.
Είδε και σχολιάζει η Νάντια Νικολού
Το θεατρικό καλοκαίρι έφτασε στο τέλος του και ανακήρυξε τους νικητές και τους ηττημένους της θερινής περιόδου. Αναμφίβολα το “Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας” σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια, ανήκει στη πρώτη κατηγορία καθώς γέμιζε ασφυκτικά τα θέατρα όπου φιλοξενούνταν η παράσταση. Ο Α. Χειλάκης με ένα συγκεκριμένο πλαίσιο συνεργατών έχει καθιερώσει ουσιαστικά το δικό του χώρο στο θερινό θεατρικό γίγνεσθαι και κάθε χρόνο το κοινό αναμένει και επικροτεί τις δουλειές του. Φέτος επέλεξε να ανεβάσει το δύσκολο κείμενο του Σαίξπηρ και όχι κάποια αρχαία τραγωδία κερδίζοντας και πάλι τις εντυπώσεις με σημαντική βοήθεια τη ποιητική μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα.
.
Λίγα Λόγια για το έργο: Το όνειρο θερινής νυκτός γράφτηκε από τον Ο.Σαίξπηρ γύρω στο 1595 και εξιστορεί τα παθήματα τεσσάρων νέων από τη πόλη της Αθήνας και μιας ομάδας αφελών θεατρίνων ,τους γάμους του Δούκα Θησέα και της δούκισσας Ιππολύτη μπλέκοντας παράλληλα μέσα σε αυτές τις ιστορίες, τονκόσμο των ξωτικών. Αντλώντας έμπνευση και από την ελληνική μυθολογία δημιουργώντας ουσιαστικά μια κωμωδία με βακχικά στοιχεία ο Βρετανός συγγραφέας ισορροπεί μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας ,ρεαλισμού και παραμυθιού.
“Όταν οι λέξεις είναι λιγοστές, σπάνια λέγονται μάταια”
.
Η σκηνοθεσία της παράστασης κατάφερε να ξεφύγει της παγίδας του έργου και να διατηρήσει μια γρήγορη πλοκή που έδενε τόσο αρμονικά τα ασύνδετα κομμάτια του έργου. Το συγκεκριμένο έργο του συγγραφέα δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί σε κάποιο συγκεκριμένο είδος θεάτρου καθώς γράφτηκε κατά παραγγελία για έναν γάμο. Μιλάμε ουσιαστικά για ένα μη καθαρό θέατρο. Ο Α.Χειλάκης και ο Μ.Δούνιας διαμόρφωσαν μια σχεδόν αόρατη γραμμή μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας κατορθώνοντας να φέρουν στην επιφάνεια και την ώριμη φύση του έργου. Με τη βοήθεια μιας λευκής λειτουργικής κατασκευής όπου άλλαζε μορφή σύμφωνα με τις ανάγκες της κάθε σκηνής, παρέδωσαν ίσως μία από τις καλύτερες σκηνοθεσίες που έχουμε δει στα τόσα χρόνια στο συγκεκριμένο έργο. Καλαισθησία, απλότητα, ατμόσφαιρα εμπλούτισαν τη παράσταση και της έδωσαν μια νέα πνοή.Κοστούμια ευφάνταστα και ονειρικά εξυπηρέτησαν την έμπνευση της σκηνοθεσίας, ένα σύγχρονο παραμύθι ξεδιπλώθηκε μπροστά μας. Μικρές, έξυπνες σκηνοθετικές προσθήκες έδιναν το κάτι παραπάνω ώστε η παράσταση να παίζει πάντα με τις αισθήσεις σου, όπως η ψιθυριστή φωνή του Πουκ ή το φτερούγισμα των χεριών της Τιτάνια.
Κωνσταντίνος Βήτα στη μουσική επένδυση της παράστασης και θεωρούμε ότι δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα περισσότερο πέρα από το ταλέντο που κουβαλάει το ονοματεπώνυμο του και που για ακόμα μια φόρα έδωσε το παρών, πηγαίνοντας ένα βήμα παρακάτω την ιδέα των συντελεστών του έργου.
Διπλή διανομή ρόλων για τους τρείς ηθοποιούς του έργου, Αιμίλιος Χειλάκης, Αθηνά Μαξίμου και Μιχάλης Σαράντος.
Ο Αιμίλιος Χειλάκης βρήκε τον καλό ερμηνευτικό του εαυτό στο ρόλο του σκοτεινού Όμπερον, η Αθηνά Μαξίμου απογείωσε τη Τιτάνια με τη δουλεμένη κίνηση της και ο Μιχάλης Σαράντος, ένα θεατρικό πολυεργαλείο, διαμόρφωσε το ξωτικό Πουκ κλέβοντας δικαίως τις εντυπώσεις.
,
Οι τέσσερις Αθηναίοι εραστές ερμηνεύτηκαν από μια ταλαντούχα τετράδα νέων ηθοποιών (Λένα Δροσάκη, Αλέξανδρος Βάρθης, Κωνσταντίνος Γαβαλάς και Χριστίνα Χειλά – Φαμέλη) με κέφι, ζωντάνια και ταλέντο δημιουργώντας μια εξαιρετική αλληλεπίδραση μεταξύ τους.
H αμιγώς κωμική πλευρά της παράστασης, ο θίασος των θεατρίνων, με πρωταγωνιστές τους Βλαδίμηρο Κυριακίδη, Κρις Ραντάνοφ, Παναγιώτη Κλίνης, Τίτο Λίτινα, Μιχάλη Πανάδη, Κωνσταντίνο Μουταφτσή δημιούργησαν ένα αμφιλεγόμενο κλίμα στην όλη πορεία της παράστασης. Το χιούμορ σε σημεία του έργου χαρακτηρίζεται ως επιθεωρησιακό και η υπερβολή στην ερμηνεία δημιουργεί δυσανασχέτηση αλλά έρχεται και σε κόντρα με τη διαφορετική θεατρική αισθητική της υπόλοιπης παράστασης.
Καταλήγοντας,
Ομολογουμένως μιλάμε για ένα από τα πιο εμπνευσμένα ανεβάσματα στο Όνειρο καλοκαιρινής νυκτός που κατάφερε να υπερπηδήσει τις δυσκολίες του έργου και να διαμορφώσει ένα αξιόλογο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Σαφέστατα υπήρξαν παραφωνίες σε συγκεκριμένα ερμηνευτικά σκέλη της παράστασης αλλά η αίσθηση που αφήνει το έργο είναι θετική και απολαυστική από μια ομάδα συντελεστών που αποτελούν εγγύηση στο καλλιτεχνικό στερέωμα.
“Πείτε πως όλα ήταν όνειρο, που πάει και χάθηκε σαν μια σκιά. Εμείς καλή ζωή σας ευχόμαστε με το χέρι στην καρδιά”
Βαθμολογία:
7/10
.
Δείτε & αυτά:
/
& αυτά:
Φωτογραφικό υλικό