «αγάπης» διέλυε την ψυχή και τα όνειρα του παιδιού της κλπ…

Όσον αφορά στον «Χαλεπά» της παράστασης Γιώργη Κοντοπόδη, που παρά την κούραση από μια εξοντωτική ερμηνεία, υπήρξε λαλίλαστος, ευδιάθετος και με περίσσιο χιούμορ, στην ίδια ερώτηση αν «τρόμαξε» από έναν δύσκολο δραματικό μονόλογο, καθότι τον έχουμε συνδυάσει περισσότερο με κωμικούς ρόλους, δήλωσε ότι δεν ήταν η πρώτη του ανάλογη εμπειρία και ότι νιώθει πραγματικά ευτυχής από την παρούσα συγκυρία ως την πλέον ώριμη στιγμή της καριέρας του μέχρι τώρα… Ανέλυσε ψυχολογικά την προσωπικότητα που ενσαρκώνει με μεγάλο σεβασμό και μετά από πολύ παίδεμα, διευκρίνισε πτυχές της ερμηνείας του στην παρατήρηση περί «υπερβολής» ακολουθώντας πιστά τις σκηνοθετικές οδηγίες, κατέθεσε και αυτός την ιδιαίτερη συγκίνηση από την παράσταση στην Τήνο «κάτω από την προτομή του Χαλεπά να τον κοιτά» ή «κατεβαίνοντας τα σκαλιά του σπιτιού που κατέβαινε ο ίδιος», περιέγραψε τις απάνθρωπες συνθήκες που βίωσε ο ήρωάς του και αδυνατεί να τις «συλλάβει» στο σήμερα, σχολιάζοντας παράλληλα με πολύ χιούμορ τις παρατηρήσεις συνομιλητών…
Στο βίντεο που ακολουθεί θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε αναλυτικά όλη την ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ συντελεστών και πολλών θεατών που παρέμειναν μέχρι αργά εκδηλώνοντας εμφανώς τον θαυμασμό τους με κολακευτικά σχόλια και ένα θερμό τελευταίο χειροκρότημα, κλείνοντας μια όμορφη, εποικοδομητική, θεατρική βραδιά…Της οποίας ο επίλογος «γράφηκε» με ειλικρινείς ευχαριστίες, τόσο ημών των θεατών για την συγκινητική παράσταση και τη φιλοξενία του θεάτρου Σοφούλη, όσο και των συντελεστών προς τους θεατές και κυρίως του συγγραφέα Α. Ανδρεόπουλου, δηλώνοντας ότι οφείλει πολλά στη Θεσσαλονίκη που εξαρχής αγκάλιασε με θέρμη τα έργα του… Και με την ευχή από καρδιάς για «καλή συνέχεια» της άξιας προσπάθειας και αφού ήπιαμε την τελευταία γουλιά από το κρασί μας, είπαμε γύρω στα μεσάνυχτα την οριστική καληνύχτα…
-βίντεο αποσπάσματα από την παράσταση και συζήτηση με θεατές.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ:
.
-Τους συντελεστές της παράστασης, το θέατρο Σοφούλη για την φιλοξενία και όλους τους φίλους της «Κ» που γι΄ άλλη μια φορά αγκάλιασαν την θεατρική Κουλτουροβραδιά της “Κ”.