Σκηνής Διάλογοι.
Συνομιλεί (και γράφει) η Σωφέρ Θεάτρου, Ζωή Ταυλαρίδου, για την Κουλτουρόσουπα.
Σε 13΄ λεπτά. Κι όμως κρατάει πολύ περισσότερο. Το νου σας.
Ένας θύτης κι ένα θύμα, ο χειριστής και το υποκείμενο του πειράματος, ενός σχεδίου ηθικής και πνευματικής αφύπνισης ή απονέκρωσης του ανθρώπινου είδους, ό,τι προτιμάει ο καθείς, “συνεργάζονται”, προκειμένου να τεθούν όρια στην ατέρμονη ανθρώπινη εξέλιξη και να οριοθετηθεί εκ νέου η έννοια του ανθρωπισμού, αποδομώντας και αποδυναμώνοντας εντελώς το μότο «ο θάνατός σου η ζωή μου». Η ανθρωπότητα χρειάζεται καλοσύνη και σεβασμό στον ζωτικό της χώρο, για να απελευθερωθεί από το θηριώδες.
«Η ζωή προχωράει με την καλοσύνη… Γι’ αυτό οι άνθρωποι πήγαν στο φεγγάρι…». Έτσι ακριβώς. Lebensraum.
«Όταν βγαίνει ένα καινούριο μικρόβιο, σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπους… Ή και εκατομμύρια… Κατόπιν η ανθρωπότητα φτιάχνει ένα αντιβιοτικό για αυτό το μικρόβιο, και το μικρόβιο ανήκει πια στην Ιστορία…».
Επομένως, οποιαδήποτε απόπειρα εγκλεισμού και καταπίεσης και κακοποίησης και θανάτωσης του ανθρώπινου είδους ανήκει σε ένα μισητό ναζιστικό παρελθόν που καμιά εφαρμογή δεν έχει στο παρόν, καθώς οι σύγχρονες κοινωνίες είναι πλουραλιστικές, δημοκρατικές, συνεργατικές, κοινωνίες αλληλεγγύης κι αποδοχής. Η δημοκρατική κοινωνία βρίθει στη διδακτέα ύλη όλων των σχολικών βιβλίων, εξετάζεται στις πανελλαδικές με την ελπίδα πανεπιστημιακών σπουδών, εμπλουτίζει ιδεολογικά την καναλαρχία των μεγάλων μέσων, λογοκρίνει τη γραφή (προς το παρόν;) και συσφίγγει τους διαύλους της επικοινωνίας, όταν ξεστρατίζει κανείς της πεπατημένης. Κι έρχεται ο κ. Θανάσης Τριαρίδης με τον Ζωτικό του Χώρο να πειραματιστεί επάνω στους αιώνες της διαρκούς ανθρώπινης πολιτισμικής, πνευματικής και ηθικής εξέλιξης με τον πυκνό κοινωνικοπολιτικό του λόγο και το φιλοσοφικό του ταπεραμέντο, αποδεικνύοντας πως χάσαμε τόσα χρόνια απλά υποθέτοντας και φιλοσοφώντας. Η πολιτική πράξη είναι απόδειξη δημοκρατίας. Η τέχνη ανοίγει τον δρόμο στον πολιτικό λόγο και τη φιλοσοφική σκέψη, ώστε να ακουστούν, να διευρυνθούν, να επηρεάσουν το κοινωνικό μας γίγνεσθαι.
Στόχος ωστόσο είναι η πράξη.
Και η συγκεκριμένη παράσταση αποτελεί ένα τελετουργικό διαλόγου, αμφισβήτησης, κρίσης, σύγκρισης και απόφασης. Το πιστόλι αλλάζει συνεχώς χέρια, μέχρι να καταλήξει σε αυτά που το χρειάζονται πραγματικά.
Θύτης ή θύμα, εσείς αποφασίζετε.
