Η στήριξη των νέων προσώπων και ομάδων στον χώρο του πολιτισμού αποτελεί σταθερή προτεραιότητα και δέσμευση για την Κουλτουρόσουπα. Για τον λόγο αυτό, επιδιώκουμε να φιλοξενούμε συνεντεύξεις εφ’ όλης της ύλης, ώστε το θεατρόφιλο και όχι μόνο κοινό να έχει την ευκαιρία να γνωρίσει εκτενέστερα την πορεία, τις σκέψεις και το έργο των ανερχόμενων καλλιτεχνών.
Στο πλαίσιο αυτής της πρωτοβουλίας, έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο Kulturosupa.gr την Λένα Νεστορίδου.
Η Τέχνη, η Εκπαίδευση και η Έμπνευση
Τι είναι το θέατρο για σένα στην εποχή του TikTok και του streaming; Πώς ανταγωνίζεται ή πώς συνυπάρχει με την ταχύτητα της σύγχρονης ψυχαγωγίας;
Είναι ξεβόλεμα. Το TikTok για παράδειγμα, αν και δεν το χρησιμοποιώ, αντιλαμβάνομαι ότι έχει μια ευκολία. Το χρησιμοποιείς από το κρεβάτι ξαπλωμένος ενώ παράλληλα έχει και εθιστική επίδραση. Ακόμα και το να πάει κανείς μέχρι το θέατρο μπορεί να αποτελεί ξεβόλεμα, πόσο μάλλον το πώς θα σε ξεβολέψει το περιεχόμενο μιας παράστασης. Με κάποιο τρόπο σίγουρα συνυπάρχουν, στην παιδική παράσταση που ετοιμάζουμε τώρα υπάρχει άμεση αναφορά στα τεχνολογικά μέσα και στο πώς επηρεάζουν τα παιδιά σήμερα. Τώρα αν η συνύπαρξη είναι αρμονική ή όχι, έχει ακόμη να φανεί στο μέλλον.
- Πότε και πώς μπήκε το θέατρο στη ζωή σου; Υπήρξε μια καθοριστική “στιγμή αφύπνισης” (μια παράσταση, ένα πρόσωπο, ένα βίωμα) που σε ώθησε να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Σίγουρα υπήρξαν καθοριστικές οι παραστάσεις που έβλεπα σαν παιδί. Όταν κάποια μου άρεσε πολύ ζητούσα απ’ τους γονείς μου να τη βλέπω και δεύτερη και τρίτη φορά. Γρήγορα ήρθαν και τα θεατρικά εργαστήρια που συμμετείχα ήδη από μικρή ηλικία, οπότε δεν ήθελε και πολύ να συμβεί. Καθοριστική ήταν και η στιγμή που κατάλαβα ότι έχω ανάγκη να το κάνω αυτό πιο σοβαρά, κι αυτό επειδή έτυχε να βρεθώ ένα διάστημα σε μια δουλειά που δεν μου άρεσε καθόλου, κι έτσι πήρα την απόφαση να πάω στη σχολή.
- Ποια σχολή τελείωσες και, εκτός από τις τεχνικές γνώσεις, ποιο είναι το βασικότερο μάθημα (π.χ. πειθαρχία, ομαδικότητα, αυτογνωσία) που «κουβαλάς» μαζί σου από τότε;
Τελείωσα τη δραματική του Διαμαντόπουλου εδώ στη Θεσσαλονίκη. Κάθε δραματική πιστεύω ότι αποτελεί μεγάλο σχολείο, εγώ το βασικότερο που έμαθα ήταν να κρίνω λίγο λιγότερο τον εαυτό μου και τους άλλους. Είναι πολύ μεγάλη η έκθεση του εαυτού και λεπτές οι ισορροπίες σε συνθήκες εκπαίδευσης ηθοποιών, οπότε είναι απαραίτητο.
