Προσκεκλημένοι του ΚΘΒΕ, σ’ ένα σπίτι όπου πενθούν η Μπερνάρντα και οι πέντε κόρες της, την ίδια τη ζωή και τις χαρές της, θα βρεθούμε διαδικτυακά, παρακολουθώντας το κορυφαίο έργο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, που εκτυλίσσεται σε ένα φτωχικό χωριό της ισπανικής υπαίθρου, αρχές του 20ου αιώνα.
Η υπόθεση του έργου
Η Μπερνάρντα, μια μορφή ηγετική και μαζί τυραννική, έχοντας χάσει τον δεύτερο σύζυγό της, επιβάλει οκταετή εγκλεισμό στις θυγατέρες της. Σε μια προσπάθεια να διατηρήσει την τιμή και την αξιοπρέπεια της οικογένειάς της, θέτει αυστηρούς κανόνες, όρους και όρια, στερώντας την ελευθερία τους. Η Ανγκούστιας, η ετεροθαλής πρωτότοκη, κληρονομώντας τον πατέρα της (τον πρώτο άνδρα της Μπερνάρντα), γίνεται η εκλεκτή του νεαρού Πέπε Ρομάνο, με τον οποίο όλες οι αδερφές είναι ερωτευμένες κατά κάποιον τρόπο. Η Αδέλα όμως, (το στερνοπαίδι της οικογένειας) είναι εκείνη, που θα βρεθεί στην αγκαλιά του μυστικά και ανυπόταχτα και θα συγκρουστεί με τους αυστηρούς κοινωνικούς κανόνες, ώσπου…
«Η ποίηση δημιουργείται για να απαγγέλλεται …Σ’ ένα βιβλίο είναι… νεκρή», Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Ο κορυφαίος Ισπανός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (Federico Garcia Lorca), που διάβαζε ως άλλος μεσαιωνικός τροβαδούρος τα θεατρικά του έργα στο κοινό, γεννήθηκε στα 1898 στην κωμόπολη Φουέντε Βακέρος της Ανδαλουσίας, απ’ τον μεγαλοκτηματία Ροδρίγκεθ και τη δασκάλα Ρομέρο, που του εμφύσησαν νωρίς την αγάπη για τις τέχνες και τα γράμματα. Ξεκινώντας μαθήματα σε σχολείο Ιησουιτών στη Γρανάδα, συνεχίζει υπό την πίεση του πατέρα στη Νομική Σχολή που ολοκληρώνει εννέα χρόνια αργότερα στο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, καθώς λογοτεχνία, ζωγραφική και μουσική μονοπωλούν το ενδιαφέρον του. Στη «Φοιτητική κατοικία» της Μαδρίτης έρχεται κοντά με τον Νταλί, τον Μπουνιουέλ και τον Αλμπέρτι και συναντά τον Χιμένεθ. Ακολουθεί η μετοίκησή του στη Νέα Υόρκη την εποχή του οικονομικού κραχ για να επιστρέψει δια μέσου Κούβας στην Ισπανία όπου συνεχίζει να γράφει ποίηση και θέατρο εκφράζοντας παράλληλα ενδιαφέρον και για το κουκλοθέατρο («Οι Φασουλήδες του Κατσιπόρα», «Η μικρή παράσταση του Δον Κριστόμπαλ»). Με την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ισπανία, ιδρύει τον σπουδαστικό θίασο «Η παράγκα» (“La Bracca”), παρουσιάζοντας έργα των Λόπε ντε Βέγα, Καλντερόν ντε λα Μπάρκα και Θερβάντες. «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» (La casa de Bernarda Alba), αποτελεί μέρος μιας δραματικής τριλογίας – σταθμό στο παγκόσμιο θεατρικό δραματολόγιο, και ακολουθεί χρονολογικά τον «Ματωμένο Γάμο» (Bodas de sangre) και τη «Γέρμα» (Yerma). Το έργο ολοκληρώνεται συγγραφικά το 1936 και πρωτοπαίζεται στο Μπουένος Άιρες μετά την δολοφονία του συγγραφέα.
