Είδε και σχολιάζει η Πίτσα Στασινοπούλου.
Ας ξεκινήσουμε ανάποδα, από τα… πηγαδάκια! Όπου τα κολακευτικά σχόλια γι αυτό που είχε μόλις προηγηθεί, μονοπωλούσαν τις συζητήσεις, αλλά το πιο σημαντικό ήταν η αποτύπωση του συναισθήματος στα πρόσωπα, ως αδιάψευστος μάρτυρας μιας παράστασης που άφησε «σημάδια»… που έξυσε πληγές και πάσχισε να τις επουλώσει… που σκάλισε βαθιά κι ανέσυρε κρυμμένες αλήθειες… που η γλυκόπικρη γεύση της είναι ακόμα νωπή… Πρόκειται για την παράσταση «Σκηνές από ένα γάμο» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και σε μετάφραση – σκηνοθεσία Αντώνη Λουδάρου, που απολαύσαμε στο ασφυκτικά γεμάτο Θέατρο Σοφούλη…
Παρακολουθώντας αυθεντικές σκηνές από το γάμο του Γιόχαν και της Μαριάννας, που αυτοπαρουσιάζονται ως αγαπημένο, αρμονικό ζευγάρι μετά από είκοσι χρόνια γάμου, με δύο κόρες και επιτυχημένες καριέρες… η συμβατική καθημερινότητά τους μοιάζει ομαλή, ωστόσο κάποιες μικρές λεπτομέρειες αφήνουν να φανεί ένα «καζάνι που βράζει» κάτω από την ασφάλεια της ρουτίνας, μέχρι που ο Γιόχαν δηλώνει στη Μαριάννα ότι είναι ερωτευμένος με άλλη, νιώθοντας να ασφυκτιά δίπλα της… Μετά το αρχικό σοκ και το ξέσπασμα, η Μαριάννα θα πάρει τη ζωή στα χέρια της, θα δημιουργήσει καινούργια ερωτική σχέση και όταν δυο χρόνια μετά θα την επισκεφθεί ο Γιόχαν- εμφανώς απογοητευμένος από τη νέα του ζωή και σύντροφο, εκείνη θα επιμείνει στην έκδοση διαζυγίου, παρότι ο πρώην άνδρας της δεν φαίνεται ιδιαίτερα πρόθυμος… Σε αυτό το κομβικό σημείο θα επέλθουν θεαματικές ανατροπές, καθώς οι δυο τους θα αγνοήσουν τα προσχήματα, θα συγκρουστούν με πάθος και θα ομολογήσουν μεγάλες αλήθειες αλλά και τραύματα κρυμμένα βαθιά τόσα χρόνια, για να καταλήξουν σε ένα απρόβλεπτο γλυκόπικρο φινάλε…
Το καταξιωμένο και βραβευμένο έργο του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (+) διαθέτει εξαιρετικά συγγραφικά στοιχεία, μα το βασικότερο όλων είναι η δυνατή του αλήθεια… Ένα βαθύ ψυχολογικό έργο, που διεισδύει με δεξιοτεχνική ακρίβεια στον ανθρώπινο ψυχισμό υπό συνθήκες συζυγικής σχέσης και φωτίζει με ρεαλισμό, γνώση και ευαισθησία, καλά κρυμμένες πτυχές… αντιμετωπίζοντας ισότιμα κι ακριβοδίκαια, τόσο την ανδρική όσο και τη γυναικεία φύση, χωρίς καμιά μεροληψία, σε μια θεατρική συνθήκη απόλυτα αληθινή και όχι αληθοφανή, όπου επιπλέον η δύναμη του περιεχομένου δεν γίνεται να μην αγγίξει οποιονδήποτε αποδέκτη… κι αυτό γιατί του θυμίζει «οικεία κακά», αναγνωρίζει δικά του πράγματα στους ρεαλιστικούς ήρωες, εισπράττει αλήθειες που πονάνε και ταυτόχρονα λυτρώνουν, βιώνει καταστάσεις τραυματικές, που όμως το ευλογημένο χιούμορ τις ισορροπεί αριστοτεχνικά… Η επιτυχία του κειμένου συνίσταται ακριβώς στον συνδυασμό ψυχοδράματος και ευφυούς «αποδόμησής» του, με συγκίνηση και χιούμορ, συνεχείς συναισθηματικές εναλλαγές κι ανατροπές, καταφέρνοντας μια ακριβή ανατομία των σχέσεων σε ένα άκρως ελκυστικό συγγραφικό αποτέλεσμα…
.
