Είδε η Ελένη Γιαννακίδου και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Στις 13 Νοεμβρίου στο θέατρο Αυλαία έκανε πρεμιέρα το έργο «Οι σκέτοι» με τον Μιχαήλ Άνθη, πολυαγαπημένο ηθοποιό μέσα από το πλήθος σειρών που μετείχε στην τηλεόραση και στο θέατρο αλλά και των βραβείων που χει λάβει από το Υπουργείο Πολιτισμού για τα έργα του καθώς και τον Γιώργο Χατζή, πολυτάλαντο ηθοποιό και εξαίρετο μουσικό.
Πρόκειται για μια μαύρη μουσική κωμωδία τσέπης, όπως αυτοχαρακτηρίζεται, σε κείμενο και σκηνοθεσία του Μιχαήλ Άνθη και μουσική του Γιώργου Χατζή .
Η υπόθεση αναφέρεται σε δυο νεαρούς άνδρες που βρίσκονται σε μια ταράτσα ενός γιαπιού με σκοπό να εκτελέσουν μια παραγγελιά. Ο ένας έχει παραγγελθεί από έναν μεγαλοεπιχειρηματία να σκοτώσει τη σύζυγό του, κι ο άλλος έχει παραγγελθεί από την ίδια σύζυγο για να σκοτώσει τον άνδρα της. Η δουλειά υπόσχεται πολλά χρήματα, όταν εκτελεσθεί το σχέδιο, κι οι δυο τύποι μόνοι πάνω στην ταράτσα περιμένουν τα όπλα τους με κούριερ από το εξωτερικό για να πραγματοποιήσουν το σχέδιο ο καθένας από την πλευρά του, να σκοτώσει δηλαδή ο καθένας σύμφωνα με την προκαθορισμένη συμφωνία τον σύζυγο και τη σύζυγο που διαμένουν ακριβώς στην απέναντι έπαυλη. Τα μερόνυχτα που βρίσκονται μόνοι περιμένοντας τα όπλα είναι πολλά κι έτσι οι ήρωες ξετυλίγονται ως χαρακτήρες μέσα από ατέρμονες συζητήσεις και διαλόγους αποκαλύπτοντας στο τέλος τον αληθινό τους εαυτό , αυτό δηλαδή που πραγματικά είναι κι όχι αυτό που θέλουν να δείχνουν.
Στην παράσταση που παρακολουθήσαμε δεν μπορούμε να μη βάλουμε θετικό πρόσημο (+) στους ήρωες και πρωταγωνιστές της. Τόσο ο Μιχάλης Άνθης όσο κι ο Γιώργος Χατζής με την απλότητα του λόγου, τις έξυπνες ατάκες, τις γρήγορες εναλλαγές στο ηχόχρωμα της φωνής τους, από τη συγκίνηση και την αγριάδα , στο κλάμα και τη χαρά, τις συνεχόμενες ψυχολογικές μεταπτώσεις τους, το χιούμορ και τα πετυχημένα αστειάκια που λέει ο ένας στον άλλο αγγίζοντας ευαίσθητες χορδές προσωπικών στιγμών τόσο -όσο, ώστε να μη θίγονται στοιχεία και στάσεις ζωής, δημιουργούν ένα κλίμα που βάζει τον θεατή μέρος του σκηνικού να παρακολουθεί μαζί τους ευχάριστα την πορεία της ιστορίας με τις ανατροπές της μέχρι τέλους.
Στα πλεονεκτήματα της παράστασης η ζωντανή μουσική από βιολί που παίζει σε σημεία του έργου ο Χατζής όσο και η κιθάρα που παίζει ο Άνθης, αξίζει να σημειωθεί πως στο τέλος λένε κι ένα τραγούδι μαζί πάνω σε στίχους και μουσική του Άνθη καλώντας και το κοινό να τραγουδήσει μαζί τους, καθιστούν ενδιαφέρον ένα έργο που μονοπωλεί ο διάλογος δυο ανθρώπων για σχεδόν μιάμιση ώρα. Τέλος, η διάδραση με το κοινό είναι μια ευχάριστη έκπληξη και προκαλεί αυθόρμητο γέλιο, αφού τόσο το κοινό που πιάνεται εξ απήνης αυτοσχεδιάζει και δείχνει να το απολαμβάνει, όσο κι οι ήρωες του έργου που απαντούν με αυθορμητισμό στους θεατές και προωθούν με τον έξυπνο αυτό τρόπο την εξέλιξη του έργου.