- Από ποιον/ποια ηθοποιό ή δημιουργό (Έλληνα ή ξένο) θα ήθελες να “κλέψεις” ένα μάθημα ή μια σκηνική στιγμή; Θεωρείς κάποιον ίνδαλμά σου, ή προτιμάς να εμπνέεσαι από πολλούς διαφορετικούς καλλιτέχνες;
Συνήθως δεν “κολλάω” με πρόσωπα, αλλά πριν κάποιο καιρό έβλεπα μια σειρά μυστηρίου που πρωταγωνιστεί η Emma Corrin και με εντυπωσίασε ο τρόπος που υπήρχε,το εκτόπισμα που είχε. Τέτοια πράγματα με εντυπωσιάζουν συνήθως, όχι “εμβληματικές” ερμηνείες, οπότε σίγουρα θα ήθελα να μπορώ να το εκπέμπω αυτό κι εγώ επί σκηνής.
- Από τους ρόλους που έχεις ερμηνεύσει μέχρι σήμερα, ποιος σε ανάγκασε να βγεις περισσότερο από τη ζώνη άνεσής σου, και γιατί; Ξεχωρίζεις κάποια παράσταση στην οποία συμμετείχες ως μια κομβική στιγμή για την εξέλιξή σου;
Όταν ήμουν στη σχολή έτυχε να δουλέψουμε το «Λεωφορείο ο Πόθος», για αρκετό καιρό κιόλας. Αντιπαθούσα πάρα πολύ τη Μπλανς σαν χαρακτήρα, αλλά στην πορεία ανακάλυψα ότι έχουμε κάποια κοινά στοιχεία,που δεν μου αρέσουν και στον εαυτό μου.Οπότε γι’αυτό δυσφορούσα. Αναμφίβολα ως κομβική στιγμή ξεχωρίζω την ‘Πετριχώρα’ του Χάρη Θώμου στην οποία συμμετέχω από πέρυσι και συνεχίζουμε για δεύτερη χρονιά. Σηματοδότησε ουσιαστικά το επαγγελματικό μου ξεκίνημα, πήγε και πολύ καλά η παράσταση, ο τρόπος που δουλέψαμε ήταν πολύ ιδιαίτερος, είναι πολλοί οι λόγοι που την ξεχωρίζω.
- Ποιος χαρακτήρας από την παγκόσμια δραματουργία (κλασική ή σύγχρονη) πιστεύεις ότι αντιπροσωπεύει τη γενιά σου ή μια σύγχρονη κοινωνική πρόκληση;
Είμαστε Κασσάνδρες. Αφυπνιστήκαμε πολύ περισσότερο σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές, είχαμε και τα μέσα να συμβεί αυτό. Αλλά κανείς δεν μας παίρνει και πολύ στα σοβαρά.
Επαγγελματική Πορεία και Προκλήσεις
- Ως νέος/νέα ηθοποιός, ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία ή “παγίδα” που συνάντησες μέχρι τώρα; Υπήρξε στιγμή που σκέφτηκες να τα παρατήσεις, και τι ήταν αυτό που σε κράτησε;
Στην πράξη βλέπω ότι η δουλειά που κάνουμε είναι πολύ απαιτητική. Το να θέτω τα όριά μου με έχει δυσκολέψει κατά καιρούς, αλλά είναι ζωτικής σημασίας να συμβαίνει. Να τα παρατήσω όχι,δεν το έχω σκεφτεί ποτέ.
- Μοιράσου μαζί μας μια “αθέατη” στιγμή από τα παρασκήνια, την πρόβα ή την παράσταση που σου έχει μείνει αξέχαστη (μια έκπληξη, ένα αστείο, μια αναπάντεχη συγκίνηση).
Αστείες στιγμές πάντα υπάρχουν πολλές, οπότε θα διαλέξω το συγκινητικό. Κάθε φορά που εμπιστεύεται ο ένας στον άλλο την σωματική του ακεραιότητα, κάτι το πολύ εύθραυστο και η άλλη πλευρά το διαχειρίζεται με την αντίστοιχη προσοχή, αυτή είναι μια στιγμή στις πρόβες που πάντα με συγκινεί. Είναι και μέρος της γνωριμίας αυτό, οι ασκήσεις εμπιστοσύνης που αρχίζουν να διαμορφώνουν την ομάδα.