.
Το οποίο ευτύχησε να σκηνοθετηθεί με θαυμαστή ισορροπία από τον Αντώνη Λουδάρο, εστιάζοντας στο κέντρο του στόχου, χωρίς περισπασμούς από σκηνικές φλυαρίες. Η σοφή και αποτελεσματική λιτότητα με την οποία προσέγγισε το έργο, υπήρξε η πλέον ενδεδειγμένη επιλογή για ένα κείμενο με βαρύνουσα ουσία και ήδη «πληθωρικό» από τη συγγραφική του, που μια «φορτωμένη» σκηνοθεσία θα το βάραινε επιπλέον, αποσπώντας την προσοχή από τον λόγο. Οπότε σαφώς εκτιμήσαμε την ισορροπημένη, μεστή, ουσιαστική διαχείριση που ανέδειξε το βαθύ περιεχόμενο και τους χαρακτήρες με αίσθηση μέτρου και άψογο ρεαλισμό, δικαιώνοντας απόλυτα την αλήθεια του. Σε ένα αποτέλεσμα με ιδανικές αναλογίες μεταξύ τραγικότητας και κωμικότητας, συγκίνησης και γέλιου, τρυφερότητας και απαξίωσης, με δυνατές σκηνές συγκρούσεων και ερωτικού πάθους… όπως ακριβώς είναι τα πολυμορφικά πρόσωπα της αληθινής ζωής, χωρίς τίποτα στημένο ή ψεύτικο, ενώ αποδόθηκαν με καθαρότητα και σαφήνεια οι εξελίξεις αλλά και οι προθέσεις των ηρώων. Χωρίς και λείψουν μικρά ευφάνταστα ευρήματα, σαν το πρωτότυπο, ατμοσφαιρικό με την προβολή στο σκέπασμα του κρεβατιού ή τις απρόβλεπτα δοσμένες ερωτικές σκηνές ή την «κυκλική» έναρξη- λήξη με την ίδια σκηνή, παραλλαγμένη στη σημειολογία της, σε μια σκηνοθεσία με καθαρό στόχο, σκηνικό ενδιαφέρον, προσεγμένη αισθητική…
/
/
Σχολιάζοντας τις ερμηνείες οφείλουμε να συγχαρούμε τους δύο πρωταγωνιστές, ως καθοριστικούς συντελεστές της θαυμάσιας παράστασης. Ο υπέροχος Αντώνης Λουδάρος που υποδύθηκε τον Γιόχαν υποδειγματικά, θα λέγαμε ότι «παρέδωσε» μαθήματα υποκριτικής, χάρη στο πληθωρικό ταλέντο, την εμπειρία, το ιδιαίτερο προσωπικό στίγμα με μοναδική ευελιξία…. προικισμένος με πηγαία κωμική φλέβα ώστε να υπηρετεί το χιούμορ άκρως απολαυστικά και αποτελεσματικά, έχει ταυτόχρονα τη δυνατότητα να «μεταλλάσσεται» ακαριαία σε τραγική φιγούρα με αυθεντική συγκίνηση, σε αδιάφορο μπλαζέ χαρακτήρα που απαξιώνει τα πάντα ή σε εκρηκτικό, παθιασμένο τύπο, ικανό να φοβίσει με ένα βλέμμα… κι όλες αυτές οι ακραίες διακυμάνσεις κατατέθηκαν αξιοθαύμαστα στη σκηνή, με μια δική του «λιτότητα- οικονομία» που μαρτυρά σπουδαίο ηθοποιό. Η θαυμάσια Παυλίνα Χαρέλα ως Μαριάννα, στάθηκε δίπλα του ισάξια, υπηρετώντας την ηρωίδα της με απόλυτη πειστικότητα, ρεαλισμό, φυσικότητα, ακρίβεια… άλλοτε τρυφερή και συγκινητική, άλλοτε σαρκαστική και σκληρή, άλλοτε με έντονα ξεσπάσματα, διατηρώντας πάντα δουλεμένες ισορροπίες και αυτοέλεγχο…
