Eργασία Βάκχες: Μια σπουδαία παράσταση, ένας σπουδαίος πρωταγωνιστής!
Είδαμε και σχολιάζουμε.
Η Κουλτουρόσουπα επισκέφτηκε το χώρο του Αλατζά Ιμαρέτ, για να παρακολουθήσει τη παράσταση “Εργασία Βάκχες”, από την ομάδα θεάτρου “θΘ” και περιγράφει παρακάτω τις εντυπώσεις της…
Μπροστά μας ξεδιπλώθηκε μία solo performance βασισμένη στις «Βάκχες» του Ευριπίδη σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά. Μια παράσταση που περιλαμβάνει στοιχεία από σωματικό και αφηγηματικό θέατρο, χορό, γλυπτική, ζωγραφική, μουσική και τραγούδι. Από την πρώτη στιγμή της έναρξης του έργου σου δημιουργούνταν η αίσθηση ότι συμμετέχεις σε ένα είδος τελετής. Ο ιδιαίτερος αυτός χώρος σε συνδυασμό με τον τρόπο παρουσίασης της παράστασης καλλιεργούσε ένα κλίμα μυσταγωγίας που όσο περνούσε η ώρα όλο και αυξανόταν…
Ο πρωταγωνιστής, Ανδρέας Κωνσταντίνου, εμφανίζεται με σχεδόν γυμνό σώμα “ντυμένο” από πάνω μέχρι κάτω με άσπρο πηλό παλεύοντας ανάμεσα σε υφάσματα να ξεφύγει από τον ίδιο του τον εαυτό, από τη νέμεση του. Στη συνέχεια της πολύ-επίπεδης αυτής παράστασης η αφήγηση συνεχίζεται ηχογραφημένη με τη φωνή του ίδιου να καθηλώνει, να γεμίζει το χώρο και να σε μαγεύει. Μια φωνή καθαρή, δυνατή, αγέρωχη με συναισθηματικούς χρωματισμούς απόλυτα ταιριαστή στο μεγαλείο των χαρακτήρων της ελληνικής τραγωδίας. Η συνέχεια δίνεται μέσω του τραγουδιού με τον πρωταγωνιστή να συνεχίζει τη πλοκή της ιστορίας με έναν απόλυτα καλλιτεχνικό τρόπο με πειραγμένες μελωδίες και ερμηνείες.
Από πίσω του φωτισμοί να εναλλάσσονται, να τρεμοσβήνουν, να τονίζονται, να αναβοσβήνουν μανιωδώς προσφέροντας κάθε φορά την απαιτούμενη ένταση που χρειαζόταν.
Η μουσική δίνει τη θέση της στο σωματικό θέατρο, που θα λέγαμε ότι ήταν το πιο αδύναμο[-] σημείο της παράστασης. Χανόταν η δυναμικότητα και φαινόταν σαν εγχείρημα λίγο ανώριμο και αδούλευτο.
Σειρά είχε η τοποθέτηση της ζωγραφικής μέσα στην παράσταση, με τον ίδιο καθισμένο στο πάτωμα να αγγίζουν το κορμί του πινέλα με μαύρες και κόκκινες μπογιές. Ένα είδος τιμωρίας μα και κάθαρσης. Έξυπνη προσθήκη η δημιουργία φωτός σε ένα απόλυτο σκοτάδι είτε με αναμμένα σπίρτα, είτε με αναμμένους δαυλούς, είτε με λαμπάδες. Προκαλούσε ακόμα μεγαλύτερη ένταση στο ιδιαίτερο αυτό συναίσθημα μυστηρίου και φόβου που δημιουργούσε το θεατρικό έργο. Φόβος προς τα θεία, φόβος για την τιμωρία, φόβος για το τρομακτικό άγνωστο…
Η αρχή και το τέλος αυτής της επιτυχημένης, ιδιαίτερης και απόλυτα ριψοκίνδυνης παράστασης ο ηθοποιός Ανδρέας Κωνσταντίνου που θα τολμούσαμε να πούμε ότι είναι ένας νεαρός Γιώργος Κιμούλης. Απόλυτα δουλεμένος, απόλυτα παθιασμένος, σχεδόν αλάνθαστος με μια αξιέπαινη θεατρική ωριμότητα.