- Πώς διαχειρίζεσαι την αποτυχία, τις κακές κριτικές ή τις αρνητικές στιγμές γενικότερα; Ποια είναι η πιο εποικοδομητική κριτική που έχεις δεχτεί;
Δεν είμαι πάντα ψύχραιμη στις αρνητικές στιγμές, με βοηθάει βέβαια πολύ σε κάθε αποτυχία να ψάχνω να βρω γιατί συνέβη. Συνήθως το βρίσκω γρήγορα και καθησυχάζομαι έτσι, όταν βάζω τη λογική μπροστά. Η πιο εποικοδομητική κριτική που έχω δεχτεί είναι να πάψω να θέλω να έχω συνεχώς τον έλεγχο-ακόμη δεν τα καταφέρνω με αυτό.
- Πόσο «ανοιχτός/ή» είσαι στην πρόκληση, ειδικά όταν αυτή αφορά το σώμα και την αποκάλυψη επί σκηνής (π.χ. γυμνό, ακραία βία); Πού θέτεις τα προσωπικά σου όρια και ποια είναι η “κόκκινη γραμμή” που δεν θα ξεπερνούσες;
Ούτε με το γυμνό ούτε με τη βία επί σκηνής προβληματίζομαι, εφόσον έχουν λόγο να συμβούν και εφόσον κανένας δεν έρχεται με οποιονδήποτε τρόπο σε δύσκολη θέση. Η ‘κόκκινη γραμμή’ μου είναι όταν κάτι μπορεί να φέρει το σώμα μου σε κίνδυνο, το βρίσκω αχρείαστο να πάρω ένα τέτοιο ρίσκο.
- Πόσο σε απασχολεί η αναγνωρισιμότητα και η δημοφιλία, ειδικά μέσω των socialmedia, και πώς την αξιοποιείς (ή την αποφεύγεις) επαγγελματικά;
Έχω social για προσωπική αλλά και για επαγγελματική χρήση, για να αναπαράγω περιεχόμενο σχετικά με τις παραστάσεις κλπ. Κατά τα άλλα δεν ψάχνω να προβληθώ με άλλο τρόπο ή να έχω πολλούς followers, ούτε έχει συμβεί κάτι στον αντίποδα που να με κάνει να θέλω να κρυφτώ από τα social.
-
Πιστεύεις πώς ένας νέος ηθοποιός μπορεί να εξασφαλιστεί βιοποριστικά ασχολούμενος μόνο με την τέχνη του; Εσύ, κάνεις κάποια άλλη δουλειά παράλληλα;
Είναι πολύ δύσκολο να εξασφαλιστεί κανείς βιοποριστικά μόνο από την τέχνη. Αυτόν τον καιρό δεν κάνω κάποια άλλη δουλειά γιατί με δύο παραστάσεις να τρέχουν, ο χρόνος που απομένει είναι ελάχιστος. Κατά καιρούς έχω κάνει ό,τι δουλειά μπορείς να φανταστείς.
Η Θεατρική Σκηνή της Θεσσαλονίκης και η Σύγχρονη Πραγματικότητα
13. Ποια πρόσωπα, ομάδες ή χώρους της Θεσσαλονίκης εκτιμάς ιδιαίτερα (πέρα από τους μεγάλους οργανισμούς) και θεωρείς ότι παράγουν σύγχρονο, πρωτοποριακό καλλιτεχνικό έργο;
Εκτιμώ κάθε μικρή παραγωγή/ομάδα της πόλης γιατί δεν ανταγωνίζεσαι εύκολα μεγάλους οργανισμούς, παράγοντας παράλληλα καλλιτεχνικό έργο που σε εκφράζει πραγματικά.
14.Ποια είναι η γνώμη σου για τις παραστάσεις που ανεβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη, και πώς συγκρίνεται η θεατρική παραγωγή της Ελλάδας με το εξωτερικό;
Η αλήθεια είναι ότι οι παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια, είτε τοπικών είτε αθηναϊκών παραγωγών, δεν με ενθουσιάζουν ιδιαίτερα. Παρ’ όλα αυτά φαίνεται να έχει αρχίσει να αλλάζει ελαφρώς το τοπίο τελευταία προς το καλύτερο, γίνονται λίγο διαφορετικές προσπάθειες και πιστεύω ότι θα βελτιωθεί ξανά η εικόνα. Μια ελληνική παραγωγή νομίζω πως δεν συγκρίνεται με παραγωγή εξωτερικού, θα ήταν άδικο.
