5 λόγοι που οι καλοκαιρινές παραστάσεις με… «αγχώνουν»! Από τον «ΠΑΛΜΟ ΤΩΝ ΦΟΥΑΓΙΕ» της Π. Στασινοπούλου
Φίλε μου, είναι σαν να βλέπω την απορία στο βλέμμα και να διαβάζω τη σκέψη στο μυαλό: «Μα είναι κουβέντα αυτή από θεατρόφιλη; Ότι οι παραστάσεις την αγχώνουν;» Σε κατανοώ, όμως παρακαλώ πολύ, μην παραλείπεις τη λέξη «καλοκαιρινές», είναι η λέξη-κλειδί που κάνει την ειδοποιό διαφορά. Κι επειδή αυτονόητα θα ρωτήσεις «καλά εσύ αλλιώς εισπράττεις το θέατρο το χειμώνα κι αλλιώς το καλοκαίρι;», θα εξηγηθώ πάραυτα για να μην παρεξηγηθώ, αφού απαντήσω στο ερώτημα ξεκάθαρα ότι «ΝΑΙ, διαφορετικά το εισπράττω τις δύο εποχές, άσχετα που η τέχνη είναι μία και… παντός καιρού!» Και πιο συγκεκριμένα, αναφερόμενη στο καλοκαίρι καλή ώρα, διαπίστωσα ότι εισπράττω τη θέαση παραστάσεων μετά… άγχους. Ψάχνοντας την πηγή του δυσάρεστου συναισθήματος, κατέληξα σε 5 βασικές αιτίες που θέλω να μοιραστώ, έτσι, για να διασταυρώσω αν αγγίζουν και άλλους και έχουν κάποια λογική βάση ή πρέπει … να κοιταχτώ όσο είναι νωρίς. Και ξεκινώ:
– Δεδομένου ότι οι θερινές παραστάσεις ανεβαίνουν φυσικά σε ανοιχτούς χώρους, ειλικρινά δεν αντέχω αυτή τη μόνιμη ανασφάλεια με τον καιρό! Τον άστατο καλοκαιρινό καιρό με τα ξαφνικά μπουρίνια, όπου χωρίς προηγούμενο σημάδι, αίφνης ο έναστρος ουρανός γεμίζει απειλητικά σύννεφα και μέχρι να αναρωτηθείς το πώς και το γιατί, αρχίζει το πανηγύρι με αστραπές, κεραυνούς, μπουμπουνητά, νεροποντή… Οι συνέπειες πολύ συγκεκριμένες: α) σε περίπτωση προειδοποίησης από την ΕΜΥ ή ολοκάθαρων ενδείξεων, η παράσταση προλαβαίνει να ακυρωθεί κι εγώ ως θεατής γλιτώνω το μουσκίδι, αλλά στερούμαι κάτι που λαχταρούσα, μπαίνω στη διαδικασία αλλαγής ή επιστροφής εισιτηρίου, ενώ δεν παύω να συμμερίζομαι το τεράστιο άγχος και τη ζημιά τελικά των συντελεστών από την ατυχία… β) Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις, το πανηγύρι ξεσπά απρόβλεπτα. Αρχίζει… λάιτ με ψιχάλες – το απόλυτο σπάσιμο νεύρων που δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί ώστε να παρθεί μια απόφαση- και ή συνεχίζει «λάιτ» κάνοντάς σε λούτσα σταδιακά- αντί απότομα ή το χοντραίνει ραγδαία με αναμενόμενα παρατράγουδα… πανικόβλητη αποχώρηση, απογοήτευση ηθοποιών και θεατών, ένα πικρό «γαμώτο» να δονεί την ατμόσφαιρα, πιθανές βλάβες σε μηχανήματα, πονοκέφαλος με τα εισιτήρια στην παραγωγή… Σημειωτέον ότι παρόμοιο αγχωτικό σκηνικό διαδραματίζεται υπό νορμάλ συνθήκες, περίπου στο ένα τρίτο των καλοκαιρινών παραστάσεων, ενώ σε μη νορμάλ, ήτοι βροχερό καλοκαίρι, άστα να πάνε!