Η Βερόνικα Αργέντζη και ο Βασίλης Κανελλόπουλος καταθέτουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους για τον Ζωτικό Χώρο ή αλλιώς Lebensraum του Θανάση Τριαρίδη βασιζόμενοι στις δικές τους εμπειρίες ζωής. Ορίζουν τον ζωτικό χώρο «ως κάτι που έχει δοθεί (εκχωρηθεί σε άλλους), χωρίς καν να το συνειδητοποιήσουμε» και τον συνυφαίνουν με τη λέξη καλοσύνη. Μας εισάγουν στα βαθύτερα νοήματα αυτού του συναρπαστικού έργου, περιγράφοντας αδρά την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Μας ταξιδεύουν στο θεατρικό τους παρελθόν, τις εμπειρίες τους στο σανίδι, τις δυσκολίες τους.
Σχολιάζουν σκωπτικά αυτό το διαρκές ταξίδι του ηθοποιού από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, προκειμένου ο τελευταίος να βρει την «εργασία και χαρά» που ψάχνει, και υπογραμμίζουν τα κακώς κείμενα του επαγγέλματός τους στη σημερινή εποχή της εικόνας και των μέσων προβολής, επιχειρώντας μια σύγκριση με τη θεατρική και τηλεοπτική πραγματικότητα παλαιότερων δεκαετιών. Μιλούν για την αλήθεια, «που πολύ εύκολα αγοράζεται και πουλιέται», την απλότητα, το απέριττο και το γνήσιο στην τέχνη του θεάτρου. Αναφέρονται στην επιτυχία ή αποτυχία ενός θεατρικού έργου, και τι αντίκτυπο έχει για τον ηθοποιό στη σκηνή μια παράσταση δίχως θεατές. Εύχονται συνεπώς τα θέατρα να είναι πάντοτε γεμάτα, καθώς η τέχνη συμβάλλει στην απόλυτη αφύπνιση μιας κοινωνίας χαωδών και μισάνθρωπων ελατηρίων, διευρύνοντας την επικοινωνία και οικοδομώντας σχέσεις.
Ας απολαύσουμε λοιπόν τίνα έφη Τριαρίδης με την εξαιρετική γραφή του για την ανθρώπινη καλοσύνη, δια χειρός Αντώνη Καραγιάννη και υπό των ερμηνευτικών δυνάμεων των Βασίλη Κανελλόπουλου και Βερόνικας Αργέντζη επί σκηνής.
Ας παρακολουθήσουμε το πείραμα. Εξάλλου, όλοι είχαμε μια υδρόγειο σφαίρα στο δωμάτιό μας, όταν ήμαστε παιδιά.
Ευχαριστούμε από καρδιάς τη Βερόνικα Αργέντζη και τον Βασίλη Κανελλόπουλο για τη συζήτησή μας στον ελάχιστο ελεύθερό τους χρόνο και μετά από πολύωρη πρόβα. Ευχόμαστε καλό ταξίδι και καλή επιτυχία σε ό,τι στοχεύουν και ονειρεύονται. Ευχαριστούμε και το αγαπημένο μας Θέατρο Αθήναιον για τη φιλοξενία του.
Παρακολουθήστε τη συνέντευξη:
Βιντεοσκόπηση και μοντάζ: Τάσος Πέππας
Για δελτία τύπου και ραντεβού συνεντεύξεων επικοινωνείτε: zozotav@gmail.com
ΑΘΗΝΑΙΟΝ
«Lebensraum» του Θανάση Τριαρίδη.
Πανελλήνια πρεμιέρα: Παρασκευή 01/03
Ο χώρος του πειράματος μια θεατρική σκηνή. Οι θεατές μέρος του πειράματος. Μια γυναίκα κι ένας άντρας. Ένας παίκτης, ένας χειριστής. Ποιος ο θύτης, ποιο το θύμα; Ποιος επιβάλει τους κανόνες του παιχνιδιού; Μια καθοδηγούμενη σύγκρουση που οδηγείται στα άκρα. Μία κραυγή αγωνίας απέναντι στη φονική σιωπή των «θεατών».
Σκηνοθεσία: Αντώνης Καραγιάννης. Ερμηνεύουν: Βερόνικα Αργέντζη & Βασίλης Κανελλόπουλος.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή 1 & 8 Σάββατο 2 & 9 στις 21:00, Κυριακή 3 & 10 Μαρτίου 2024 στις 20:00
-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ.
