Είδαμε και σχολιάζουμε
Όταν υπάρχει ένας ρόλος που έχεις καταπιεί στο παρελθόν και σου χει δώσει ένα τεράστιο, ανεπανάληπτο θρίαμβο, ευτυχώς ή δυστυχώς θα σε κυνηγάει με ό,τι και αν καταπιαστείς στη συνέχεια. Είναι ίσως η κατάρα της μεγάλης επιτυχίας. Μιλάμε φυσικά για την «Ευτυχία Παπαγιανοπούλου».
.
Ήταν φορές κατά τη διάρκεια της παράστασης «Η Σύλβα και ο Δράκος» που η σκέψη μου τριγυρνούσε σε εκείνο το αριστουργηματικό μονόλογο -που μας έχει στοιχειώσει- με τον οποίο έχει αρκετά κοινά και αυτή η ηρωίδα. Το πιο βασικό, ότι πρόκειται για μια απλή λαϊκή γυναίκα με πολύ μεγάλα πάθη. Δίνεται σε αυτά χωρίς όρια και χωρίς φραγμούς.
Το δεύτερο κοινό είναι η πρωταγωνίστρια Νένα Μεντή, είναι αδύνατο να μη βρεις ομοιότητες στο παίξιμο της. Από κει και πέρα μιλάμε για μια άλλη παράσταση, με άλλο περιεχόμενο και διαφορετική ιστορία, όμως πρόκειται για μια μουσικοθεατρική παράσταση όπου απολαυστικά ρέει ο κινηματογραφικά -οπτικός- λόγος του «δρακολόγου» Θωμά Κοροβίνη, πλημυρισμένο με πολλά, 16 στον αριθμό, άγνωστα κυρίως τραγούδια, τουλάχιστον σε μας.
Και παρόλο που τυπικά και ουσιαστικά δεν υπάρχει σκηνοθέτης να της δώσει μια άλλη πνοή, μια σβελτάδα στην κίνηση, ένα άλλου είδους ερέθισμα με τον κόσμο που την παρακολουθεί απέναντι πίνοντας το ποτό του και καπνίζοντας, αν θέλετε και μια οργανωμένη εξυπνάδα, σαγηνεύεσαι μόνο και μόνο από την ερμηνεία της πρωταγωνίστριας κι ας είναι σχεδόν καρφωμένη σε μια καρέκλα πάνω σε ένα πάλκο να εξιστορεί με λάγνο τρόπο τα πάθη και τα λάθη της.
Πιστεύουμε ότι εκεί αρχίζει και τελειώνει όλη η εικόνα που έχουμε γι’ αυτή την παράσταση φεύγοντας από τη μουσική σκηνή που τη φιλοξενεί.
Μια Νένα Μεντή ντυμένη και μεταμορφωμένη σε μια λαϊκιά περσόνα της νύχτας, για τον καιρό εκείνο δεύτερης η τρίτης επιλογής τραγουδιάρα σε αντίστοιχα κουτούκια, να διασκεδάζει τον κόσμο με τα τραγούδια της και να ερωτοτροπεί δια του μικροφώνου όσα τεκνά της γυάλιζαν το μάτι. Θα λέγαμε με μια λέξη… γιατί δεν υπάρχει άλλη κατάλληλη λέξη κι ας είναι πρόστυχη, πως πρόκειται για μια καυλιάρα γυναίκα, δοσμένη πρώτα στους αγαπητικούς, κατόπιν στη δουλειά της και να ακολουθούν τα υπόλοιπα πιστεύω στη ζωή της…
Βλέποντας λοιπόν την Νένα Μεντή, στο ένα μέτρο μπροστά μας, χωρίς την βοήθεια κανενός πέρα από τον ακορτεονίστα που είχε στο πλάι της, χωρίς ιδιαίτερα φώτα, προβολείς, σκηνικά και όπως είπαμε χωρίς σκηνοθετική επιμέλεια να παίζει αυτή την προσωπικότητα, έτσι «γυμνή» όπως ήταν, ένιωθες πόσο σπουδαία ερμηνεύτρια είναι. Δεν θα λέγαμε σε αυτή την περίπτωση ότι είχε καταπιεί τον ρόλο, αλλά το ζούσε, το γούσταρε και το υποστήριζε με όποιο τρόπο μπορούσε και ήξερε να κάνει. Ήμασταν καρφωμένοι στη σπίθα που πετούσαν τα μάτια της, την βαριά μεταλλαγμένη φωνή της, -παρά του ότι δεν κάπνιζε, ενώ η πραγματική, φουγάρο- το σπάσιμο των χειλιών της, τα όσο την επέτρεπαν τσαλιμάκια και τα τραγούδια που με χάρη έλεγε ολοκλήρωναν το προφίλ μιας γυναίκας της νύχτας που έζησε στο περιθώριο γιατί έτσι το έφερε η μοίρα, η ζωή, ή το επέλεξε η ίδια σημασία δεν έχει...
