Η ιδιαίτερη πρεμιέρα της «Μαγεμένης Βασιλοπούλας» στο θέατρο Φλέμινγκ και γλυκό… ξενύχτι στη θεατρική βραδιά της Κουλτουρόσουπας -σχόλια+φωτο+βίντεο
Γιατί «ιδιαίτερη»; Γιατί οργανώθηκε από την Κουλτουρόσουπα και τα 5α ΘΕΑΤΡΙΚΑ KULTUROβραβεία ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ σαν ένα ξεχωριστό χάπενινγκ, προκειμένου να προωθήσει ενδιαφέρουσες δράσεις στα θέατρα της πόλης και βέβαια τον αναβαθμισμένο πλέον θεσμό των «Κουλτουροβραβείων». Και επίσης, γιατί τα είχε όλα, μα όλα! Θεατρική παράσταση, ατμόσφαιρα παρέας, σούπερ συζήτηση, κρασί, μέχρι και… κριτσινάκια! Κι όλα τούτα μέχρι τη 1 το ξημέρωμα, παρακαλώ! Μα ας τα πάρουμε με τη σειρά… Θέατρο Φλέμινγκ και πρεμιέρα της παράστασης «Μαγεμένη Βασιλοπούλα» σε κείμενα και σκηνοθεσία των Ρόδη – Κυφωνίδη με την Αθηνά Παππά στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Παρά την μισάωρη καθυστέρηση δεν δυσανασχετήσαμε, καθότι στη φιλόξενη αυλή του θεάτρου και – επιτέλους!- μια ξάστερη, γλυκειά βραδιά, μας περίμενε ένα ποτήρι κρασί «υποδοχής» και καλή παρέα θεατρόφιλων. Από τους οποίους, κάποιοι «διαβασμένοι» για το έργο και κάποιοι «αδιάβαστοι»…. Εξίσου «χρήσιμοι» θεατές αμφότεροι, όπως αποδείχτηκε.
Μπαίνοντας στη μικρή αίθουσα, μας περίμενε σιωπηλή στη σκηνή η «Βασιλοπούλα», ντυμένη με τα ρούχα του παραμυθιού, που όταν τα φώτα έσβησαν, φόρεσε το νυχτικό και τη μορφή μιας ιδιαίτερης (ή μήπως συνηθισμένης;) γυναίκας, βασανισμένης από μανιοκατάθλιψη και με μπόλικες απόπειρες αυτοκτονίας, μέχρι τη τελική «επιτυχημένη». Την πτώση στο κενό. Και βλέπουμε ως θεατές το υποθετικό «μετά» που φυσικά σχετίζεται άμεσα με τις μνήμες του «πριν». Έχοντας πάνω στη σκηνή με το λιτό σκηνικό, μια επίσης πολύ ιδιαίτερη συντροφιά: ένα ρομπότ! Που λειτουργούσε περισσότερο ως αποδέκτης των εσώψυχων της, ως ξόρκι στη μοναξιά κι υποκατάστατο ακροατή, παρά ως μέσο εξυπηρέτησης των αναγκών της. Για να της φέρνει τα φάρμακα ή τα τσιγάρα, να την οδηγεί στο κρεβάτι, να τη βοηθά στην αναπηρία της. Ένας ακροατής παθητικός και άλαλος και γι αυτό εξαιρετικά βολικός να ξεσπά πάνω του τις κρίσεις της ή άλλοτε να του εκδηλώνει την τρυφερότητά της. Γιατί αυτό που πρωταγωνιστεί είναι η «τρικυμία» μυαλού και ψυχής με πολλές εκφάνσεις. Όσοι γνωρίζουν «εκ των έσω» το βαθύ θέμα «μανιοκατάθλιψη», ίσως μπορούν να ανιχνεύσουν καλύτερα τα σημάδια του έργου επί της ουσίας.