- Ποιος είναι, κατά τη γνώμη σου, ο πιο κρίσιμος ρόλος του θεάτρου στη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Πρέπει να διασκεδάζει, να εκπαιδεύει, να αφυπνίζει ή να αντικατοπτρίζει; Έχουμε πολλές επιλογές για διασκέδαση στην Ελλάδα και κανείς νομίζω δεν θέλει να πάει στο θέατρο για να του κουνήσουν το δάχτυλο. Η αφύπνιση είναι προσωπική επιλογή του καθενός, ενώ το ό,τι αντικατοπτρίζουμε το θεωρώ δεδομένο στο περιβάλλον στο οποίο ζούμε.
16 Με ποιες τρεις λέξεις θα χαρακτήριζες το παρόν και το μέλλον της γενιάς σου, καλλιτεχνικά και κοινωνικά;
Έχουμε δρόμο ακόμα.
Το Παρόν και το Μέλλον
- Με τι ακριβώς ασχολείσαι αυτή την εποχή; Μίλησέ μας για το έργο, τον ρόλο σου και τι σε γοητεύει περισσότερο σε αυτή τη συνεργασία.
Αυτήν την εποχή ετοιμάζουμε με την ομάδα DOT Ensemble ένα έργο για παιδιά, βασισμένο σε μια πρωτότυπη ιδέα του σκηνοθέτη,του Δημήτρη Κρίκου, με τίτλο “Μια βαλίτσα παραμύθια ταξιδεύουνε στο χρόνο”. Κεντρικό θέμα είναι το πώς ένα μικρό κορίτσι, η Άννα, την οποία υποδύομαι εγώ, ενώ ζει σε μια εποχή καθαρά τεχνολογική και είναι μονίμως με ένα tablet στο χέρι, παρασύρεται από τα παλιά παραμύθια της γιαγιάς της και αρχίζει να μεταφέρεται μαγικά μέσα σε αυτά και να τα ζει. Είναι δεύτερη χρονιά που συνεργάζομαι με την DOT οπότε η συνεργασία είναι δοκιμασμένη. Αυτό που με γοητεύει περισσότερο είναι ότι ο καθένας μας βάζει την προσωπική του αλήθεια επί σκηνής, κι ας δουλεύουμε παράλληλα κάτι που απαιτεί κατά βάση την ενεργοποίηση της φαντασίας. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η αντίφαση αυτή.
- Ποιο είναι το επόμενο καλλιτεχνικό «βήμα» που ονειρεύεσαι να κάνεις (π.χ. σκηνοθεσία, συγγραφή, κινηματογράφος, διεθνής συνεργασία);
Θα μου άρεσε πολύ να κάνω κινηματογράφο.
Σύντομες ερωτήσεις, γρήγορες απαντήσεις (με μία ή δύο λέξεις):
- Ένα μνημείο/χώρος/στέκι της Θεσσαλονίκης που σε ηρεμεί; ΡωμαΪκή Αγορά.
- Τι σου τη σπάει περισσότερο στην καθημερινότητα της Θεσσαλονίκης; Μποτιλιάρισμα.
- Με τι γεμίζεις τις μπαταρίες σου εκτός από το θέατρο; Βόλτες με φίλους.
- Μια θεατρική παράσταση που σε έκανε να ζηλέψεις τον ρόλο; Η Μεγάλη Χίμαιρα.
- Μια κινηματογραφική ταινία ή σειρά που είδες πρόσφατα και σε «ταρακούνησε»; Poor Things.
- Το χόμπι που σε βοηθάει να ξεχνιέσαι εντελώς; Αυτόματη γραφή.
- Το ταξίδι που έκανες και ακόμη νοσταλγείς την αίσθηση του; Φλωρεντία.
- Το μεγαλύτερό σου προτέρημα ως ηθοποιός; Παίζω ομαδικά.
- Το μεγαλύτερό σου ελάττωμα στην καθημερινότητα; Εκνευρίζομαι εύκολα.
- Αγαπημένη καθημερινή συνήθεια που δεν διαπραγματεύεσαι¨ Μουσική στα ακουστικά.
- Με τι βαριέσαι αφόρητα ως συνήθως; Smalltalk.
- Μια αδυναμία (π.χ. φαγητό, συνήθεια) που δεν μπορείς σχεδόν ποτέ να αντισταθείς; Φαγητό απ’ έξω.
- Το μότο που σε κρατάει σε εγρήγορση; Βούτα.
