Από τη στήλη «Ιδέα μου είναι;» του Κρίτωνα Ζαχαριάδη για την Κουλτουρόσουπα
Καλημέρα, καλημέρα, καλημέρα!!!
Τι κάνετε; Πώς μου είστε; Ορίστε; Παρακαλώ; Στα κάγκελαα; Στα όρια νευρικού κλονισμού; Αποκλείεται… γιατί;; Δεν μπορώ να καταλάβω….
Όπως καταλαβαίνετε και εγώ κάπως έτσι ίσως και λίγο χειρότερα… Γι’ αυτό και χάθηκα.. Εξαφανίστηκα.. με τί καρδιά να γράψω κάτι ; …. Αλήθεια σας το λέω με πήρε λίγο ο εγκλεισμός και η κουβέρτα μου σκέπασε κάθε διάθεση…
Συγγνώμη βρε παιδιά, δεν είναι ένα ακόμη κείμενο μιζέριας… όχι! Είναι απλά η ανάγκη που τώρα δημιουργήθηκε περισσότερο από ποτέ για επικοινωνία
και φαντάζομαι όχι μόνο σε εμένα αλλά σε όλους… και θα μιλήσω συγκεκριμένα για τον κλάδο που ανήκω…
Επάγγελμα: σκηνοθέτης και ηθοποιός. Κατάσταση: έγκλειστος σε ανεργία…
Τα έχω παίξει έχω τρελαθεί δεν την παλεύω άλλο…
Πόσο ακόμη να λέω ότι είμαι καλά;
Πόσο ακόμη να λέω ότι είμαι εντάξει;
Κάποτε άκουγα αυτό που μου λέγαν.. λέγε ότι όλα πάνε καλά για να παραδειγματίσεις τους άλλους, για να μη ρίχνεις τον εαυτό σου και δίνεις δικαιώματα, για να τ’ ακούσει το σύμπαν και να το πιστέψεις και εσύ ώστε να γίνει… Μα το δοκίμασα… αλλά…. τίποτα…
Παιδιά βαρέθηκα να λέω ότι είμαι αισιόδοξος.
Γιατιιιί; Πότε θα ανοίξουν όλα να κάνουμε τί; Βαρέθηκα να είμαι καναπέ κουζίνα τηλεόραση τηλέφωνο. Μα πωωωωως θα σου πουν, γράψε διάβασε μελέτησε… ναι ναι και ναι… τα έκανα όλααααα στην πρώτη καραντίνα στους πρώτους μήνες στον πρώτο χρόνο, μέχρι πριν δυο μήνες… αλλά να γράφω για πότε;;; Έτσι γενικά και αόριστα;; Ξέρω ακριβώς με κάθε λεπτομέρεια για τα επόμενα δυο χρόνια τα επαγγελματικά θεατρικά μου βήματα που σχεδιάζω.
Βαρέθηκα να λέω ότι θέλω να γυμναστώ και να προσέχω τη διατροφή μου και αφέθηκα… λέω σάμπως ο πρώτος θα είμαι ή ο τελευταίος με δέκα κιλά παραπάνω.. Διαβάζοντάς τα, κάποιος σου λέει όχι κατάθλιψη… αυτός πάσχει από κατατονία.. Και στα καπάκια έτσι… για να σου κάνουν κρόσια τα νεύρα… γιατί μπορούν… σου προμοτάρουν, γιατί από κάπου θα τ’ αρπάξαν πάλι γερά, τα 200 χρόνια από την έναρξη της επανάστασης του 1821!
Και να βγω έξω να γιορτάσω τί;
Να χαρώ γιατί;
Για ποια ελευθερία μου μιλάτε όταν πρέπει να στείλω 6; Όταν μου στερείτε κάθε δικαίωμα να έχω λόγο, άποψη, κρίση για τη δική μου τη ζωή βάζοντάς με να πατάω κουμπιά για να κινηθώ;
Όταν μετά από έναν ολόκληρο χρόνο μου ανοίγεις ινστιτούτα αισθητικής, κομμωτήρια, μουσεία και μου επιτρέπεις το ψάρεμαααααα;;
Αυτές είναι οι ανάγκες μου;
.
Τότε σε παρακαλώ θα μου ήταν χρήσιμο να μου ανοίξεις και τις αντικερί, τα pool bar και τα καταστήματα όπου διαθέτουν πουροκόφτη, κοτετσόσυρμα, νάυλον για τα εύθραυστα ώστε να σκάω τις φυσαλίδες και εκτυπωτές φωταγραφιών πάνω σε κίτρινο τυρί του τοστ ώστε να λιώσω και να φάω όλους τους οχθρούς μου….
Και μην ακούσω… εσένα σκέφτονται…. Όταν στην επιτροπή μου έχεις 31 ιατρούς να αποφασίσουν για το μέλλον μου, αντί να είχες σκεφτεί πως σε αυτή την επιτροπή θα έπρεπε να υπάρχουν παράλληλα και ψυχολόγοι, ψυχίατροι, οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι όπως πάνω κάτω έπραξαν και οι πιο σοφές χώρες για να μην τρελαθούμε όλοι παρεάκι….