Οι ηθοποιοί εξομολογούνται:
«Το έργο είναι μια διαχρονική καταγγελία κι όχι μια απλή ηθογραφία», Λίλιαν Παλάντζα
«Η Μπερνάρντα μου θυμίζει τη Φόνισσα του Παπαδιαμάντη»,Μαρία Χατζηιωαννίδου
«Το duende του Λόρκα φωνάζει: «κύκλος είναι και γυρίζει, όλα εδώ πληρώνονται»,Μάρα Μαλγαρινού
«Η Μπλάνκα δεν κραυγάζει απλά για ελευθερία, αντιπροσωπεύει η ίδια την ελευθερία της κοινωνικής της τάξης», Ελευθερία Αγγελίτσα
«Η Αδέλα μου θυμίζει τα παιδιά που με το τίποτε νοιώθουν βασιλιάδες»,Ελένη Θυμιοπούλου
«Η Μαγδαλένα-το περισσότερο «αντράκι» απ’ όλες- έρχεται να επιβεβαιώσει τον κανόνα «τα φαινόμενα απατούν», Μομώ Βλάχου
«Η Πόνθια που από υπηρέτρια γίνεται μάνα-τροφός φωτίζει και τους δυο πόλους του σπιτιού»,Ιωάννα Παγιατάκη
«Η Ανγκούστιας αποτέλεσε τον κυματοθραύστη του σπιτιού…αντέχει με στωικότητα τα συμβαινόμενα καθώς έχει ελπίδα να αποδράσει»,Χρύσα Ζαφειριάδου
«Η Αδέλα είναι ο τύπος που θα βγει μπροστά χωρίς φόβο και πάθος επαναστατώντας κι ας ξέρει πως θα πληρώσει το τίμημα», Χρυσή Μπαχτσεβάνη
«Η Μαρτύριο έχει μια πυρηνική, μια βαθιά σκοτεινιά ως χαρακτήρας»,Ιωάννα Δεμερτζίδου
Σκηνοθετικό σημείωμα
«Ένα «γιατί, ένα «me too», ένας κόμπος στο λαιμό, μια γροθιά στο στομάχι, δέκα ανάσες που δεν παίρνονται! Ψάχνω να βρω τον τρόπο να τους πω να φύγουν από κει, τον τρόπο να τους δείξω πώς να φύγουν. Όμως εκείνες μένουν. Δεμένες η μία με την άλλη και την άλλη και την άλλη…. Με ένα νήμα αιμάτινο, αγκαθωτό, συρμάτινο, δαντελένιο, γεμάτο καρφιά, άλλοτε μεταξωτό και μαλακό, άλλοτε εφιαλτικό και σιχαμένο νήμα. Τα σπίτια μας είναι φτιαγμένα από τέτοια νήματα. Καμμιά φορά τα βλέπουμε και προσπαθούμε να τα σπάσουμε, όμως υπάρχουν και τα άλλα, τα κρυφά. Αυτά τα επικίνδυνα, τα μουλωχτά. Που θεριεύουν στη σιωπή. Και οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι από νήματα. Μπερδεμένοι και εξαρτημένοι μέχρι τη μέρα που… ένα «me too» θα μας ξυπνήσει, ένα «γιατί» θα προσπαθήσει να απαντηθεί, η γροθιά στο στομάχι θα γίνει ανάσα καθαρή κι ο κόμπος στο λαιμό θα γίνει λέξεις και οι δέκα ανάσες θα πουν με μια φωνή: …-Γιατί τώρα; – Γιατί … έτσι! Η παράσταση αυτή είναι αφιερωμένη στις γυναίκες».Εύη Σαρμή
Ταυτότητα παραγωγής
Μετάφραση:Νίκος Γκάτσος
Σκηνοθεσία/ Προσαρμογή κειμένου/ Μουσική επιμέλεια:Εύη Σαρμή
Σκηνικά/ κοστούμια:Αλέξανδρος Πιεχόβιακ
Μουσική:Κωστίκα Τσολάκου(Kostika Çollaku)
Επιμέλεια κίνησης /Χορογραφία:Ιωάννα Δεμερτζίδου
Φωτισμοί:Άρης Βακός
Μουσική διδασκαλία:Χρύσα Τουμανίδου
Επιμέλεια σκηνικού & φροντιστηριακού υλικού:Άννα Μαρία Βάσιακ
Βοηθός σκηνοθέτη/ Κινησιολόγου:Μάρα Μαλγαρινού
Οργάνωση Παραγωγής:Αθανασία Ανδρώνη
Διανομή
Μπερνάρντα Άλμπα: Μαρία Χατζηιωαννίδου
Μαρία Χοσέφα: Λίλιαν Παλάντζα
Ανγκούστιας: Χρύσα Ζαφειριάδου
Μαγδαλένα: Μομώ Βλάχου
Αμέλια: Ελένη Θυμιοπούλου
Μαρτίριο: Ιωάννα Δεμερτζίδου
Αδέλα: Χρυσή Μπαχτσεβάνη
Πόνθια: Ιωάννα Παγιατάκη
Υπηρέτρια: Ελευθερία Αγγελίτσα
Κορίτσι: Μάρα Μαλγαρινού
Ταυτότητα τηλεοπτικής εγγραφής
Τηλεσκηνοθεσία: Εύη Σαρμή, Άντα Λιάκου
Βοηθός τηλεσκηνοθέτη: Νίκος Φυλάτος
Εικονοληψία:Βαλεντίνα Κόπτη, Άντα Λιάκου, Νίκος Φυλάτος
Ηχοληψία-μιξάζ:Χριστόφορος Τσιτουρίδης
Μοντάζ:Άντα Λιάκου
Δείτε την παράσταση ΕΔΩ και ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