.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στο ευφάνταστο, καλόγουστο σκηνικό με την φροντισμένη αισθητική, την αφαιρετικότητα και μια υποψία εύστοχου συμβολισμού, με το «μοιραίο» κρεβάτι να δεσπόζει σε ένα χώρο οριοθετημένο από λευκό σκελετό… αντίστοιχη μνεία αξίζει στην μουσική επένδυση και ιδιαίτερα στο πρωτότυπο τραγούδι που συνοδεύει μελωδικά την παράσταση, ενώ οι εύστοχοι φωτισμοί με συχνές εναλλαγές φωτός- σκοταδιού, καθώς και τα κομψά, ταιριαστά κοστούμια, συνέθεσαν την κατάλληλα δεμένη ατμόσφαιρα…
Η ελάχιστη επισήμανση (-) που θα κάναμε, αφορά στις συχνές «παύσεις» στη σκηνοθετική ροή με σκοτεινές αλλαγές φωτισμών και μουσική- και δεν εννοούμε κάποιες απαραίτητες, αλλά τις μελετημένες από επιλογή, που παρότι έδωσαν εν μέρει «ανάσες» στην παράσταση, θεωρούμε ότι ελαφρώς υπερέβησαν το μέτρο, τεμαχίζοντας συχνά τη φυσική ροή…
Καταλήγοντας (=) πρόκειται για θεατρική πρόταση που συνιστούμε ανεπιφύλακτα στην κατηγορία του «καλού θεάτρου», καθώς ο θεατής έχει την ευκαιρία να απολαύσει ένα εξαιρετικό ψυχολογικό έργο με δυνατές αλήθειες, δοσμένο με μια παράσταση προσεγμένη σε όλα της και με θαυμάσιες ερμηνείες… ό,τι καλύτερο!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
6,9/10
.
-k-
.
ΣΟΦΟΥΛΗ
«ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΓΑΜΟ» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
Κοινωνικό
Ένα ζευγάρι, μια ιστορία είκοσι χρόνων. Υπάρχει άραγε η τέλεια σχέση; Ο Γιόχαν και Μαριάννα είναι –φαινομενικά τουλάχιστον- το τέλειο ζευγάρι. Κι όμως μια ματιά, μια παύση, μια μισοτελειωμένη φράση, μια αδιόρατη κίνηση ίσως μαρτυρούν ένα χάσμα. Τι θα συμβεί όταν έρθει στο φως; Παίζουν: Αντώνης Λουδάρος – Παυλίνα Χαρέλα
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00
.
.
Δείτε & αυτά:
/
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/5/2017 έως 15/05/2019 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 9α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2019 που θα πραγματοποιηθούν Τρίτη 11 Ιουνίου 2019 στο θέατρο Κολοσσαίον.
Actors Portfolio:
Εμπλουτίστε το βιογραφικό σας με φωτογραφίες υψηλών προδιαγραφών.
Επιπλέον αναλαμβάνουμε: Φωτογράφησης προβών, πρεμιέρας, φωτογραφίες δελτίων Τύπου, συνεντεύξεις, προώθηση φωτογραφιών κοινωνικών δικτύων κ.ά.
.
,
& αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα ΕΔΩ
-Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιαζουμε ΕΔΩ
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία – ΕΔΩ
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