– Κι έρχομαι στην περίπτωση του… ξηρού καλοκαιριού, που μεταφράζεται σε αφόρητες ζέστες και καύσωνες. ‘Άλλη μία «ωραιότατη» συνθήκη παρακολούθησης παράστασης. Όπου το θερμόμετρο νυχτιάτικα δείχνει 35ο (και βάλε) με απόλυτη άπνοια ή καυτό λίβα κι εγώ στριμωγμένη μεταξύ πολλών πάνω σε βραστά τσιμέντα, νιώθω ένα αόρατο χέρι να μου φράζει την ανάσα, τα ρούχα να κολλούν σαν δεύτερο δέρμα πάνω μου, τον ιδρώτα να κυλά ακατάπαυστα- που τύφλα να ‘χει η σάουνα, τη λιγοθυμιά να πλησιάζει… η ζέστη μου κάνει το μυαλό πολτό και ο πολτός αδυνατεί να συγκεντρωθεί και να επεξεργαστεί τα της σκηνής, καθότι επικρατεί το σαφώς ισχυρότερο αίσθημα αυτοσυντήρησης και τη δεδομένη στιγμή αναζητά απεγνωσμένα τρόπους επιβίωσης με τεχνητό αερισμό ή επικεντρώνεται σε προσευχές: «στείλε καλέ μου Θεούλη ένα τόσο δα αεράκι στη δόλια πριν ξαπλωθεί…» Και σαν να μη φτάνουν αυτά, να τυχαίνει παράσταση με βαριά κοστούμια που μόνο η θέα τους φέρνει ψυχολογικά ασφυξία, κι όσο αναλογίζομαι το δράμα των ηθοποιών που τα φορούν, κινούμενοι έντονα κάτω από καυτά φώτα προβολέων με τον ιδρώτα να μουσκεύει ρούχα και πρόσωπα, ειλικρινά με πιάνει ένα απίστευτο σφίξιμο, μου είναι αδύνατο να μη συμπάσχω και η λέξη άγχος είναι λίγη!
– Στην προαναφερθείσα φράση «καυτά τσιμέντα» εντόπισα την επόμενη πηγή «άγχους», δεδομένου ότι περισσότερο ή λιγότερο καυτά- πάντως οπωσδήποτε ζεστά, δεν παύουν να είναι το κατ’ εξοχήν κάθισμά μου σε καλοκαιρινές παραστάσεις. Τα οποία, πέραν της επιπλέον θερμότητας που αποθηκεύουν όλη μέρα και εκλύουν τη νύχτα κάνοντας την ατμόσφαιρα πιο αποπνικτική, μόνο βολικά δεν τα λες! Μπορεί να παραπέμπουν στους ξύλινους πάγκους των εναλλακτικών σκηνών του χειμώνα, όμως σε εκείνους υπάρχει κάποια «πλάτη» ή κάποια μαξιλάρια να βολευτείς, σε αντίθεση με το μπετόν των κερκίδων και τις αποστάσεις τους που δεν σου επιτρέπουν να ακουμπάς την ταλαίπωρη ράχη και ανάλογα με τη διάρκεια της παράστασης, με βασανίζει μόνιμα το άγχος «πόση ώρα θα αντέξει η μέση στο κενό και πόσο θα βογκήξω;» Σε περιπτώσεις άνω των δύο ωρών, μόνο για αριστούργημα (πιστοποιημένα) ρισκάρω το μαρτύριο, διαφορετικά ούτε συζήτηση!
– Μιλώντας επίσης για ανοιχτό χώρο, πέραν των καιρικών συνθηκών, είσαι αναγκασμένος να υποστείς και μερικά ακόμη «συνοδευτικά»… ας πούμε τα κουνούπια που σε περίπτωση επιδρομής θα σε κάνουν κόσκινο και αντί να παρακολουθείς την παράσταση, είτε θα ξύνεσαι με λύσσα κι αγανάκτηση που δεν προνόησες, είτε θα επιδίδεσαι σε απανωτές εντριβές με σιτρονέλες «προστατεύοντας» (δήθεν) τα ακάλυπτα μέρη, την ώρα που τα μισητά έντομα επιτίθενται στα καλυμμένα κι εκεί σε πιάνει τρέλα… επίσης θα υποστείς κάθε προβλέψιμο και απρόβλεπτο θόρυβο της πόλης ή της εξοχής, που βεβαίως δεν θα «σεβαστεί» την παράσταση και μπορεί να τινάξει στον αέρα την πιο κατανυκτική, υποβλητική ατμόσφαιρα ή να καλύπτει σταθερά ατάκες, χαμένες από κορναρίσματα αυτοκινήτων, πτήσεις αεροπλάνων, διερχόμενες ντουντούκες, φωνές μικροπωλητών, μουσικές παρακείμενων μπαρ… γκαρίσματα γαϊδάρων! Κι εγώ ο θεατής να στήνω μόνιμα αυτί, βρίζοντας παράλληλα όσα ενοχλητικά άθελά τους μου καταστρέφουν το συναίσθημα και την ατμόσφαιρα.
