Εξ απαλών ονύχων ο Πουπουλένιος του Μαρκουλάκη που είδαμε και σχολιάζουμε.
Βρεθήκαμε στην Παράσταση “Ο Πουπουλένιος” μια σκηνοθετική προσπάθεια του Κωνστ. Μαρκουλάκη με πρωταγωνιστές τον ίδιο και τους Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, Νίκο Κουρή και Γιώργο Πυρπασόπουλο. Το δύσκολο παιδί της θεατρικής βρετανικής σκηνής ο συγγραφέας, Μάρτιν ΜακΝτόνα (Ιρλανδός) με το έργο του The Pillow man, αποχαιρετά το θέατρο και στρέφεται προς τον κινηματογράφο όπου ήδη σημειώνει επιτυχία.
.
Ο Πουπουλένιος και η ανάγκη μας για το «Μια φορά και ένα καιρό…»
Ο Πουπουλένιος είναι μια μαύρη σάτιρα, ένα συγκλονιστικό αστυνομικό θρίλερ όπου η προφανής αστυνομική/πολιτική βία καταλήγει στο δράμα ή τις ιστορίες των παιδικών μας χρόνων. Με μια εξαιρετική δραματουργική φόρμα ιστορίες παιδικές (ναι γράφω παιδικές ιστορίες, που είναι το κακό!) μέσα στην ιστορία, το κείμενο προχωρεί δομημένα και αβίαστα. Πυροβολισμός λέξεων και στοχασμών για τις αιτίες και τις αφορμές αυτού που είμαστε σήμερα. Ποιος έφταιξε, τι φταίει; Θα μπορούσαμε απλά να είχαμε αυτοκτονήσει ως παιδιά αποφεύγοντας την τραγική ζωή μας…. Και στο σημείο αυτό ας θυμηθούμε τη Φόνισσα του δικού μας Παπαδιαμάντη. Για όσα έγραψε ο Παπαδιαμάντης σε ένα διήγημα απλά και μοναδικά, ο Μάρτιν ΜακΝτόνα χρειάστηκε λίγες περισσότερες λέξεις ή και πολλές περισσότερες.
Και η παράστασή μας είναι μεγάλη με διάρκεια σχεδόν δύο ωρών.
Σε ένα σκηνικό λιτό και μουντό ως αναπαράσταση ανακριτικού γραφείου το λογικό με το παράλογο συναλλάσσονται και απωθούνται. Το πικρόχολο περισσεύει, η τρυφερότητα έχει μέτρο και η επιθετικότητα θριαμβεύει!
.
Αναλυτικότερα ο Κωνστ. Μαρκουλάκης έχοντας το ρόλο του συγγραφέα Χατουριάν προσπαθεί έκπληκτος να καταλάβει τι του συμβαίνει και να απολογηθεί σε δύο αστυνομικούς για το σύνολο σχεδόν της ζωής του. Ταυτοχρόνως κρατά και τον αφηγηματικό ρόλο του έργου και απευθύνεται μετωπικά στους θεατές. Και είναι και σκηνοθέτης.
Πολλά για έναν άνθρωπο!
Είναι ότι τόσο η ερμηνεία του όσο και η σκηνοθετική ματιά του μας απογοήτευσε! Περιμέναμε να εμβαθύνει στο σκοτάδι της συγκεκριμένης γραφής, να τονίσει την αγωνία του αθώου και με έμμεσο τρόπο ενόχου, να κορυφωθεί η πράξη του μέσα στις πράξεις του, να ακολουθήσει τη δραματουργία όσο εξυπνότερα μπορούσε. Και σκηνοθετικά λίγο καλύτερα διαχειρίστηκε εαυτόν και συμπρωταγωνιστές, με τη χρήση ενός σχεδόν tableau vivant ως σκηνικού στο σκηνικό, με αφηγηματική παρελθοντική λειτουργία και ελάχιστες κινήσεις ηρώων (στοιχεία κόμικς) σε αυτό, ωστόσο δεν είδαμε την δική του πρόταση τελικά, δεν είδαμε τίποτα σπιρτόζο.
.
Ερμηνευτικά τα ίδια και ο Γ. Πυρπασόπουλος για τον οποίο απλώς σχολιάζουμε ότι η μανιέρα του ήταν γκροτέσκα, άνευ εκείνης της λεπτής και ανατριχιαστικής υπογράμμισης ενός προβληματικού μυαλού που μπορεί να κάνει και τα τερατώδη. Και όπως βαρετά σας τα γράφουμε έτσι βαρετά τα νιώσαμε!!
Στα συν της παράστασης[+]
Οι ερμηνείες των Ν. Κουρή και Ο. Παπασπηλιόπουλου. Και οι δύο τους έπαιξαν εξαιρετικά τους αστυνομικούς, ρόλους κομβικούς και αντιθετικούς. Μέσα από τη σύνθεση αντιφατικών προσωπικοτήτων και τη συναδελφική επαγγελματική εξουθένωση την οποία απέδωσαν καλά, βοήθησαν και εμάς να νιώσουμε σωματικά και συναισθηματικά κάτι περισσότερο.