Οι μη έχοντες οικείες εμπειρίες, μένουμε στην παράσταση καθεαυτή ως θεατρικό δρώμενο. Ένας πληθωρικός μονόλογος 70 λεπτών, με την Αθηνά Παππά να παλινδρομεί ανάμεσα σε πονεμένες μνήμες, ανικανοποίητα κενά, απιστίες και προδοσίες, ψευδαισθήσεις στα όρια ενός φανταστικού κόσμου. Με λόγο ακατάσχετο, κάποτε παραληρηματικό ως μια όψη εκδήλωσης της νόσου. Κι αυτό γιατί δηλώνει ότι υπήρξε γυναίκα του «πολύ». Πόνεσε, αγάπησε, προδόθηκε, ήπιε , κάπνισε… όλα στον υπέρτατο βαθμό, μέχρι που το «πολύ» την κούρασε… Κουράστηκε ακόμα και να αγαπά τον εαυτό της και έσπασε… μέχρι την «λευτεριά» της πτώσης. Δίνοντας στο μεταξύ, ρεαλιστικές σκηνές της ζωής της και φανταστικές του μυαλού της, περνώντας από την οδύνη στον χλευασμό, από το ξέσπασμα στην παραίτηση, από το δράμα στο πικρό χιούμορ. Και με έναν περίεργο τρόπο, να ανακαλύπτει μέσα σε όλη αυτή την τρικυμία, ότι τελικά υπήρξε μια «Βασιλοπούλα» (αυτή που ήθελε από πάντα) που όμως τη «μάγεψαν» με μάγια σκοτεινά και σημάδεψαν μοιραία τη ζωή της. Που μόνο με παιδικό παραμύθι δεν έμοιαζε, από αυτά με τις ευτυχισμένες βασιλοπούλες, τα ιπποτικά βασιλόπουλα και το «ζήσαμε εμείς καλά…» Παραμύθι κι αυτό, αλλά από τα «σκληρά» για μεγάλους… Το οποίο έκλεισε παραδοσιακά η παλιά γνωστή «θεία Λένα» και η «Βασιλοπούλα» μας αποχαιρέτησε…
Με την Αθηνά Παππά να κυριαρχεί με την πληθωτική παρουσία και την ιδιαίτερη φωνή της στη σκηνή, να παλεύει έντιμα να συνδυάσει τους ετερόκλητους κόσμους, να αλλάζει όψεις και ρούχα επί σκηνής και να μεταμορφώνεται από υστερική άρρωστη σε χορεύτρια καμπαρέ, να χορεύει αισθησιακά, να επικοινωνεί με το κοινό, ζητώντας… τσιγάρο. Και τον Αιμίλιο – το ρομποτάκι να περιφέρεται εκεί γύρω, ανάμεσα σε σχισμένα χαρτιά και πεταμένα βιβλία, υπό τους ήχους ποικίλης μουσικής και ηχητικών εφέ, δοσμένων όμως τις περισσότερες φορές με… τρομακτική (κυριολεκτικά) ένταση! Ενώ τα «αναμμένα» μάτια του ήταν αυτά που φώτιζαν αμυδρά τα πολλά σκοτεινά κενά των αλλαγών, δημιουργώντας κουραστικά χάσματα και συνεχείς διακοπές στη ροή. Στο κλείσιμο της παράστασης, η Α. Παππά, παρουσιάζοντας τους συνεργάτες της Ρόδη και Κυφωνίδη, δήλωσε συγκινημένη ότι υπήρξαν μαθητές της και για πρώτη φορά σκηνοθετούν την «δασκάλα» τους σε δικό τους έργο. Για το οποίο έργο και σκηνοθεσία ωστόσο, μας δημιουργήθηκαν αρκετοί προβληματισμοί και ερωτηματικά ως προς τη δομή, τον στόχο, το ερέθισμα, την απόδοση, το μήνυμα… αλλά τί λέω εγώ! Όταν επί μιάμισυ ώρα μας τα είπαν «χαρτί και καλαμάρι» οι ίδιοι οι δημιουργοί σε μια γεμάτη ενδιαφέρον κουβέντα που δεν μας άφηνε να ξεκολλήσουμε!
Με τη συμμετοχή του μεγαλύτερου μέρους των θεατών που παρέμειναν για τη συνέχεια της «Κουλτουροβραδιάς». Είναι αλήθεια ότι βοήθησε και η επιλογή της ημέρας Παρασκευής αλλά και το κερασμένο κρασάκι με τα συνοδευτικά του, που όπως φάνηκε, έλυσε τα στόματα και δημιούργησε την αίσθηση μιας μεγάλης παρέας με επίκεντρο τους τρεις συντελεστές. Κι όσο για τη συζήτηση; Τι να πρωτοπούμε στ’ αλήθεια! Όπου ερωτήματα, ενστάσεις, γνώμες ή έπαινοι για την παράσταση έπεφταν βροχή κι άλλο τόσο οι πρόθυμες απαντήσεις. Ας πούμε η γράφουσα είχε σοβαρή ένσταση με το κείμενο και την απόδοσή του… «Ένα παρόμοιο θέμα, δεν θα μπορούσε να αποδοθεί λιγότερο συμβατικά, αποφεύγοντας τα συνήθη κλισέ και στερεότυπα και προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα; Κάνοντας μια καλλιτεχνική υπέρβαση; Και ακόμα: Δεν νομίζετε ότι κάποιες εκδηλώσεις της ηρωίδας δεν είναι απόλυτα αληθοφανείς σε σχέση με το δράμα της;» Ή άλλοι: Γιατί η επιλογή ενός παραμυθιού; Τί συμβολίζει; Ερευνήσατε την μανιοκατάθλιψη, τη γνωρίσατε από κοντά; Γιατί η εμβόλιμη τάδε σκηνή; Ποιο βασικό μήνυμα θέλατε να δώσατε; Εμένα με εντυπωσίασε το τάδε, μου θύμισε τη μητέρα μου… εμένα με σόκαρε… εγώ διαφωνώ εκεί… εμένα με συνεπήρε…
