Ευφυές παιχνίδι του μυαλού η παράσταση «LEBENSRAUM». ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ…
Οι «αθέατες» θεατρικές γωνιές που επιλέγουν να δημιουργούν «σιωπηλά και χειροποίητα», συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν ευχάριστα με το έργο τους… Και να προσφέρουν παρήγορες ανάσες με ελάχιστα μέσα, επενδύοντας στην ουσία. Όπως αυτή προκύπτει μέσα από ψαγμένες ιδέες και λόγο, κεντρίζοντας κατά βάση το μυαλό και το συναίσθημα του θεατή και λιγότερο τις αισθήσεις του. Ένα τέτοιου είδους, έντονο εγκεφαλικό κέντρισμα εισπράξαμε παρακολουθώντας την παράσταση «LEBENSRAUM» σε κείμενο Θανάση Τριαρίδη και σκηνοθεσία Αλκιβιάδη Σπυρόπουλου από την ομάδα frACTals στο Κέντρο Θεατρικής Έρευνας. Και με ελεύθερη συνεισφορά! Ένας χώρος μικρός, απλός, θεατρικά ατμοσφαιρικός και πλήρης από θεατές όλων των ηλικιών.
Η αρχική απορία του τίτλου, τί σημαίνει «Lebensraum», λύθηκε πολύ γρήγορα. Πρόκειται για ένα πείραμα σχετικό με τον «ζωτικό χώρο/ lebensraum» του καθένα, στο οποίο μετέχουν ο χειριστής, ο αποδέκτης/ πειραματόζωο και το κοινό, όπου εν προκειμένω τον χειριστή και αποδέκτη υποδύθηκαν δύο γυναικεία πρόσωπα. Στόχος του πειράματος για λογαριασμό της επιστήμης αλλά και της «ανθρωπότητας» είναι η μελέτη των αντιδράσεων του αποδέκτη υπό το καθεστώς απρόβλεπτων έως ακραίων ερεθισμάτων, σχετικών με έννοιες σαν την ηθική, την καλοσύνη, την ευθύνη, το φόβο, την εξουσία, τις αξίες του Διαφωτισμού. Έναντι αμοιβής- ανάλογης με τον χρόνο παραμονής στο πείραμα, η αποδέκτης υποβάλλεται σε ψυχολογικές ή εγκεφαλικές δοκιμασίες με «χειρουργική ακρίβεια» και η χειρίστρια του πειράματος καταγράφει τον τρόπο που αντιδρά, συμπληρώνοντας τις σχετικές στατιστικές της. Ενσωματώνοντας ταυτόχρονα και το κοινό ως μέρος του πειράματος, που καλείται με τη συμμετοχή του ή μη, να συμβάλλει καθοριστικά στην εξέλιξη.
Σε μια παράσταση απογυμνωμένη από «περιττά», το πλέον δυνατό της σημείο (+) ήταν βεβαίως η Ιδέα και το κείμενο που την εξέφρασε:
.
– Γεγονός που μας οδηγεί να συγχαρούμε τον Θανάση Τριαρίδη για την ευφυή σύλληψη και τον τρόπο συγγραφικής απόδοσης. ‘Ένα πρωτότυπο εύρημα/ πείραμα που αναπτύχθηκε με «διαλεκτική» ευστροφία στο κομμάτι των διαλόγων και συγχρόνως ένα καλά στημένο εγκεφαλικό παιχνίδι που χειρίστηκε τη λογική αλλά και το συναίσθημα με μαθηματική ή «χειρουργική» ακρίβεια. Με στέρεα αληθοφανή επιχειρήματα εκατέρωθεν, συνεχείς ανατροπές, έντονες διακυμάνσεις της ψυχολογίας, υπόγειους συμβολισμούς, εύστοχη εμπλοκή του κοινού. Με βάση τις ανθρωπιστικές αξίες του Διαφωτισμού, διαπραγματεύτηκε με τρόπο εμπνευσμένο καθοριστικές έννοιες που σχετίζονται κυρίως με την εξουσία/ χειριστής και την υποταγή/ αποδέκτης, εμπλέκοντας ως συναυτουργό και την απαθή κοινή γνώμη/ θεατές. Δεμένα όλα αυτά με σταθερό λογικό ειρμό και την απαραίτητη θεατρικότητα, κρατώντας τον θεατή σε διαρκή εγρήγορση. Ο οποίος φεύγοντας πήρε μαζί του αρκετούς προβληματισμούς…
– Η λιτή σκηνοθεσία του Αλκιβιάδη Σπυρόπουλου, παρότι κατά βάση συμβατική, κατάφερε ωστόσο να αναδείξει την εσωτερική θεατρικότητα του κειμένου και να του δώσει «όγκο» με τρόπο αβίαστο, χωρίς υπερβολές και με προβάδισμα στον κυρίαρχο λόγο. Έχοντας ένα δυνατό κείμενο/ θέμα στα χέρια του, δύο πρόσωπα σε φαινομενική συνεργασία αλλά βαθειά αντιπαράθεση και ένα υποτυπώδες σκηνικό «τραπέζι- καρέκλες», απέδωσε στο βαθμό του εφικτού τα ζητούμενα του έργου, τους χαρακτήρες και την ιδιότυπη, σκοτεινή ατμόσφαιρά του. Εκμεταλλεύτηκε σωστά το χώρο, πρόσθεσε στιγμές έντασης, αγωνίας, ήχους, μουσική σε ένα σύνολο καλοστημένο και ισορροπημένο που για μία ώρα κράτησε και κορύφωσε το ενδιαφέρον, με μικρή αδυναμία τη χαλαρότητα του ρυθμού σε σημεία.