Φαινόταν ότι αυτό που έκανε το αγαπούσε πολύ και κατάφερε να το μεταφέρει με εξαιρετική άνεση στο κοινό. Κατόρθωσε να σε κρατήσει όλη την ώρα στην παράσταση και στα σημεία της αφήγησης του, εναλλάσσοντας τους χαρακτήρες να κρέμεσαι κυριολεκτικά από τα χείλη του. Οι “Βάκχες” απέκτησαν μια καινούργια διαφορετική διάσταση μέσω του πρωτότυπου τρόπου που ερμηνεύτηκαν από τον ίδιο.
Η σκηνοθεσία της συγκεκριμένης performance δημιουργήθηκε και αυτή από τον πρωταγωνιστή της και θα λέγαμε ότι τα μέρη της χωρίζονταν και ενώνονταν με έναν εξαιρετικό τρόπο. Η αφήγηση έδινε τη θέση της στη μουσική, η μουσική στο χορό, ο χορός στη ζωγραφική και όλα αυτά ξανά από την αρχή και με διαφορετική σκηνοθετική σύνθεση. Το σκοτάδι σηματοδοτούσε το τέλος μια πράξης και την έναρξη της καινούργιας με άλλη μορφή κάθε φορά. Ο ηθοποιός χειρίστηκε πολύ σωστά τον χώρο και τον εκμεταλλεύτηκε ολοκληρωτικά. Η μαγεία του Αλατζά Ιμαρέτ αξεπέραστη, δημιουργώντας στη φωνή του ηθοποιού μια φυσική ηχώ σχεδόν ανατριχιαστική…
Καταλήγοντας[=],
Μας άρεσε και μας ενθουσίασε η πρωτότυπη αυτή παράσταση που εμπεριέχει πολλά είδη τεχνών, σε μια περίεργη μίξη όλων αυτών που τελικά σαν αποτέλεσμα κρίθηκε αρκετά αξιόλογο! Σημαντικός και αναμφισβήτητος παράγοντας του συγκεκριμένου αξιέπαινου θεατρικού εγχειρήματος ο μεγάλος πρωταγωνιστής του και το ταλέντο του…
Επίτρεψε στην καρδιά σου να σε ζεστάνει και στον φωτισμένο νου σου να σε οδηγήσει. Απαλλάξου από το δηλητήριο του Μυαλού που θέλει να ασκήσει εξουσία πάνω στον Θεό, απαλλάξου από τον Πενθέα. Απαλλάξου από το δηλητήριο που κυριαρχεί μέσα σου κάθε φορά που έρχεσαι αντιμέτωπος με την αλλαγή, την εξέλιξη, την ελεύθερη έκφραση. Απαλλάξου από το δηλητήριο και τον φθόνο για ότι και όποιον αναζητά τον Θεό.
Αποδέξου τον Διόνυσο, γίνε Διόνυσος και απόλαυσε την ευδαιμονία του!
Βαθμολογία
7 στα 10
Ταυτότητα παράστασης:
Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Μουσική: Κωστής Λιολιόπουλος
Σκηνικά/Art επιμέλεια: Κωνσταντίνος Παυλιδης
Κοστούμι: Ελεάνα Θαλασσούδη
Φωνητικά: Χριστίνα Χριστοδούλου
Photography and Graphic design: Mike Rafail
Σύλληψη, σκηνοθεσία, ερμηνεία: Ανδρέας Κωνσταντίνου
Νέες ημερομηνίες στο BLOCK 33!
4—8 Μαΐου, BLOCK 33
(26ης Οκτωβρίου, Θεσσαλονίκη)
21:00, 10€
Σημείο προπώλησης: (Stereodisc, Αριστοτέλους 4)
Πώληση: Block 33
Φωτογραφικό υλικό