Τα δικαιώματα μου καταπατήθηκαν προ πολλού, η αξιοπρέπεια του επαγγέλματος μας, μας ταλάνισε και μας σόκαρε… με όλες αυτές τις καταγγελίες που ακολούθησαν ορθώς το δρόμο της δικαιοσύνης και το μέλλον του επαγγέλματός μας μου αφιερώνει το τραγούδι: Κάπου υπάρχει η αγάπη μου, μα δεν ξέρω που είναι….
Χαίρομαι τουλάχιστον που κάποιοι ελάχιστοι, μετρημένοι συνάδερφοι εξακολουθούν και εξασκούν το επάγγελμά συνεχίζοντας τίμια το δρόμο τους.. Δυστυχώς όμως είναι η μειονότητα…
Το καλό είναι πως την τέχνη μας δεν την ξεχνάμε… αλλά το κακό είναι που δεν μπορούμε να τη θρέψουμε… Πώς θα γεννήσω ένα ρόλο όταν στερούμαι του να παράγω εικόνες καθότι έγκλειστος; Ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία της δουλειάς μας είναι η κοινωνική παρατήρηση και οι κλεφτές ματιές στη συμπεριφορά του άλλου. Πώς κινείται, πώς περπατάει γιατί να αντέδρασε έτσι, μήπως όταν το έκανε αυτό σκεφτόταν εκείνο…… (κάπως έτσι και όχι στα πλαίσια του κουτσομπολιού). Όταν δεν μπορώ να ζήσω ελεύθερα και να το καταγράψω, οι μελέτες οι ταινίες και το διάβασμα δεν αρκούν…
Ίσως όμως θα έπρεπε να είμαι ευγνώμων… Γιατί όπως είπαμε και πιο πάνω θετική σκέψη…
Πωωωως… έμαθα πααάρα πολλές έννοιες που μπορεί και να αγνοούσα τη σημασία τους όλα αυτά τα χρόνια.. Όοοοοχι, όοοοοχι δεν ψεύδομαι και σας το αποδεικνύω γιατί το βιόνουμε παρέα…
Δεν κατανοήσαμε όλο αυτό το διάστημα τι σημαίνει υποκριτική; Παίζω θέατρο; Στρατηγική; Κάνω κλίκες;
.
Δεν χειροκροτήσαμε γι’ αυτή την απόδοση ή την ερμηνεία παλτό και τριαντάφυλλα; Δεν εμπλουτίσαμε τη φρασεολογία μας με καινούριες εκφράσεις μαθαίνοντας πως να γυρίζουμε την μπιφτέκα;;;
Και δε σας είπα το άλλο… Νιώθω τρελή χαρά διότι πλέον αναγνωρίζω τον παντελονάτο από χιλιόμετρα μακριά και όλα τα προιόντα και τις τεχνικές του όπως: αγάρ αγάρ, τόγκα, τόφου, ιλ φλοτάντ, κενέλ, γκριγιέ , ταρτάρ… Οπότε δεν πάει εσείς να αναρωτιέστε αν η ζωή αντιγράφει την τέχνη ή το αντίθετο ή αν το θέατρο είναι μια συμπυκνωμένη πραγματικότητα; Οι λύσεις σας δίνονται απλόχερα…. Νούμερα τηλεθέασης γίνονται και χωρίς ηθοποιούς γιατί ερμηνεύουν όλοι, σου μαθαίνουν έννοιες και παράλληλα κερδίζουν έπαθλα πολλών χιλιάδων ευρώ…. και ας παραμένουν άφωνοι…και αυτοί και οι δισκογραφικές και ο κόοοοσμε μου… Αυτό είναι, πάω να βάλω και εγώ μια κίτρινη τουαλέτα, καπέλο και να φιλάω τοίχους….. και όποιος μας βγάλει πρώτος από εδώ…. 2000 ευρώ από εμένα γιατί μπορώ!; Χαχαχαχα
Λίγο θέλει, ένα δυο κύτταρα έμειναν σε λειτουργία και αυτό ήταν…
-Τιιιιί;;;
Το κράτος με σκέφτηκε;; Τι έγινε;; Ανοίγουν τα θέατρα;; Οι κινηματογράφοι; Θα μου δώσουν δώρο Πάσχα; Θα δω τους δικούς μου;;
-Όχιιι;;;
-Ε τότε τί;;;
Ααααα θα παρουσιάσει την εικονική παρέλαση ο Αλιάγας!!! Ε πες το ντε..
Μετά από αυτή τη σοφή κίνηση.. πάνε και τα δυο εναπομείναντα….
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να κάνω την παρακάτω αφιέρωση… Την αφήνω έτσι…να υπάρχει…. προς όλους….
Αυταά και σας υπόσχομαι πλέον ότι θα τα πούμε σύντομα!
Φωτογραφικό υλικό