– Και βεβαίως δεν θα παραλείψω κοντά σε όλα αυτά, το «άγχος» που μου προκαλεί το ίδιο το περιεχόμενο των καλοκαιρινών παραστάσεων, που από μακραίωνη παράδοση εστιάζουν στο αρχαίο δράμα, τραγωδία ή κωμωδία. Έτσι κι αλλιώς το «άλλο» καλοκαιρινό ρεπερτόριο της εμπορικής σάχλας έως ξεφτίλας δεν με απασχολεί, αλλά σε τούτο το… ντεμέκ «ποιοτικό», μια σειρά βασανιστικά ερωτήματα με ταλανίζουν σταθερά: Άραγε τί θα δουν τα μάτια μου και τί θα ακούσουν τα αυτιά μου; Πώς «ξύπνησε» τη φετινή χρονιά ο σκηνοθέτης; Με φυσιολογική διάθεση και αίσθηση σεβασμού στο αρχαίο κείμενο ή με τρελή «πρωτοποριακή» και πρόθεση να του αλλάξει τον αδόξαστο; Θα δω κάτι καλλιτεχνικό που θα με αγγίξει ή καμιά απίστευτη παπάρα που θα με φουντώσει κι άλλο εν μέσω καύσωνα; Θα ακούσω τον μεστό αρχαίο λόγο ή φτηνιάρικες παρλαπίπες επικαιρότητας και κλισέ βωμολοχίες που ούτε σε καταγώγια; Θα παρακολουθήσω κάτι που να παραπέμπει έστω αξιοπρεπώς σε αρχαίο δράμα ή καμιά χυδαία ξεπέτα του ποδαριού από τρικυμισμένα μυαλά; Και για κακή μου τύχη, 7 στα 10 πέφτουν στο «ή» κι εγώ σε κατάθλιψη… καταλήγοντας ότι χίλιες φορές να διαβάζω αρχαίο δράμα στο πρωτότυπο, παρά να παρακολουθώ την «καινοτόμα» οπτική κάθε αρρωστημένου πειραματιστή που πάνω του βγάζει «καλλιτεχνικά» απωθημένα. Νισάφι!
Δεν ξέρω αναγνώστη μου αν όσα παρέθεσα αιτιολογούν επαρκώς τη θέση μου και αν σε αυτά βρίσκεις εσύ ψήγμα «θεατρικής απόλαυσης» καλοκαιριάτικα… Δεν ξέρω επίσης αν και πόσο τα συμμερίζεσαι ή αν και πόσο πρέπει να… ανησυχώ για την προσωπική μου ισορροπία, που μεταξύ μας, φρόντισαν πολλοί να κρέμεται από μια κλωστή… Κι ακριβώς επειδή είναι τόσο ευαίσθητη, δεν διακινδυνεύω να εκθέτω την «κλωστούλα» οικειοθελώς και συνειδητά σε περαιτέρω δοκιμασίες. Για τέτοια είμαστε;
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #Θεατρομανία #ΠαλμόςΤωνΦουαγιε #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΚαλοκαιρινέςΠαραστάσεις #ΣυνθήκεςΘέασηςΠαραστάσεων #ΑκυρώσειςΛόγωΚαιρού #ΠαραστάσειςΑρχαίουΔράματος
.
Δείτε & αυτά:
–ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ 2017. [Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος & Σεπτέμβρης] Θέατρο, συναυλίες, φεστιβάλ και άλλα πολλά. ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΕΔΩ
–Θέατρο Δάσους & Θέατρο Γης 2017: Θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες –ΕΔΩ
–Καλοκαιρινές θεατρικές περιοδείες 2017 – ΕΔΩ
–Καλοκαιρινές Συναυλίες 2017 –ΕΔΩ
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα. Πρόγραμμα παραστάσεων –ΕΔΩ
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ – ΕΔΩ
–Σινεμά με Θέα 2017 στο Μέγαρο Μουσικής: Πρόγραμμα προβολών – Ταινιών –ΕΔΩ
–ΕΙΔΑΜΕ θεατρικές παραστάσεις & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ –ΕΔΩ
–ΕΙΔΑΜΕ μουσικές συναυλίες & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ –ΕΔΩ
-Φεστιβάλ Καλοκαιριού 2017 –ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