.
Οπότε καταλήγουμε ότι η λιτή μουσική αυτή παράσταση και δευτερευόντως θεατρική, η ίδια η ηθοποιός μας είπε οτι πρόκειται για περφόρμανς, είναι πακεταρισμένη από και για την Μεντή κι ας μην αρέσει σε όλους αυτή η πικάντικη προσαρμογή, θυμούμενοι την προπέρσινη παραγωγή του ΚΘΒΕ στο Βασιλικό θέατρο όπου μια άλλη καταλυτική ερμηνεία αυτή της Φωτεινής Μπαξεβάνη, αφάνισε «Ένα Γύρο του Θανάτου» σε μια ούτως ή άλλως, φρικτή παράσταση.
.
Θεωρούμε το κείμενο της παράστασης δεν αφήνει πολλά περιθώρια οικειοποίησης με την ηρωίδα και εννοούμε πόνο, στοργή, κατανόηση καθώς φωτίζεται από επιδερμικά στοιχεία με έμφαση σε σκαμπρόζικα γεγονότα.
.
Ο χώρος που φιλοξενεί την «Σύλβα» και την ιστορία της δεν θα λέγαμε ότι δεν της ταιριάζει, μικρό και συμμαζεμένο, ωστόσο λείπει ένα βαρύ παρελθόν μιας παλιάς Θεσσαλονίκης, αλλά και σε κανονικό θεατράκι να την βλέπαμε δεν θα μας χαλούσε καθόλου μα καθόλου.
.
Τι άλλο να πούμε; Να πούμε ότι δίπλα της στέκεται η φίρμα του ακορντεόν, ο μουσικός Παναγιώτης Τσεβάς, και πέρα από την δεξιοτεχνία του, κάνει τα σεγόντα του, που και που, πετάει και μια σπόντα για να την πιάσει ντεμεκ στον αέρα η τραγουδιάρα Σύλβα και να τη πασάρει στο λαό της….
.
Δεν έχουμε διαβάσει το βιβλίο, οπότε δεν γνωρίζουμε εάν έπεσε ψαλίδι, η κάποια διασκευή, αλλά μας έκανε εντύπωση ότι ο Αρίστος περνά σχεδόν σε δεύτερη μοίρα, παρά του οτι ο τίτλος, μιλά για τον Δράκο του Σειχ Σου…
.
Το βράδυ της πρεμιέρας το Ξέφωτο δεν τιγκάρισε, το λες όμως γεμάτο, κυριαρχούσαν μεγάλες ηλικίες και πολλές γυναικοπαρέες, μεγάλες κι αυτές…
Εν ολίγοις [=]
Μια αρκετά καλή προσπάθεια και άλλο ένα ρεσιτάλ της Νένας Μεντή. Μας άρεσε αλλά δεν μας ξετρέλανε…
Βαθμολογία
6 στα 10.
Ώρα ενάρξεως : 10 μ. μ. (Σάββατο στις 8 μ. μ.)Τιμή ά ποτού : 15 ευρώ.
ΞΕΦΩΤΟ, ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ 1-3, ΛΑΔΑΔΙΚΑ, ΤΗΛ.2314015911 ΚΑΙ 6931091534
Φωτογραφικό υλικό
