26 χρόνια μετά τον θάνατό της, δεν την έχει ξεχάσει κανείς.
.
Ηθοποιός, ακτιβίστρια, πολιτικός, μία από τις σημαντικότερες Ελληνίδες του 20ου αιώνα. Σαν σήμερα έφυγε η υπέροχη Μελίνα Μερκούρη και η ηθοποιός και αρχιτέκτων Γεωργία Ζώη μοιράζεται μαζί μας στιγμές από τις συναντήσεις που είχε μαζί της κυρίως για το κτήριο της οδού Πολυγνώτου όπου στεγάζεται το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη που δημιούργησε.
«Τη Μελίνα τη γνώρισα στην Ύδρα, γύρω στα 1980, τριάντα εννέα χρόνια πριν!!! Ένας κοινός φίλος, ο αγαπημένος συγγραφέας Μπάμπης Τσικληρόπουλος – που «έφυγε» κι αυτός νωρίς – μας σύστησε!!!
Πανέμορφη στα κάτασπρα ντυμένη! Ηθοποιός και πολιτικός! Ακόμη δεν είχε έρθει στα πράγματα ως Υπουργός του ΠΑΣΟΚ!!!
.
.
Νεαρή ηθοποιός και αρχιτέκτων εγώ!! Με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή! Της θύμιζα τον εαυτό της είπε!! Γενναιόδωρη, και καθόλου φειδωλή στις εκδηλώσεις της, με έπιασε απ’ το χέρι και άρχισε να με συμβουλεύει για τον κινηματογράφο, για το θέατρο, για τη ζωή μου! Γελώντας με το παραμικρό, με αυτό το εκφραστικό, πληθωρικό γέλιο της, και τι δεν μου είπε! Μείναμε ένα ολόκληρο απόγευμα μαζί σαν γνώριμες από καιρό!!!
Από τότε ξανασυναντηθήκαμε, χρόνια μετά στο Υπουργείο Πολιτισμού! Υπουργός Πολιτισμού εκείνη!! Εγώ είχα πάει, όχι ως ηθοποιός, αλλά με την ιδιότητά μου ως αρχιτέκτων, για ένα θέμα σχετικό με το ΥΠΠΟ!! Με δέχτηκε αμέσως!
Ξυπόλητη, με τα μακριά καλλίγραμμα πόδια της επάνω στο γραφείο – η συνηθισμένη στάση της – τους έδιωξε όλους κι άρχισε να με ρωτάει τα νέα μου!! Αν και στο μεταξύ ενημερωνόταν από τον άλλο κοινό μας φίλο το Μίνω Βολανάκη!!
.
.
Ήταν η εποχή που ήθελε να κάνει πολλά δημοτικά ανοιχτά θέατρα!! Με το Μίνω τα λέγαμε συχνά και επειδή ήδη είχε αρχίσει η πολεοδομική ανασυγκρότηση της χώρας με το Ν. 1337/ 82 του Τρίτση, ως Αρχιτέκτων – Πολεοδόμος, είχα αρχίσει να εκπονώ τις πρώτες μου πολεοδομικές μελέτες!!
Το σύνθημα της Μελίνας, που την τσιγκλούσε και ο Μίνως, ήταν “κάθε πόλη και ένα θέατρο“! Από την άλλη εγώ με την ορμή της νεοφώτιστης έπρεπε να σκεφτώ τρόπους να αναπλάσω τις ακρωτηριασμένες και πληγωμένες από τα λατομεία πλαγιές των βουνών η τα εγκαταλελειμμένα στρατόπεδα! Ώρες ατέλειωτες κουβέντες με το Μίνω!
.
.
Ώσπου μία μέρα ΙΔΕΑ! Θέατρα σε όλα τα νταμάρια!!! Θέατρα μεταλλικά και για λόγους οικονομίας και για λόγους ταχύτητας!!! Και για λόγους περιβαλλοντικούς, ώστε να μπορούσαν να απομακρυνθούν εύκολα, αν χρειαζόταν!! Αλλά και θέατρα από την πέτρα των λατομείων, η θέατρα από ξύλο!!
Όχι δεν μου ανατέθηκε ποτέ κανένα θέατρο από τη Μελίνα! Ούτε ποτέ το ζήτησα!! Έμεινα πάντα η σιωπηρή σύμβουλος μέσω του Μίνου!! Και είμαι περήφανη γι’ αυτό! Μόνο μετά το θάνατό της κέρδισα το διαγωνισμό για το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη και έφτιαξα το κτήριο της οδού Πολυγνώτου σε χρώμα τερρακότα!! Που λίγο πριν τα εγκαίνια κάηκε από εμπρησμό και ξαναφτιάχτηκε!! Ένα ωραίο διατηρητέο κτήριο στου οποίου τα θεμέλια αποκαλύφθηκαν αρχαία και αλλάξαμε τα σχέδια για να προβάλουμε τα ευρήματα!
.
.
Σε αυτό το κτήριο μπορεί κανείς να θαυμάσει φωτογραφικό υλικό και πορτραίτα της, να έρθει σε επαφή με προσωπικά της αντικείμενα και αρχεία στους εκθεσιακούς χώρους και να ενημερωθεί για άγνωστες πτυχές από τη ζωή και το έργο της!!
Το Ίδρυμα – Μουσείο ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ είναι ένας Ναός του Ελληνικού Πολιτισμού. Και τι άλλο θα μπορούσε να είναι;
Άλλωστε όλη η φιλοσοφία της Μελίνας συνοψίζεται στην πιο ουσιαστική φράση της:
“Ό,τι έχουμε και δεν έχουμε είναι ο πολιτισμός, είναι η κληρονομιά μας. Χωρίς αυτά είμαστε κανείς”.
.
Γεωργία Ζώη
.
Φωτογραφικό υλικό