Επίσης εξαιρετικά τα κοστούμια,
οι φωτισμοί,
η εμπνευσμένη σκηνογραφία
και η εύστοχη μουσική.
Στα σύγχρονα έργα και ειδικότερα σε αυτά όπου οι συγγραφείς προκαλούν θόρυβο, φέρνοντας μια καινούργια γραφή και μια αποτύπωση ωμή, οφείλουμε να αφουγκραζόμαστε καλύτερα και να δραματοποιούμε εμβαθύνοντας για έναν και μόνο απλό λόγο. Γιατί αφορούν το παρόν μας και την κατανόηση του, ενώ ταυτοχρόνως απορροφούν και μετουσιώνουν το σύγχρονο θυμό και την όποια επιθετικότητα μας. Και σημειωτέον ότι δεν μας αρέσουν καθόλου οι υποδείξεις!
Εν κατακλείδι[=]
Η παράσταση ο Πουπουλένιος είναι για το Σαιξπηρικό ερώτημα, του να ζει κανείς ή να μη ζει* και για ένα πολύ καλό κείμενο.
Βαθμολογία
5,5 στα 10
*Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα είναι ο μόνος συγγραφέας εν ζωή που ευτύχησε μετά το Σαίξπηρ να δει το ταυτόχρονο ανέβασμα τεσσάρων θεατρικών του την ίδια χρονιά (Αγγλία).
Από δελτίο τύπου- Το έργο (The Pillowman) έκανε παγκόσμια πρεμιέρα το 2003 στο Βασιλικό Εθνικό Θέατρου του Λονδίνου και πανελλήνια πρεμιέρα το 2005 στον Εξώστη του θέατρου Αμόρε. Οπουδήποτε ανέβηκε διεθνώς σημείωσε πολύ μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία, αναστατώνοντας το κοινό. Επιπλέον, διακρίθηκε ως το καλύτερο νέο θεατρικό έργο με το Βραβείο Olivier το 2004, τιμήθηκε με το βραβείο Drama Desk Award 2004-2005 εξαιρετικού θεατρικού έργου το 2005, ενώ την ίδια χρονιά υπήρξε υποψήφιο ως το καλύτερο θεατρικό έργο για το Βραβείο Tony. Με τις παραστάσεις που ανέβηκαν σε μικρές σκηνές της Ελλάδας, έχει ήδη δημιουργήσει ένα μικρό κύκλο φανατικών θεατών.
.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Αθανασία Σμαραγδή
Μουσική: Μίνως Μάτσας
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Εικονογράφηση: Φίλιππος Φωτιάδης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Έλενα Σκουλά
Παραγωγή: Θεατρικές επιχειρήσεις Κάρολος Παυλάκης
Προβολή – Επικοινωνία: BrainCo – Σεμίνα Διγενή
ΔΙΑΝΟΜΗ
Χατούριαν (συγγραφέας): Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Τουπόλσκι (ανακριτής): Νίκος Κουρής
Άριελ (ανακριτής): Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Μίκαλ (αδελφός): Γιώργος Πυρπασόπουλος
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ (ΑΠΟ ΤΕΤΑΡΤΗ 16/10):
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Κυριακή : 9 μ.μ.
Σάββατο : λαϊκή απογευματινή 6.15 μ.μ και βραδινή 9.15 μ.μ.
Διάρκεια: 2 ώρες και 15 λεπτά (μαζί με το διάλειμμα)
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ:
20 ευρώ πλατεία Α’, 17 ευρώ πλατεία Β’, 17 ευρώ λαϊκή απογευματινή, 14 ευρώ νεανικό (έως 28 ετών) , συνταξιούχοι (άνω των 60 ετών ), 14 ευρώ οικονομικό*, 10 ευρώ άνεργοι (με την επίδειξη κάρτας ανεργίας), Σάββατο βράδυ και περίοδο εορτών γενική είσοδος 20 ευρώ.
*Ενιαίο οικονομικό εισιτήριο για τρεις διαφορετικές παραστάσεις, στην ειδική τιμή των 42 ευρώ. (ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΕΤΑΝΙΑ – «SORRY…I’M GREEK», ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ – «Ο ΠΟΥΠΟΥΛΕΝΙΟΣ», ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΥΣΟΥΡΗ – «ΦΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ»)
Η προπώληση ξεκίνησε στο: http://buy.tickethour.com
ΩΡΕΣ ΤΑΜΕΙΟΥ;
Δευτέρα έως Κυριακή 10.30 π.μ. – 1.30 μ.μ. & 5.00 μ.μ. – 9.30 μ.μ.
τηλ. ταμείου 2103312343
ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ
Πανεπιστημίου & Βουκουρεστίου 10, Σύνταγμα – Αθήνα, 10564, τηλ.:2103312343
Φωτογραφικό υλικό
