Είδε και σχολιάζει η Χρύσα Καρδαρά, Φιλόλογος – Θεατρολόγος
Σε περιοδεία παρακολουθήσαμε την παράσταση «Ο φίλος μου ο Ντοστογιέφσκι» σε κείμενο της Δήμητρας Παπαδοπούλου και σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη.
Η παράσταση παρουσιάζεται φέτος στο θέατρο Άλφα. Μέσα σε ένα υποτυπώδες, αφαιρετικό, σκηνικό που αποτελούνταν από εύπλαστους όγκους με τους οποίους άλλοτε αλληλεπιδρούσε ο ήρωας (Παύλος Λουτσίδης) κι άλλοτε τους μετακινούσε ανάλογα με τις αισθητικές ανάγκες παρουσίασης του κειμένου. Ένα σκηνικό συμβατό με τη σύγχρονη συνήθεια του μεταμοντέρνου αλλά και τη σύγχρονη φτωχοποίηση του ελληνικού θεάτρου που αποτυπώνεται στην μινιμαλιστική ενδυματολογία και σκηνογραφία.
Ο πρωταγωνιστής και κεντρικός ήρωας του μονολόγου Π. Λουτσίδης, ένας νεαρός ηθοποιός, γεμάτος ενέργεια που χειριζόταν με φυσικό και ενδιαφέρον αυθορμητισμό την αφήγηση του κειμένου και τη σχέση του με το κοινό. Καταργούσε τη θεατρική ψευδαίσθηση με παρεμβολές και χιουμοριστική διάθεση απέναντι στο ρόλο του και το κοινό. Παίζει περισσότερο με τις κινήσεις του σώματος και λιγότερο με τις εκφράσεις του προσώπου ενώ δεν έφτασε στο απόγειο την απελπισία και τις στιγμές παραφροσύνης του ήρωα. Υποτονικός στις σκηνές απόγνωσης ωστόσο γεμάτος μπρίο και αυθορμητισμό, συνέθετε με το παίξιμο του μια σαρκαστική αφήγηση μιας κωμικής διασκευής.
Το ιδεαλιστικό κείμενο της Δήμητρας Παπαδοπούλου, εμπνευσμένο από τον Ντοστογιέφσκι, μιλά για την κόλαση και τον παράδεισο που χτίζουμε με τη συμπεριφορά μας και την σκέψη μας. Στο κείμενο φανερώνεται η σύγχρονη απομόνωση και αποξένωση, την οποία βιώνουν οι άνθρωποι στις μεγαλουπόλεις και ειδικότερα η μοναξιά και η παρακμή σε υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας. Η πτώση του ήρωα είναι η πτώση του ανθρώπου που έπαψε να νιώθει αλληλεγγύη και αγάπη. Ο ήρωας ρωτά το κοινό αν γνωρίζει τι είναι αγάπη, αν γνωρίζει την αλήθεια. Αμήχανες ερωτήσεις για τον σημερινό εγωιστή άνθρωπο. Στην πτώση του ήρωα υπάρχουμε όλοι εμείς που αλλάξαμε μετά την οικονομική κρίση, που ερωτευτήκαμε και νιώσαμε τη συντριβή.
Στο κείμενο είναι ενσωματωμένες σκληρές λέξεις που θέλουν να δώσουν το αποτύπωμα του σύγχρονου ρατσισμού και σεξισμού μιας μερίδας ανθρώπων σε μια προσπάθεια της συγγραφέως να αποδώσει τη ρηχότητα και την έκπτωση των ηθικών αξιών. Τα μηνύματα του κειμένου καταλήγουν να είναι καθολικά ανθρωπιστικά μηνύματα.
Ο ήρωας διαβάζει τα αποσπάσματα του αγαπημένου του Ντοστογιέφσκι από το βιβλίο σε μια έντεχνη προσπάθεια από τη σκηνοθεσία να διαχωριστεί το πρωτότυπο από τη διασκευή, η έμπνευση από τη δημιουργία, να παρουσιαστεί η ο δημιουργός μέσα στην δημιουργία που ενέπνευσε αφού μάλιστα γνωρίζουμε ότι μεγάλη μερίδα του κοινού πιθανά να μη γνωρίζει το πρωτότυπο.
Αξίζει να δείτε αυτήν την παράσταση όχι προσδοκώντας να δείτε κάποια μεγαλειώδη σκηνοθεσία ή υποκριτική αλλά για το μήνυμα της αγάπης χωρίς ανταλλάγματα, για να προβληματιστούμε μαζί με τον ήρωα για τον παράδεισο που χάνουμε καθημερινά.
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΑ:
Podcast με τον Παύλο Λουτσίδη για το «Ο φίλος μου ο Ντοστογιέφσκι»| Interview
Podcast με τον Παύλο Λουτσίδη για το «Ο φίλος μου ο Ντοστογιέφσκι»| Interview
