Το «Παραμύθι για δύο» αποτελεί ένα νεανικό έργο του Φίλιπ Ρίντλεϊ, που πραγματεύεται τη συνάντηση και τη συνύπαρξη δύο εφήβων, του Κέβιν και της Σάντρα. Το έργο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα σύγχρονο παραμύθι με κύρια απεύθυνση στους εφήβους και με αναφορά στις σκέψεις, τα συναισθήματα, αλλά και τηνψυχική πάλη, που συνοδεύουν αυτές τις ηλικίες.
Αρχικά, ως προς τα θετικά (+) χαρακτηριστικά της παράστασης εντάσσουμε την σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ράπτη. Πρόκειται για μία άρτια σκηνοθετικά παράσταση με αρκετά έξυπνα σκηνοθετικά ευρήματα. Είναι χαρακτηριστικό, ότι παρά τη μεγάλη σκηνή του ΚΘΒΕ στη Μονή Λαζαριστών, η σκηνοθεσία δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτήν, αλλά επεκτάθηκε και στον γύρω από την σκηνή χώρο, καθώς και στις θέσεις των θεατών, αλλά και στα θεωρεία της αίθουσας. Η παράσταση περιλαμβάνει γρήγορες και φροντισμένες κινησιολογικές εναλλαγές υπό τις οδηγίες του Χάρη Πεχλιβανίδη, με προφανή στόχο να προσφέρουν ένα οπτικά «πλούσιο» θέμα, αλλά και να καλύψουν την ελλιπή σκηνική διαμόρφωση, για την οποία θα γίνει λόγος αμέσως παρακάτω. Είναι χαρακτηριστικό, ότι το έργο περιλαμβάνει πέρα από τον κοινωνικό προβληματισμό και αρκετά αστεία στιγμιότυπα, προσφέροντας γέλιο και μία ανάλαφρη διάθεση μέσα από μία τρυφερή σκοπιά από την οποία λείπουν οι ανούσιοι μελοδραματισμοί.
Σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και το κείμενο του Φίλιπ Ρίντλεϊ σε μετάφραση της Ξένιας Καλογεροπούλου. Πρόκειται για ένα κείμενο βασισμένο σε απλούς και κατανοητούς διαλόγους, κοφτές φράσεις, αλλά και συνεχείς υφολογικές αλλαγές. Η επιλογή αυτή αντανακλά επιτυχώς την ψυχοσύνθεση των εφήβων, συμβάλλοντας στην αληθοφάνεια αυτού, που επιχειρεί να παρουσιάσει. Η πλοκή, εκτός από μερικά σημεία, σε γενικές γραμμές έχει ενδιαφέρον και η εξέλιξή της παρακολουθείται ευχάριστα. Με όχημα, λοιπόν, το παραμύθι παρουσιάζεται μία ρεαλιστική νεανική ιστορία τοποθετημένη στο σήμερα.
Η σκηνική διαμόρφωση μετατοπίζεται από την ίδια την σκηνή σε ένα μεγάλο βίντεο γουόλ, το οποίο αναπαριστά μία ασπρόμαυρη γειτονιά με διακριτά ζωγραφισμένες μερικές πολύχρωμες πεταλούδες. Καθόλη τη διάρκεια της παράστασης οι εικόνες μεταβάλλονται διαρκώς και συνοδεύουν την πορεία της αφήγησης μέσω μίας ωραίας οπτικοποίησης.
Οι φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου είναι εμπνευσμένοι και αναβαθμίζουν το συνολικό σκηνοθετικό αποτέλεσμα, ενώ η μουσική του Γιώργου Δούσου, καθώς και τα τραγούδια του μουσικού και ράπερ Λεξ δίνουν το έναυσμα για ένα μουσικοχορευτικό σύνολο, που έχει ένα κοινωνικοπολιτικό πρόσημο.
Οι πρωταγωνιστές είναι δύο νέα παιδιά, τα οποία σκηνικά ταιριάζουν και έχουν χημεία. Αρχικά, ο Περικλής Σιούντας είναι «σίφουνας» πάνω στην σκηνή. Πηγαινοέρχεται, ανεβοκατεβαίνει σκάλες, χορεύει, τραγουδάει υπό συνθήκες συνεχούς κίνησης, χωρίς να παρουσιάζει καμία δυσκολία και με ορθή χρήση των αναπνοών του, κλέβοντας τις εντυπώσεις. Από την άλλη, η Παναγιώτα Μπιμπλή σε έναν πιο στατικό ρόλο σε σχέση με τον συμπρωταγωνιστή της εντυπωσιάζει με την σωστή άρθρωση και την ορθοφωνία της. Οι δυο τους δημιουργούν ένα μετρημένο και ισορροπημένο σύνολο, στο οποίο βοηθά και το «ασφαλές» σχεδιασμένο πλαίσιο των ρόλων τους. Ενισχυτικά λειτουργούν οι υπόλοιποι συμμετέχοντες (Ελισσάβετ Νικολαΐδου, Αγγελίνα Τερσενίδου, Μαρία-Ραφαηλία Τσομπανούδη, Αλέξανδρος-Γεώργιος Τωμαδάκης), οι οποίοι παρότι δεν μιλούν εντούτοις αλληλεπιδρούν κινησιολογιακά και χορευτικά στην παράσταση.
Σε ένα ορθά φροντισμένο αποτέλεσμα από κάθε άποψη παρουσιάζονται ορισμένες αδυναμίες (-). Αρχικά, όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, σκηνογραφικά η παράσταση υστερούσε αρκετά. Η μεγάλη σκηνή έμοιαζε άδεια και οι προσπάθειες να γεμίσει μέσω του βίντεο γουόλ ή των συνεχών κινήσεων των ηρώων δεν ευοδώθηκαν. Μία πιο φροντισμένη διαμόρφωση με εναλλαγές και προσθήκες, όσο η ιστορία ξεδιπλωνόταν, θα ενίσχυε το ίδιο το έργο και την παραμυθιακή διάθεση, που επεδίωκε να εμπνεύσει. Ακόμη, θα μπορούσε σεναριακά να γίνει μεγαλύτερη εμβάθυνση στους ήρωες και τα κίνητρά τους, ώστε να σκιαγραφηθούν περισσότερο οι χαρακτήρες τους και σε ορισμένα σημεία να ενισχυθεί η πλοκή.
Συνολικά (=), θα λέγαμε, πως πρόκειται για μία λεπτομερειακά διαμορφωμένη παράσταση, η οποία αποδίδει ένα πλούσιο κινησιολογικά αποτέλεσμα με δύο αποτελεσματικούς πρωταγωνιστές και ένα σύγχρονο κείμενο με παραμυθιακό περιτύλιγμα, που απευθύνεται ευθέως στους εφήβους και πλαγίως σε όσους αναπολούν αυτήν την φάση της ζωής τους.
Βαθμολογία:
6,4/10
,
Πληροφορίες για τη παράσταση εδώ
.
Δείτε και αυτό:
Νέοι ηθοποιοί μιλούν στην «Κ»: Περικλής Σιούντας
,
Δείτε & αυτά:
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.
& αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