Κι επειδή μας συνεπήρε και η κουβέντα με τρεις συνομιλητές (και κυρίως την κ. Παππά) προθυμότατους, επικοινωνιακούς, σαν μέλη της μεγάλης παρέας, ήταν λογικό να επεκταθούμε και σε γενικότερα θέματα θεατρικής παιδείας, με αφορμή τη σχέση δασκάλας – μαθητών, σε προβλήματα του θεατρικού χώρου, σε σχέσεις ηθοποιών και κοινού, στην ιδιαίτερη πορεία καθενός από τους τρεις δημιουργούς και σε πολλά άλλα, εξαιρετικά ενδιαφέροντα αν κρίνουμε από το γεγονός ότι ξεχάσαμε το ρολόι. Γνωρίσαμε καλύτερα την κ, Παππά και την μακριά της πορεία, όχι μόνο σαν ηθοποιό αλλά και σαν θεατρική συγγραφέα, σαν σκηνοθέτιδα και σαν δασκάλα υποκριτικής. Μας διηγήθηκε τις περιπέτειες της στο δύσκολο θεατρικό χώρο της Αθήνας, μας μίλησε για τη σχέση της με τη διδασκαλία, τη σχέση της με το κοινό, την άποψή της για τους μονολόγους, τη ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου, τη συνεργασία με ένα… ρομπότ! Και κάποια στιγμή, ανταλλάξαμε απόψεις: Εμείς ως θεατές την ρωτήσαμε τί εισέπραξε η ίδια από εμάς, και εκείνη ως ηθοποιός ζήτησε –κυρίως από το γυναικείο κοινό – να καταθέσει τι πήρε από το έργο. Και οι απαντήσεις εκατέρωθεν είχαν πολύ ζουμί! Το πράγμα έδειχνε να τραβάει, μέχρι που κάποιος κοίταξε το ρολόι «Παιδιά πάει 1…»! ΠΟΣΟ; Καλά… μάγια μας έκαναν; Ε, και κάπως έτσι το κλείσαμε, αφού ευχαριστήσαμε, συγχαρήκαμε, ευχηθήκαμε και κάποιοι αδιόρθωτοι πολυλογάδες συνεχίσαμε την κουβέντα στο δρόμο…
Με την αίσθηση μιας πολύ γεμάτης βραδιάς που όταν τη μοιράζεσαι όλα είναι… λίγο πιο όμορφα! Και πιο αισιόδοξα!
–Ερασιτεχνικές λήψεις από τη χθεσινή πρεμιέρα – θεατρική βραδιά της «Κ».
-Φωτογραφικό υλικό από τη χθεσινή βραδιά, εδώ
-Ευχαριστούμε όλους τους συντελεστές της παράστασης και το θέατρο Φλέμιγκ για την φιλοξενία τους.
-Ευχαριστούμε θερμά το εστιατόριο Ζύθο – Ντορέ -Τσιρογιάννη 7 (Λευκός Πύργος) για τα κρασιά και τα τραγανά τους κριτσίνια.
Τέλος,
-Ευχαριστούμε και όλους εσας τους φίλους της “Κ” για την παρουσία σας χθές βράδυ και υποσχόμαστε πολύ σύντομα νέες Θεατρικές βραδιές με νόημα και ουσία.
–ΘΕΑΤΡΙΚΑ KULTUROβραβεία ΘΕΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, κάντε like στη σελίδα, εδώ
Και μη ξεχνάτε, ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΑΙ καθόλη τη διάρκεια της σεζον 2014 – 15 σε όλη την Θεσσαλονίκη στις 13 ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΚΑΛΠΕΣ τις “Κ” που έχουν τοποθετηθεί. Για πρώτη φορά –πανελλαδικά- δίνεται η δυνατότητα στους θεατές να ανακηρύξουν με την ψήφο τους την καλύτερη παράσταση της Θεσσαλονίκης. Αναλυτικές πληροφορίες, πως και που ψηφίζεις εδώ
-Πληροφορίες για την παράσταση εδώ
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΤΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΚΑΛΠΗ ΤΗΣ «Κ» ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ. ΑΝ ΟΧΙ, ΨΗΦΙΣΤΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ 12 ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ αρκεί ΝΑ ΜΗ ΠΕΤΑΞΕΤΕ ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΣΑΣ, δείτε που τι και πως… κλικ στο banner….
Φωτογραφικό υλικό
