Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου 13 & 14 Ιουλίου
Βελιγράδι 19-29/9
Θεσσαλονίκη 6/9
Το Εθνικό Θέατρο έχοντας ως προτεραιότητά του την ανάπτυξη ενός δικτύου συνεργασιών και τη σύμπραξη με σημαντικούς διεθνείς θεατρικούς οργανισμούς, πραγματοποιεί το φετινό καλοκαίρι μια νέα συμπαραγωγή με το Κρατικό Θέατρο της Σερβίας παρουσιάζοντας τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Nikita Milivojevic.
.
Η παράσταση του Nikita Milivojevic με τον μικτό θίασο, από Έλληνες και Σέρβους ηθοποιούς, στοχάζεται πάνω στο κεντρικό ερώτημα που θέτει ο Αριστοφάνης για τον τρόπο κατανομής του πλούτου και εξετάζει τις αναγωγές του στο σήμερα.
Ο Χρεμύλος μετά την επίσκεψή του στο μαντείο των Δελφών επιστρέφει φέρνοντάς μαζί του έναν τυφλό γέρο άντρα, ύστερα από παραίνεση του Απόλλωνα. Με τη βοήθεια του δούλου του, Καρίωνα, ανακαλύπτει πως ο άντρας που έχει πάρει στο κατόπι δεν είναι άλλος από τον Πλούτο. Ο Χρεμύλος και όλοι οι τίμιοι συμπολίτες του θα ευημερήσουν, αν ο Πλούτος ξαναδεί το «φως το αληθινό». Η θεραπεία του Ασκληπιού στέφεται με επιτυχία κι η δικαιοσύνη αποκαθίσταται. Η Πενία (Φτώχεια) που τόσο καιρό διαφέντευε την πόλη, προσπαθεί τώρα να υπερασπιστεί τις χάρες της φτωχής πλην τίμιας ζωής. αλλά οι Αθηναίοι δεν πείθονται και σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν τον Πλούτο στην παλιά του θέση, στο πίσω μέρος του ναού της Αθηνάς (εκεί όπου φυλάσσονταν τα χρήματα του Δημοσίου).
Ο σκηνοθέτης σημειώνει:
Μία από τις μεγάλες μου απορίες εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί η ύπαρξη διάφορων λιστών διανομής του πλούτου ανά τον κόσμο. Πώς είναι δυνατόν 100 άνθρωποι να είναι πλουσιότεροι από τη μισή ανθρωπότητα… Τι κόσμος είναι αυτός; Το αν ο Πλούτος είναι τυφλός ή βλέπει πολύ καλά τί κάνει μοιάζει παντελώς αδιάφορο: οι πλούσιοι γίνονται όλο και πιο πλούσιοι, οι φτωχοί όλο και πιο φτωχοί. Από τον καιρό του Αριστοφάνη μέχρι σήμερα τα πράγματα μοιάζουν να μην έχουν αλλάξει καθόλου. Ο Πλούτος προφανώς είναι ακόμη ο πιο ισχυρός Θεός του πλανήτη, η κινητήρια δύναμη του κόσμου, ενώ διάφορα «οικονομικά συμφέροντα» καθορίζουν τα πάντα. Η Ελλάδα και η Σερβία (και με ευρύτερη έννοια και ολόκληρα τα Βαλκάνια), είναι οι δύο όψεις του νομίσματος στα ψιλά του Πλούτου. Ο ρόλος μας σε τούτη την επ’ άπειρον επίκαιρη παγκόσμια κωμωδία είναι πάντα ίδιος: κορώνα ή γράμματα για μας δεν υπάρχει διαφορά.
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Nikita Milivojevic
Σκηνικά: Kenny MacLellan
Κοστούμια: Marina Medenica
Συνθέτης: Άγγελος Τριανταφύλλου
Φωτιστής: Αλέκος Αναστασίου
Χορογράφος: Amalia Bennett
Διανομή
Πλούτος Βασίλης Χαραλαμπόπουλος
Χρεμύλος Γιώργος Γάλλος
Καρίων Μανώλης Μαυροματάκης
Πενία Γαλήνη Χατζηπασχάλη
Ασκληπιός Γιάννης Κότσιφας
Βλεψίδημος Μάνος Βακούσης
Δίκαιος άνθρωπος-γυναίκα Χρεμύλου Κώστας Κορωναίος
Συκοφάντης-Ερμής Γιάννης Κότσιφας
Γυναίκα Μαρία Διακοπαναγιώτου
Κορυφαίος Χορού Nenad Maričić
& 9μελής χορός-μουσικών από την Κρατική Ορχήστρα Βελιγραδίου
Εκτός της Επιδαύρου και της Σερβίας η παράσταση θα παρουσιαστεί στην Ελευσίνα 2/9, στη Θεσσαλονίκη 6/9 και στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού 10/9
Εθνικό Θέατρο της Σερβίας
Στις αρχές του 19ου αιώνα, γεννήθηκε η ιδέα ενός θεάτρου ως θεσμού, που θα συνέβαλε στην καταπολέμηση του συντηρητισμού, του αναλφαβητισμού, θα ενίσχυε τη δημιουργία προοδευτικών ιδεών και την ανάπτυξη του εθνικού πολιτισμού. Ο πρίγκιπας Mihajlo, μαζί με το Κρατικό Συμβούλιο, αποφάσισε την ανέγερση του κτιρίου κοντά στην Stambol Gate – άλλοτε τουρκοκρατούμενη περιοχή.
.
Το 1868 ιδρύθηκε στο Βελιγράδι το Εθνικό Θέατρο της Σερβίας, που αποτελεί έως και σήμερα τον κορυφαίο θεατρικό οργανισμό της χώρας. Προβάλλει τον πολιτισμό της Σερβίας στο εξωτερικό αποσπώντας διεθνείς διακρίσεις. Στη διάρκεια της πλούσιας ιστορίας του φιλοξένησε παραστάσεις με διάσημους ηθοποιούς, τραγουδιστές και χορευτές. Η σταθερή ποιότητα του ρεπερτορίου σε συνδυασμό με την παράδοση και τη σύγχρονη προσέγγιση της θεατρικής τέχνης καθώς και το υψηλό επίπεδο των παραστάσεων αποτελεί το σήμα κατατεθέν του. Οι παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου της Σερβίας ταξιδεύουν τον πολιτισμό της χώρας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό στα καλύτερα ευρωπαϊκά θέατρα. Όπερα, Θέατρο και Χορός συνυπάρχουν κάτω από την ίδια στέγη. Διαθέτει δύο σκηνές και δίνει περίπου 70 παραστάσεις κάθε μήνα.
Φωτογραφικό υλικό