Στα αρνητικά (-), το πολύ φτωχό σκηνικό, δυο καρέκλες, ένα μικρό αναδιπλούμενο τραπεζάκι, μια σκάλα και μια κορδέλα που δείχνει κίνδυνο και απαγορευμένη για πρόσβαση περιοχή, υποτίθεται πως βρισκόμαστε σε ταράτσα αναγειρόμενης οικοδομής όπου οι ήρωες κοιτούν πίσω από το κοινό, απέναντι, και παρακολουθούν τα υποψήφια θύματά τους. Ένα πιο γεμάτο σκηνικό, πλαισιωμένο με ήχους και εικόνες, που θα παρέπεμπε και στην ηρεμία της φύσης, σημειώνουμε πως περνούν μαζί οι ήρωες πάνω από 20 μερόνυχτα στην ταράτσα, καθώς και στο οικιστικό περιβάλλον όπου διαδραματίζεται η ιστορία, θα συνέδραμε θετικά σ ένα έργο που βασίζεται σχεδόν σ’ όλη την έκτασή του σε δυο μόνο πρόσωπα με κυρίαρχους ρόλους σε συνδυασμό μαζί με μια μικρή σκηνή του έργου όπου εμφανίζονται τα μελλοντικά τους θύματα, ρόλοι που υποδύονται οι ίδιοι πάλι πρωταγωνιστές.
Επίσης, κάποιες κλισέ ατάκες, αποφθέγματα ζωής και ρήσεις χιλιοειπωμένες για τους πολιτικούς και την κατάσταση της χώρας θα μπορούσαν να λείπουν, γιατί έτσι οδηγούν σε ένα άνευ λόγου πλατειασμό που κουράζει τον θεατή, την ώρα που απολαμβάνει έναν άμεσο και αυθόρμητο διάλογο στη σκηνή, παραπέμποντάς τον ασυνείδητα σε φθαρμένα από τον χρόνο κομμάτια σάτιρας και επιθεώρησης.
Εν κατακλείδι (=), πρόκειται για μια ευχάριστη παράσταση όπου ο θεατής έχει τη δυνατότητα να απολαύσει έναν διάλογο δυο ανθρώπων πονεμένων από τη ζωή όπου μέσα από το ξεδίπλωμα των σκέψεων και την περιγραφή των παιδικών τους χρόνων αλλά και την αφήγηση σημαντικών στιγμών της ζωής τους να ταυτιστεί σ ένα κομμάτι με αυτούς, να συγκλίνει μαζί τους σε στιγμές της καθημερινής ρουτίνας, ταυτόχρονα να ονειρευτεί, και όλα αυτά μέσα από ένα κείμενο γεμάτο γλυκόπικρες νότες του παρελθόντος, κυνικούς σχεδιασμούς για το μέλλονπου όμως προκαλούν άφθονο γέλιο, και εξομολογήσεων τέτοιων, ώστε στο τέλος οι ήρωες να γίνονται τόσο συμπαθείς σαν να τους ξέραμε χρόνια, σαν να είναι φίλοι της διπλανής μας πόρτας!
Βαθμολογία: 6/10
ΑΥΛΑΙΑ
«Οι σκέτοι» του Μιχαήλ Άνθη.
Ο Μιχαήλ Άνθης μιλά στην Κουλτουρόσουπα εδώ
Δύο – άγνωστοι μεταξύ τους – δολοφόνοι της συμφοράς, συναντιόνται τυχαία σ’ ένα γιαπί. Είναι…ΣΚΕΤΟΙ. Δεν έχουν όπλα μαζί τους. Τα έχουν παραγγείλει και τα περιμένουν… με κούριερ! Στόχος τους το πλούσιο ζευγάρι που ζει στην απέναντι έπαυλη.
Σκηνοθεσία: Μιχαήλ Άνθης. Ερμηνεύουν: Γιώργος Χατζής, Μιχαήλ Άνθης..
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτες 13 & 20, Πέμπτες 14 & 21 Νοεμβρίου, στις 21:00.
-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