– Σε επίπεδο υποκριτικής, η Κική ΚαραΪσκου ως χειρίστρια του πειράματος μας κέρδισε με την απόδοσή της. Απόλυτα πειστική στον ιδιαίτερο ρόλο, υποδύθηκε έναν χαρακτήρα με τον απαιτούμενο κυνισμό στα όρια του σαδισμού, με πλήρη αυτοκυριαρχία, εξαιρετικά «χειριστική» και με καθαρό στίγμα εξουσίας. Αποδίδοντας τα χαρακτηριστικά του ρόλου της με την «παγωμένη» στάση του σώματος, την μελετημένη κίνηση και έκφραση προσώπου, την ακριβή εκφορά του λόγου. Απέναντί της η αποδέκτης Βάσω Γκατζιάκη υπήρξε πιο ανώριμη υποκριτικά, με στιγμές αμηχανίας, παρά την έντιμη προσπάθεια και την αθωότητα της ερμηνείας. Ωστόσο ως «πάσχουσα» δεν φάνηκε να βιώνει παρά μόνο επιδερμικά την τραγικότητα του ρόλου, υπολειπόμενη σε αυθεντικό συναίσθημα.
– Το απλό σκηνικό γραφείου που συμπλήρωνε μια υδρόγειος σφαίρα με «λειτουργικό» -συμβολικό ρόλο στην παράσταση, σε συνδυασμό με τους επαρκείς φωτισμούς, την απρόβλεπτη μουσική, τα κατάλληλα ηχητικά και τα εύστοχα σε επίπεδο σημειολογίας κοστούμια… όλα μαζί ως σύνολο έδωσαν στοιχειωδώς την απαιτούμενη ατμόσφαιρα, αλλά ίσως μπορούσαν περισσότερο…
Αυτό που σε ένα βαθμό μας έλειψε (-) από το ευφυές κείμενο ήταν η καθαρότητα του στόχου… Απολαύσαμε τις διαδρομές του μυαλού, την αντιπαράθεση ιδεών, τα παιχνίδια ψυχολογίας, αλλά μέχρι και το φινάλε δεν διακρίναμε με σαφήνεια το τελικό ζητούμενο, ΑΝ υπήρχε τέτοιο… Με αποτέλεσμα «κάτι» να αιωρείται ημιτελές. Από την άλλη, είναι αλήθεια ότι μας έλειψε περισσότερη φαντασία στη σκηνοθεσία που κινήθηκε σε αρκετά συμβατικά/ αναμενόμενα πλαίσια και με δόσεις αμηχανίας, ενώ το κείμενο έδινε δυνατότητες για υπερβάσεις.
.
Εν ολίγοις (=) πρόκειται για μια καλοστημένη παράσταση που θα μπορούσε να εξελιχθεί περαιτέρω, ωστόσο καταφέρνει με το ευρηματικό της κείμενο να προσφέρει δυνατά εγκεφαλικά ερεθίσματα και μία ώρα «ζωτικού ενδιαφέροντος» για τον «ζωτικό μας χώρο»…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
6 στα 10
ΑΝΑΛΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ
ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΩΡΑ ΤΙΣ 3 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ πρώτου 4μήνου [ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ ΚΑΙ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2015] ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΣΕΖΟΝ 2015/16 για τα ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ στα 6α ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΚΟΥΛΤΟΥΡΟΒΡΑΒΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ – ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ: Από ΔΕΥΤΕΡΑ 1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ έως ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016. ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
